บทที่ 1 : รีบกระโดดผลุงลงจากเตียง

"ลุกมาเปิดประตูโรงรถ เดี๋ยวนี้! อีกห้านาทีฉันจะไปถึง .. อ่อ รีบเร็วเลย ฉันผ่านรั้วไร่แล้ว"

หัวใจม่ายหนุ่มหวั่นไหว มันเต้นกระตุกนิดหนึ่งอย่างห้ามไม่ได้ตอนที่เอื้อมมือกดสวิตช์เปิดไฟในห้องให้สว่างจ้า ก่อนจะชะโงกหน้ายื่นหัวออกไปมองที่นอกหน้าต่างกระท่อมไม้เก่าหลังน้อยสีขาวของเขา และเห็นได้ชัดเจนถึงไฟสาดมาจากรถสปอร์ตหรูหราซึ่งเขารู้ดีว่าสีแดงเพลิง มันกะพริบไฟสูงเป็นสัญญาณมาแต่ไกล เร่งเร้าให้คนตัวใหญ่ต้องรีบก้าวยาวๆ เพื่อวิ่งตามไปดักให้ทัน จากนั้นมันก็แล่นเลี้ยวพรวดพราดและเหยียบเบรกเสียงดังเอี๊ยด! จอดจ่อเกือบชิดริมประตูรั้วโรงเก็บรถบานใหญ่ กดแตรเร่งรัวๆ จนคนที่ต้องรีบรวบชายผ้าขาวม้าที่พันหลวมๆ ต้องดึงมันออกจากร่าง แล้วรีบโขยกเขยกแทบลืมใส่รองเท้าและเกือบสะดุดขาหน้าจิ้มพื้นในจังหวะเดียวกับที่ต้องรูดซิปกางเกงที่ดันใส่ยากนักยามรีบๆ เพราะไม่ทันได้มีเวลาเลือกเอามาเปลี่ยนใส่เพราะจะต้องเร่งเท้า วิ่งมาไขกุญแจประตูบานโต

ไม่ใช่อะไร ก็ลูกสาวเจ้านายนิสัยเอาแต่ใจและหุนหันราวพายุ ที่คืนนี้นึกอย่างไรกันหว่า ที่ดันเหวี่ยงตัวพรวดพราดมาที่นี่ในแบบที่ลูกจ้างคนเฝ้าสวนเช่นเขาแทบไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรเลย

คุณหนูหน้าสวย หุ่นงาม นิสัยเสีย ที่เพิ่งจะกดโทรศัพท์หาคนสวนหนุ่มเมื่อครู่เพื่อบอกว่าตอนนี้ตนอยู่ที่หน้าปากทางเข้าไร่แล้ว ให้เขารีบเตรียมออกมาเปิดประตูโรงรถรอไว้ให้จอดด้วย

วางหู ทั้งๆ ที่คนเฝ้าไร่ตัวใหญ่ยังไม่ทันจะก้าวลงจากเตียง เสียงรถเสียงแตรก็ดังสนั่นก้องไร่รัวๆ

ปลุกความมืดจนผียังจะผวาตื่นได้ทั้งป่าช้า

"บ้าชะมัด ไหนบอกอยู่หน้าไร่ ก็เพิ่งจะวางหูตะกี้!"

ชายหนุ่มทำเสียงหึ่ม ตื่นตัวแทบจะทันที รีบกระโดดผลุงลงจากเตียง

และจากนั้นต่อมา คนเฝ้าไร่ตัวใหญ่วัยลุงก็อดไม่ได้ที่จะกวาดตามองเข้าไปในรถติดฟิล์มกรองแสงสีดำสนิทชั่วแว่บ ทั้งที่รู้ว่าคงจะมองไม่เห็นอะไรดี ในขณะที่คนบนรถผู้เป็นเจ้าของวงคิ้วที่วาดอย่างประณีตยังคงขมวดตึงแน่นแทบจะชิดชนกัน

ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มสนิทขณะที่ปลายนิ้วเรียวสวยยังคงเคาะรัวๆ ลงบนพวงมาลัยอย่างหงุดหงิดใจไม่สร่างซาถึงแม้ว่าระยะเวลาและระยะทางระหว่างกรุงเทพและบ้านไร่ที่นี่จะต้องใช้เวลาที่รถสปอร์ตคันเก่งของเธอขับมาถึงตั้งเกือบสามชั่วโมง เพื่อจะออกมาจากการทะเลาะ และเรียกว่าแทบจะวิวาทกันอย่างรุนแรงจนถึงขั้นจะตัดพ่อตัดลูก อันเนื่องมาจากผู้เป็นบิดาเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศหมาดๆ และเขาก็ตัดสินใจประกาศอย่างเป็นทางการว่าต้องการจะแต่งงานกับเลขาฯสาวรุ่นลูกคนสวยของเขา เพราะเธอกำลังตั้งท้องแล้วสองเดือน ซึ่งว่าที่แม่เลี้ยงคนใหม่ร้อยเล่ห์นั้นนับเป็นหญิงสาวที่ผู้เป็นบุตรสาวไม่เคยเห็นด้วยและไม่เคยปลาบปลื้มเห็นดีเห็นงามเอาซะเลย และดูเหมือนจากการทะเลาะโต้แย้งจนเลยเถิดเป็นการอาละวาด และผลสุดท้ายหนนี้เธอโมโหมากจนกลัวจะระงับใจไม่ได้ จึงต้องเป็นฝ่ายผลุนผลันออกมาสงบสติอารมณ์ซะเอง แต่ยิ่งบึ่งทะยานรถห่างออกมาไกลเท่าไร อารมณ์โกรธาราวจะลุกเป็นไฟ และความน้อยใจ เสียใจ หวั่นไหวจากความที่เคยเป็นลูกคนเดียวจู่ๆ บิดาก็จะมีลูกใหม่ ยิ่งคิดดังนี้ ความกังวลลึกๆ ในใจมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดน้อยถอยลง มีแต่จะยิ่งเพิ่มทวี

และพอจอดรถได้ ชนิดไม่สนใจเสียงใครทักทาย สาวน้อยก็ซอยเท้ารัวๆ ดิ่งตรงไปที่ห้องนั่งเล่น เปิดมินิบาร์หาเครื่องดื่มรสแรงมากเทพรวดๆ แล้วกระดกดื่มแทบหมดแก้วหมดขวดแบบเพรียวๆ

มาคนเดียวหรอกหรือนี่?

ผู้ชายตัวโตมองตามแผ่นหลังพร้อมครุ่นคิด

อาการแบบนี้ สงสัยไม่แคล้วคงจะทะเลาะเหวี่ยงวีนอะไรรุนแรงกับพ่อมาอีกแล้วซะมัง?

คุณหนูวันวิวาห์ ที่เขาแอบเฝ้ามองตามแผ่นหลังแสนเซ็กซี่ใต้ชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดตาไปอย่างระอาคนนี้ ในสายตาเขา เธอคือเด็กสาวแสนสวยที่กำลังอยู่ในวัยก๋ากั่น เปรี้ยว ซ่า สุดตัวเลยมัง ที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยเอกชนที่มีแต่ลูกหลานของคนชนชั้นระดับไฮโซ ไม่ก็มหาเศรษฐีหลักร้อยล้านพันล้านเขาเรียนกัน