1

เสียงปี่พาทย์มอญวงมโหรีงานศพดังแทรกเข้ามาในรถผ่านช่องกระจกที่เปิดอ้าออกเพียงครึ่ง ตฤนส่งสายตามองผู้เป็นนายที่นั่งนิ่งอยู่บนเบาะหลังรถด้วยสีหน้าครุ่นคิดแกมหนักใจเป็นอันมาก

อธิปกรณ์กำลังลังเลว่าเขาควรจะเริ่มต้นยังไงดี เดินดุ่มเข้าไปในงานศพและรับเอาตัวเธอมา หรือว่าให้เงินเธอและทิ้งเธอไว้ที่เดิมอย่างเก่าตามยถากรรม

“คุณปกครับ” เสียงของคนขับรถเรียกขอคำตอบ

“กลับบ้านเถอะ”

“คุณปกต้องการแบบนั้นหรือครับ” อธิปกรณ์พยักหน้าลง

“อืม พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”

รถยังไม่ทันได้ออกตัว ประตูฝั่งคนนั่งด้านหลังก็เปิดอ้าออก เด็กสาวผมสั้นสวมชุดมัธยมต้นสอดตัวเข้ามานั่งข้างอธิปกรณ์ คนทั้งสองในรถมองหน้าเธอ อธิปกรณ์เรียบเฉย แต่ตฤนกับแสดงอาการมีนัย

“คุณรวยหรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงเรียบ

“คุณเป็นคนรวยใช่ไหมคะ รถคุณแพงมาก และคุณก็ดูดีแบบคนรวย คุณเป็นคนรวยหรือเปล่าคะ” ตฤนมองหน้าเจ้านายคล้ายขออำนาจพูดแทน

“ใช่ ฉันรวย” เสียงอธิปกรณ์เรียบนิ่งเป็นเส้นตรง กิริยาเขาสงบแฝงลึกด้วยความน่าเกรงขาม

“หนูชื่อขิม อายุสิบสี่ปี ถ้าคุณรวยหนูขายไตให้คุณหนึ่งข้างเอาไหมคะ” ตฤนเผลอหลุดขำแรงจนเขาต้องตบอกกระแอม เพราะจู่ๆ คุณปกของเขากำลังถูกอ้อนวอนให้ซื้อไตเด็กมัธยม ตฤนที่กำลังพยายามกลั้นยิ้มมองหน้าคนเป็นนายที่บัดนี้คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้น

“ทำไมฉันต้องถึงอยากได้ไตเธอ”

“เพราะหนูมีหัวใจอันเดียว หนูคงขายให้คุณไม่ได้” อธิปกรณ์ไม่ได้นึกขำในน้ำเสียงของเด็กวัยมัธยม เพราะมันเจือด้วยความสิ้นหวัง และอดสูกับชะตาชีวิตของตัวเอง

“ถ้าฉันไม่ซื้อเธอจะไปขายคนอื่นหรือเปล่า” เสียงหัวเราะแสนเศร้าหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มสีซีดของเด็กสาว

“ป้าของหนูกำลังเจรจาขายหนูให้ไปเป็นเมียพ่อค้าขายหมูในตลาด หนูแค่ชิงขายตัวเองก่อน” อธิปกรณ์มองแววตาใสซื่อคู่สวย ครั้งหนึ่งเขาเคยเห็นมันเมื่อเจ้าของแววตายังเด็กกว่านี้ ครั้นยังสดใสเปล่งประกายหาใช่หวาดหวั่นท้อแท้

“หนูเห็นคุณมาจอดรถที่นี่ทุกวันตั้งแต่งานศพพ่อเริ่มสวด พรุ่งนี้ก็เผาแล้ว หนูเดาเอาเองว่าคุณคงเป็นคนรู้จักของพ่อ” เด็กคนนี้พูดถูก และพ่อของเธอคงไม่ได้บอกอะไรไว้มากนัก เพราะสิ่งที่เด็กเรียกร้องคือขอให้เขาซื้อไตเธอ ไม่ใช่เรื่องอื่นที่ตัวเขาเคยตกลงไว้กับพ่อของเธอ

ตฤนมองหน้าเจ้านายด้วยความสงสัยว่าอธิปกรณ์จะจัดการยังไงในเมื่อเด็กชื่อขิม เองก็คือปัญหาที่อธิปกรณ์หนักใจตั้งแต่ทราบข่าวว่าคุณสรงเสียชีวิตด้วยโรคตับแข็ง

“คุณช่วยซื้อไตหนูหน่อยนะคะ” เสียงเล็กเว้าวอน

“เธอจะเอาเงินไปทำอะไรได้ในเมื่อเหลือไตแค่ข้างเดียว”

“จะเอาไปซื้อบัตรคอนเสิร์ตแพลทินัม เพื่อจับมือกับศิลปินที่หนูชอบ” ผู้ใหญ่สองคนในรถมองตากันโดยไม่ได้นัดหมาย

“ในเมื่อไม่มีพ่ออยู่ด้วย โลกใบนี้ก็ไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้วค่ะ มันอาจฟังดูไร้สาระที่หนูขายไตแลกบัตรคอน แต่เชื่อเถอะค่ะชีวิตหนูมีเหลืออยู่แค่นี้”

เธอหดหู่

สิ้นหวัง

หวาดกลัวและท้อแท้ เด็กอายุสิบสี่ปีจำเป็นต้องแบกโลกทั้งใบเอาไว้ด้วยตัวเอง อธิปกรณ์มองดูแววตาคู่สนทนา เขาคงทิ้งเงินให้เธอไว้ไม่ได้หรอก เพราะเธอกำลังหลงทาง และต้องการใครสักคนเป็นหลักยึด

“ฉันจะให้เงินเธอไปซื้อบัตรคอนเสิร์ต”

“ไตหนูล่ะคะ คุณจะเอาไปเลยไหม”

“ช่วยเก็บมันไว้ก่อน” อธิปกรณ์ส่งสายตาออกไปนอกตัวรถเพื่อมองหาคนเป็นป้าของเด็ก

“ฉันตกลงจะซื้อไตเธอ แต่ทุกอย่างต้องมีขั้นตอน เธออยากลงไปคุยกับป้าของตัวเองกับฉันไหม”

“ไม่ค่ะ”

“นั่งรออยู่บนรถแล้วกัน เดี๋ยวฉันกลับมา”