Angelo Part

ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน พอขับรถมาถึงคอนโด ก็ตะเกียกตะกายมาให้ถึงห้อง โยนทุกอย่างไว้ที่โซฟาห้องรับแขก อาบน้ำเสร็จ ก็พุงตัวลงที่นอน

ตื่นมาอีกทีคือหิวมาก ผมมองไปรอบๆ ห้อง มีแสงสลัวมาจากด้านนอก ผมบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง ไล่ความขบเมื่อย ก่อนจะก้าวลงจากเตียง เปิดประตูห้องนอน เดินตรงไปห้องครัว จำได้ว่าพี่นิดเคยทำอาหารแช่แข็งไว้ให้ แต่พอเปิดออกมาดู วันที่ทำเมื่อสองเดือนที่แล้ว เห้อ ขอโทษครับพี่นิด

ในตู้เย็นไม่มีอะไรกินได้เลย สงสัยต้องลากสังขารอันจะพังมิพังแหล่นี่ลงไปหาอะไรกินข้างล่างล่ะมั้ง ผมเดินกลับมาที่โซฟา ได้ยินเสียงข้อความจากมือถือดังขึ้น พอหยิบมาดู

'ตื่นยังคะ พี่นิดซื้อของกินมาเพรียบเลย ส่งเวลา 3:08 ' อ่าาาาห์ ข้อความจากสวรรค์ ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูอีกครั้ง ก่อนจะไล่อ่านข้อความอื่นๆ ซึ่งส่วนมากคือเรื่องงาน

สักพักเสียงออดหน้าห้องพักก็ดังขึ้น ผมเดินไปเปิดประตูให้นางฟ้าแม่ทูนหัวของผมเข้ามา

"หิวแล้วสิ ไปนั่งคอยแป๊บ พี่นิดจัดใส่จานให้" เธอเดินเอาของไปเก็บในครัว สักพักก็ถือจานอาหารมาตั้งไว้บนโต๊ะ พร้อมน้ำอีกแก้ว ที่ผมนั่งคอยอยู่

"ข้าวผัดไข่เจ้าอร่อย" เธอยิ้มให้ผมอย่างรู้ใจ ผมก้มหน้าก้มตากิน ไม่รู้เพราะมันคือของโปรดหรือหิวไม่รู้ แต่ไม่ถึงห้านาที หมดเกลี้ยงเลยทีเดียว

"ของกินที่เหลือพี่ใส่ตู้เย็นไว้ให้นะคะ สายๆ มาตื่นมาอุ่นกินด้วยล่ะ" พี่นิดเดินมานั่งตรงข้ามผม

"พี่นิดคือนางฟ้าแม่ทูนหัวของผม" ผมเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง กดจมูกลงซอกคอเธอเบาๆ

"อย่ามาประจบเลยค่ะ ไม่สำเร็จหรอก ยังไงพี่นิดก็ต้องรายงานคุณยาย" เธอรู้ทันผมอีกแล้ว พี่นิดเป็นคนสนิทของคุณน้ากับคุณยาย ที่นอกจากเป็นผู้ช่วยผมแล้ว เธอยังมีหน้าที่ต้องรายงานความดื้อของผมให้คุณยายทราบด้วย

"โธ่ พี่นิด ก็งานนั้นมันปฏิเสธไม่ได้นี่นา งานแต่งเพื่อนทั้งที ปฏิเสธไป ผมก็แย่สิคร๊าบ" ผมทำเสียงออดอ้อนผู้ช่วยสาว

"นั่นแหละค่ะ ให้คุณยายตัดสินเองละกัน" พี่นิดยังคงดื้อดึง ที่จะรายงานเรื่องของผม

"เออ คุณแอล คุณแอลคิดว่าคุณตะวันเป็นคนยังไง" เธอเอ่ยถามถึง 'นายแบบ' ที่ผมเป็นคนดูแลวันนี้

"ไม่รู้สิครับ เขาชวนผมไปกินข้าวด้วยนะ" ผมบอกพี่นิดไปตามตรง

"พี่ว่าเธอมองคุณแอลแปลกๆ นะคะ แถมแอบได้ยินเธอพูดถึงคุณแอลด้วย เธอคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ เธอว่าคุณแอลเป็นทอม"

