"สวัสดีดิน"

"!!!"

มันชะงักไปนิดครับที่ผมเอ่ยทักมันไปแบบนั้นจะไม่ให้ชะงักได้ยังไงครับ อยู่ดีๆคนที่หายไปตลอด 5 ปี จะเดินมาทักมันแบบนี้

ขอบอกไว้เลยครับว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นความตั้งใจของผมล้วนๆครับก็ไม่ใช่อะไรครับ ผมก็พอจะรู้มาบ้างครับว่ามันจะออกมาคุยกับลูกค้าที่บริษัทนี้ ผมเลยมาดักรอมันที่นี่ครับ ผมรู้ได้ยังไงนะหรอครับก็เมื่อ 3 วันก่อน ผมบังเอิญไปได้ยินมันคุยกับเพื่อนมันที่ร้านอาหารที่ผมเพิ่งไปทานมาครั้งล่าสุดครับแล้วบริษัทนี้ก็เป็นบริษัทเพื่อนมันอีกนั้นแหละครับ บังเอิญไหมล่ะ ก็ไม่

"ไม่คิดว่าจะได้เจอ"

"ฮือ...คำพูดคำจา คนเคยสนิทกันแท้ๆ"

"แล้ว?"

"บังเอิญจังเลยเนอะว่ามั้ย"

"กูว่าไม่ว่ะ..."

"หึ ทำเป็นรู้ทัน"

"พูดมาวินอย่าลีลา"

"ผมต้องการเป็นเลขาคุณ" ผมก็ไม่คิดจะอ้อมโลกให้เสียเวลาเหมือนกันครับ ผมเลยต้องบอกจุดประสงค์ที่ทำให้ต้องมาดักรอมันที่นี่ครับ

"เลขาไร บนเตียง?" ก็เชี่ยล่ะ!

"เลขาจริงๆเถอะ"

"ไม่ได้ว่ะ กูมีเลขาของกูอยู่แล้ว"

"คิดดีๆนะครับคุณดิน" หึ ผมโคตรจะมั่นใจเลยครับว่ายังไงตำแหน่งเลขานี่ ต้องตกเป็นของผมแน่นอน

"ไม่มีอะไรที่ต้องคิดนี่"

"งั้นก็...ดูนี่ครับ" ผมเลยต้องยื่นคลิปในโทรศัพท์ที่ผมเตรียมมาให้มันดูครับ คลิปที่ผมบังเอิญ บังเอิ๊ญไปถ่ายติดมือถือไว้เฉยๆครับ

"..."

"มีอะไรให้ต้องคิดแล้วสินะครับ เอาไงครับคุณดิน"

"..."

"คิดนานจังเลยนะครับ จะเอาไงดินมึงอย่ามาลีล่า"

"หึ แล้วมึงคิดจะทำยังไงกับคลิปนั้นล่ะ คิดว่ากูจะกลัวมั้ย?"

"หว่าาาเสียใจนะเนี่ย ผมก็นึกว่าคุณจะกลัว"

" -_- "

"งั้น! ก็ไม่เป็นไรครับ ผมไปแล้วนะครับคุณดิน"

หมับ!

หึ ผมคิดไว้แล้วครับ ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้

"อะไรครับ?"

"พรุ่งนี้ 8 โมงตรง" หึ พูดจบมันก็เดินออกไปเลยครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

แล้วเจอกันดิน...

แล้วทำไมมันต้องยอมผมขนาดนี้นะหรอครับเพราะมันรู้จักนิสัยผมดีไงครับ อย่างที่บอกครับผมกับมันเราสนิทกัน...

"สวัสดีครับผมรวินทร์มาพบท่านประธานครับ"

"ได้นัดไว้ไหมคะ"

"ครับ"

"รอสักครู่นะคะ" ฮื้ออออดูเหมือนที่นี่จะเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันแฮะ

ไม่เปลี่ยนสิคงจะแปลกมากกว่า มันก็ผ่านไปตั้ง 5 ปีแล้วนี่

"เอ่อต้องขอโทษนะคะที่ให้รอนาน ตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ"

"...ไม่เป็นไรดีกว่าครับผมไปเองได้ ขอบคุณมากครับ"

"สวัสดีค่ะคุณรวินทร์นะคะ เชิญที่ห้องท่านประธานเลยค่ะ ท่านประธานรออยู่ค่ะ"

แกรก!

