Zane (เซนล่าอสูร)-ตอนที่27หอคอยนภา

โดย  life of darkness

Zane (เซนล่าอสูร)

ตอนที่27หอคอยนภา

ภายในสถานที่แห่งหนึ่งได้มีกลุ่มคนนับสิบมารวมตัวกันและเหมือนกำลังประชุมบางอย่างอยู่โดยที่ทั้งสิบปกปิดรูปร่างและหน้าตาของตนเอาไว้ทั้งหมด

"สายลับของเรารายงานมาว่าแก่นโลหิตอสูรใช้งานได้ดี"หนึ่งในคนทั้งสิบเอ่ยออกมา

"อืมนับว่าการทดลองในครั้งนี้ประสบผลสำเร็จแล้วสินะ"คนที่เหลือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่พึ่งพอใจอย่างมาก

"งั้นเราก็คงเริ่มแผนขั้นต่อไปได้แล้วสินะแบบนี้"อีกเสียงหนึ่งเอ่ยออกมา

"หึหึสั่งการไปยังสายลับของเราเลยให้เริ่มลงมือได้ คราวนี้แหละไอ้พวกโรงเรียนล่าอสูรข้าจะได้ล้างความอัปยศของเผ่าอสูรชะที"เสียงบุคคลที่นั่งอยู่เพียงคนเดียวกล่าวออกมา แต่มีอีกเสียงที่ยืนอยู่ด้านหลังเขากล่าวค้านขึ้นมา

"นี้เจ้าจะไม่รายงานไปยังหัวหน้าก่อนลงมือรึไงกันขืนหัวหน้ารู้ว่าพวกเราลงมือกันเองโดยพลการได้โดนเขาเชือดทิ้งแน่"

"หึเรื่องแค่นี้ข้าในฐานะหัวหน้าชุดจัดการเองได้นะจะบอกเขาเพื่ออะไรขืนเขารู้เรื่องแผนในครั้งนี้เดี๋ยวก็ห้ามเหมือนคราวก่อนอีกนะสิ ไม่รู้จะกลัวพวกโรงเรียนล่าอสูรบ้านั้นไปทำไม ข้ารีบผิดชอบเองพวกเจ้าแค่ทำตามคำสั่งของข้าก็พอ"บุคคลที่นั่งอยู่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่รำคาญ ชายที่ยืนอยู่นิ่งเงียบไป ส่วนคนที่เหลือเริ่มพูดคุยถึงเรื่องแผนการในครั้งนี้

ทางด้านเซน ออโรร่าและไลแคนท์เดินทางมาถึงจุดที่ผู้คนจำนวนหนึ่งมาชุมนุมกันอยู่ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดทำให้ทั้งสามสงสัยขึ้นมา ไลแคนท์จึงอาสาจะไปถามให้แต่ก่อนที่เขาจะเข้าไปหากลุ่มคนทีาอยู่ไม่ห่างจากพวกของเขาทั้งสามนั้นไรเดนและไลล่าก็วิ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยสีหน้ายินดีอย่างมากที่เห็นทั้งสามคนมาถึง ไรเดนรีบถามเซนเรื่องการเดินทางในป่าหมอกมายาทันทีและรีบสำรวจร่างกายของเขาส่วนไลล่าก็พูดคุยอยู่กับออโรร่าอย่างยินดีเมื่อทั้งสองมาเจอกันอีกครั้ง

"เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนเถอะว่าแต่มีเรื่องอะไรกันงั้นรึทำไมผู้คนถึงมากระจุกอยู่ตรงนี้กันนะ"เซนกล่าวถามไรเดน

"ก็ข้างหน้านะสิมีหมาป่าน้ำแข็งนอนขว้างทางออกเอาไว้ใครก็ตามที่พยายามจะผ่านมันไปโดนโจมตีกลับมาจนบาดเจ็บกันแทบทุกคน ข้าและท่านพี่เองก็เหมือนกันเกือบโดนเจ้านั้นกัดเอาแล้วการโจมตีทุกอย่างใช่กัยมันไม่ได้ผลเลยละ"ไรเดนเล่าถึงสถาณการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างมาก

