ทาสอารมณ์รักร้าย

4: ข้อต่อรองที่ไร้ประโยชน์

“ริน กลับมาก่อนเถอะนะลูก แม่ขอร้อง”

นางพรทิพย์พูดกับลูกสาวคนเล็กทางโทรศัพท์ ดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ครั้งนี้ดารินยอมรับสาย จากที่เคยพยายามติดต่อมาแล้วหลายวันแต่ลูกสาวไม่ยอมรับสายเลย หรือถ้ารับก็จะรีบบอกปัดว่าไม่สะดวกคุย กำลังยุ่งบ้าง สัญญาณไม่ดีบ้าง แล้วรีบวางสายไปก่อนทุกที

“ไม่อ่ะแม่ รินไม่อยากแต่งงานกับคุณชาญ แก่ก็แก่ ดุก็ดุ ไว้หนวดเครารุงรังอย่างกับโจร รินรับไม่ได้”

“เดี๋ยวพอแต่งงานคุณชาญก็โกนหนวดโกนเคราเองแหละลูก เวลาออกงานสำคัญคุณชาญก็โกนหนวดเคราออกบ่อย แล้วถ้ารินไม่ชอบให้ไว้อีกก็บอกคุณชาญได้ จริงๆ แล้วคุณชาญหล่อมากนะริน ไม่ได้แก่อะไรด้วย แค่สามสิบเองลูก”

“แม่ไม่ต้องอวย รินเชื่อสายตาตัวเอง และรินก็ไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น ตัวก็ใหญ่เหมือนยักษ์ ดำก็ดำ ดุก็ดุ เห็นทีแทบไม่กล้ามองหน้า อีกอย่าง รินไม่อยากอยู่ที่นั่น รินเกลียดขี้วัว เกลียดฝุ่น เกลียดแดด”

“โธ่ริน...”

มันอาจจะเป็นความผิดของเธอกับสามี ที่เลี้ยงลูกสาวคนนี้ผิดกับสภาพแวดล้อมของตัวเอง ดารินเคยชินกับชีวิตที่สุขสบายมาตลอด ตั้งแต่เล็กจนโตเธอยอมเสียเวลาขับรถรับส่งให้ลูกได้ไปเรียนที่โรงเรียนเอกชนในเมือง ห้องส่วนตัวก็ติดแอร์ให้ อยากได้อะไรก็หามาประเคนให้ทุกอย่าง

ผิดกับดาหลา ที่แม้จะใช้ชีวิตวัยเด็กไม่ต่างจากดารินมากนัก แต่พอจบมัธยมต้น ดาหลาก็ย้ายออกมาเรียนต่อสายวิชาชีพที่วิทยาลัยใกล้บ้านเพราะคิดว่าตัวเองหัวไม่ดีพอจะเรียนต่อมหาวิทยาลัย ในขณะที่ดารินเรียนต่อสายสามัญในโรงเรียนเอกชนค่าเทอมแพงหูฉี่ แถมยังเรียนพิเศษหลายวิชาจนสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังที่กรุงเทพ

เพราะรู้ว่าลูกสาวคนเล็กเป็นคนหัวสูง เธอกับสามีจึงคิดว่าดารินน่าจะดีใจที่จะได้เป็นภรรยาของผู้ชายรวยๆ แบบชาญ โดยลืมนึกไปว่ารูปแบบการใช้ชีวิตของชาญนั้นไม่ได้หรูหราตามมูลค่าของทรัพย์สินที่เขามี

ชาญติดดิน ทำตัวสมถะ เป็นแค่มหาเศรษฐีบ้านนอกที่นานๆ จะขับรถหรูเข้าเมืองไปงานเลี้ยงที่เลี่ยงไม่ได้สักที ส่วนใหญ่จะขี่ม้าหรือรถจี๊ปเก่าๆ อยู่ในฟาร์ม เสื้อผ้าที่ชาญใส่ก็ปะปนกันไปทั้งแบบยี่ห้อแพงๆ ในห้างหรู กับแบบโนเนมตัวละไม่กี่บาทในตลาดนัด

ภาพที่ดารินเห็นชาญประจำก็คือ ผู้ชายตัวใหญ่ ผิวคล้ำ เหงื่อท่วมตัว ใส่เสื้อเชิ้ตเก่าๆ กับกางเกงยีนขาดๆ บางวันก็ใส่เสื้อกล้าม และบางวันก็ไม่ใส่เสื้อเลย กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ กับขนหน้าอกรกๆ ของชาญอาจดูเซ็กซี่เร้าใจสำหรับผู้หญิงบางคน แต่สำหรับสาวน้อยที่ชอบดารานักร้องหน้าตาเกลี้ยงเกลา ผิวเนียนๆ ตัวขาวๆ หุ่นบางๆ พอมาเจอผู้ชายหน้าหนวด ผิวคล้ำๆ หุ่นล่ำๆ ขนดกๆ แบบชาญเข้า ก็อาจกลัวจนรังเกียจ