"มารยาท"

"โทษที ตื่นเต้นไปหน่อย"

"หึ เอาเถอะวินแล้วนี่ 8 โมงมึงหรอ?"

"เปล่านี่จะเที่ยงแล้ว" ก็จะเที่ยงจริงๆนี่ครับ

"แล้ว? มึงเพิ่งจะมานี่หรอคนที่จะเป็นเลขากูแค่มาให้ตรงเวลายังทำไม่ได้!"

"เอ๊ะ!!! ยอมจะให้ผมเป็นเลขาหรอครับ!?"

"หึ มึงรู้แต่แรกแล้วนี่วิน" ใครเขาจะไปรู้กันว่าไปนั่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า

"ว่าไปนั่นสิครับท่านประธาน ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะแล้วทำไมท่านประธานไม่บอกผมแต่แรกล่ะครับ ผมจะได้มาเตรียมตัวมาทำงานแต่เช้า"

"..."

พรึบ!

พูดจบผมเดินไปนั่งที่ตักมันเลยครับก็คนเคยๆกันอยู่จะไปเสียหายอะไร

"ลุกออกไป" ทำไมชอบไม่ใช่หรอ

"โอ้ยยยถึงกับต้องผลักกันเลยหรอครับ นึกว่าจะให้ทำหน้าที่เลขาเลยงั้นไม่เป็นครับไรไว้โอกาสหน้าดีกว่าเนอะที่ห้องทำงานคงจะไม่สะดวกเท่าไร ไว้เราหาที่เหมาะกันดีกว่าเนอะ ผมเข้าใจ..."

"เอาสิเลขาบนเตียงก็ดีเหมือนกัน"

"เรื่องสิ! กูแค่ล้อเล่นมั้ยล่ะ"

"หึคิดว่าจะแน่"

" -_- "

"คุณนิดเชิญที่ห้องด้วยครับ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญครับ"

"คะ? ท่านประธาน"

"ผู้ช่วยเลขา ฝากด้วยครับ"

"คะ? อะ เอ่อ...เชิญด้านนี้เลยค่ะ"

"หว่าเสียดายจังผมต้องไปทำงานแล้วงั้นคืนนี้ค่อย เอา รางวัล นะครับท่านประธาน" หึ พูดเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องมันเลยครับ ปล่อยให้คุณเลขาตัวจริงของมันเข้าใจผิดแบบนั่นแหละครับจุดประสงค์ของผม

แกรก

"อะ เอ่อดิฉันชื่อนิตยานะคะคุณรวินทร์" ผมออกมาได้สักพักแล้วคุณเลขาตัวจริงของมันถึงได้ตามออกมาครับแต่ดูเหมือนเลขามันจะเกร็งๆกับผมนะครับมันไปพูดอะไรกับเลขามัน

"สวัสดีครับพี่นิดเรียกวินเฉยๆก็ได้ครับแล้วผมเรียกพี่นิดว่าพี่ได้ใช่มั้ยครับ"

"ได้ค่ะคุณวิน"

"คุณ เคอ อะไรล่ะครับเรียกวินเฉยๆดีกว่าครับ"

"ค่ะน้องวิน" เอากับพี่นิดสิครับยังจะเรียกน้องอีก

"ครับๆน้องก็น้องแล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ?"