"ทำไมละทำไมถึงโจมตีเจ้านั้นไม่ได้ผลแล้วใช้ย่างก้าวเทพอัสนีบาตของเจ้าผ่านมันไปไม่ได้เลยงั้นรึ"เซนถามออกมาด้วยความสงสัยอีกครั้ง

"ตัวมันใหญ่ยังกะยักษ์เล่นปิดทางออกเอาไว้หมดถึงจะเป็นย่างก้าวเทพอัสนีก็เถอะและทุกการโจมตีที่เราโจมตีเข้าใส่มันจะถูกม่านพลังที่มองไม่เห็นป้องกันมันเอาไว้จนหมด ทุกคนเลยพากันมาอยู่ที่นี้และคิดหาวิธีที่จะผ่านเจ้าหมาป่าตัวนั้นกันที่นี้ยังไงละ"ไรเดนอธิบายให้เซนฟังอีกครั้ง

"ออ เป็นแบบนี้เองหรอกรึเอาละพวกเจ้าตามข้ามา"เซนกล่าวออกมาแล้วก็เริ่มเดินนำพวกของเขาไป ไรเดน ไลล่าและไลแคนท์ที่มองตามหลังเซนอย่างสงสัยหันมาหาออโรร่าเพื่อหวังที่จะได้คำตอบ

"อย่ามามองข้าแบบนั้นนะข้าเองก็ไม่รู้ว่าเจ้านั้นจะใช้วิธีไหนตามเขาไปก่อนละกัน"ออโรร่ากล่าวเสร็จก็ออกเดินตามหลังเซนไปทำให้ทั้งสามรีบตามออโรร่าไปทันที การเคลื่อนไหวของกลุ่มเซนสร้างความสนใจให้เหล่าบรรดาผู้คนที่ยืนปรึกษาหารือกันอยู่ทั้งหมดจึงตามกลุ่มของเซนไปเพื่อดูว่าพวกของเซนจะใช้วิธีไหนผ่านหมาป่าน้ำแข็ง

เซนเดินมาตามทางจนมาเจอเข้ากับหมาป่าตัวสีฟ้าที่มีไอเย็นล่องลอยอยู่รอบตัวของมัน เจ้าหมาป่าที่กำลังนอนอยู่เมื่อรู้ว่ามีคนเข้ามาใกล้มันก็ยกหัวขึ้นพร้อมกับส่งเสียงขู่ออกมา เซนล้วงเข้าไปในกระเป๋าและหยิบเอาผลเยือกแข็งออกมาส่งให้ไรเดน ไลล่าและไลแคนท์

"พวกเจ้ารับไว้และตามข้ามา"เซนกล่าวออกมาขณะส่งผลเยือกแข็งไปให้ทั้งสามแล้วก็หันกลับไปเดินเข้าไปหาเจ้าหมาป่า ทั้งสามรีบเดินตามเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆส่วนออโรร่าอยากรู้ว่าเซนให้ผลเยือกแข็งเธอมาทำไมเธอจึงเดินอยู่ข้างๆเซน ส่วนบุคคลที่ตามกลุ่มเซนมามองไปยังพวกเขาอย่างลุ้นระทึกและรักษาระยะห่างเอาไว้ เจ้าหมาป่าค่อยๆยันกายลุกขึ้นและตั้งท่าเตรียมเข้าจู่โจมทำให้ไรเดนและไล่ล่าที่เคยเผชิญหน้ากับมันมาก่อนเอ่ยออกมาอย่างวิตกกังวล

"จะดีรึเซนเดินเข้าไปหามันแบบนี้เดี๋ยวได้เจ็บนักกันพอดี"