"แค่กๆ ๆ ๆ ...!! "ผมกำลังยกน้ำดื่ม ถึงกลับสำลักออกมา

"ทอม ที่หมายถึงผู้หญิงแต่งชายน่ะนะพี่นิด" ผมย้อนถามเพื่อความแน่ใจ

"อือ..ใช่ เธอพูดประมาณว่า 'ยัยทอมนางฟ้าน่ะเหรอ สวยดีนะ ขนาดหน้าสดยังสวย ผิวหน้านี่ เนียนเชียว มิน่าใครๆ ถึงเรียกนางฟ้า" แล้วก็พูดอะไรอีกหลายอย่างค่ะ แต่พี่นิดเดินเลี่ยงออกมาก่อน ซึ่งนั่นพี่นิดคิดว่า หมายถึงคุณแอลแน่นอน เพราะใครๆ ก็เรียกคุณแอลของพี่นิดว่านางฟ้าทั้งนั้นเลย" เธอเล่ารายละเอียด เป็นครั้งแรกที่ผมถูกกล่าวหาว่าเป็นทอม ผมก้มมองหน้าอกตัวเอง แม้ผมจะตัวเล็ก แต่สูง 173 นี่ มันสูงไปสำหรับผู้หญิงรึเปล่าวะ แถมหน้าอกนี่ก็แบนขนาดนี้ ถึงจะเป็นทอม ก็ผู้หญิงรึเปล่าควรจะมีหน้าอกหน้าใจบ้าง ผมนึกถึงสายตาที่พยายามจะโลมเลียผม ตอนที่เขาเข้ามาเปลี่ยนชุดเซ็ทสุดท้ายแล้วชวนผมไปกินข้าว

<3

<3

<3

Tawan Part

"เอกสารที่นายต้องการครับ" ต้นสนบอดี้การ์ดคนสนิทของผมยื่นเอกสารที่ผมต้องการบนโต๊ะทำงาน ผมเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิท รับซองเอกสารมาถือไว้ในมือก่อนจะเปิดอ่าน

"ผู้ชาย..!! ..? " คิ้วของผมขมวดทันทีที่รู้ว่าคนที่ผมให้ลูกน้องไปสืบประวัติเป็นผู้ชาย

"ครับนาย คุณแองเจโล่เป็นผู้ชายครับ" ต้นสนช่วยยืนยันอีกที ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์หลังงานถ่ายแบบนั้นจบ ผมก็พยายามจะสืบหาประวัติของคนคนนี้ อยากรู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน แต่สุดท้าย จาก เธอ ก็เป็น เขา แองเจโล ไม่ได้ผิดที่แสดงความแมนออกมา เสียงทุ้มที่ฟังหวานผิดปกติของผู้ชายทั่วไปก็ไม่ผิด แต่คนที่ผิดคือผมเอง ผมคิดว่าเขาคือผู้หญิง นึกเสียดายที่เธอจะต้องออกเดตกับผู้หญิงด้วยกัน ผมคิดว่าตัวเองมีเสน่ห์มากพอ จึงพยายามจีบ 'เขา'

'เพล้ง' เสียงหน้าแตกจากวันที่ชวนแองเจโลออกเดตมันดังก้องในหัวผม ป่านนี้ ผู้ชายคนนั้น จะนั่งหัวเราะเยาะผมเพียงใด ชวนผู้ชายด้วยกันออกเดต ผมไล่อ่านข้อมูลต่างๆ ของเขา และนึกถึงบทความในอินเทอร์เน็ต แองเจโล เป็นผู้ชายที่มีคนอยากออกเดตด้วยมากที่สุดเป็นอันดับหนึ่ง แม้แต่ผู้ชายด้วยกัน ยังอยากจะเดตกับเขา มิน่าวันที่ผมชวน เขาจึงเฉยๆ กับคำชวนของผม