"เอ่อคือ...ว่าน้องวินนั่งกับพี่ก่อนได้มั้ยคะ เดี๋ยวช่วงบ่ายพี่จะแจ้งให้เค้าเอาโต๊ะขึ้นมาให้ นั่งกับพี่ไปก่อนได้มั้ยนะคะน้องวิน" ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วครับแต่ว่าโต๊ะทำงานตรงข้ามโต๊ะพี่นิดนั่นมันโต๊ะใครล่ะครับ ผมก็นึกว่าเป็นโต๊ะทำงานผมเสียอีก

"แล้วโต๊ะนั้นล่ะครับ?" ผมไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องสงสัยนานครับ สงสัยก็ต้องถามครับ

"อ๋อโต๊ะคุณเก้าค่ะ คุณเก้าน้องชายคุณเกรทค่ะ ท่านประธานให้เตรียมไว้น่ะค่ะ พอดีว่าอาทิตย์หน้าคุณเก้าจะเข้ามาฝึกงานที่นี่ค่ะ" ถึงว่า มันดูจะคิดหนักตอนที่ผมบอกว่าจะมาเป็นเลขามันแต่โทษทีนะดินกูชอบว่ะ งานนี้สนุกแน่แล้วเจอกันครับคุณเกรทคุณเก้า หึ

สองคนนั้นเป็นใครน่ะหรอครับ คู่หมั้นกับน้องชายคู่หมั้นมันนั้นแหละครับ

"งั้นผมนั่งกับพี่นิดไปก่อนก็ได้ครับ แล้วถ้ายังไงเค้าเอาโต๊ะขึ้นมาให้ผมขอโต๊ะของผมไว้ฝั่งนั้นเหมือนกันนะครับ ได้ใช่มั้ยครับ"

"ได้ค่ะ งั้นวันนี้น้องวินอ่านทำความเข้าใจเอกสารพวกนี้ไปก่อนนะคะสงสัยตรงไหนถามพี่ได้ตลอดเลยนะคะ"

"ครับ"

เห็นผมแบบนี้ผมก็ตั้งใจทำงานนะครับจะไม่ให้ตั้งใจได้ยังไงล่ะครับ ผมก็ผมต้องกินต้องใช้เหมือนกันนี่ เฮ้ย!!! ผมลืมเรื่องสำคัญไปได้ยังไงครับจะเรื่องอะไรล่ะครับก็เงินค่าจ้างผมไงครับ จะให้มานั่งทำงานโดยที่ไม่รู้ว่าได้ค่าจ้างเท่าไรมันดูจะเสียเปรียบเอานะครับว่าไหม

พรึบ!

คิดได้แบบนั้น ผมเลยลุกไปห้องทำงานมันทันทีครับแล้วนี่ก็เป็นอีกครั้งครับที่ผมไม่คิดจะเคาะประตูห้องมัน ก็ผมตั้งใจให้เป็นแบบนี้นี่ครับ

แกรก!

"? "

มันก็เงยหน้าขึ้นมาดูอยู่หรอกครับว่าใครที่เปิดประตูเข้ามาแต่พอมันรู้ว่าเป็นผมมันก็ไม่สนใจเลยครับ แล้วใครจะยอมล่ะ ผมเลยเดินไปที่หน้าโต๊ะทำงานของมันแล้วใช้มือปิดเอกสารที่มันกำลังอ่านอยู่ครับ ก็ใครใช่ให้มันไม่สนใจผมล่ะ!

พรึบ!

"คุยกับผมก่อนครับท่านประธาน"

"..."

แกรก!!!

"อะ เอ่อขอโทษค่ะท่านประธาน น้องวินค่ะ..."

"ไม่เป็นไรครับ ออกไปก่อนครับ"

"ค่ะ"

ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเลยครับ พี่นิดเลขามันก็เปิดประตูเข้ามาก่อน

"เอามือออก"

"เอ๊ะ!? โทษทีตั้งใจ"

" -_- "

"อะไรเล่า! ก็ตั้งใจปิดจริงๆนี่แต่เรื่องนี้ช่างมันก่อน เอาเรื่องนี้ก่อน เงินเดือนกู! กูขอ 1 แสนบาทขาดตัวแล้วก็ขอเบิกล่วงหน้าเดือนแรกวันนี้ด้วย! โอ้ะ! โทษทีพูดไม่เพราะไปหน่อย ผมขออนุญาติเบิกล่วงหน้าเดือนแรกด้วยครับ"

"มากไป 3 หมื่นพอ" ใครจะยอมล่ะครับผมจำเป็นต้องใช้เงินนี่!