"เอาน่าตามมาเถอะนาอีกเดี๋ยวเจ้าก็รู้"เซนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่คอยจะแน่ใจเท่าไร แต่เขาเชื่อในคำที่ราเชลบอกพอสมควร เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้เจ้าหมาป่ามากขึ้นเจ้าหมาป่าก็ทำท่ากระโจนเข้าใส่ทั้งห้าคน เซนยื่นมือที่มีผลเยือกแข็งบนฝ่ามือออกไปทันใดนั้นเจ้าหมาป่าเยือกแข็งหยุดชะงักพร้อมกับทำจมูกเหมือนสูดดมฟุดฟิดมาทางเซน แล้วอยู่ๆมันก็กระดิกหางที่ใหญ่ของมันไปมาจนเกิดลมกระเพื่อมไปรอบๆพัดจนฝุ่นฟุ่งกระจายและนั้งลงรอให้เซนเข้ามาหามันด้วยท่าทางดีใจอย่างมาก สิ่งที่เจ้าหมาป่าทำทำให้เหล่าผู้คนตกใจอย่างมากและพากันเพ่งดูสิ่งที่อยู่บนมือของเซนว่ามันคืออะไรเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมาจากกลุ่มคนต่างพากันถามถึงสิ่งที่อยู่บนมือของเซน

"เอ๊าเจ้าหมาข้าหาของที่เป็นค่าผ่านทางมาแล้วปล่อยข้าผ่านไปได้รึยัง"เซนเอ่ยถามเจ้าหมาป่าน้ำแข็งขึ้นมาเขาไม่รู้ว่ามันจะเข้าใจในภาษามนุษย์รึไม่แต่เซนทำได้แค่ลองดูเท่านั้น แต่อยู่ๆเจ้าหมาป่าก็พยักหน้าหงึกๆพร้อมกับหลีกทางให้เซนผ่านไป เซนโยนผลเยือกแข็งไปให้มัน เจ้าหมาป่างับเอาผลเยือกแข็งเข้าปากทันทีและมันก็หอนออกมาอย่างยินดี ไรเดน ไลล่า ไลแคนท์และออโรร่ายืนมองเหตุการณ์อย่างตะลึงงันจนเซนเรียกพวกเขาอีกครั้งถึงได้สติกลับมาอีกครั้งและรีบตามเซนเข้าไปพร้อมกับพากันมอบผลเยือกแข็งให้กับเจ้าหมาป่าจนคนทั้งห้าออกมาจากป่าหมอกมายามาได้เป็นกลุ่มแรก ส่วนคนอื่นๆที่เห็นถึงวิธีการผ่านจึงพากันเอ่ยออกมาอย่างสงสัยว่าเจ้าสิ่งที่พวกเซนให้เจ้าหมาป่ามันคือผลอะไรจนมีบางคนในกลุ่มนึกออกและเผลอตะโกนออกมาอย่างลืมตัวเพราะเขานั้นดีใจเกินไปที่รู้วิธีผ่านเจ้าหมาป่าได้ในที่สุด เขาตะโกนออกมาว่าผลเยือกแข็งที่มีอยู่แถวๆชายขอบทะเลสาปและรีบวิ่งกลับไปยังป่าลึกอย่างรวดเร็วทำให้คนที่ได้ยินต่างรีบตามเขาไปทันที

เมื่อพวกของเซนเดินผ่านแนวป่าทึบออกมาก็พบเข้ากับเส้นทางที่ปูด้วยหินอ่อนยาวขึ้นไปบนภูเขาที่มีทุ่งดอกทิวลิปหลากสีขึ้นอยู่สองฝากฝั่งทางเดิน

"นี้เจ้าไปรู้วิธีผ่านหมาป่าน้ำแข็งมาได้ยังไงกันนะ??"ไรเดนถามขึ้นมาเพราะอดที่จะสงสัยไม่ได้ ทุกคนที่เหลือเองก็อยากรู้เช่นกันจึงเห็นด้วยในคำถามของไรเดน

"อะ..เออจะว่าไงดีนะ มีพี่สาวคนหนึ่งบอกข้ามานะ"เซนเกาไปที่บริเวณคางของเขาในขณะที่ตอบออกมา

"พี่สาว พี่สาวที่ไหน??"ไลแคนม์ถามออกมาด้วยอากัปกิริยาที่อยากรู้เต็มที่แต่ออโรร่าตอบแทนชะก่อนที่เซนจะได้อ้าปากพูด

