บทที่ 1

ย้อนกาล

ในวันที่คุณกำลังจะจบชีวิตตัวเอง คุณนึกถึงใครที่สุด? คำตอบที่แน่นอนที่สุดย่อมเป็นครอบครัว ทว่าสิ่งที่เรียกว่า ‘ครอบครัว’ นั่นมันไม่ได้ดีไปซะหมดทุกครอบครัวหรอก ก็เหมือนกับเหรียญที่ต้องมีสองด้านเสมอ ทั้งดีชั่ว แสงและความมืด

เสิ่นซิ่น ชายวัยสามสิบต้นๆ ผู้ที่มีสภาพไม่ต่างอะไรกับขอทานกำลังหายใจโรยริน บนพื้นคอนกรีตนองไปด้วยน้ำสีแดง หัวของเขามีก้อนสมองและเลือดไหลซิกๆ กระดูกทั่วร่างแตกหัก เพราะถูกกระแทกอย่างรุนแรง ตอนที่กระโดดลงมาจากตึกชั้นที่ 13 จนกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่ว

นี่เป็นการฆ่าตัวตายอย่างไม่ต้องสงสัย แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่เสิ่นซิ่นไม่มีทางเลือก ยังไงชีวิตของคนเรา มันต้องมีสักครั้งล่ะ ที่ปัญหามันไม่มีทางออก และตัวเลือกในการดำเนินชีวิตมันมีเพียงแค่ข้อเดียว

“อา…อา…อา” แม้ร่างกายจะขยับไม่ได้ไปตลอดกาล แต่หูของเสิ่นซิ่นยังคงใช้การได้ สติของเขาแม้พร่ามัว แต่ก็ยังมีเวลาประมาณสิบนาทีกว่าชีวิตจะดับสูญ เขาได้ยินเสียงครวญครางของสตรีคนหนึ่งดังลั่น ท่ามกลางความเงียบงันในยามราตรี

หัวใจที่ถูกกระแทกอย่างแรงพลันบีดรัดด้วยความเจ็บปวด เสียงนี้เขาจำได้แม่นว่ามันเป็นของใคร……อาใช่ ภรรยาของเขา เสิ่นชิงเหม่ย ต้องไม่ผิดไปแน่ๆ!

พริบตานั่นภาพของภรรยาที่รักกำลังถูกเพื่อนชายและเพื่อนๆ ของเขากำลังรุมข่มขืนก็พลันปรากฏขึ้นมา ผิวที่ขาวราวกับหิมะถูกลิ้นสากๆ ของชายอื่นเลียจนเปียกแฉะ กระต่ายสีขาวหยกคู่ใหญ่ถูกมืออันหยาบกร้านเค้นคลึงอย่างหยามใจ ของลับที่เก็บไว้ให้เพียงคนรักเท่านั้นถูกแท่งเอ็นของผู้อื่นทิ่มแทงอย่างไร้ความปรานี!

หยาดน้ำตาร่วงหล่น เสียงสะอื้นดังลั่น แม้จะกรีดร้องเช่นไรก็ไม่มีทางหลุดพ้นไปจากพันธนาการ ชิงเหม่ยถูกประกบปากด้วยชายหนุ่มที่กำลังขยับสะโพกอยู่ ลิ้นของชายคนนั้นชอนไชเข้าไปในปากของเธอ และเกี่ยวกันลิ้นของเธอไว้ ชิงเหม่ยร้องครางอย่างเจ็บปวด ชายคนนั้นดูดกลืนลิ้นและน้ำลายของเธออย่างบ้าคลั่งก่อนจะเกร็งทั่วร่างกระแทกมังกรดำที่ฝังมุกเพิ่มขนาดไว้เข้าไปยังส่วนลึกของถ้ำสวาท

“อร้างงงงง” เสียงของชิงเหม่ยดังลั่น ประกอบกับมักรดำภายในช่องคลอดที่พลันขยายตัวขึ้นและพ่นแย้มสีขาวร้อนออกมา ใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดาถูกแต่งแต้มด้วยสีแดง เธอไม่อาจจะกลั้นเสียงไว้ได้เลย

เพราะความเสียวซ่านที่ได้รับนั่น ดุจดั่งโดยบินขึ้นสวรรค์ชั้นเก้า เรียวขางดงามเกี่ยวรัดเอวของชายคนนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย สุดท้ายแล้วพลังในการต่อต้านของเธอก็หมดลง

