“คุณ...อย่า”

เธออุทานเมื่อเห็นหน้าเขาแวบนึง เธอจำได้ และชักจะสับสน ตานี่มาอยู่ห้องนี้ชั้นนี้ได้ไงกัน เธอดันใบหน้าของเขาเต็มแรงให้ถอยห่าง คิดว่าตัวเองตาไม่ฝาดและไม่ได้จำคนผิดแน่

“คุณ...ท่าน...ท่านชีคอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...” ลันลดาละล่ำลักขอร้องทั้งพยายามเบนหน้าหนีใบหน้าสากระคายนั้น

“ทำไม ฉันจ่ายได้นะเท่าไหร่ว่ามา” เขากระซิบถามเสียงแตกพร่าตามแรงอารมณ์แต่ไม่หยุดการรุกราน ลิ้นร้อนตวัดเลียไล้ลิ้มชิมติ่งหูเล็ก

ชายหนุ่มชักถูกใจ เขาให้ลูกน้องเขาจองห้องนี้ล่วงหน้าหลายวัน เพื่อความเป็นส่วนตัว คิดว่าจะอยู่เที่ยวที่เมืองไทยหลายวันหน่อย แต่หลังจากที่ดื่มไปเยอะและอารมณ์ชักเซ็งเพราะไม่ได้ออกไปไหน เขาก็เริ่มคิดถึงสาวๆ ที่ชม้ายชายตาให้ไม่ใช่ว่าเขาไม่เลือก แรกเริ่มเดิมทีเขาคิดว่าจะออกไปท่องราตรีของกรุงเทพฯ ซะหน่อย แก้เซ็ง พอเปิดประตูก็เห็นสาวเจ้าเดินแทบเป็นวิ่งผ่านหน้าไป เขาหยุดรอดูท่าเธอจะหวนกลับมาทางเขาอีกไหม เหมือนโชคจะเข้าข้างเขานึกสนใจและถูกใจเธอเป็นพิเศษ แล้วเธอก็หวนกลับมา เขาตัดสินใจในปัจจุบันนั้นเองไหนๆ พวกเธอก็ดูท่าว่าจะคุ้นกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว คงไม่เป็นไรค่อยตกลงค่าตัวทีหลัง จากที่เห็นดูพวกเธอจะพอใจเขาอยู่ไม่น้อยแม้ว่าคนนี้จะไม่มองเขาเลย แต่นั่นอาจจะเป็นกลยุทธ์การเรียกลูกค้าของเธอก็ได้

หญิงสาวขนลุกซู่ เหมือนกระแสไฟฟ้าแล่นปราดทั่วร่างเมื่อหน้าสากระคายของเขาไม่ยอมหยุดจู่โจมเธอเลย

“คุณจะบ้ารึไง!! จ่ายเจ่ยบ้าอะไรกัน!!” เธอร้องเสียงดัง ดิ้นรนหนีจนรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งแขน

“อย่าทำไร้เดียงสาไปเลยน่า หรืออยากขึ้นค่าตัว ฉันจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังหงุดหงิด เซ็งด้วย แค่ทำให้ฉันพอใจก็พอ” น้ำเสียงเข้มบ่งบอกว่ากำลังรำคาญที่อีกฝ่ายไม่อยู่นิ่ง เขากำลังคิดว่าเธอรู้ว่าเขาเป็นใครก็เลยอยากอัพค่าตัว สำหรับเขาเท่าไหร่ก็ได้อยู่แล้ว ขอเพียงพอใจ

ลันลดาหูผึ่ง นี่ไอ้แขกบ้านี่กำลังคิดว่าเธอโก่งค่าตัวรึ

“นี่ ฉันเป็นเมดนะ เมด น่ะเข้าใจมั้ย ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ!” หญิงสาวย้ำคำว่าเมดชัดๆ เผื่ออีกฝ่ายจะได้เข้าใจ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ เรื่องที่เรืองรินเคยกระซิบดังขึ้นในหัว สาวๆ พวกนี้บางทีก็มีจ๊อบพิเศษ

“อ้าวเมดก็เมด อย่าเรื่องมากนัก ฉันรู้หรอกน่า”

นี่เขารู้อะไรของเขา หญิงสาวคิดอย่างงงๆ แต่เธอไม่มีเวลาหาคำตอบ ใบหน้าที่รกด้วยหนวดสากๆ นั้นซุกไซร้ต่ำลงไปจนถึงทรวงอก ที่ตอนนี้ชูชันจากสัมผัสของเขาดันเนื้อผ้าออกมาอย่าน่าอาย

“อืม” เสียงครางอย่างพอใจเมื่อเขาสูดดมกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด นั่นยิ่งทำให้เธอตกใจมากขึ้น ออกแรงดิ้นสุดกำลัง