"ไม่ครับ 1 แสนบาทตามนี้ครับ คุณอย่าลืมสิครับว่าผมมีอะไรอยู่ หรือว่าคุณจะให้ผม..."

"1 ล้านแล้วออกไปจากบริษัทนี้ซะ" ผมกำลังจะหยิบเอาเรื่องคลิปมาเป็นข้อต่อลองกับมันครับแต่ผมยังพูดไม่ทันจะได้พูดจบมันก็รีบยืนข้อเสนอให้ผมเลยครับ

"น่าสนใจ? แต่มันไม่พอว่ะ1แสนบาทขาดตัวเซ็นมาด้วยครับเงินเดือนล่วงหน้า!"

"ต้องการเท่าไรถึงจะยอมออกไป" ยังครับมันยังไม่ยอมครับ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันครับแล้วเรื่องอะไรที่ผมต้องยอมออกล่ะครับยังมีเรื่องสนุกๆรอให้ผมทำอยู่นี่ครับ

"ทำไมล่ะดิน...มึงกลัวอะไรอยู่หรือมึงกลัวว่าที่ภรรยามึงจะเข้าใจผิดเอา หึ! แต่กูไม่สนว่ะ! มันน่าสนุกดีออกมึงว่ามั้ย?"

"หึ"

"เอาน่าาาเซ็นๆมาเถอะ ข้อเสนอมึงกูไม่รับ!"

พรึบ!

"เอาไป! แล้วออกไปได้แล้ว"

"จุ๊บ ขอบคุณครับท่านประธาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ผมจูบปากมันไปหนึ่งทีครับถือว่าเป็นรางวัลให้มัน จูบเสร็จผมก็หันหลังเดินออกไปทันทีเลยครับไม่ได้หันหลังกลับไปดูว่ามันจะทำหน้ายังไงแต่ไม่ต้องเดาครับโกรธชัวร์!

แกรก!

"โอ้ย!"

"0_0"

"สวัสดีดิน"

"!!!"

มันชะงักไปนิดครับที่ผมเอ่ยทักมันไปแบบนั้นจะไม่ให้ชะงักได้ยังไงครับ อยู่ดีๆคนที่หายไปตลอด 5 ปี จะเดินมาทักมันแบบนี้

ขอบอกไว้เลยครับว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นความตั้งใจของผมล้วนๆครับก็ไม่ใช่อะไรครับ ผมก็พอจะรู้มาบ้างครับว่ามันจะออกมาคุยกับลูกค้าที่บริษัทนี้ ผมเลยมาดักรอมันที่นี่ครับ ผมรู้ได้ยังไงนะหรอครับก็เมื่อ 3 วันก่อน ผมบังเอิญไปได้ยินมันคุยกับเพื่อนมันที่ร้านอาหารที่ผมเพิ่งไปทานมาครั้งล่าสุดครับแล้วบริษัทนี้ก็เป็นบริษัทเพื่อนมันอีกนั้นแหละครับ บังเอิญไหมล่ะ ก็ไม่

"ไม่คิดว่าจะได้เจอ"

"ฮือ...คำพูดคำจา คนเคยสนิทกันแท้ๆ"

"แล้ว?"

"บังเอิญจังเลยเนอะว่ามั้ย"

"กูว่าไม่ว่ะ..."

"หึ ทำเป็นรู้ทัน"

"พูดมาวินอย่าลีลา"

"ผมต้องการเป็นเลขาคุณ" ผมก็ไม่คิดจะอ้อมโลกให้เสียเวลาเหมือนกันครับ ผมเลยต้องบอกจุดประสงค์ที่ทำให้ต้องมาดักรอมันที่นี่ครับ

"เลขาไร บนเตียง?" ก็เชี่ยล่ะ!