ดวงตาที่เปื้อนน้ำตาจ้องมองไปยังคนคนนั้นอย่างโหยหา ไฟราคะที่ถูกจุดไว้พลันลุกโชติช่วงขึ้น ชายคนที่ย้ำยีเธอพลันแย้มยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงช้าปากดูดยอดปทุมถันที่ประดับไว้บนหน้าอกคู่ใหญ่ ชายคนนั้นดูดมันราวกับจะกลืนกินส่งให้ชิงเหม่ยครางออกมาเบาๆ แววตาที่เธอจ้องมองชายคนนั้นราวกับเชื้อเชิญ ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คาดเดา

ชายคนนั้นโถมมังกรดำเข้าใส่ถ้ำลึกดุจพายุ ชิงเหม่ยงงอตัวขึ้นไปหาชายคนนั้นยื่นมือขวาของเธอคว้าจับไปที่ไหล่ซ้ายของเขา ส่วนมืออีกข้างค้ำยันไว้ที่ข้างตัว หญิงสาวเปล่งเสียงใสครางไม่หยุด ความหรรษาประหนึ่งโบยบินบนท้องนภาโรมรันเข้ามาไม่ยั้ง

“สุดยอดเลยค่ะ อร้างงงงงงง!” …..สุดท้ายน้ำวิสุทธิ์สีขาวขุ่นก็ฉีดพ่นเข้าไปในมดลูกของเธอเป็นครั้งที่ 4 ใบหน้าของชิงเหม่ยไม่เหลือเค้าของหญิงสาวที่แต่งงานแล้วโดนข่มขืน ทว่าเป็นใบหน้าของหญิงสาวที่เปี่ยมด้วยความต้องการทางเพศ และโหยหาน้ำวิสุทธิ์โดยไม่สนว่าจะเป็นชายคนไหน กระทั่งสามีแท้ๆ หน้าตาเป็นยังไง บัดนี้เธอลืมจนหมดสิ้น

ในหัวของเสิ่นซิ่นปรากฏภาพเช่นนี้ขึ้นมา เขารู้ดีว่ามันเป็นเพียงแค่จินตนาการ แต่ว่าผู้หญิงที่โดนกระฉูดน้ำวิสุทธิ์แตกในซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะมีสักกี่คนที่ทนทานต่อความต้องการมันได้? เพศสัมพันธ์ เซ็กส์ มันก็เหมือนกับยาเสพติดนั่นแหละ ที่พอลองโดนย่ำยีไปหลายครั้ง ก็จะติดใจจนโหยหาเพียงมัน

เสิ่นซิ่นหลั่งน้ำตาออกมา ขณะเดียวกันสติของเขาก็เริ่มจะเรือนร่าง

ถ้าหากไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่ของเขา ชิงเหม่ยคงไม่เป็นเช่นนี้

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาไว้ใจคนผิดก็คงไม่โดนตีท้ายครัวเช่นนี้

ถ้าหากเขาไม่อ่อนแอ ภรรยาของเขาก็คงไม่ต้องโดนรังแกเช่นนี้

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเขา! หากมีโอกาส เขาก็อยากจะกลับไปแก้ไขทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้……..ไม่สิ เขาจะกลับไปแก้แค้นไอ้พวกเลวระยำที่กล้าทำร้ายเขา และคนรอบๆ ตัวเขา!

อยากจะฆ่ามันให้ตาย

อยากจะทำให้มันรู้สึกว่าการที่ต้องเห็นคนที่รักไปนอนกับผู้ชายคนอื่นมันเป็นยังไง

อยากจะข่มขืนเมียพวกมัน แม่ของพวกมันให้ร่านสวาทจนกลายเป็นหมูตัวเมียที่คลั่งความต้องการทางเพศจนต้องหาผู้ชายรอบๆ มาแก้ขัด

ฮ่า ฮ่า ฮ่า บนโลกใบนี้มันไม่มีคำว่า ‘ถ้าหาก’ หรอก ช่างเพ้อฝันจริงๆ!

