ในความมืด... จมูกเขาได้แต่กลิ่นหอมอ่อนๆ ของไอ้ข้าวรวยรินตลอดเวลา เธอไม่ยอมให้นอนบนเตียงด้วยก็จริง นอนข้างเตียงแบบนี้กลิ่นครีมกลิ่นสบู่อาบน้ำบวกกับกลิ่นต่างๆ ในห้องที่เป็นแบบเฉพาะตัวของเธอ ทำเอาทศเทพป่วนปั่นในอารมณ์จนนอนไม่หลับ ได้แต่นอนนิ่ง ตัวเกร็ง จะขยับตัวก็กลัวว่าเพื่อนสาวสงสัย

ทศเทพอยากจับมันกระทุ้งให้สุดลำที่กำลังเหยียดหยัดตอนนี้ ให้ตายเหอะ นี่ถ้าไอ้ข้าวมันรู้ คงไม่ยอมให้เขาเข้าห้องอีกแน่ๆ อารมณ์ต้องการมันกรุ่นๆ เต็มอก สมองชายหนุ่มคิดหนัก จะเอาไงดี บังคับตัวเองด้วยการหลับตา นับแกะตัวที่หนึ่ง แกะตัวที่สอง แพะตัวที่สาม

เฮ้ย! นับถึงร้อยยังนอนไม่หลับอยู่ดี

ไม่เคยคิดเลยว่า ต้องมารู้สึกทรมานแบบนี้เพราะเพื่อนสนิทของตัวเอง

ในความมืด...

เธอนอนไม่หลับ คุดคู้ร่างบางห่มคลุมด้วยผ้าห่มผืนหนา หันหน้าไปอีกทาง หันหลังให้เพื่อน ทศเทพนอนแทบชิดเตียง เธอจะเขยิบไปนอนกลางเตียงก็เกรงว่าเขาจะสงสัย ทำไมเป็นแบบนี้นะ ใจเต้นแรง ความรู้สึกหวิวๆ ในอก ปั่นป่วนในท้อง นอนตัวเกร็งแข็งใต้ผ้าห่ม รู้สึกอึดอัดไปหมด จะพลิกตัวก็กลัวทศเทพได้ยิน เธอจะให้เขารู้ไม่ได้หรอกว่า กำลังคิดถึงเพื่อนหนุ่ม คิดถึงความสยิวที่เขาทำให้ แค่นี้ก็ลำบากใจจะแย่แล้ว แต่ทำไมยิ่งสั่งตัวเองไม่ให้คิด ไม่ให้รู้สึก มันยิ่งคิด สัมผัสชวนสยิวพวกนั้นเด่นชัดในหัวอย่างกับฉายด้วยระบบ HD จนต้องแอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอบ่อยครั้ง อนามิกาด่าตัวเองอยู่ในใจ ไม่น่ายอมให้เพื่อนทำแบบนั้นเลย แล้วนี่เธอจะจัดการตัวเองยังไงดี ข่มตาหลับก็ไม่หลับ ใจร่ำๆ หวิวๆ นอนตัวเกร็งทั้งคืนแบบนี้ มีหวังเหน็บกิน ปวดเนื้อตัวตายแน่ๆ ไอ้ทศมันหลับหรือยังไม่รู้

เอ... หมอนี่นิ่งเชียว สงสัยหลับไปแล้ว

เธอค่อยๆ พลิกตัวหันหน้าไปทางเพื่อน ชะโงกหน้าไปมอง สายตาชินกับความมืดแล้ว เห็นทศเทพนอนเอามือก่ายหน้าผาก พอเธอขยับ เขาเอามือลง ลืมตาขึ้น ตาสบกันในความมืด

“เอ่อ” เธออึกอักชักเขิน ดีที่ปิดไฟ เขาเลยไม่เห็นหน้าเธอที่มันร้อนผ่าวๆ อยู่ตอนนี้

“แกยังไม่หลับเหรอ”

ชายหนุ่มทำเสียงตอบในลำคอ เขาได้ยินตั้งแต่ข้าวขยับตัวแล้ว ที่ผ่านมาก็นอนด้วยกันหลายครั้ง แต่มีครั้งนี้ที่สมองคิดวุ่นวาย ใจจดจ่ออยู่กับหุ่นสวยๆ ผิวหอมๆ ของเพื่อนรัก

“พื้นมันเย็นๆ แข็งด้วย หนาวหลัง”

“ทำไมแกไม่ไปนอนโซฟานู่นจะได้เอาผ้าห่มมาห่ม”

