“คุณอยากมองส่วนไหนบ้างล่ะ ผมไม่หวงนะ ร่างกายของผม ถ้าแค่มอง ผมจะให้คุณมองทั้งตัวก็ได้ หรือจะมองทั้งวันผมก็จะตามใจคุณถือว่าเป็นของแถมระหว่างโปรโมชั่นของตำแหน่งสามี”

“นี่..นายจะบ้ารึไง?..ถอยไปนะ ใครจะอยากมองนายกัน?..ไม่มีทาง!!! ถอยไปสิไมเคิ่ล!”

“คนโกหก!”เขาก้มหน้าลงไปใกล้ส่งสายตายียวนให้เธอยิ่งเมื่อเห็นหญิงสาวนั้นทำท่ากลั้นหายใจก็ยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม นัยน์ตาคู่ฟ้าอ่อนเริ่มทอสีเข้มขึ้นเมื่อก้มต่ำลงไปจนอีกฝ่ายหดลำคอหนี

“จ้องปากผมด้วยสายตาหิวๆแบบนี้..แล้วยังจะกล้าโกหกอีกนะ” เขาว่าพลางส่ายหน้าไปมาช้าๆคล้ายกับระอาความคิดของเธอเต็มที

“ฉันไม่ได้...”คนที่แก้มแดงนั้นพยายามอ้าปากปฏิเสธแต่เขาเลิกคิ้วให้เธอเล็กน้อย

“ผมถามว่าอยากมองส่วนไหน? ผมไม่มีรอยสักหรอกนะ ผมไม่ชอบสัก แต่เรื่องขนาดของมันผมอวดคุณได้ ผมเต็มใจนะ ด้วยราคาที่คุณเสนอนั่นสูงลิ่ว ผมควรจะมีโปรโมชั่นของแถมให้คุณบ้าง อืม..ผมเพิ่งคิดออกมาได้เมื่อคืนนี้เอง คุณไม่ควรนอนตัวขดที่โซฟานั่น ทำไมเราไม่นอนด้วยกัน ผมอาจจะยอมให้คุณกอดได้บ้างถ้าผมหลับไปแล้ว”

เห็นสองแก้มนั้นแดงก่ำก็อดจะยิ้มไม่ได้ นัยน์ตาสีฟ้าทอประกายเข้มข้นจนแทบเป็นสีน้ำเงินไปแล้ว