ไม่กี่วินาทีถัดมา เสิ่นซิ่นก็ไม่หายใจ หัวใจของเขาหยุดเต้น และเขาได้ตายไปจากโลกใบนี้แล้ว ทว่าดวงตาของทั้งข้างนั่นกลับกลายเป็นสีแดงฉานราวกับดวงตาของปีศาจ มันเบิกกว้างอย่างน่ากลัว ว่ากันว่าศพตายโหงใดตายตาไม่หลับ แสดงว่าศพๆ นั่นยังมีห่วงหรือไม่ก็เคียดแค้นบางคนมาก

ตอนนั้นเองที่ดาวตกสีฟ้าครามขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 50 เมตรพุ่งลงมาจากฟากฟ้า มันกระแทกลงบนจุดที่เสิ่นซิ่นได้จบชีวิตลง ทำให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงขึ้น ตึกที่อยู่ใกล้ๆ ถูกแรงระเบิดเป่าจนกลายเป็นฝุ่นขี้เถ้าในเสี้ยวพริบตา เมืองทั้งถูกลบหายไปในเวลาเพียงสิบวินาที และประเทศประเทศหนึ่งก็ถูกลบหายใจในเวลาเพียงแค่หนึ่งนาที

อวสานของโลกมาถึงในเวลาเพียงแค่หนึ่งมัน ซึ่งปกติอุกกาบาตลูกเล็กเพียงแค่นี้ไม่เพียงพอแก่การทำให้โลกนั่นดับสูญได้เลย ช่างเป็นเรื่องที่แปลก

แต่ว่าในเสี้ยววินาทีที่โลกระเบิดจนกลายเป็นดวงอาทิตย์ดวงที่สอง ทุกสิ่งทุกอย่างพลันย้อนกลับไปอย่างรวดเร็ว ดาวตกย้อนกลับไปในอวกาศ ร่างของเสิ่นซิ่นก็ลอยขึ้นไปบนอากาศ ก่อนจะไปปรากฏบนตึกชั้น 13 ราวกับม้วนวิดีโอที่ถูกย้อนกลับ

ทุกๆ อย่างย้อนกลับไป

1 วัน

1 เดือน

1 ปี

XX….

รู้สึกตัวอีกที เสิ่นซิ่นก็รู้สึกเจ็บที่ศีรษะ เขาพลันนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั่นได้กระโดดตึกลงมาฆ่าตัวตาย เพราะเห็นเมียตัวเองโดยเพื่อนรักและเพื่อนคนอื่นๆ ข่มขืนย่ำยีจนร่านสวาทเหมือนกับหมาตัวเมีย เขายกมือลูบหัว ปรากฏว่าเขารู้สึกประหลาดมา เมื่อหลายเดือนก่อนเขาโดนขวดเหล้าฟาดเข้าที่ศีรษะจังๆ ทำให้ได้แผลที่กลางหัว ซึ่งมันมีแผลเป็นอยู่ ทว่าตอนนี้พอลูบคล้ำๆ ดู เขากลับไม่พบแผลเป็นนั่นเลย

หมายความว่ายังไง? เสิ่นซิ่นนึกสงสัย

“เสิ่นซิ่น!” ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกดังขึ้น เสิ่นซิ่นแทบดีดตัวนั่งตรงแทบจะทันทีที่ได้ยิน เพราะเสียงนั่นช่างคุ้นหูเหลือเกิน!

ปรากฏว่าพอดีดตัวขึ้นมาและลืมตา เสิ่นซิ่นแทบกรีดร้องออกมา เพราะภาพตรงหน้าของเขาในตอนนี้มันคือ ภาพในความทรงจำของเขาในสมัยมหาลัย!

ฝันไปรึเปล่า? เสิ่นซินสงสัย ทว่าพริบตาต่อมาปากกาไวน์บอร์ดสีดำก็ถูกเขวี้ยงมา เขาแทบตกใจเล็กน้อย แต่จะขยับตัวหลบก็คงไม่ทันกาล เขาจึงโดนปากกาไวน์บอร์ดด้ามนั้น กระแทกเข้าเต็มๆ ที่ใบหน้า

ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่โสตประสาท เสิ่นซิ่น พลันสะดุ้งตื่น เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก แต่ทำไมละ รึว่านี่จะไม่ใช่ความฝัน!

เสิ่นซิ่นขยี้ตาตัวเองสองสามทีแล้วตั้งใจมองตรงหน้าอีกครั้ง ปรากฏว่าภาพยังคงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคืออาจารย์ประจำวิชาภาษาZZ วัยสามสิบกำลังทำหน้าทะมึนทึ่งอยู่อย่างเกรี้ยวกราด ในใจของเสิ่นซิ่นพลันดิ่งลงเหว

แม่เจ้า เหล่าเว่ยน่ากลัวโคตร!

เหล่าเว่ยคืออาจารย์ที่เคยสอนวิชาภาษาZZให้กับเสิ่นซิ่นตอนสมัยมหาลัย หล่อนเปรียบได้ดั่งมนุษย์ปากผู้มีฝีปากดุจพยัคฆ์ ที่เกิดมาเป็นอาจารย์ แทนที่จะเป็นแม่ค้า!

ความรู้สึกแบบนี้ ไม่ผิดแน่ เราย้อนมา 15 ปีก่อนจริงๆ! เสิ่นซิ่นยิ้มอย่างร่าเริง เขาขอบคุณพระเจ้า พระพุทธองค์ เทพทุกองค์… ฯลฯ

บอกตามตรงถูกหวยพันล้าน เขาก็ยังไม่ดีใจเท่านี้มาก่อน

เสิ่นซิ่นคนนี้ย้อนเวลากลับมาแล้วโว้ย! ชายหนุ่มกรีดร้องในใจอย่างตื่นเต้น ขณะเดียวกันก็ตวัดดวงตาอันเฉียบคนมองจากหลังห้องไปยังผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าชั้นเรียน ทันใดนั้นจิตสังหารและรังสีฆ่าฟันแผ่ซ่านทั่วทั้งห้องเรียน ความเคียดแค้นปกคลุมบรรยากาศในห้องจนเหล่านักศึกษาเละอาจารย์ต่างพากันหายใจไม่ออก

ไอ้พวกเลวระยำ บิดาคนนี้กลับมาแล้ว อย่าได้หวังว่าพวกแกจะโตขึ้นกว่านี้ เพราะบิดาคนนี้จะกุดหัวพวกแกตั้งแต่ยังอยู่ในช่วงเรียนมหาลัยนี่แหละ!

เสิ่นซิ่นหยิบเอามีดเหล่าดินสอใต้โต๊ะตรงหน้าตัวเองขึ้นมาถือ ดวงตาของเขามืดมนจนดูน่ากลัว นักศึกษาที่นั่งรอบเขาสี่ทิศต่างกลัวจนตัวสั่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“นายลุกขึ้นทำไม มันบังกระดาน!” ทันใดนั้นน้ำเสียงใสก็ดังขึ้นมา เสิ่นซิ่นแทบหันขวับมองไปยังด้านหลังของตน ปรากฏหญิงสาวคนหนึ่งอายุ 21 ปีเท่ากับเขานั่งทำตาเขียวปั๊ด ใบหน้างดงามราวเทพธิดานั่น ทำให้เขาแทบลืมหายใจ มีดเหลาดินสอในมือร่วงลงพื้นเพราะมือเขาอ่อนแรง ขอบตาร้อนผ่าว ไม่นานน้ำตาก็ร่วงเพาะดุจเขื่อนแตก

นี่คือ หลงชิงเหม่ย ภรรยาผู้อาภัพของเขา!

“นาย นั่งลงได้แล้วฉันจดข้อความบดกระดานไม่ได้ เดี๋ยวนายจะร้องไห้ทำไมละเนี่ย!” ชิงเหม่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจปนรังเกียจ

“โทษที” เสิ่นซิ่นตอบด้วยน้ำเสียงดีใจ ทว่าชั่วพริบตาต่อมาใบหน้าของเขาก็กลับมาขึงขัง น้ำตาที่ไหลราวกับน้ำตกเมื่อครู่เหือดแห้งไปหมดราวกับแผ่นดินที่แห้งแล้งในฉับพลัน

ชาติที่แล้วเขาทำกรรมไว้กับเชิงเหม่ยมาก ดังนั้นชาตินี้เขาจะไม่ลากเธอเข้ามาเอี่ยวเด็ดขาด อนาคตของเธอต้องดีงามกับชายสักคนที่ดีกว่า และเขาจะผลักดันเธอให้ดีขึ้นอย่างสุดความสามารถ

เสิ่นซิ่นเลือกที่จะไม่สานสัมพันธ์กับชิงเหม่ยในชาตินี้ เพราะเขาไม่ต้องการให้เธอมารับเคราะห์ ดังนั้นเขาจะเลือกชายที่ดีมาให้แต่งงานกับเธอ ส่วนตัวเองจะเดินไปในเส้นทางแห่งการฆ่าเพื่อแก้แค้นทุกคนที่ติดค้างเขาและเธอในชาติก่อน

รอยยิ้มบนใบหน้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มวัย 21 ทว่ามันกลับไม่ใช่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสดใสเฉกเช่นวัยรุ่นที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่าเป็นรอยยิ้มที่ดูราวกับรอยยิ้มของปีศาจก็มิปาน

พริบตานั่น ภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเสิ่นซิ่น และก็มีเสียงของใครคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าหญิงหรือชายดังก้องในหัวของเขา

“ทำการย้อนเวลา……….100%”

“เปิดใช้งานระบบ……. [ผู้ยิ่งใหญ่] ”