เพราะผ้าที่มีทศเทพเอาไปปูพื้นรองนอนเขาเลยไม่มีผ้าห่มนั่นเอง

“ไม่เอา โซฟาแกเล็กนอนไม่สบาย”

เขาเริ่มเรื่องมาก ไม่ใช่หรอก แค่ไม่อยากนอนโซฟาเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ อนามิกามากกว่า แค่กลิ่นของเธอมันเร้าอารมณ์จนทศน้อยกระตุกหลายครั้งแล้ว ทรมานนะ เวลาอยากแต่ทำอะไรไม่ได้นี่น่ะ

ทศเทพบอกตรงๆ ว่าไม่กล้า เห็นเพื่อนสาวกระอักกระอ่วนใจก็กลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างกันจะเปลี่ยนไป ข้าวเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงคนเดียวที่เขาแคร์ที่เขารู้สึกดีด้วย อยากตัดใจหนีไปนอนโซฟามุมห้องหรือออกไปจากห้องเลยก็ทำไม่ได้อีก ใจมันไม่แข็งขนาดนั้น

“นอนด้วยสิ”

อนามิกาหน้าร้อน สงสารเพื่อนอยู่หน่อยๆ ปกติเธอให้มันนอนบนเตียง แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรนี่เลยไม่เป็นไร วันนี้คิด เธอก็กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่...

“แกเรื่องมากจริง เอ้า ขึ้นมานอนบนเตียง ปกตินอนกอดสาวทุกวันสิท่า พอต้องนอนพื้นหน่อย ไม่มีสาวกอดทำเป็นนอนไม่หลับ หมั่นไส้ชะมัด”

เธอพูดอะไรออกไปนะ อนามิกาด่าตัวเอง ยอมขยับไปอีกฟากซึ่งเตียงกว้างๆ ของเธอ มันตั้งชิดผนังด้านหนึ่ง กลายเป็นว่าเธอเขยิบเข้าไปข้างใน

ทศเทพใจกระตุก แก่นรักสะบัดหัวน้อยๆ อกหวามวูบยามที่คลานขึ้นเตียง ข้าวเอาหมอนข้างใบใหญ่มาวางกั้น

“ห้ามนอนดิ้นล่ะ ไม่งั้นฉันถีบแกลงพื้นแน่ๆ” เธอแกล้งว่า เพื่อปกปิดความคิดของตัวเอง ดึงผ้าห่มคลุมถึงคอ

“ปกติฉันก็ไม่เคยนอนนิ่งๆ ด้วยสิ”

ทศเทพพูดกลั้วหัวเราะ ดึงหมอนข้างลงต่ำจนได้สบตาวาวๆ ในความมืดที่ห่างกันไม่กี่คืบ

เขามองตาเธอ มองเค้าโครงหน้าที่ชัดเจนในความทรงจำตอนนี้ มองปากอิ่มเต็มน่าจูบแล้วใจสั่น แทบจะเอื้อมมือไปเหนี่ยวคอเธอมาใกล้ ฝังปากเบียดบดกดจูบลงไปให้สาสมใจ

ฝั่งอนามิกาใจเต้นแรง ค้อนเพื่อนแล้วทำท่าพลิกตัวนอนหันหลังให้อีก ทั้งๆ ที่ใจเต้นระทึกนั่นแหละ

กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวผู้ชายหลังอาบน้ำนี่มันเร้าอารมณ์จนกลางร่างตอดยิก

นอนนิ่งกันพักเดียว เธอก็รู้สึกว่ามีเสียงเคลื่อนไหว หมอนข้างถูกดึงออก ร่างหนาใหญ่เคลื่อนเข้ามาใกล้ ซ้อนตะแคงประกบจากข้างหลัง ไอร้อนจากแผงอกเปลือยนั่นมันแผ่มาถึงแผ่นหลังเธอ กระตุ้นสมองให้ยิ่งปั่นป่วน รอคอยกึ่งอยากขยับหนี

ทศเทพวางมือลงบนเอวบางนอกผ้าห่ม แอบสูดดมกลิ่นยาสระผมหอมๆ จากเรือนผมนุ่ม ตอนอาบน้ำเขาก็ใช้กลิ่นนี้ ตอนใช้ไม่คิดอะไรแค่คิดว่าหอมดี ทำไมพอกลิ่นมันอยู่กับข้าวหอมถึงทำจิตใจเขากระเจิดกระเจิงจนคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไปแล้ว

นอกจากคิดเรื่อง...อย่างว่า