จุดเริ่มต้น

หญิงสาววัย 20 ปี ผู้มีดวงตากลมโต คิ้วโก่งโค้งหนาเข้มสวยงาม ผมยาวสลวยเส้นเล็กดกดำเงางาม ผิวพรรณสีน้ำผึ้งชวนหลงใหลน่ามอง รูปโฉมเปล่งออร่าดั่งราวกับเจ้าหญิงในเทพนวนิยาย ด้วยรูปร่างที่สมส่วนได้ทรวดทรง ส่วนเว้าของเอวเล็กคอด ความโค้งนูนของสะโพกที่เต่งตึงในวัยสาวเต็มตัว กับอายุ 20 ต้นๆ เป็นวัยที่น่าทะนุถนอม น่ารัก น่าเอ็นดู มองภายนอกเธอช่างเป็นผู้หญิงที่ดูสดใส ร่าเริง สมกับวัยสาว ที่ใครเห็นเป็นต้องสะดุด สะกดทุกสายตา ของเหล่าบรรดาหนุ่มๆ ที่หมายปอง ทุกเพศ ทุกวัย

พวกเขาล้วนเข้ามาขายขนมจีบกับสาวใส แอบดื้อนิดๆ คนนี้ ทุกคนล้วนอยากได้เจ้าหล่อนมาครอบครอง แนบกาย ได้เชยชม เคียงข้างกาย และเป็นเจ้าของหัวใจของเธอ แต่ทุกอย่างก็ยังเป็นจริงได้แค่ในภาพความฝันเท่านั้น

เพราะหญิงสาวคนนี้ ใช่จะว่าใสซื่อ ดั่งหน้าตาที่สดใสบนใบหน้า ที่ดูออกจะไม่ทันคนด้วยซ้ำ แท้จริงเธอแสบใช่เล่น ฉลาด ทันคน ใครเข้ามารูปแบบไหน ก็รับรู้ได้หมด และที่สำคัญใครดีมา ดีตอบ ใครร้ายมาร้ายกลับ ให้10 ได้10 ให้ 100 ได้ 100 แฟร์ๆ กันไป

(นางเอกของเราฉลาดเป็นกรดนะค่ะ)

จนตอนนี้เจ้าหล่อนก็ยังไม่เคยจะตกหลุมรักใครเลย มีแต่คนคุย แต่ไม่มีแฟน และโสดด้วย ถึงแม้จะมีหนุ่มๆ มากหน้าหลายตาที่เข้ามาขายขนมจีบอยู่บ่อยๆ หล่อนเองก็ไม่เคยแพ้ใจตัวเอง หรือแม้แต่แพ้ทางให้หนุ่มๆ คนไหนเลยสักคน หนุ่มๆ ที่เข้ามาหาหล่อนทุกคนล้วนต้องยอมสยบ ถึงแม้จะเปย์หล่อนอย่างหนัก ทั้งเงินทอง ของใช้ มากมาย แต่สิ่งเหล่านั้นกลับดูไร้ค่าไม่เป็นผล เมื่อผลลัพธ์ที่ได้กลับไปคือ

กินแห้ว ทุกราย เพราะนี่คือคำเตือน ถ้าไม่คิดจะจริงจัง อย่าเข้ามาในชีวิตของเธอ

ถ้าจะเข้ามาต้องพิสูจน์ พิสูจน์ และพิสูจน์!!!!!!!! จนกว่าเจ้าตัวจะยอมรับ ถ้ารับกฎข้อนี้

น้องมาย น้องมาย ลูก ลูก ลูก!!!!

เสียงเรียกของ “มณี” ผู้เป็นแม่ของสาวเจ้าเสน่ห์เอ่ยดังลั่นห้อง

ร้องตะโกนเรียกชื่อลูกสาวดัง กระหึ่มทั่วบ้านหลังเล็ก ที่อยู่ด้วยกันเพียง 2 คนแม่ลูก เพราะน้องมาย พ่อเสียตั้งแต่ 2 ขวบ เลยทำให้ มณี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงน้องมาย มาด้วยตัวคนเดียวเพียงลำพัง ถือว่าเป็นผู้หญิงที่เก่ง และแกร่ง ทั้งแม่และลูกสาว