“ปล่อยนะ!!! นี่แน่ะ!!!”โดยไม่คาดคิดฝันคมๆ ก็งับหัวไหล่กว้างทันที

“โอ๊ะ!!” เขาอุทาน “อ้อ ไม่ชอบแบบนิ่มนวลก็น่าจะบอก ได้เลยเดี๋ยวจัดให้” ชายหนุ่มเหวี่ยงร่างบางลงไปนอนเค้เก้บนที่นอนใหญ่นั่น ขาแข็งแรงเขี่ยประตูห้องนอนปิดดังปัง ก่อนที่เขาจะโถมตัวตามรวบร่างที่กำลังจะขยับหนีลงจากเตียง

“ไอ้บ้า!! ออกไป อย่ามายุ่งกับฉันนะ”

ลันลดาแผดเสียงดังลั่น เมื่อขาถูกตะปบด้วยมือใหญ่กระชากอย่างแรงทีเดียวร่างเธอก็เข้าไปอยู่ใต้ร่างหนาใหญ่ เธอร้องกรีดทันที

เขารวบมือทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะกดไว้กับที่นอน กดทับขาทั้งสองข้างที่พยายามถีบทำร้ายเขาด้วยท่อนขาแข็งแรงของเขาเอง

ใบหน้าสวยส่ายไปมาหลบหลีกปากและจมูกของเขา

ชายหนุ่มเองชักรู้สึกสนุกกับเกมนี่ซะแล้ว

“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ ฉันเป็นเมดนะ อุ๊บ...” เสียงบริภาษขาดหายไปในลำคอเมื่อปากเล็กถูกกดปิดด้วยจูบอย่างรุนแรง เธอรับรู้ถึงรสเหล้าปะแล่มๆ จากปลายลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาควานหาความหวานในปากเธอ หญิงสาวตาเบิกกว้าง ดิ้นอึกอัก

มืออีกข้างที่ว่างของชายหนุ่มเลื่อนเข้าเกาะกุมทรวงอกอวบ เขาสัมผัสมันอย่างย่ามใจผ่านเนื้อผ้านิ่ม จูบของเขาบดเคล้าคลึง ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากล่างดูดดึงเบาๆ ก่อนที่จะแทรกเข้าสู่โพรงปากอุ่น คราวนี้อ่อนโยนนุ่มนวลแต่เรียกร้อง จูบของเขาเหมือนจะดูดดึงวิญญาณของเธอออกจากร่าง ลันลดารู้สึกกำลังจะขาดอากาศหายใจ

“อืม...” ชายหนุ่มครางอย่างพอใจในความหวานที่ได้รับ

อาการต่อต้านดิ้นรนหยุดลง หญิงสาวตัวอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงไปหมด ช่องท้องของเธอบิดเกลียว หัวใจเธอเต้นแรง วูบวาบไปทั้งตัว

จุมพิตนั้นเรียกร้องดูดดื่มเนิ่นนาน เมื่อเขาถอนริมฝีปากจูบซุกไซร้ระเลื่อยไปตามใบหู ซอกคอขาวนวล หญิงสาวใช้โอกาสนั้นสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดแรงๆ

สติสัมปชัญญะเลือนๆ เธอได้ยินเพียงเสียงงึมงำของเขาด้วยภาษาที่เธอไม่เข้าใจ มือเธอถูกคลายออก เขาใช้มันลูบไล้ทั่วร่างนุ่มนิ่ม

กระดุมเสื้อของเธอถูกเขากำจัดด้วยปากร้อนๆ ของเขาอย่างง่ายดาย สาบเสื้อแยกออกจากกัน ทรวงอกอวบอิ่มก็ปรากฏต่อสายตาเขา ความงดงามแบบไม่เป็นสองรองใครนั้นทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะใช้มือเคล้าคลึงสัมผัสมันอย่างหลงใหลผ่าน บราเซียสีชมพู

“อือ...อึม...” เสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดจากริมฝีปากปาก อารมณ์ปั่นป่วนที่เธอไม่เคยสัมผัสก่อให้เกิดความวาบหวาม จนต้องระบายมันออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ริมฝีปากร้อนเข้าครอบครองทรวงอิ่มที่แข็งเป็นไตด้วยความปรารถนาผ่านเนื้อผ้า เคล้นคลึงด้วยมืออีกข้างอย่างหลงใหล ก่อนละเรื่อยลงสู่หน้าท้องแบนเรียบ ลิ้นของเขาแวะไล้เลียสะดือสวยสร้างความสยิวจนร่างบางสะดุ้ง

“อย่า...อย่านะ...” สติน้อยนิดสั่งการให้เธอต่อต้านเขา

“ทำใจสบายๆ” เสียงทุ้มดังปลอบโยน เลื่อนตัวขึ้นบดจูบอีกครั้ง มือใหญ่อีกข้างทำหน้าที่ปลดตะขอกางเกงยีนแผ่วเบา