"เลขาจริงๆเถอะ"

"ไม่ได้ว่ะ กูมีเลขาของกูอยู่แล้ว"

"คิดดีๆนะครับคุณดิน" หึ ผมโคตรจะมั่นใจเลยครับว่ายังไงตำแหน่งเลขานี่ ต้องตกเป็นของผมแน่นอน

"ไม่มีอะไรที่ต้องคิดนี่"

"งั้นก็...ดูนี่ครับ" ผมเลยต้องยื่นคลิปในโทรศัพท์ที่ผมเตรียมมาให้มันดูครับ คลิปที่ผมบังเอิญ บังเอิ๊ญไปถ่ายติดมือถือไว้เฉยๆครับ

"..."

"มีอะไรให้ต้องคิดแล้วสินะครับ เอาไงครับคุณดิน"

"..."

"คิดนานจังเลยนะครับ จะเอาไงดินมึงอย่ามาลีล่า"

"หึ แล้วมึงคิดจะทำยังไงกับคลิปนั้นล่ะ คิดว่ากูจะกลัวมั้ย?"

"หว่าาาเสียใจนะเนี่ย ผมก็นึกว่าคุณจะกลัว"

" -_- "

"งั้น! ก็ไม่เป็นไรครับ ผมไปแล้วนะครับคุณดิน"

หมับ!

หึ ผมคิดไว้แล้วครับ ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้

"อะไรครับ?"

"พรุ่งนี้ 8 โมงตรง" หึ พูดจบมันก็เดินออกไปเลยครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

แล้วเจอกันดิน...

แล้วทำไมมันต้องยอมผมขนาดนี้นะหรอครับเพราะมันรู้จักนิสัยผมดีไงครับ อย่างที่บอกครับผมกับมันเราสนิทกัน...

"สวัสดีครับผมรวินทร์มาพบท่านประธานครับ"

"ได้นัดไว้ไหมคะ"

"ครับ"

"รอสักครู่นะคะ" ฮื้ออออดูเหมือนที่นี่จะเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันแฮะ

ไม่เปลี่ยนสิคงจะแปลกมากกว่า มันก็ผ่านไปตั้ง 5 ปีแล้วนี่

"เอ่อต้องขอโทษนะคะที่ให้รอนาน ตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ"

"...ไม่เป็นไรดีกว่าครับผมไปเองได้ ขอบคุณมากครับ"

"สวัสดีค่ะคุณรวินทร์นะคะ เชิญที่ห้องท่านประธานเลยค่ะ ท่านประธานรออยู่ค่ะ"

แกรก!

"มารยาท"

"โทษที ตื่นเต้นไปหน่อย"

"หึ เอาเถอะวินแล้วนี่ 8 โมงมึงหรอ?"

"เปล่านี่จะเที่ยงแล้ว" ก็จะเที่ยงจริงๆนี่ครับ

"แล้ว? มึงเพิ่งจะมานี่หรอคนที่จะเป็นเลขากูแค่มาให้ตรงเวลายังทำไม่ได้!"

"เอ๊ะ!!! ยอมจะให้ผมเป็นเลขาหรอครับ!?"

"หึ มึงรู้แต่แรกแล้วนี่วิน" ใครเขาจะไปรู้กันว่าไปนั่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า

"ว่าไปนั่นสิครับท่านประธาน ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะแล้วทำไมท่านประธานไม่บอกผมแต่แรกล่ะครับ ผมจะได้มาเตรียมตัวมาทำงานแต่เช้า"

"..."

พรึบ!

พูดจบผมเดินไปนั่งที่ตักมันเลยครับก็คนเคยๆกันอยู่จะไปเสียหายอะไร

"ลุกออกไป" ทำไมชอบไม่ใช่หรอ

"โอ้ยยยถึงกับต้องผลักกันเลยหรอครับ นึกว่าจะให้ทำหน้าที่เลขาเลยงั้นไม่เป็นครับไรไว้โอกาสหน้าดีกว่าเนอะที่ห้องทำงานคงจะไม่สะดวกเท่าไร ไว้เราหาที่เหมาะกันดีกว่าเนอะ ผมเข้าใจ..."

