ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
“มันชื่อลิตเติ้ลค่ะ”
ฐานิดาบอกพร้อมยิ้มหวานให้คนที่นั่งอุ้มแมวอยู่ที่โซฟาแล้วมีลิตตเติ้ลกระดิกหางพยายามตะกายเขาทั้งที่เจอกันครั้งแรก เธอพาสุนัขตัวน้อยมาด้วยหลังจากรับแมวไปเลี้ยงแล้วบอกกับชยุตม์ว่า สัตว์สองตัวของเธอเข้ากันได้ดีอย่างน่าแปลกใจ แม้ชายหนุ่มไม่ได้มาหาแมวน้อยทุกวันแต่ก็อาทิตย์ละสองครั้งเป็นอย่างน้อย ทำให้ทั้งสองคนได้พูดคุยเรื่องสัตว์ของตนทั้งยังสนิทสนมกันขึ้นตามลำดับ หญิงสาวไม่ได้ปกปิดความรู้สึกในใจ และรู้ว่าชยุตม์เองก็น่าจะรู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา
“ชื่อสมตัวดีครับ”
ชายหนุ่มเอ่ย มือลูบหัวสุนัขตัวน้อยที่ตะกายเกาะขาโดยไม่บ่นว่ามันจะทำกางเกงเขาเปื้อน
“หวัดดีลิตเติ้ล”
“ก็เหมือนแมกซ์ไงคะ”
คิ้วเข้มขยับสูง ไม่แปลกใจคำพูดหญิงสาวเพราะเธอเคยเห็นสุนัขของเขาแล้ว แต่นึกทึ่งกับการโยงกันระหว่างตนกับเธอ จะว่าไปชื่อสัตว์เลี้ยงของทั้งคู่ก็สไตล์เดียวกันจริง ก่อนปากได้รูปสวยจะยกยิ้มบางให้หญิงสาว
“จริงครับ”
ใจดวงน้อยของคนเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนนั้นเต้นรัวขึ้น มือที่วางบนตักขณะนั่งอยู่บนโซฟาคนละตัวกับชายหนุ่มกุมกันแน่น ก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองชั่งใจ อยากพูดบางอย่าง ตอนนี้ทั้งพรรณีและสุรีรัตน์ตั้งใจออกไปกินข้าวกลางวันพร้อมกันแล้วปล่อยให้เธอเฝ้าคลินิกเพื่อจะได้อยู่กับชยุตม์ตามลำพัง แล้วเพื่อนจะซื้ออาหารมาฝากเธอ
“เอ่อ พี่โมกข์คะ คือว่า...”
ตอนนี้ชยุตม์อุ้มทั้งลิตเติ้ลและแมวขึ้นมานั่งบนตักแกร่งคนละฝั่งแล้ว ทำให้เขาเพียงเหลือบตาขึ้นมองคนพูด ความสนใจอยู่ที่สัตว์สองตัวที่ต่างก็พยายามเบียดอ้อนเขามากกว่า หากก็สังเกตได้ว่าดวงตาคู่สวยของหญิงสาวหลุบตาลงมองเจ้าสองตัวบนตักเขาตาละห้อย
“มีอะไรเหรอครับ”
“นิดาชอบพี่โมกข์ค่ะ”
เธอหลุดปากออกไปทันควันเพราะในหัวกำลังนึกอิจฉาลิตเติ้ลกับแมวที่มีโอกาสออดอ้อนคลอเคลียให้ชายหนุ่มอุ้มโอบกอด ทว่าตนเองมีสิทธิ์ได้แค่นั่งมอง พูดไปแล้วจึงเลื่อนสายตาขึ้นมาสบกับตาคู่คมที่มองเธออยู่ ใบหน้าที่ไม่แสดงออกถึงอารมณ์ของเขาทำให้หญิงสาวกลืนน้ำลาย แม้จะรู้สึกว่าหน้าร้อนแต่มันคงซีดเผือด
“พี่โมกข์ไม่โกรธนิดาใช่ไหมคะ”
“ไม่นี่ครับ ทำไมถึงคิดว่าผมจะโกรธ”
“ก็...ก็...พี่โมกข์น่าจะรู้ว่านิดา....เอ่อ...พยายาม...”
“อยากสนิทกับผม ถึงได้รับเลี้ยงนุ่มนิ่ม”
เขาพูดออกมาแทนเธอซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้ารับอย่างยอมจำนน
“นิดามีจุดประสงค์จริงๆ แต่นิดาก็ชอบมันมากนะคะ”
ใบหน้าคมคายเพียงแค่พยักขึ้นลงราวรับรู้ ฐานิดาจึงหน้าเสีย เธออยากสารภาพความรู้สึกกับชายหนุ่มเพราะไม่อยากเก็บเอาไว้แค่ในใจอีกแล้ว และหากเรื่องระหว่างเธอกับเขาได้ไปต่อ หญิงสาวก็กล้าที่จะพูดบางอย่างกับเขา
“เอ่อ พี่โมกข์ว่ายังไงคะ”
“ว่า? อะไรครับ”
ชายหนุ่มถามกลับมาหน้าซื่อทำเอาฐานิดาหน้างอ อายจนแทบอยากร้องไห้ที่อีกฝ่ายไม่รู้ไม่ชี้กับเธอเลยสักนิด
“ถ้าพี่โมกข์ไม่พอใจก็ไม่เป็นไรค่ะ นิดาจะไม่พูดเรื่องนี้อีก แต่ก็ไม่ต้องห่วงนะคะ นิดาไม่ทิ้งนุ่มนิ่มแน่”
หญิงสาวพูดเสียงงอน ใช่ว่าทำใจได้ แต่ในเมื่อฝ่ายชายไม่รู้สึกอะไรด้วยเธอก็ต้องทำใจ
“ผมไม่ได้ไม่พอใจสักหน่อย”
“ก็พี่โมกข์ดูเฉยๆ...”
