หลายวันต่อมา...
องศา...
เช้าวันนี้ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเพราะต้องออกไปจัดการเรื่องที่ดินให้คุณย่า หลังจากที่นอนคิดมาหลายวันว่าจะทำยังไง ตอนนี้คนสนิทของผมได้หว่านล้อมให้เจ้าของที่ในแถบนั้นขายที่ดินให้ผมเรียบร้อยแล้ว อันที่จริงผมไม่ได้อยากได้ที่ดินพวกนั้นหรอก แต่เมื่อเจ้าของที่ดินแปลงนั้นไม่ยอมขายให้ผมดีๆผมก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ ก็อย่างว่าแหละครับผมมันพวกขี้เกียจไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่เพราะมีงานอีกมากมายที่อังกฤษ เพราะฉะนั้นแผนนี้อาจจะทำให้เจ้าของสวนแปลงนั้นยอมขายที่ดินให้ผมก็ได้
" นายแน่ใจใช่มั้ยเซริค ว่าเจ้าของที่ดินแถบนั้นยอมขายที่ให้เราหมดแล้ว "
ผมถามเลขาของผมเมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย
" แน่ใจครับบอส ตอนนี้เหลือที่ดินอีกแปลงนึงที่เราจะไปคุยกับเจ้าของ ที่ดินแปลงนั้นเป็นสวนลำใยพื้นที่เกือบร้อยไร่ หากเราได้ที่ดินแปลงนั้นมา เราก็จะปิดทางเข้าออกของสวนส้มได้ครับ เพราะที่ดินด้านหลังสวนส้ม ที่ดินฝั่งขวาและฝั่งซ้ายเราได้ซื้อมาหมดแล้ว "
เซริครายงานความคืบหน้าให้ผมทราบขณะที่สายตายังจับจ้องไปที่ถนน ทำสวนส้มงั้นหรอ ผมเองก็เพิ่งจะรู้นะเนี่ย วันนั้นที่เดินเข้าไปก็เห็นมีแต่ต้นไม้ต้นเล็กๆแต่ไม่รู้ว่ามันเป็นต้นอะไร
" เอ่อ อีกเรื่องนึงครับบอส "
" ว่ามาสิ "
" หมาขี้เรื้อนตัวนั้นกับควายที่วิ่งไล่บอสกับคุณอัคคีเป็นของเจ้าของสวนส้มแปลงนั้นเองครับ รู้สึกว่าเธอจะเป็นผู้หญิงนะครับ "
" .......... "
ยัยตัวแสบ คราวนี้ฉันไม่ยอมแพ้เธอแน่ๆ
.
.
.
เวลา...
" คุณเวลาจะทำยังไงต่อไปดีคะ ป้าว่าเรื่องนี้เราต้องแย่แน่ๆค่ะ "
ฉันนั่งคิดไม่ตกกับป้าช้อยที่ศาลาข้างบ้าน เมื่อวานลุงโชคมาบอกฉันว่าเจ้าของสวนแถบนี้ขายที่ให้กับนายทุนที่มาจากอังกฤษไปหมดแล้ว เหลือแต่เจ้าของสวนลำใยที่ยังไม่ได้ขายเห็นว่านายทุนพวกนั้นจะมาเสนอราคาให้วันนี้
" ถ้าสวนลำใยถูกขายไป สวนเราต้องถูกปิดตายแน่เลยค่ะป้า ไม่มีทางเข้าออกแน่ๆ เพราะตอนนี้เราอาศัยความสนิทสนมจากป้าเจ้าของสวนลำใยให้ขอเปิดทางให้สวนของเราได้ผ่านเข้าออกเท่านั้น "
ฉันนั่งกุมหัวตัวเองพลางมองหน้าป้าช้อยไปด้วย
" เราซื้อสวนลำใยดีมั้ยค่ะ คุณเวลา "
ป้าช้อยเสนอ
" แต่สวนที่พื้นที่เกือบร้อยไร่ มันราคาไม่น้อยเลยนะคะป้า เวลาเองก็มีเงินไม่มากพอขนาดนั้น "
ใช่ค่ะ มันง่ายมากหากเราซื้อที่ดินตรงนั้นมา แต่มันยากมากที่เราจะหาเงินมาซื้อที่ดินผืนนั้น
" เราโทรหาคุณท่านดีมั้ยค่ะ คุณท่านต้องช่วยเราได้แน่นอนค่ะคุณเวลา "
สิ่งที่ป้าช้อยเสนอมายิ่งทำให้ฉันลำบากใจไปอีก ฉันไม่อยากรบกวนคุณทวดไปมากกว่านี้
" แต่เวลาเกรงใจท่านค่ะ "
" เราไม่มีเวลาแล้วนะคะคุณเวลา ตอนนี้นายทุนพวกนั้นกำลังเดินทางมา อีกอย่างถ้าสวนของเราถูกปิดทางเข้าออก นอกจากคุณเวลาจะลำบากแล้ว คนงานในสวนก็จะพลอยลำบากไปด้วยนะคะ งานแถวนี้ยิ่งหายากอยู่ด้วย คนสวนพวกนี้เขาอยากทำงานที่นี่เพราะได้อยู่ใกล้บ้าน ถ้าเข้าไปทำงานในเมืองก็ไม่พ้นต้องถูกกดค่าแรงเพราะแต่ละคนก็ไม่ได้เรียนจบสูงอะไร มีแต่ลุงๆป้าๆทั้งนั้น น่าสงสารนะคะคุณเวลา ทุกคนเขาฝากปากท้องไว้กับสวนของเรานะคะ "
คำพูดของป้าช้อยยิ่งทำให้ฉันเครียดเข้าไปใหญ่ คนงานในสวนของฉันทุกคนล้วนเป็นคนในพื้นที่ ที่ก่อนหน้านี้เคยไปขายแรงงานในกรุงเทพเพื่อแลกกับค่าแรงอันน้อยนิด กว่าจะเก็บเงินได้บางคนต้องใช้เวลาหลายเดือนเพราะค่าครองชีพในกรุงเทพเราสูง บางคนที่ไปทำงานก่อสร้างก็เกิดอุบัติเหตุ ขาหัก แขนหัก พิการกลับมา แต่ฉันก็รับเขาเข้าทำงานที่นี่ เพราะในสวนฉันก็แค่รดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย และเก็บผลผลิต ทุกคนที่นี่ทำงานแบบพี่น้องไม่มีใครมองว่าคนพิการจะทำงานได้น้อยกว่าหรือสบายกว่า เพราะทุกคนต่างก็เคยลำบากมาด้วยกัน
" งั้นเวลาฝากนาทีก่อนนะคะป้า เวลาจะเข้าไปคุยกับป้าเจ้าของสวนลำใยให้เขายืดเวลาที่จะขายสวนออกไปก่อน แล้วเวลาจะแจ้งเรื่องนี้กับคุณทวดเอง "
" คุณเวลาให้ลุงโชคไปเป็นเพื่อนมั้ยคะ "
" ไม่เป็นไรค่ะป้า ฝากดูนาทีด้วยนะคะ "
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่