เบื้องหน้าที่สวยงามนั้น เบื้องหลังล้วนกลับมีที่มาที่ซับซ้อนเสมอ

ถ้าพูดถึงร้านขายอาหาร คนระแวกนั้นจะรู้จักกันดี ด้วยรสชาติอาหารที่ถูกปาก บวกกับความอร่อยแบบลงตัว และราคาย่อมเยาว์ที่ไม่แพงมากนัก จนเป็นร้านลำดับต้นๆ ของจังหวัด ที่ใครๆ ต้องมาลอง ทั้งแม่ค้าเจ้าของร้านก็สวยและแถมยังมีลูกสาวสาวอีกด้วย และร้านก็บริการดูแลลูกค้าอย่างดี สิ่งเหล่านี้จึงส่งผลให้ร้านเป็นที่นิยมของจังหวัด ทั้งจากปากต่อปากที่บอกต่อๆ กัน จนทำให้ร้านได้ขยายให้กว้างขึ้น

ครัวแม่มณี

“ไปส่งข้าวที่บ้านคุณกราฟ ให้แม่หน่อยลูก”

“จร้าแม่ ไปเดี๋ยวนี้ละจร้า” . นอกจากมายจะเป็นลูกสาวเจ้าของร้านแล้ว เธอยังมีอีกหน้าที่คือไปส่งข้าวให้ลูกค้าเวลาที่ร้านยุ่งๆ พนักงานไม่ว่างเพราะชุลมุนวุ่นวายกับออเดอร์ของลูกค้าที่เข้ามาไม่หวาดไม่ไหวในแต่ละวัน หน้าที่ไม่เจาะจงแต่ต้องทำได้ทุกอย่างในร้านสากกะเบือยังเรือรบ เวลาที่กระทันกันขึ้นมาจริงๆ

กราฟ

ณ บ้านคุณกราฟ

“ข้าวมาส่งแล้วค่ะ” หญิงสาวถือถุงข้าวกล่องเดินมาหยุดอยู่รั่วบ้านหลังใหญ่ เพียงไม่นานก็มีผู้ชายเดินเข้ามาประตู

กราฟ : “เท่าไหร่ครับผม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพปนความเป็นกันเอง

มาย : “200 บาทค่ะ” ฉันยื่นถุงข้าวกล่องให้เขา และยิ้มทักทาย

กราฟ : “ครับผม” หนุ่มผิวเข้มยื่นแบงค์ 100 ให้ 2 ใบ พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

มาย : “ขอบคุณนะค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะค่ะ” เธอยื่นมือรับเอาเงินจากเขา แล้วก็หันหลังกลับ มายได้แต่ยืนยิ้ม เม่อ อยู่คนเดียว ราวกะคนบ้า

“55++ พอใจอะไรกันหนักหนานี้เรา เขาก็แค่ลูกค้าคนหนึ่ง นี้น่า ยัยมายเอ่ย”

555++ อ่อยทุกวัน วันละนิด วันละนิด ขนาดหินที่ว่าแข็ง โดนน้ำกัดเซาะ ทุกๆ วัน ยังมีกร่อนเลย

แล้วนับประสาอะไรกับจิตใจของคน ถ้าโดนหยอดเข้าทุกวันๆ แบบนี้ย่อมรู้สึกหวั่นไหวอยู่แล้วละ หญิงสาวหยักคิ้วแล้วยิ้มเล็กๆ คนเดียวหลังจากหันหลังให้ชายหนุ่ม

เอาละ ภาระกิจวันนี้เสร็จสิ้นหลังจากส่งข้าวให้ลูกค้า จะเรียกว่าขาประจำก็ได้นะ เพราะไม่มีวันไหนเลยที่บ้านหลังนี้จะไม่โทรสั่งข้าวครัวแม่มณี

ในระหว่างที่มายกำลังขับรถกลับบ้าน กว่าจะถึงบ้านระยะก็ไกลพอสมควร ระหว่างที่นั่งขับรถไป จิตใจก็ล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ยังครุ่นคิดเรื่องสนุกๆ ที่จะเกิดขึ้น เร็วๆ นี้ กับแผนการณ์ อันชั่วร้าย ของเธอกับเพื่อนสาวสนิท “ยัยพิม” ที่วางแผนไว้ และแล้วก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว ใกล้แล้ว ใกล้แล้วจริงๆ วัน เวลา ที่รอคอย มาแสนนาน

“พิม” เพื่อนตั้งแต่สมัยอนุบาลของมาย ที่สนิทกันมากๆ รู้ลึก รู้จริง ต้องยัย พิมมี่

มายขับรถมาจนถึงบ้าน ด้วยความเพลียและเหนื่อยล้า มายตรงดิ่งไปยังห้องนอนของตัวเองแล้วเผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว

น้องมาย น้องมาย ลูก ลูกมาย!!!! ไม่มีเสียงสัญญาณตอบกลับใดๆ

“สงสัยหลับ แน่เลย เด็กดื้อของแม่” นางบ่นพรึมพรำกับตัวเองหน้าห้องของลูกสาว

แม่ค่อยๆ เปิดประตูห้องของลูกสาวเข้าไป เธอยืนมองดูลูกสาว สุดที่รักด้วยสายตาของความเป็นแน่ ที่แสดงถึงความรักต่อลูกอย่างบริสุทธิ์ถ่องแท้

มายนอนหลับสนิท เมื่อเป็นเช่นนั้น มณีจึงค่อยๆ เดินไป แล้วหยุดนิ่งที่หัวเตียงนอนของลูกสาว เธอก้มลงหอมลูกสาวที่หน้าผาก แล้วลูบผมเบาๆ ด้วยความรักของคนเป็นแม่

“หลับฝันดีนะลูก” เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหูของหญิงสาวผู้หลับใหล เธอเอ่ยเพียงแผ่วเบาเพราะกลัวลูกสาวจะตื่นขึ้นมา

ภายในภวังค์ ความฝัน ความมืดมิด ความเงียบภายในห้องที่กว้างใหญ่ จิตใจของมายได้ หวนกลับมาคิดเรื่องเดิม ซ้ำไปซ้ำมา เหมือนมีผีที่คอยหลอกหลอน ผู้ชายวัย 20 กลางๆ สูงโปร่ง ผิวเข้ม ใบหน้าอันคมกริบ เขาเข้มจนดูหล่อเหลา เขาเป็นอาจารย์ เขาชื่อกราฟ ทุกครั้งที่ภาพในความฝันเป็นหน้าเขาลอยเข้ามา มันจะทำให้หัวใจของฉันรู้สึกสั่นตลอดเวลา ความรู้สึกราวกับกำลังดื่มด่ำกาแฟสดชั้นดี มันทำให้หัวใจของฉันเต้นรั่ว ถี่ๆ เหมือนจังหวะการตีกลอง ที่ไม่เป็นท้วงทำนอง ใดๆ แรงสั่นและรัวนั้น ยังทำให้หัวใจข้างซ้ายของฉัน เหมือนมันกำลังจะทะลักออกมาเต้นข้างนอก

“มาย จะหนีผมไปไหน ผมยอมคุณ ผมทำทุกอย่างก็เพราะคุณ เพราะผมรักคุณ แต่....... ผม ผม …”

ตึก!!! ตึก!!! ตึก!!! ตึก!!!

บะ บะ บึ้มม

โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!!! เอาอีกแล้ว

เสียงร้องอวดครวญด้วยความเจ็บปวดเมื่อหลังกระแทกเข้าโดนกับพื้นอันแข็งโป๊กเช่นนี้

นี้ฉันนอนละเมอ จนตกเตียงเพราะอีตะอาจารย์กราฟ อีกแล้วหรอเนี่ย!!!

นี้ไม่ใช่ครั้งแรก มันเป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ

ที่ต้องเป็นแบบนี้ นี้มันเป็นเพราะอะไรกันถึงทำให้คนอย่างฉันต้องเก็บ เรื่องอีตะอาจารย์กราฟมาคิดจนเพ้อฝันเป็นเรื่องเป็นราวจริงจังขนาดนี้ หรือว่าฉันจะชอบเขาเข้าจริงๆ ไม่นะ โอ้ไม่.......

โอ๊ย โอ๊ย ปวดหัว ปวดสมอง พยายามจะไม่คิด แต่ก็กลับเป็นเหมือนเดิมทุกที

เป็นไปมากขนาดนี้เลยหรอ มายเอ่ย มาย ขนาดในฝันยังเก็บเอามาภาพเขามาเพ้อ ละเมอ แบบนี้แล้วความจริงละ

เหอะ เหอะ เหอะ!!!!

ช่างห่างไกลความจริงเหลือเกิน

ความคิดที่ …… ฉันจะได้เข้าใกล้เขา

เราจะอยู่ด้วยกันในโลกจินตนาการและสุดท้ายนี้

รู้สึกอย่างไร เอามาแชร์กัน