สวัสดีค่ะ ‘หวง’ ฉบับนี้เป็นงานรีไรต์เพิ่มรายละเอียดจาก ‘หวง’ ฉบับเก่าที่เคยเขียนลงให้อ่านเมื่อปี 2557 นะคะ

ใครเคยอ่านฉบับเก่าจะพบว่าทั้งสองงานยังคงความเป็นภาษาไทย ‘ยุคใหม่’ เหมือนๆ กัน

เนื่องจากตัวเราเองมีแนวคิดที่ว่า ถ้าสวรรค์ถือกำเนิดก่อนโลกมนุษย์ สวรรค์ไม่ควรใช้ภาษาที่ ล้าหลังมากนัก เราจึงมีการปรับภาษาในเนื้องาน

โดยจะแบ่งเป็น ภาษาเก่า: ใช้พูดเมื่อต้องการความเป็นทางการ หรือใช้พูดกับคนที่มียศสูง

ภาษาใหม่: เป็นภาษาพูดและบทบรรยายทั่วไป

ด้วยเหตุผลด้านบน ‘หวง’ เลยเป็นงานสไตล์ ‘แฟนตาซี—หิมพานต์’ รูปแบบใหม่ในลักษณะโลก คู่ขนานที่พัฒนาไปพร้อมกับโลกมนุษย์

นักอ่านจะเห็นการใช้คำที่คุ้นเคยมาร่วมในการบรรยาย เช่น ฟาร์ม= การสะสมของกิน, ตัดริบบิ้นเปิดคอนเสิร์ต= เริ่มออกล่า, เสิร์ฟ= ยกอาหาร เป็นต้น

แต่ถึงยังไง เราก็จะไม่ละทิ้งกลิ่นอายความเป็นหิมพานต์นะคะ เนื้อเรื่องใน ‘หวง’ เล่มนี้กล่าวถึงตำนานเกษียรสมุทรที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงกัน

มันเริ่มจากตัวเราที่ไปอ่านตำนานนี้แล้วติดอยู่ในใจมาหลายปี รู้สึกว่ามันไม่แฟร์ ฮ่าๆๆ

คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้... มีอยู่ครั้งหนึ่ง พระอินทร์ต้องการน้ำอมฤตเพื่อเพิ่มพูนพลังที่ลดน้อยลงของฝั่งเทพ พระนารายณ์แนะว่ามีวิธีเดียวคือกวนทะเลน้ำนมจนเป็นคลื่นสูง อาศัยฟองคลื่นก่อให้เกิดของ วิเศษโน่นนี่นั่น (เล่าคร่าวๆ นะคะ ใครอยากได้รายละเอียดเราจะลงไว้ที่ภาคผนวก ตรงท้ายเล่ม 4) แต่จะกวนยังไงในเมื่อฝ่ายเทพนั้นแรงน้อย คิดไปคิดมาเลยไปชวนกลุ่มผู้ใช้แรงงานมาช่วย

นั่นก็คือกลุ่มยักษ์ถึก>>> อสูร

พระอินทร์ตัวตั้งตัวตีจัดการไปติดต่ออสูรด้วยการบอกว่าถ้าช่วยแล้วผมจะยอมแบ่งน้ำอมฤต ที่กินแล้วเป็นอมตะให้คุณนะ อสูรก็เลยมา ใช้เวลากวนกันเป็นพันปีเลยทีเดียว (บางตำราก็บอก ว่าเป็นร้อย) จากการร่วมแรงร่วมใจทำให้เกิดของวิเศษลอยออกมา 14 อย่าง น้ำอมฤตโผล่มา เป็นอย่างสุดท้าย โผล่แบบเท่ๆ เลยคือมีเทพธันวันตริแบกทูนศีรษะก้าวขึ้นจากน้ำมา แต่พอได้น้ำอมฤตสมใจอยาก พวกเทพก็รวมหัวกันมอมเหล้าอสูรแล้วถีบตกสวรรค์เพื่อให้ฝั่งตัวเองได้ครอบครองของวิเศษแต่ ฝ่ายเดียว

อ่านมาถึงตรงนี้รู้สึกตงิดๆ หรือเปล่า? ถ้าใช่... คุณรู้สึกเหมือนเรา จึงเป็นที่มาของหนังสือเรื่อง ‘หวง’ เล่มนี้ที่พระเอกเป็นอสูรไง!

จบที่มาที่ไปของหนังสือแล้วขอเพิ่มเติมอีกนิดว่า เล่มนี้จะมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับตำนานสัตว์เทพ ในวรรณคดีไทย นรก สวรรค์ ซึ่งโดยมากอ้างอิงจากไตรภูมิพระร่วงฉบับเจ้าพระยาลิไทยของ ทางคุรุสภา เสริมด้วยกลอนแปด โคลงสี่สุภาพ และกาพย์ยาณี 11 ที่เราแต่งขึ้นมาเองทั้งหมด ส่วนมากเป็นกลอนง่ายๆ ที่ไม่ต้องอาศัยทักษะในการแปลมาก มีเพื่อเสริมอรรถรสในการอ่าน เท่านั้น ใครไม่เก่งกลอนสามารถข้ามไปอ่านส่วนของเนื้อหาได้เลยค่ะ

Mirininthemoon