เถียงขึ้นมาแล้วก็เสียงเบาลงเมื่อสะดุดใจกับคำพูดของชายหนุ่ม ดวงตาคู่สวยขยายขึ้นเท่าตัวขณะมองใบหน้าหล่อคมแล้วก็หน้าแดง หลุบตาลงด้วยความเขินอาย
“พี่โมกข์...ก็สนใจ...สินะคะ”
ฐานิดาไม่กล้าพูดชื่อตัวเอง หากก็กลั้นใจถามออกไป
ชยุตม์ทอดสายตามองดวงหน้าเนียนใสแดงเรื่ออย่างอ่อนใจ เพราะมองออกมาตลอดเขาจึงไม่ได้ตัดเยื่อใยอย่างไม่แยแสหญิงสาว ในเมื่อสิ่งที่อีกฝ่ายแสดงออกมาเต็มไปด้วยความจริงใจไม่เสแสร้ง แม้จะมีแผนแต่ก็รักสัตว์ดูแลนุ่มนิ่มอย่างดี แมวน้อยสะอ้านสะอ้านขนฟูน่ากอด ไม่ต่างจากสุนัขของเจ้าตัว ดูก็รู้ว่าหญิงสาวใส่ใจมันมากไม่ต่างกัน เธอไม่ได้แกล้งรักเพื่อเอาใจเขา
พูดง่ายๆ คือเขาใจร้ายกับความจริงใจของฐานิดาไม่ลง
แน่นอนว่าหญิงสาวสวยน่ารัก มีความสดใสเฉพาะตัวที่ใครเห็นก็ต้องเอ็นดู และเห็นชัดว่าเธอขี้อ้อนเวลาพูดกับเขาที่เป็นคนอื่นยังติดอ้อนจนเขาใจอ่อนหลายหน
แม้เขาไม่ได้รังเกียจฐานิดาก็จริง แต่ก็ไม่คิดจะสานสัมพันธ์ เพราะปัญหาจะตามมาอีกมาก หากก็ไม่อาจใจร้ายกับหญิงสาวได้ เขาไม่อยากเห็นใบหน้าสวยหวานสดใสต้องเศร้าหมอง
“ผมว่าเรื่องนี้ใจเย็นๆ ดีกว่า เราเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ทั้งคุณแล้วก็ผมต่างก็ไม่ได้เห็นมุมอื่นๆ ของกันและกันเลย คุณเองก็เห็นแต่ด้านดีของผม เป็นลูกส.ส. เป็นครู รักสัตว์ ผมอาจจะมีอะไรไม่ดีที่คุณยังไม่เคยเห็น”
“งั้นเราก็มาทำความรู้จักกันให้มากขึ้นสิคะ อย่างเช่นไปงานแต่งผู้จัดการไร่กับนิดาวันเสาร์นี้ พี่โมกข์จะได้รู้จักแม่กับพี่ของนิดา คนอื่นๆ ในไร่ แล้วก็ต้องได้เจอน้องพี่โมกข์ด้วย ดีไหมคะ”
คิ้วเข้มกระตุกเล็กน้อย เขารู้จากน้องสาวเหมือนกันเพราะเจ้าตัวขออนุญาตบิดาไม่กลับบ้านในอาทิตย์นี้
“แบบนี้มันควงเปิดตัวหรือเปล่าครับ น่าจะเร็วไป”
เขาแซวพร้อมยิ้มบางทว่าคนรอคำตอบด้วยใจลุ้นระทึกกลับแฟบลง ใบหน้าสดใสคาดหวังสลด ประกายวาวจากตาคู่สวยหายวับไปทันตาเห็น
“เอาเป็นว่า เราเริ่มจากพาแมกซ์กับลิตเติ้ล แล้วก็นุ่มนิ่มมาเล่นด้วยกันก่อนดีกว่า ถ้าพวกมันทั้งสามตัวเข้ากันได้ดี ค่อยว่ากัน”
จากที่หัวใจห่อเหี่ยวกลับฟูฟ่องขึ้นมาทันตาเห็น ฐานิดายิ้มหวานจนตาหยี รีบพยักหน้ารับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลืมความตั้งใจที่ตนอยากให้ชยุตม์ไปงานแต่งของสาวิตไปเสียสนิท
=========
ความมุ้งมิ้งของพี่โมก+นิดา พาให้ยิ้มตาม ^-^
*เนื้อหาไรต์กำลังปั่นช่วงสุดท้ายอยู่นะจ๊ะ อยากให้หวานๆ ฟินๆ สองคู่ชู้ชื่นนน
=========
เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า
https://twitter.com/rasitawriter