ฉายาของเขาคือ นางฟ้า ฟ้าสวย ฟ้า แองจี้ แองเจิ้ลเจโล ไม่ว่าจะชื่อไหน ก็ชื่อผู้หญิงชัดๆ ทำไมคนถึงตั้งชื่อให้เขาแบบนี้กันนะ ผมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ เงยหน้าขึ้นมองเพดาน รู้สึกหมกมุ่นเกินไปแล้ว ผู้ชายเจ้าเล่ห์แสนเสน่ห์คนนี้ทำให้ผู้ชายที่หล่อที่สุดในวงการธุรกิจแบบผม ต้องมานั่งหมกมุ่นกับเขาเกินไป

"โทรแจ้งคุณนพ ผมจะไป VIP คืนนี้ ให้เขาตามผมไปด้วย" ผมแจ้งต้นสน ให้เชิญเพื่อนสนิทตามผมไปที่คลับชื่อดัง ที่ผมเป็นเจ้าของ วันนี้ขอเมาหน่อยละกัน จะได้สลัดภาพของผู้ชายหน้าสวยนั่นออกจากหัวสักที

<3

<3

<3

Angelo Part

ผมไม่ใช่คนหยิ่ง หรือไม่ออกเดตกับใครหรอกนะครับ แต่ด้วยอาชีพการงานของผม มันแทบจะทำให้ผมไม่มีเวลาพักผ่อน ผมหยุดงานไปถึงสามวัน แล้วก็ไปลุยงานใหญ่อีกสามวัน สามวันที่ผมแทบล้มทั้งยืน ผมสลบไปนอนจมที่นอนอยู่เกือบ 36 ชั่วโมง ถ้าพี่นิด ไม่เข้ามาปลุกผม ผมคงจะยังไม่ตื่น วันนี้ ผมจำเป็นต้องมานั่งดื่มเป็นเพื่อนสาวสวย เจ้าของห้องเสื้อ 'พีรญา' ที่ผมจะต้องตกลงธุรกิจกับเธอ เธอจะจัดงานแฟชั่นโชว์ในอีกสองเดือนข้างหน้า ซึ่งเราได้ตกลงกันแล้วว่า จะจ้างผม ช่วยแต่งหน้าใน แฟชั่นไฮไลของงาน ซึ่งใช้นางแบบในเซตทั้งหมด 5 คน เธอส่งรายละเอียดงานให้ผมแล้ว แต่วันนี้ แค่มาดื่มฉลองกันนิดๆ หน่อยๆ เพื่อสร้างสัมพันธมิตรแก่กัน

การมีอะไรกับคนที่จ้างงาน ผมถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะถ้าเขาเต็มใจ และไม่เอาตัวมาผูกมัดกับผม ผมก็ยินดีให้บริการ หากว่ายังติดใจ ก็อาจจะมีรอบสองรอบสาม แต่ส่วนมากสำหรับผม รอบเดียวจบ ไม่เดินหันหลังกลับไป เดินหน้าอย่างเดียว เพราะยังมีสิ่งใหม่ๆ สดๆ คอยผมอยู่เสมอ

"คอยนานมั๊ยคะเจโล หญิงมัวแต่ประชุมพนักงาน จนลืมเวลา เลยมาช้าไปนิด" เสียงหวานๆ ของคุณพีรญาเจื้อยแจ้วเข้าหูผม ผมหันไปยิ้มหวานให้เธอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้อารมณ์ของผมขุ่นมัวสุดๆ

"คอยคนสวย นานแค่ไหนผมก็คอยได้ครับ" ผมฉีกยิ้มให้เธอ เชยคางมนขึ้นมาระดับหน้าผม ก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากบางที่ทาลิปสติกสีสด ผมบดขยี้ริมฝีปากนั้นจนเธอเผลอหลุดเสียงหวานกระเซ้าออกมา

"อ่าาาา...อือออ" ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของสาวสวยตรงหน้า ควานหาความหอมหวาน ที่เธอเต็มใจจะให้ชิม

"อะแฮ่ม...อืมมม.แฮ่มม..." เสียงใครสักคนรบกวนการจูบอันร้อนแรงของเรา ผมถอนริมฝีปากออก ใช้นิ้วเช็ดตรงมุมปากของเธอ เพราะมีน้ำลายที่ไม่รู้ของใครยืดออกมาติด

