“ถ้าคนที่ให้ความสำคัญกับเรา เขาให้ความสำคัญคนอื่นด้วย มันหมายความว่ายังไง เขาโกหกเราใช่ไหม”

คนถามเอ่ยเสียงอู้อี้เพราะใส่หน้ากากอยู่ ขณะนั่งบนม้าหินอ่อนในสวนคุยกับสุนัขที่นั่งใกล้ๆ เกยหัวกับตักตนอ้อน สุดท้ายเธอก็จำเป็นต้องลูบหัวมัน หลังจากพาแม็กซ์มาวิ่งเล่นครู่หนึ่งจนมันเบื่อก็มานั่งชิดเธอ

ตมิสากลับมาบ้านในเช้าวันอาทิตย์ ทั้งที่ตอนแรกจะไม่กลับแม้ว่าบิดาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย เธอก็ใช้การช่วยงานจิบไวน์ชมจันทร์ที่ไร่มาอ้าง ทว่าเธอนอนแทบไม่หลับจนต้องโทรขอให้วสันต์ไปรับแต่เช้ามืด สภาพจิตใจของเธอไม่มั่นคงและไม่อยากอยู่ที่นั่น เมื่อมาถึงพี่ชายก็ต้องไปเคลียร์งานที่โรงเรียน บิดาไปร่วมงานใหญ่ของจังหวัดโดยมีรสลินตามติดเพื่อออกหน้าออกตา เธอไม่อยากจมปลักกับความคิดจนเหงาจึงพาแม็กซ์ ออกมาที่สวน

จนตอนนี้ตมิสาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างนายของไร่ ฤทธากาจน่ะหรือจะหลอกลวงเธอ ถ้าแค่ต้องการใครสักคน ผู้หญิงที่วิ่งเข้าหาเขาก่อนหน้านี้เป็นโขยงทำไมไม่เลือกใครเลย ทำไมต้องเป็นเธอ สิ่งที่เขาแสดงออกกับเธอมันดูไม่ใช่การเสแสร้ง

หรือเพราะเธออ่อนหัดเกินกว่าที่จะมองผู้ชายออก

ยิ่งคิดตมิสาก็ยิ่งขอบตาร้อน ก้มลงมองแม็กซ์ที่ปรือตาหลับลงเพราะเธอลูบหัวให้อย่างสบายอารมณ์ ขณะนั้นเสียงรถของชยุตม์เข้ามาแล้วเลื่อนไปจอดโรงรถแมกข์ก็หูกระดิกทันที คอตั้งขึ้นอย่างรอคอย

ไม่นานร่างสูงใหญ่ของพี่ชายก็เดินมาหาเพราะเขาต้องเห็นเธอตั้งแต่ช่วงขับเข้ามาแล้ว

“กลัวแม็กซ์เหงาหรือไง ถึงพามันออกมาเล่นเนี่ย”

ชยุตม์เอ่ยทัก ลูบหัวน้องสาวก่อนจะนั่งลงข้างๆ แม็กซ์เองก็กระดิกหางดีใจรีบมาอยู่ข้างเขาทันที

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า หน้าเราเมื่อเช้าเหมือนคนไม่ได้นอนเลย”

เพราะเขาต้องรีบออกไปตอนที่น้องสาวเพิ่งมาถึงจึงไม่ได้คุยกันมากนอกจากทักทาย แต่เห็นท่าทางอีกฝ่ายก็นึกตงิดใจแถมจากตอนแรกบอกว่าไม่กลับ อยู่ๆ ก็กลับมาจึงค่อนข้างแปลก

“เปล่าหรอกค่ะ น่าจะเพราะเมื่อคืนอยู่ดึกนิดหน่อยน่ะค่ะ”

“แล้วยังอุตส่าห์ตื่นมาบ้านแต่เช้า แทนที่จะนอนพักให้เยอะ”

“ก็พ่อบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยไม่ใช่เหรอคะ”

ชยุตม์มองน้องสาวอย่างสังเกต เชื่อว่าอีกฝ่ายมีเรื่องในใจแน่นอนแต่ไม่ยอมพูดกับเขา ชายหนุ่มโอบไหล่มนให้ร่างเล็กขยับมาซบตัวเองขณะเอ่ย

“งานมีปัญหาหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ”

“ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน ก็คน?”

น้องสาวเงียบไม่พูด คนเป็นพี่ถอนหายใจ หรือเขาอาจจะต้องใช้ความสนิทสนมกับฐานิดาเลียบเคียงถามดูว่าในไร่มีปัญหาอะไรหรือไม่

“ที่ไหนคนเยอะ ที่นั่นย่อมมีปัญหาเยอะ”

เขาเอ่ยอย่างคาดเดา หากก็พยายามพูดรวมๆ

“ที่ทำงานก็เป็นแบบนี้ บางครั้งก็ทำให้เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย แต่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา เครียดไม่สบายใจก็มาพักที่บ้านแหละดีแล้ว”

คำพูดนี้ของพี่ชายให้ตมิสาน้ำตาคลอจึงรีบหลับตาลงซบหัวกับบ่าหนา อย่างน้อยพี่ชายก็ใจดีไม่ซักไซ้แล้วยังปลอบใจแทน เธอไม่อยากให้เขาต้องมาห่วงจึงพึมพำอย่างขำๆ

“บ้านที่มีรสลินเนี่ยนะคะ”

ชยุตม์หัวเราะในลำคอหากก็เอ่ยเสียงทุ้ม

“พี่พูดจริงนะ ถ้าอยู่ที่นั่นไม่สบายใจ กลับมาอยู่บ้านเราดีกว่า”

“มิ้มขอคิดดูก่อนนะคะ”

พี่ชายจริงจังทว่าก็ไม่ได้ดุ กลับย้ำด้วยโทนเสียงอบอุ่นแทนทำให้เธอตอบไปราวยอมรับกลายๆ ว่าที่ทำงานมีปัญหา

==========

“เรื่องที่จะบอกโมกข์กับมิ้มก็คือ...”

คุณชนินท์เอ่ยเข้าเรื่อง เมื่อกลับจากงานมาถึงบ้านช่วงบ่ายแก่ก็ให้คนในบ้านจัดของว่างที่ห้องนั่งเล่นและเรียกลูกสองคนมาคุยอย่างพร้อมหน้ากับรสลิน

“พ่อจะจดทะเบียนสมรสกับรส”

“ไม่ได้นะคะ มิ้มไม่ยอม”

ตมิสาเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อจบคำของบิดา พี่ชายที่นั่งบนโซฟาข้างกันจับมือเธอรั้งให้ใจเย็น แต่อย่างไรเธอก็จะไม่ยอมเด็ดขาด

“พ่อต้องทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว เพื่อรสกับลูก”

“ลูก?”

ทั้งชยุตม์และตมิสาย้ำขึ้นพร้อมกัน

“ใช่ค่ะ รสท้อง”

รสลินรีบบอกในทันใด ยิ้มและมองเหล่ตมิสาอย่างเหนือกว่า

ตมิสาอึ้งไป ขณะที่ชยุตม์เองก็ถึงกับพูดไม่ออกเหมือนกัน

“อย่างที่รสบอกนั่นแหละ รสท้อง น้องของเราสองคนกำลังจะเกิดมา พ่อก็ต้องดูแลน้องเขาให้ดีเหมือนเราสองคน”

“พ่อ...”

“หนูจะใจดำกับน้องได้ลงคอเหรอลูก”

คนถูกถามชะงัก อยู่ๆ น้ำร้อนก็เอ่อคลอขอบตา รู้สึกเหมือนถูกบิดาตำหนิ ยิ่งมองไปทางรสลินที่เห็นเชิดหน้ายิ้มเยาะ แถมลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ โชว์เธอก็ยิ่งอกร้อนรน หายใจแรงอย่างไม่พอใจ

“ท้องจริงหรือท้องมาร”

“มิ้ม!”

บิดาเสียงเข้มใส่เธอเป็นครั้งแรก ทำเอาตมิสาเองยังสะดุ้ง

ชยุตม์รีบโอบไหล่น้องสาวทันที บิดาไม่เคยดุตมิสาจริงจัง ออกจะตามใจมากด้วยซ้ำ รู้ว่าอีกฝ่ายคงตกใจแต่ก็อยากให้ใจเย็นลงด้วย

“มิ้ม...เราเอาแต่ใจเรื่องนี้ไม่ได้นะ”

ชายหนุ่มกระซิบ เห็นน้องสาวตาแดงหน้างอเขาก็ลูบไหล่เบาๆ ก่อนจะหันไปทางบิดา

“เรารับทราบครับพ่อ ยังไงน้องก็เป็นน้องเรา ผมกับมิ้มไม่ดูดายหรอกครับ”

เมื่อลูกชายบอกอย่างเป็นผู้ใหญ่คุณชนินท์ก็ถอนหายใจโล่งอก ออกจะสงสารลูกสาวอยู่เหมือนกัน เจ้าตัวคงโกรธ เขาจดทะเบียนกับรสลินก็เท่ากับใช้ชีวิตร่วมกันจริงจัง มาแทนที่แม่ของลูกทั้งสองคน ทว่าจะให้ไม่สนใจไยดีลูกอีกคนที่กำลังจะเกิดมาก็ทำไม่ได้

“ขอบใจที่เข้าใจพ่อแล้วก็เห็นแก่น้องนะลูก”

คุณชนินท์พูดกับลูกชายแล้วพยายามหันไปสบตาลูกสาว ทว่าเจ้าตัวหันหลบ

“มิ้ม...”

ร่างเล็กลุกพรวดขึ้นเมื่อบิดาเรียกเสียงเบา เธอไม่อยากฟังอะไรตอนนี้ ใจเธอกำลังต่อต้านบิดาอย่างรุนแรง แต่เถียงออกไปไม่ได้ ที่สำคัญไม่อยากให้รสลินเห็นว่าตนยอมแพ้

“ยังไงมิ้มก็คงทัดทานอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เสียงมิ้มคงไม่ดังเท่าเสียงลูกใหม่เมียใหม่ของพ่อ ต่อไปนี้ไม่ต้องบอกอะไรมิ้มก็ได้ค่ะ เชิญทำทุกอย่างตามความต้องการของเมียพ่อได้เลยค่ะ”

“มิ้ม”

คราวนี้เป็นพี่ชายที่ปรามขึ้นทว่าตมิสาไม่สนใจอะไรแล้ว เธอเดินไปจากห้องนั่งเล่น ขึ้นไปยังห้องของตนเองข้างบนด้วยความเร็วราวพายุ

เข้าห้องมาร่างเล็กก็ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างแรง ร้องไห้เสียงดังเหมือนสมัยยังเป็นเด็ก

“มีลูกใหม่ พ่อก็รักลูกใหม่ ไม่รักมิ้มแล้ว”

เจ้าตัวบ่นอย่างน้อยใจ สภาพจิตใจที่ย่ำแย่อยู่แล้วบวกกับถูกบิดาดุและยืนยันที่จะจดทะเบียนกับรสลิน ทำให้ตมิสาไม่อาจทนได้ จากที่หยุดร้องตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้เธอกลับร้องหนักกว่าเดิม

ปัญหาที่รุมเร้าโหมเข้าใส่เธอพร้อมกันทำให้ตมิสารู้สึกอ่อนแอเกินกว่าจะรับไหว เมื่อได้ร้องไห้แล้วก็ไม่อยากหยุดง่ายๆ แม้จะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องตนและเสียงทุ้มแว่วของพี่ชายดังมาหญิงสาวก็ไม่ยอมเปิด

“มิ้ม...”

“มิ้มขออยู่คนเดียวค่ะ”

เธอตอบพี่ชายกลับไปเสียงเครือหนัก

“งั้นก็ตามใจ แล้วถ้าไม่อยากลงไปกินข้าวเย็นก็ไม่เป็นไร พี่จะให้คนยกขึ้นมาให้”

เมื่อน้องสาวไม่โต้ตอบอะไรชยุตม์ก็ย้ำ

“ถ้าอยากให้พี่อยู่เป็นเพื่อนเมื่อไร ก็โทรเข้ามือถือนะ”

จากนั้นเสียงหน้าห้องก็เงียบไป ตมิสารู้ว่าพี่ชายเป็นห่วงมากแต่เขาก็ไม่บังคับเธอ มือบางเอื้อมไปหยิบรูปมารดาที่โต๊ะข้างเตียงมากอดแนบอก สะอึกสะอื้นกับความเสียใจที่มาซ้ำซ้อนในเวลาใกล้เคียงกัน

แม้เรื่องของจามิกรยังไม่แน่ชัด แต่ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนดูโง่ งมงาย ก็ต้องยอมรับว่าชายหนุ่มเลือกสุธาสินีเคียงข้างเขาในสังคมไม่ใช่เธอ

============

อารมณ์มิ้มกำลังแย่สุดๆ เลยตอนนี้ -_-"

*ยังร่วมกิจกรรมรีวิวลุ้นเล่ม ขึ้นต้นด้วย ชอบอุบายหมายจันทร์… ได้ถึง 25 ต.ค.63 พร้อมกับปิดรับสั่งพรีเล่ม นะจ๊ะ

**อีบุ๊กมาแล้ว สนใจฉบับเต็มดาวน์โลดได้ที่ MEBMARKET เลยจ้า

หรือสนใจเก็บ ‘คุณจา’ กับ ‘มิ้ม’ แบบเล่มสั่งพรีออร์เดอร์ได้ที่อินบอกซ์เพจ รสิตา เพียงพิณ จ้า

(พิมพ์ตามจำนวนที่สั่งนะจ๊ะ)

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า

https://twitter.com/rasitawrite