เธอช่างเนียนนุ่มไปทั้งตัว และซ่อนรูปอีกด้วย ที่เห็นว่าไม่มีส่วนเว้าส่วนโค้งนั้น แท้จริงนั้นช่างอวบอิ่ม เนียนละมุนทั้งตัว เขาจะสมนาคุณเธออย่างงามทีเดียวที่ทำให้เขาพอใจในครั้งนี้

“อย่านะ ไม่นะ...ไม่” ลันลดาสะดุ้งสุดตัวเมื่อตะขอบราถูกปลด หญิงสาวผวาเฮือกขยับตัวหนี ดวงตาคมหวาดหวั่น ใบหน้าสวยส่ายไปมา

ชายหนุ่มกระชับอ้อมแขนรัดร่างบางแน่น

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวนะ...”

เสียงทุ้มอ่อนโยน จูบเคล้าเคลียทั่วใบหน้าที่พยายามส่ายหนี

“ไม่...ไม่...อย่าทำฉันเลยนะ ได้โปรด อย่าทำแบบนี้” เสียงประท้วงขาดหายเมื่อเขากดจูบอีก จุมพิตร้อนแรงดูดดื่มทำให้หญิงสาวตัวอ่อน สติชักเลือนๆ ไม่รู้กระทั่งว่ากางเกงหลุดออกจากร่างตอนไหน ตามด้วยซับในปราการด่านสุดท้าย

ความงดงามจากเนื้อแท้ที่ปรากฏต่อสายตาทำให้ความต้องการของชายหนุ่มยิ่งพลุ่งพล่าน ร่างกายเขาปวดร้าวจากความปรารถนาต้องการการปลดปล่อย

เขาถอนริมฝีปากเพื่อสำรวจทั่วร่างงาม มือใหญ่ก็ทำหน้าที่อย่างทัดเทียมกัน ทำให้ร่างบางดิ้นไปมาด้วยความเสียวซ่าน

สิ่งแปลกปลอมที่กำลังเคลื่อนเข้าสู่ร่างกายทำให้ลันลดาผวา สติกลับมาอีกครั้ง

“ไม่...เจ็บ เจ็บ...ไม่...ออกไป...”

หญิงสาวผลักใสร่างใหญ่เมื่อเจ้าสิ่งนั้นกำลังสร้างความเจ็บปวดแปลบต่อเธอ ความรู้สึกทรมาน อึดอัด เจ็บแปลบแสบสันต์เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เจ้าสิ่งนั้นขยับเลื่อนลึก

“อีกนิดเดียว หลับตาสิ หลับตาเสีย” เสียงทุ้มกระเส่ากระซิบแผ่ว กระชับร่างบางแนบแน่น ลมหายใจร้อนๆ ถูกพ่นออกพร้อมเสียงกระเส่า ความบอบบางที่ได้พบกำลังจะรัดเขาให้ขาดใจแดดิ้น ให้ตาย... ความต้องการทะยานสูงแต่กลับต้องรีรอมันแสนทรมานสิ้นดี

ลันลดาหลับตาปี๋ เธอเกร็งไปทั้งตัวไม่ยอมให้เจ้าสิ่งนั้นล่วงล้ำ

“ทำใจให้สบาย ปล่อยตัวตามสบาย”

แม้เสียงนั้นจะแหบพร่าตามแรงอารมณ์แต่มันก็ช่างนุ่มนวล ริมฝีปากเข้มบดจูบเบาๆ หากเร้าลึกฉุดกระชากวิญญาณบริสุทธิ์หวังให้มันเลื่อนหลุดลอยตามอารมณ์เร้ารัญจวนที่เขาปลุกกระตุ้น เพื่อให้เธอพร้อมพรั่งสำหรับการเดินทางหลังจากนี้

สาวน้อยที่เปราะบางในเรื่องอารมณ์สนิทเสน่หามิอาจทัดทานดุจเรือน้อยที่ต้องพลิ้วเอนไหวลอยล่องไปตามกระแสธารแห่งอารมณ์ สติถูกปั่นป่วนด้วยความวาบหวามจากมือและเรียวปากอุ่นอ้าวที่ขยันพร่างพรมลงมาตามเรือนกาย เขาจูบเอาๆ จนเธอแทบขาดใจ สองปทุมกลมกลึงคัดแข็งถูกโลมไล้ไม่เว้นว่าง กายบางบิดตัว เสียงหวานครางสะดุดสลับเสียงถอนลมหายใจที่บ่งบอกถึงความทรมานที่ไม่อาจต้าน

ปฏิกิริยาเผลอไผลของสาวน้อยเป็นอย่างที่ชีคหนุ่มต้องการ ฮาคิมหยุดการชะลอรั้งผลักดันฝังกายในร่างเล็กเชื่องช้าแต่แน่วแน่ ก่อนกดทีเดียวสุดเส้นทาง ร่างบางสะดุ้งสุดตัว

“อ๊ะ...ไม่!!!...”