"เอาสิเลขาบนเตียงก็ดีเหมือนกัน"

"เรื่องสิ! กูแค่ล้อเล่นมั้ยล่ะ"

"หึคิดว่าจะแน่"

" -_- "

"คุณนิดเชิญที่ห้องด้วยครับ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญครับ"

"คะ? ท่านประธาน"

"ผู้ช่วยเลขา ฝากด้วยครับ"

"คะ? อะ เอ่อ...เชิญด้านนี้เลยค่ะ"

"หว่าเสียดายจังผมต้องไปทำงานแล้วงั้นคืนนี้ค่อย เอา รางวัล นะครับท่านประธาน" หึ พูดเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องมันเลยครับ ปล่อยให้คุณเลขาตัวจริงของมันเข้าใจผิดแบบนั่นแหละครับจุดประสงค์ของผม

แกรก

"อะ เอ่อดิฉันชื่อนิตยานะคะคุณรวินทร์" ผมออกมาได้สักพักแล้วคุณเลขาตัวจริงของมันถึงได้ตามออกมาครับแต่ดูเหมือนเลขามันจะเกร็งๆกับผมนะครับมันไปพูดอะไรกับเลขามัน

"สวัสดีครับพี่นิดเรียกวินเฉยๆก็ได้ครับแล้วผมเรียกพี่นิดว่าพี่ได้ใช่มั้ยครับ"

"ได้ค่ะคุณวิน"

"คุณ เคอ อะไรล่ะครับเรียกวินเฉยๆดีกว่าครับ"

"ค่ะน้องวิน" เอากับพี่นิดสิครับยังจะเรียกน้องอีก

"ครับๆน้องก็น้องแล้วผมต้องทำอะไรบ้างครับ?"

"เอ่อคือ...ว่าน้องวินนั่งกับพี่ก่อนได้มั้ยคะ เดี๋ยวช่วงบ่ายพี่จะแจ้งให้เค้าเอาโต๊ะขึ้นมาให้ นั่งกับพี่ไปก่อนได้มั้ยนะคะน้องวิน" ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วครับแต่ว่าโต๊ะทำงานตรงข้ามโต๊ะพี่นิดนั่นมันโต๊ะใครล่ะครับ ผมก็นึกว่าเป็นโต๊ะทำงานผมเสียอีก

"แล้วโต๊ะนั้นล่ะครับ?" ผมไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องสงสัยนานครับ สงสัยก็ต้องถามครับ

"อ๋อโต๊ะคุณเก้าค่ะ คุณเก้าน้องชายคุณเกรทค่ะ ท่านประธานให้เตรียมไว้น่ะค่ะ พอดีว่าอาทิตย์หน้าคุณเก้าจะเข้ามาฝึกงานที่นี่ค่ะ" ถึงว่า มันดูจะคิดหนักตอนที่ผมบอกว่าจะมาเป็นเลขามันแต่โทษทีนะดินกูชอบว่ะ งานนี้สนุกแน่แล้วเจอกันครับคุณเกรทคุณเก้า หึ

สองคนนั้นเป็นใครน่ะหรอครับ คู่หมั้นกับน้องชายคู่หมั้นมันนั้นแหละครับ

"งั้นผมนั่งกับพี่นิดไปก่อนก็ได้ครับ แล้วถ้ายังไงเค้าเอาโต๊ะขึ้นมาให้ผมขอโต๊ะของผมไว้ฝั่งนั้นเหมือนกันนะครับ ได้ใช่มั้ยครับ"

"ได้ค่ะ งั้นวันนี้น้องวินอ่านทำความเข้าใจเอกสารพวกนี้ไปก่อนนะคะสงสัยตรงไหนถามพี่ได้ตลอดเลยนะคะ"

"ครับ"

เห็นผมแบบนี้ผมก็ตั้งใจทำงานนะครับจะไม่ให้ตั้งใจได้ยังไงล่ะครับ ผมก็ผมต้องกินต้องใช้เหมือนกันนี่ เฮ้ย!!! ผมลืมเรื่องสำคัญไปได้ยังไงครับจะเรื่องอะไรล่ะครับก็เงินค่าจ้างผมไงครับ จะให้มานั่งทำงานโดยที่ไม่รู้ว่าได้ค่าจ้างเท่าไรมันดูจะเสียเปรียบเอานะครับว่าไหม

พรึบ!