"ทาลิปเพิ่มสักนิดนะครับ" ผมก้มกระซิบเสียงหวานให้หญิงสาว เธอทำหน้าเอียงอาย แล้วหันไปมองต้นเสียงที่กระแอมกระไอขัดจังหวะของเรา

"ซัน...!? " เธอทำหน้าตกใจเล็กน้อย แล้วขมวดคิ้วบาง ผมมองตามไปที่ชายหนุ่มที่เธอเอ่ยเรียกชื่อ ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยสงสัย ทำไมเขาจึงมายืนอยู่ตรงนี้

"ผมคิดว่าผมจองห้องนี้ไว้นะครับคุณหญิง" ซัน หรือ ตะวัน นายแบบสุดหล่อ ที่ผมแต่งหน้าให้เมื่ออาทิตย์ก่อน ยืนพิงประตูทางเข้าห้อง VIP มองตรงมาที่เราสองคน

"ฉัน...ไม่ทราบค่ะ วันนี้ฉันมีนัดกับคุณเจโล และได้โทรมาจองห้องไว้แต่เช้าแล้ว ลูกน้องคุณอาจลืมแจ้งมังคะ" คุณหญิง (ชื่อเล่น) หรือ คุณพีรญา ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาคุณซัน ยกแขนขึ้นโอบรอบคอของเขา

"ถ้าจะเข้ามาขัดจังหวะเพราะหึง เสียใจด้วยนะคะซัน ตอนนี้หญิงมีที่หมายใหม่แล้ว ไว้ให้หญิงว่างก่อนนะคะ เราค่อยมาสนุกกัน" พีรญาใช้มือลูบไล้ไปตามแผงอกของคุณตะวัน ส่งสายตายั่วยวนอีกฝ่ายผมเอนหลังไปกับโซฟายาว นั่งไขว่ห้าง ยกเครื่องดื่มในแก้ว มาดื่ม มองไปที่คนทั้งสอง ถ้าเรื่องห้อง จะห้องไหนก็ได้ ผมไม่เกี่ยง เพราะยังไงก็ลงเอยที่เตียงอยู่ดี แต่เรื่องหญิง ถ้าเธอเลือกผม ผมก็ยินดีอยู่กับเธอ แต่ถ้าเธอเลือกชายอีกคน ผมก็ยินดีจะหลีกทางให้ สำหรับผม ไม่คิดที่จะมีปัญหากับใครเพราะผู้หญิง

"ผมเปล่าหึงซะหน่อย ผมแค่มาทวงห้องของผม แต่ถ้าผมจะหึง..." คุณตะวันปรายตามามองที่ผม เขาปลดแขนของคุณพีรญาออกจากคอของเขา เดินตรงมาที่ผมนั่ง แล้วนั่งลงข้างๆ ที่ผมนั่ง อยู่แย่งแก้วจากมือผมแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะ ผมเอียงคอมองเขา เขาเอามือข้างหนึ่งมาเชยคางผมขึ้น และประทับริมฝีปากหนาลงบนเรียวปากของผม ใช้มืออีกข้าง กดตรงคอผมเพื่อล็อกไม่ให้ผมดิ้นหนีเขาได้ เขาพยายามดันลิ้นเข้ามาในปากของผม เมื่อเห็นว่าไม่สำเร็จ เขาจึงบีบที่คางผมเบาๆ เพื่อให้ผมยอมเปิดปาก รับลิ้นร้อนร้ายกาจของเขา ผมเผยอปากขึ้นตามแรงบีบ แล้วเขาก็ฉกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม ควานหาลิ้นของผม จนลิ้นของเราฉกเฉี่ยวพันกันไปมา พอผมเริ่มตั้งสติได้ผมจึงยกมือขึ้นเพื่อจะผลักเขาออก แต่เหมือนเขา จะแรงกว่าผมเยอะ ทำให้เขาไม่เขยื้อนเลย เขาจูบผมจนพอใจแล้วถอนริมฝีปากออกไป ก้มลงกระซิบข้างๆ หูผมเบาๆ

"ผมยังอยากจะไปหาอะไรกินกับคุณนะ คุณฟา แม้คุณจะเป็นผู้ชายก็ตาม"