"เฮอะ คงเป็นแม่สาวคนสวยหน่วยปราบปรามนั้นละสิที่เป็นคนบอกเจ้านะเห็นกระชิบกระซาบกันอยู่พักหนึ่งนิน่าหมั่นใส้ชะมัด"ออโรร่าพ้นลมหายใจออกมาอย่างแรงขณะกล่าวออกมา ทำให้คำถามจากพวกไรเดนพรั่งพรูขึ้นมาอีกมากมายจนเซนจำเป็นต้องตอบพวกเขาไปอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อไรเดน ไลล่าและไลแคนท์ต่างได้รู้ถึงเหตุการณ์ที่ทั้งสองไปเผชิญมาทำให้ทั้งสามตกใจอย่างมากและสบถด่าคำหยาบคายต่างๆนาๆใส่ซันและพวกกันยกใหญ่

"ดีนะที่พวกหน่วยปราบปรามมาช่วยพวกเจ้าได้ทันไม่งั้นพวกเจ้าต้องแย่แน่ๆ"ไลล่าเอ่ยขึ้นมา

"เจ้านี้มันร้ายใช่ย่อยนะเซนหว่านเสน่ห์ชะจนแม่สาวหน่วยปราบปรามนั้นยอมบอกวิธีผ่านป่าหมอกมายามาได้แบบนี้นะ"ไลแคนท์ใช้ศอกสะกิดเขาพร้อมกับพูดออกมาด้วยใบหน้าทะเล้น ทำให้ออโรร่าที่ได้ยินรู้สึกไม่พอใจขึ้นมารีบเดินแซงเซนไปยังหอคอยที่เห็นอยู่ด้านหน้าก่อนใครเพื่อน

"เป็นอะไรของเขาอีกละนั้น"ไลแคนท์ที่มองตามหลังออโรร่าไปกล่าวออกมาอย่างสงสัยจนไลล่าเข้ามาเอ็ดใส่และรีบตามออโรร่าไปอีกคน

"เป็นอะไรไปอีกคนละนั้นมาเอ็ดใส่ข้าทำไมข้าทำอะไรผิดพวกผู้หญิงนี้เข้าใจอยากชะมัด"ไลแคนท์เกาหัวตนเองอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำของทั้งสองในขณะที่เอ่ยออกมาทำให้ไรเดนหัวเราะออกมาส่วนเซนเองก็หัวเราะแหะๆและมองตามหลังออโรร่าและไลล่าไป ทั้งห้ามาถึงทางเขาหอคอยที่มีคนยืนถือสมุดรออยู่หน้าทางเข้าทันทีที่พวกเซนมาหยุดเบื้องหน้าผู้สวมชุดคลุมผู้คุมสอบและถือสมุดก็พากันกล่าวรายงานตัวต่อเขา

"อืมพวกเจ้าผ่านเป็นกลุ่มแรกสินะใช้ได้ทำเวลาได้ดีชะด้วยเอาละขอเชคชื่อก่อนละกัน"ผู้คุมสอบเชคชื่อคนทั้งห้าที่อยู่เบื้องหน้าเสร็จก็เปิดทางให้ทัเงห้าเข้าไปรอการสอบรอบสุดท้ายภายในหอคอยพวกเซนที่เข้าก็ก็ต้องทึ่งในสิ่งที่พวกเขาเห็นภายในพร้อมรอบๆหอคอยนั้นเต็มไปด้วยสิ่งตกแต่งที่งดงามราวกับพระราชวังและดูเหมือนข้างในจะกว้างกว่าที่เห็นข้างนอกอย่างมาก มีป้ายบอกทางไปยังห้องต่างๆติดเอาไว้แนะนำตรงกลางมีลานที่พวกเซนเข้าใจว่าน่าจะเป็นลานประลองรูปทรงกลมตั้งอยู่และรอบๆลานมีที่นั่งสำหรับผู้ชมอยู่รอบลานทรงกลมนั้นและเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นมองข้างบนก็ไม่อาจจะมองเห็นจุดที่สูงสุดของหอคอยนี้ได้เลย