ทั้งที่จริงๆ แล้วชาญเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาคนหนึ่ง ยิ่งตอนโกนหนวดโกนเคราแล้วใส่สูทผูกไทค์ไปงานเลี้ยงใหญ่ ชาญจะหล่อเข้ม ดูดีมีเสน่ห์มาก แต่น่าเสียดายที่ดารินไม่เคยมีวาสนาได้เห็นเวลาที่ชาญหล่อเลย

ตอนรู้ว่าต้องหมั้นกับชาญ ดารินอาละวาดบ้านแทบพัง เพราะตอนนั้นดารินมีแฟนเป็นเพื่อนเรียนมัธยมปลายรุ่นเดียวกันอยู่ เธอกับสามีก็ได้แต่ปลอบใจและบอกลูกว่าอนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน กว่าดารินจะเรียนจบกลับมา ชาญอาจจะเจอผู้หญิงอื่นและเปลี่ยนใจถอนหมั้นไปก่อนก็ได้

เมื่อมีความหวังแบบนั้น หลังจากไปเรียนต่อ ดารินจึงแทบไม่ยอมกลับบ้าน เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอหน้าคู่หมั้น สี่ปีกลับมาแค่สองสามครั้งเห็นจะได้ และทุกครั้งที่กลับมาก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้าน เท้าของดารินแทบไม่ได้เหยียบพื้นดินในฟาร์มชาญชัยเลย กระทั่งวันนี้ที่ดารินเรียนจบแล้ว หญิงสาวก็ยังไม่ยอมกลับบ้าน แถมไปอยู่ที่ไหนก็ไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าสบายดี ขอเที่ยวต่อกับเพื่อนๆ และจะขอเรียนต่อปริญญาโทเหมือนเพื่อนๆ

“เรื่องเรียนต่อค่อยว่ากันนะริน กลับมาคุยกันที่บ้านก่อน” พรทิพย์ยังพยายามใช้ไม้อ่อนกับลูก

“ไม่อ่ะแม่ รินรู้หรอกว่าถ้ากลับไปก็ต้องถูกจับแต่งงาน รินจะไม่กลับไปที่นั่น จนกว่าพ่อกับแม่จะจัดการให้รินได้ถอนหมั้นกับคุณชาญก่อน”

“โธ่ริน แม่จะทำอย่างนั้นได้ยังไง ใครจะกล้า”

แต่ถึงจะกล้าก็ไม่คิดทำ เพราะอยากได้ชื่อว่าเป็นแม่ยายเจ้าของฟาร์มชาญชัยอยู่แล้ว มีลูกเขยรวยใครจะไม่ชอบ นิสัยก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แค่ขี้โมโหกับอารมณ์ร้อนบางเรื่องบางเวลาเท่านั้น เท่าที่รู้จักกันมายี่สิบกว่าปี พรทิพย์มั่นใจว่าผู้ชายขยันทำงาน ไม่ติดเหล้า ไม่ติดเที่ยว และไม่มีประวัติเสียเรื่องผู้หญิงแบบชาญ ลองได้รักผู้หญิงสักคนก็คงเป็นสามีที่ดีได้ไม่ยาก

“ไม่รู้แหละแม่ ถ้ายังไม่ถอนหมั้นรินก็ไม่กลับ รินขอยืนยัน รินไม่มีวันแต่งงานกับคุณชาญแน่นอน”

“โธ่ริน...”

“แค่นี้ก่อนนะแม่ ต้องขึ้นรถแล้ว อ้อ แม่ช่วยโอนตังค์มาให้รินอีกสักสองหมื่นนะคะ ที่นี่มีแต่ของสวยๆ อาหารก็อร่อยๆ ทั้งนั้นเลย”

“สองหมื่นเลยเหรอริน” พรทิพย์ตกใจ ยกมือกุมขมับ ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนน่ารักของลูกสาวคนสวย

“ค่ะแม่ นะคะ นะ นะ รินไม่ค่อยเหลือตังค์ใช้แล้ว อ้อ... รินฝากคิดถึงคุณพ่อกับพี่ดาด้วยค่ะ แต่อย่าลืมโอนตังค์ให้รินนะคะแม่ขา รินรักแม่ค่ะ จุ๊บๆ”

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว