และแล้วทั้ง 4 คนก็ช่วยย้ายของในช่วงกลางดึก หลังจากที่ห้างปิดให้บริการ เวลาเที่ยงคืนการขนย้ายไม่เสร็จเสียทีเดียว ทั้งหมดจึงนัดแนะกันว่าพรุ่งนี้ 8 โมงเช้า จะกลับมาจัดการส่วนที่เหลือให้เรียบร้อย

กริ่ง กริ่ง กริ่ง

“ค่ะคุณชัช”

“เออ...ยังไม่เสร็จค่ะ พอดีเกิดปัญหานิดหน่อย” จีราวรรณตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เจ้าของร้านรับฟัง เธอโดนตำหนิกลับมาชุดใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าถกเถียงใดใดต่อผู้เป็นเจ้านาย

“ไม่เป็นไรน่ะยัยจี๊ด”

“จ้ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะอ้อม พี่ต้น” จีราวรรณโบกมืออำลาเพื่อนร่วมงาน

“ตกลงจะให้พี่ไปส่งที่หอหรือจะกลับบ้านด้วยกัน พ่อกับแม่บ่นคิดถึงจี๊ดตลอดเลยนะ” เจตพลกล่าวอย่างห่วงใย เมื่อก่อนตอนที่เรา 4 คนพ่อแม่ลูกๆ อยู่ด้วยกัน เป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดแล้ว

หลังจากเกิดเรื่องเศร้า จีราวรรณเลือกที่จะออกมาเช่าหออยู่ตามลำพัง น้องสาวเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเธอตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน คนชอบนินทา ย่อมจะนินทากันได้ทุกเรื่อง ทุกเหตุการณ์ยกเว้นเรื่องของตนเอง

“คืนนี้กลับบ้านก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้จะได้ออกมากับพี่เจ๋งด้วยเลย”

“โอเค แล้วไม่ต้องคิดมากเรื่องวันนี้ล่ะ” เจตพลหยีศีรษะน้องสาวอย่างเอ็นดู จีราวรรณหัวอ่อน อ่อนแอ ชอบคิดมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาเสียอีก เป็นพี่ชายแต่กลับปกป้องน้องสาวของตนเองไม่ได้เลย

“กลับกันเถอะพี่เจ๋ง ร้านส้มตำหน้าปากซอยบ้านเราจะปิดหรือยังนะ จี๊ดหิวจนจะกินช้างทั้งตัวแล้ว”

“ยังไม่ปิดหรอก ป่านนี้ลูกค้ายังเต็มร้านอยู่เลย งั้นเดี๋ยวซื้อส้มตำ ลาบหมูแล้วก็ตับย่างของชอบเราไปกินที่บ้านกันดีกว่านะ”

“แต่พี่เจ๋งต้องเลี้ยงจี๊ดนะ ส้มตำ ลาบหมู แล้วก็ตับย่าง 5 ไม้ ข้าวเหนียวด้วย”

“เยอะขนาดนั้นจะกินหมดเหรอ”

“หมด ยิ่งกินฟรีจี๊ดยิ่งสู้ตาย”

“ฮ๋า ฮ่า ฮ่า ฮ๋า ฮ๋า ตะกระจริงๆนะเรา” สองพี่น้องพูดหยอกล้อน่ารัก เจตพลสตาร์ทรถมอเตอร์ไซต์คันเก่งของตน โดยมีจีราวรรณนั่งซ้อนท้าย

พรึบส์ เสียงไฟของรถมินิคูเปอร์คันสวยขับตามรถจักรยานยนต์คันหน้าไป อินทุอรเห็นทุกอย่าง เธออดทนรอคอยอยู่บริเวณลานจอดรถนานเกือบ 3 ชั่วโมง เพื่อได้เห็นความสัมพันธ์ที่สนิทสนมของคู่รักตรงหน้า

“นายเจ๋ง นายรักผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นเหรอ” รอมาถึงขนาดนี้ ทายาทห้างหรูตัดสินใจตามไปดูให้ถึงที่สุด ยิ่งขับผ่านถนนเส้นคุ้นเคย เบ้าตาของหล่อนยิ่งร้อนเผ่า

ภาพหนุ่มสาวแวะซื้ออาหาร ณ ร้านริมถนน ภาพคนสองคนที่กอดกันกลมขับรถเข้าซอยในบ้าน สะท้านวาบกลางอก

แสงไฟหน้ารถคันสวยดับลง พร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่รู้ตัว

“นายเจ๋ง นายอยู่กันแค่นี้เหรอ” คืนนั้นอินทุอรได้สอบถามเขา

“ครับ เราอยู่กัน 3 คน พ่อแม่และก็ผม”

เขาโกหกเธอ

“อือ ฮือ ฮือ ฮือ” ยิ่งการกระทำของพนักงานห้างสาวดูคุ้นเคยกับสถานที่ตรงหน้ามากเพียงใด น้ำตาหยดใสก็ยิ่งไหลออกจากดวงตา

ที่ตรงนั้น...ที่ที่อินทุอรเคยหลับใหล ก่อนหน้านี้มันเคยเป็นที่ของใครคนอื่น

“ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ” นี่เรากำลังหึงเหรอ หึงนายวินมอเตอร์ไซต์นั่นอ่ะนะ

บ้าจริง! รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น

“ยัยจี๊ด”

“แม่ พ่อ จี๊ดคิดถึงจังเลย” ไม่น่าเชื่อว่าคืนนี้ท่านทั้งสองจะอยู่ติดบ้าน สวรรค์คงลิขิตให้เรา 4 คน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน

“เป็นไงบ้างลูก เจ้านาย เพื่อนร่วมงานดีหรือเปล่า” มารดาคอยถามไถ่

“ดีค่ะแม่ ยิ่งเพื่อนร่วมงานยิ่งดีมาก” ไม่มีใครเอาเปรียบ ต่างคนต่างทำหน้าที่อย่างแข็งขัน

“ว่าแต่ ตู้เย็นใหม่บ้านเรา สวย หรู แบบนี้คงแพงมากใช่ไหมพ่อ แม่”

“พ่อไม่รู้” ประเสริฐส่ายหน้า จีราวรรณจึงมองมาทางมารดา

“แม่ก็ไม่รู้” ปทุมส่ายหน้าตามสามี ทุกสายตาจึงพร้อมใจกันเพ่งเล็งหาเจตพล

“ทานข้าวกันดีกว่าครับ ผมกับยัยจี๊ดหิวมาก” จะมาเอาคำตอบอะไรจากเขา เขาเองก็ไม่รู้ราคาค่างวดเหมือนกับทุกคนนั่นแหละ

หากแต่เจตพลรู้...ว่าเป็นฝีมือใคร ฝีมือของผู้หญิงชั้นสูงที่นั่งนิ่งตัวตรงไม่หันมองเขาสักครั้งเมื่อตอนหัวค่ำยังไงล่ะ ชายหนุ่มมั่นใจว่าอินทุอรเห็นเขาก่อนที่เขาจะเห็นเธอเสียอีก แต่เธอนิ่งเฉย เจ้าหล่อนคงไม่อยากประกาศต่อหน้าใครว่ารู้จักผู้ชายกระจอกอย่างเขา

คนไม่มีราคา เขาไม่มีค่าในสายตาใครหรอก โดยเฉพาะกับคุณหนูสูงศักดิ์อย่างอินทุอร

“รอดตัวไปนะจี๊ด พี่ละโล่งอก” อ้อมพูดกับจี๊ด

“นั่นสิพี่อ้อม จี๊ดคิดว่าจะถูกไล่ออกจากงานแล้วนะเนี่ย” ยิ่งงานหายากๆอยู่ด้วย เธอมีวุฒิแค่ ม.6 ประสบการณ์การทำงานอะไรก็ไม่มี แต่สามารถทำงานเงินเดือน 10,000 ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายในยุคเศรษฐกิจปัจจุบัน

“ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะจี๊ด”

“ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่เจ๋งไปเรียนไม่ทันเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่คาบเดียว” ซึ่งก่อนหน้านี้ เจตพลไม่เคยขาดเรียนอยู่แล้ว เขาจึงไม่ติดปัญหาใดใด

“พี่เองก็จะกลับเหมือนกันอ้อม” ทั้งเจตพลและแฟนหนุ่มของอ้อมขอตัวกลับ หลังจากมาช่วย 2 สาวจัดการบูธในห้างแล้วเสร็จ เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา ทั้ง 4 คนได้มีโอกาสได้เจอกับคุณชัชวาล เจ้าของบูธแห่งนี้ เจ้าของมาแจ้งว่าได้พูดคุณกับผู้จัดการใหญ่ของห้างสรรพสินค้าแล้ว ทางนั้นแค่ว่ากล่าวตักเตือน ไม่ได้เกิดเรื่องราวใหญ่โตอย่างที่กังวลใจ เจตพลสบายใจได้ระดับหนึ่ง เขามีโอกาสได้พูดคุยกับนายจ้างของน้องสาวเล็กน้อย พอจะรับรู้ว่าคุณชัชวาลก็เป็นคนดี มีน้ำใจ รักลูกน้อง ปกป้องลูกน้องเช่นกัน

โชคดีของจีราวรรณ ที่มีนายจ้างมีคุณธรรมเช่นนี้