"โหยทั้งที่มองจากข้างนอกไม่น่าจะกว้างและสูงขนาดนี้เลยแต่ทำไมพอเข้ามาใันทั้งกว้างและสูงถึงขนาดนี้ได้ละเนี้ย"ไลแคนท์กล่าวออกมาอย่างทึ่งและสงสัย

"นั้นก็เพราะที่นี้เป็นมิติแบ่งแยกออกจากโลกภายนอกนะสิ"เสียงใสแจ๋วของหญิงสาวดังมาจากข้างหลังของทั้งห้าคนทำให้พวกเขาต้องหันกลับไปดู

"พี่สาวราเชลเป็นท่านเองเหรอ"เซนเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ ไลแคนท์หันไปมองเซนและรีบหันกลับไปมองราเชลพร้อมกับเบิกตากว้างออกมา เขาค้างนิ่งอยู่นานกว่าจะได้สติกลับมาและรีบวิ่งไปหยุดเบื้องหน้าราเชลและโค้งคำนับอย่างสุภาพ

"ต้องขอขอบ…"ไลแคนท์ทีาพูดไม่มันจะจบโดยราเชรีบเอามือปิดปากเขาพร้อมกับเลี้ยวมองรอบตัวว่ามีใครอยู่รึไม่ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบา

"ชู่ววว เงียบไว้อย่าบอกเรื่องที่ข้าบอกวิธีผ่านป่าหมอกมายาออกมาให้ใครรู้เด็ดขาดขืนพวกผู้คุมสอบรู้เขาข้าโดนทำโทษหนักแน่ๆเข้าใจใหม"

ทุกคนพยักหน้ารับราเชลจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและนึกได้ว่าเธอกำลังปิดปากไลแคนท์เอาไว้ราเชลรีบปล่อยมือออกและถามเขา

"ขอโทษทีเจ้าไม่เป็นไรนะ"

แต่แทนทีไลแคนท์จะรู้สึกโกรธที่จู่ๆเขาก็โดนปิดปากจนแทบจะหายใจไม่ออกแต่เขากลับทำใบหน้าเคลิ้มยิ้มหวานออกมาและเดินกลับออกไปราวกับตกอยู่ในห้วงความฝัน ไลแคนท์เอามือลูบหน้าตนเองไปมาพร้อมกับพึมพำออกมาคนเดียว

"หอม หอมอะไรอย่างนี้นี้สินะที่เลือกว่ารักแรกพบ"

ราเชลมองเขาอย่างเป็นห่วงเพราะเธอกลัวว่าเธอนั้นอาจจะทำเขาแรงไปจนเกิดอาการเช่นนั้น แต่ไลล่าและออโรร่ารีบปฏิเสธแทนทันทีและยังบอกอีกไลแคนท์นั้นออกจะติ๊งต๊องบ้าๆบอๆอย่าได้ไปสนใจเขา ราเชลจึงหัวเราะแหะออกมาพร้อมกับกล่าวออกมา

"ช่างเป็นคนที่ตลกดีเนอะเพื่อนของเจ้านี้นะ"

"แล้วพี่สาวมีอะไรงั้นรึถึงมาที่นี้นะ"เซนกล่าวถามในสิ่งที่เขาอยากรู้ขึ้นมา

"เออใช่ข้าได้รับหน้าที่มาให้มาพาพวกเจ้าไปยังห้องพักของพวกเจ้าแต่ละคนก่อนจะเริ่มสอบรอบสามในอีกสองวันนะเอ๊าตามข้ามา"ราเชลตอบออกมาด้วยน้ำเสียงใสตามแบบฉบับของเธอก่อนจะเดินนำคนทั้งห้าออกไปอย่างอารมณ์ดี

"ดีใจอะไรนักหนาของเขาเนี่ย"เซนที่เดินตามมองราเชลอย่างสงสัยในท่าทางของเธอ

รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว