“บอกให้ไปเที่ยวยุโรปก็ไม่ไป มาทำไมก็ไม่รู้บนเรือ สตึๆ นี่ แอมไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหนเลย ไปไหนมาไหนก็ไม่ได้ ต้องมาติดแหงกอยู่บนเรือนี่ อีกตั้งสามวัน แน่ะ โอ้ย...แอมจะบ้าตายอยู่แล้ว รู้แบบนี้ไม่มาเสียก็ดีหรอก เซ็งจริง!”

สาวน้อยวัยสดใส หน้าตาสะสวย ทำหน้าเบื่อสุดขีด บ่นไม่ขาดสาย จนคนฟังต้องถอนใจออกมาเบาๆ

“ใจเย็นๆ ซิแอม”

“โอ้ย...เย็นไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ แอมจะร้อนเป็นไฟอยู่แล้ว แอมเบื่อ เบื่อ เบื่อ...พี่กรได้ยินไหมค่ะ แอม อยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว”

หญิงสาวโวยวายเสียงดังลั่น ไม่สนใจว่าใครจะมองแม้แต่น้อย จนกรต้องกระซิบปรามออกไปด้วยหน้าที่ร้อนผ่าว

“เบาๆ หน่อยซิแอม พูดเสียงดังเชียว เราอยู่กันแค่นี้เอง”

กรชักเริ่มอ่อนใจ ดูเหมือนคู่หมั้นสาวของเขาชักจะงอแงไม่เอาหน้าใครเสียแล้ว กรโทษตัวเองว่า เขาผิดเองที่ตัดสินใจพารติรสมาเที่ยวล่องเรือสำราญแบบนี้

เขาเองก็ไม่อยากขัดใจคู่หมั้นสาวหรอก แต่นี่เป็นความคิดของบิดาเขา ท่านต้องการให้เขากับรติรสมีเวลา ศึกษานิสัยใจคอกัน โดยไม่มีสิ่งเร้าใจใดๆ มาแทรก

ที่เขายอมทำตามคำแนะนำของบิดา ก็เพราะเขาต้องการลบคำสบประมาทเกี่ยวกับความรัก ระหว่างเขากับแอมลงให้ได้

บิดาบอกเขาว่า เขากับแอมไม่เหมาะสมกันเลยแม้แต่น้อย ขืนเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงเอาแต่ใจตัวเองแบบแอม

เขาคงไม่มีวันมีความสุขไปตลอดชีวิตแน่

“แกจะไปมีความสุขได้ยังไงหือม์...นายกร ในเมื่อแกต้องคอยก้มหัวประหลกๆ ให้แฟนแกตลอดเวลาแบบนั้น ผู้ชายเราน่ะมันก็ภาคภูมิใจอยู่เท่านี้ล่ะ ถ้าเราเป็นได้แค่ผู้ตามแทนที่จะเป็นฝ่ายนำ แกก็ลองคิดดูเอาเองแล้วกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น”

ท่าทางบิดาเขาดูจะไม่ค่อยชอบรติรสนัก ทั้งๆ ที่รติรสเหมาะสมกับเขาทั้งทางด้านฐานะ และชาติตระกูล เขาว่าบิดาเขาน่าจะภูมิใจด้วยซ้ำ ที่จะได้ลูกสะใภ้เป็นถึงลูกสาวรัฐมนตรีเกือบทุกสมัยแบบนี้

แต่บิดาเขากลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย ท่านกลับสนับสนุนให้เขารักกับลูกสาวเพื่อนสนิทข้างบ้านมากกว่า

เธอชื่อชมพู นิสัยหวานๆ ออกจะสมชื่อ เขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ เขาว่าดูไม่มีรสชาติเอาเสียเลย สู้แบบสวยมองไม่รู้เบื่อแบบนี้มากกว่า

แอมเป็นสาวสวย สวยชนิดที่ใครเห็นก็ต้องตะลึงตาค้าง เขาไม่เคยเห็นใครสวยจัดเท่าแอมมาก่อน แม้แต่ดาราหนังที่ว่าสวยของเมืองไทย ก็ยังสวยสุดเซ็กซี่สู้แอมไม่ได้

แอมมีเพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่ารูปสมบัติ คุณสมบัติ หรือแม้แต่ทรัพย์สิน เขาไม่เข้าใจเลยว่าบิดาเขาคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงได้เห็นกงจักรเป็นดอกบัวได้

เป็นพ่อแม่คนอื่น เขาคงยิ้มปลื้ม เร่งวันเร่งคืนให้ แต่งงานกันแล้ว แต่นี่บิดาเขาขอให้เขาดูใจกันไปอีกสักพักหนึ่งก่อน ราวกับท่านแน่ใจว่า เขากับแอมไม่มีทางไปด้วยกันได้

กรเองแสดงออกชัดเลยว่า เขารักแอมมาก ทั้งรัก ทั้งหลง เขาสามารถมองหญิงสาวได้ทั้งวัน โดยไม่รู้จักเบื่อ แล้วแบบนี้บิดาเขายังจะ คิดว่าเขากับแอมไม่มีทางอยู่กันยืดไปได้

“แม่นั้นออกจะเปรี้ยวจัด เขาทำอะไรเป็น วันๆ เอา แต่ซื้อของ เที่ยวตามคลับ ตามผับ ฉันถามหน่อยเถอะ ทำงานบ้านเป็นหรือเปล่า”

“โธ่...พ่อครับ สมัยนี้เขามีพนักงานทำความสะอาดกันแล้ว บ้านเราก็มีคนใช้ คุณแม่ไม่ต้องมานั่งกวาดเองเลย”

“ฉันไม่ได้กวาดบ้านเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันกวาดบ้านไม่เป็นนะยะตากร”

มารดาเขาค้อนกลับมา ราวกับอดรนทนฟังไม่ได้

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นครับคุณแม่”

กรเริ่มอ่อนใจ ดูเหมือนว่าไม่มีใครในบ้านชอบแอมเลยสักคน แม้แต่น้องเขา