"เอ้า"กระเป๋าผ้าใบโตถูกโยนมาข้างตัว ส่งผลให้ร่างบางที่นั่งเหม่อสะดุ้งสุดตัว เมื่ออาคมจงใจโยนมันไปตรงหน้าเธอ
ลันลดามองกระเป๋า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนค้ำหัว

"คุณไม่ได้เป็นคนขับรถสองแถวจริงๆใช่ไหม"หญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกอย่างช่างเหมาะเจาะไปหมด ไม่มีรถคันไหนไปส่งเธอที่ไร่แสงตะวัน มีแค่รถเขาเท่านั้นที่เสนอตัว และเขาก็พาเธอมาที่นี่ ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม ถ้าเป็นพวกรักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่ เขาก็คงรับเงินเธอไปแล้ว แต่นี่เขาไม่ต้องการเงิน ใจหนึ่งก็แอบคิดว่าเขาอาจจะถูกใครสักคนสั่งมา แต่เธอไม่เคยมีศัตรูที่ไหน จะมีก็แต่...

"ผมเป็นคนขับรถ ถ้าไม่ขับจะพาคุณมาได้เหรอ"อาคมยังกวนไม่เลิก เพราะนิสัยเป็นคนขี้เล่น จึงลืมไปว่าเขาต้องทำตัวให้โหด เถื่อน เธอคนนี้จะได้กลัวเขามากๆ

"มีคนจ้างให้คุณมาจับตัวฉันเหรอคะ"

"อย่าพูดมาก หุงข้าวเป็นไหม เพราะต่อไปนี้คุณต้องอยู่ที่นี่"

"นานแค่ไหนคะ"คำถามของเธอทำให้อาคมหยุดคิด นั่นสิเขาจะยึดตัวเธอไว้นานแค่ไหน

"จนกว่าผมจะพอใจ"

"แล้วแค่ไหนคุณถึงจะพอใจละคะ คุณจะข่มขืนฉันแบบในละครหรือเปล่า"

"..."

"ถ้าจะทำแบบนั้น คุณบอกฉันดีๆก็ได้นะ"คำพูดของหญิงสาว ทำให้อาคมแทบล้มทั้งยืน เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรออกมา

"ฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้ทำไม ที่ฉันมาเชียงรายก็เพื่อจะมาหาพี่สาว ฉันไม่ได้มาทวงคู่หมั้นคืนอย่างที่คุณคิด เพราะฉันไม่เคยอยากหมั้น"ลันลดาบอกเขาไปตามความจริง

"จะอะไรก็ช่าง คุณต้องอยู่ที่นี่ เอาเป็นว่าถ้าคุณทำให้ผมมั่นใจว่า จะไม่กลับมาแย่งผัวพี่สาว ผมจะปล่อยคุณไป"

"พี่ปอจ้างคุณมาใช่ไหม"ลันลดาโพล่งคำนี้ออกออกมา ทั้งที่ไม่คิดว่าเขาคือคนของพี่สาว แต่เหตุการณ์ทุกอย่างมันสอดคล้องกันไปหมด เธอไม่รู้จักใครที่นี่ และไม่มีใครรู้ว่าเธอจะมา นอกจากพ่อแม่และพี่สาว

"เพราะคุณคิดไปซื่อกับพี่สาวคุณไง ถึงคิดว่าพี่สาวคุณจ้างผมมา"

"คุณรู้จักพี่ปอจริงๆด้วย บอกมานะคุณเป็นใคร!"ตากลมโตตวัดมองหน้าชายหนุ่ม เขาต้องรู้จักพี่เธอแน่ๆ

"ผมจะเป็นใครก็ช่าง คุณต้องอยู่ที่นี่กับผม!"อาคมปรับน้ำเสียงให้ฟังดูน่ากลัวที่สุด ผู้หญิงคนนี้ฉลาดและเก่งมาก นิสัยเธอก็คล้ายกับนายหญิง สู้คนและไม่กลัวใคร ร่างสูงเดินหนี ถ้าขืนยังอยู่ตรงนี้ คงถูกจับได้แน่ๆ

"ออ...แล้วอย่าคิดหนีนะ ที่นี่ไม่เหมือนกรุงเทพ ถ้าเกิดอะไรขึ้น อย่าหาว่าผมไม่เตือน"

"คุณนี่แสดงไม่เนียนเลยนะ มือถือมีเน็ตไหม ลองค้นหาในกูเกิลนะ ว่าโหดเถื่อนเนี่ยเขาทำกันยังไง!"

"..."

อาคมรีบเดินไปจากตรงนี้ ตกลงเขาพาเธอมาทำอะไรกันแน่ เพราะดูเธอก็ไม่ได้กลัวเขาเลยสักนิด

"ผู้หญิงบ้า จะแกล้งกลัวสักหน่อยก็ไม่ได้"ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง เมื่อนึกถึงคำพูดของเธอ เขาอุตส่าห์ซ้อมบทโหดมาตั้งหลายวัน จะมาถูกเธอจับได้ง่ายๆได้ยังไง เสียชื่อมือขวาพ่อเลี้ยงเผ่าเพชรกันพอดี

"หรือเราจะหล่อเกินไป"ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองยังโหดไม่พอ

ลันลดายังคิดไม่ตกว่าเขาเป็นใคร และพาเธอมาที่นี่ทำไม เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ผู้ชายคนนั้นถึงแม้จะไม่ได้ดูน่ากลัว แต่ก็ไว้ใจไม่ได้ จะยังไงก็ตามเธอคงต้องไหลไปตามน้ำ เล่นไปตามบทเพื่อความอยู่รอด ป่านนี้พ่อแม่และพี่สาวจะเป็นยังไงบ้างนะ ท่านจะห่วงเธอบ้างไหม แผนเซอร์ไพรส์ครอบครัว แต่ตัวเองกลับถูกเซอร์ไพรส์เสียเอง แถมใครก็ไม่รู้มาจัดให้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ เธอตั้งใจมาหาพี่สาว เพื่อขอบคุณ ที่พี่ช่วยให้เธอได้ไปตามความฝัน ไม่ต้องแต่งงานตั้งแต่ยังเรียนหนังสือไม่จบ

"พี่ปอขา ป่านคิดถึงพี่ปอจัง"แม้ว่าที่ผ่านมาเธอกับพี่สาวจะไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่ เพราะพ่อแม่ส่งลลนาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เธอยังเด็กๆ แต่ลันลดาก็จำได้และคิดถึงพี่ปอเสมอ วันที่พี่สาวกลับมา เธอกับพี่ก็กลายเป็นคนแปลกหน้า เธอเรียนหนัก ในขณะที่พี่ก็งานยุ่ง เวลาอยู่บ้านก็ไม่ตรงกัน และส่วนมากพี่ก็จะไม่ค่อยได้กลับบ้าน เธอภูมิใจเสมอที่มีคนรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวนางร้าย และดีใจที่มีคนทักว่าเธอหน้าเหมือนพี่ ถึงแม้พี่จะมีข่าวเสียๆหายๆ แต่เธอก็ไม่เคยแคร์

ทุกอย่างมาแตกหักก็วันที่พ่อแม่ส่งพี่สาวให้มาแต่งงานแทนเธอ เธอรู้ว่าตัวเองมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุสิบหก เคยมาหาตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุ และหนีกลับเมื่อรู้ว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว เธอไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง จนกระทั่งเวลาผ่านไป แล้วเผ่าเพชรมาทวงสัญญา ลลนาจึงถูกบังคับให้มาอยู่ที่ไร่แทนเธอ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรพี่สาวถึงยอม แต่เป็นแบบนี้ก็ดี เพราะเธอจะได้เรียนต่อจนจบ และกำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เธอใช้เวลานี้มาหาพี่สาว เพื่อมาขอบคุณและปรับความเข้าใจกัน เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ก็อยู่ที่นี่ความคิดในหัวต้องสะดุด เมื่อสิ่งเร้าในร่างกายเริ่มตอบสนองอีกแล้ว

.......................................................................................................