คิดได้แบบนั้น ผมเลยลุกไปห้องทำงานมันทันทีครับแล้วนี่ก็เป็นอีกครั้งครับที่ผมไม่คิดจะเคาะประตูห้องมัน ก็ผมตั้งใจให้เป็นแบบนี้นี่ครับ

แกรก!

"? "

มันก็เงยหน้าขึ้นมาดูอยู่หรอกครับว่าใครที่เปิดประตูเข้ามาแต่พอมันรู้ว่าเป็นผมมันก็ไม่สนใจเลยครับ แล้วใครจะยอมล่ะ ผมเลยเดินไปที่หน้าโต๊ะทำงานของมันแล้วใช้มือปิดเอกสารที่มันกำลังอ่านอยู่ครับ ก็ใครใช่ให้มันไม่สนใจผมล่ะ!

พรึบ!

"คุยกับผมก่อนครับท่านประธาน"

"..."

แกรก!!!

"อะ เอ่อขอโทษค่ะท่านประธาน น้องวินค่ะ..."

"ไม่เป็นไรครับ ออกไปก่อนครับ"

"ค่ะ"

ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเลยครับ พี่นิดเลขามันก็เปิดประตูเข้ามาก่อน

"เอามือออก"

"เอ๊ะ!? โทษทีตั้งใจ"

" -_- "

"อะไรเล่า! ก็ตั้งใจปิดจริงๆนี่แต่เรื่องนี้ช่างมันก่อน เอาเรื่องนี้ก่อน เงินเดือนกู! กูขอ 1 แสนบาทขาดตัวแล้วก็ขอเบิกล่วงหน้าเดือนแรกวันนี้ด้วย! โอ้ะ! โทษทีพูดไม่เพราะไปหน่อย ผมขออนุญาติเบิกล่วงหน้าเดือนแรกด้วยครับ"

"มากไป 3 หมื่นพอ" ใครจะยอมล่ะครับผมจำเป็นต้องใช้เงินนี่!

"ไม่ครับ 1 แสนบาทตามนี้ครับ คุณอย่าลืมสิครับว่าผมมีอะไรอยู่ หรือว่าคุณจะให้ผม..."

"1 ล้านแล้วออกไปจากบริษัทนี้ซะ" ผมกำลังจะหยิบเอาเรื่องคลิปมาเป็นข้อต่อลองกับมันครับแต่ผมยังพูดไม่ทันจะได้พูดจบมันก็รีบยืนข้อเสนอให้ผมเลยครับ

"น่าสนใจ? แต่มันไม่พอว่ะ1แสนบาทขาดตัวเซ็นมาด้วยครับเงินเดือนล่วงหน้า!"

"ต้องการเท่าไรถึงจะยอมออกไป" ยังครับมันยังไม่ยอมครับ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันครับแล้วเรื่องอะไรที่ผมต้องยอมออกล่ะครับยังมีเรื่องสนุกๆรอให้ผมทำอยู่นี่ครับ

"ทำไมล่ะดิน...มึงกลัวอะไรอยู่หรือมึงกลัวว่าที่ภรรยามึงจะเข้าใจผิดเอา หึ! แต่กูไม่สนว่ะ! มันน่าสนุกดีออกมึงว่ามั้ย?"

"หึ"

"เอาน่าาาเซ็นๆมาเถอะ ข้อเสนอมึงกูไม่รับ!"

พรึบ!

"เอาไป! แล้วออกไปได้แล้ว"

"จุ๊บ ขอบคุณครับท่านประธาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ผมจูบปากมันไปหนึ่งทีครับถือว่าเป็นรางวัลให้มัน จูบเสร็จผมก็หันหลังเดินออกไปทันทีเลยครับไม่ได้หันหลังกลับไปดูว่ามันจะทำหน้ายังไงแต่ไม่ต้องเดาครับโกรธชัวร์!

แกรก!

"โอ้ย!"

"0_0"

มีทำเป็น e - book ด้วยนะคะค้นหาตามชื่อเรื่องเลยนะคะ