แพรวาแทงเข้าไปสุดแล้วดึงมีดเล่มนั้นออกมา แล้วจ้วงแทงซ้ำเข้าไปอีกสิ่งน่าเธอสนุกสนานกับการกระทำเช่นนั้นท่าทางทุจริตเกินมนุษย์ เป็นโชคดีที่คนข้างนอกเข้ามาแล้วลากแพรวาออกไปก่อนจะจ้วงแทงอุภัยภัทรอาการสาหัสเป็นมากกว่านี้ อรรถวิทย์และพีรวิชญ์เข้ามาดูอาการน้องชาย อรรถวิทย์และพีรวิชญ์พยายามใช้ฝ่ามือกดห้ามเลือดแต่จำนวนบาดแผลและเลือดที่ไหลออกมามันน่ากลัวจนพวกเขาหวั่นใจ อุภัยภัทรเริ่มอ่อนล้าดวงตาปรือไร้แรง

“พี่…” เขาเอ่ยเรียกพี่ชายและพี่เขย

“แกอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย เลือดยิ่งพูดก็ยิ่งไหล” อรรถวิทย์บอกกับน้องชาย

“คลิปวีดีโอ...ที่ผมเคยทำชั่วกับพา...ไปจัดการมันที…มันน่าจะอยู่….ในคอมพิวเตอร์ที่บ้านเธอ… แพรวาบอกว่าเธอตั้งเวลา...ให้มันปล่อยอีก 1 ชั่วโมง….พี่ไปจัดการทีมผมไม่เป็นไร…”

อรรถวิทย์มองหน้าพีรวิชญ์ พีรวิชญ์พยักหน้ารับรู้แล้ววิ่งออกไปจัดการกับเรื่องนั้น

“ศิลา…” อุภัยภัทรเรียกลูกชายที่นั่งร้องไห้อยู่ใกล้ๆ “เรียกพ่อได้หรือยัง”

ศิลายอมพยักหน้าตอบตกลง

“เรียกให้ชื่นใจหน่อยสิเผื่อว่าพ่อจะไม่มีโอกาสได้ฟังอีกแล้ว”

เท่านั้นแหละทั้งเด็กน้อยทั้งแม่เด็กน้อยที่อยู่ในสายน้ำตาแตกไปตามๆ กัน

“ไอ้ภัทร ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ฿°^¢π{{¢$$¢==¢π=°$$^==^¢°™°” สารพัดคำด่าที่ออกมาจากปากพาฝันดังผ่านออกมาจากนาฬิกาข้อมือที่ศิลาสวมอยู่ มันน่าแปลกที่แทนที่อุภัยภัทรจะรู้สึกเจ็บและโมโหกับคำด่าเหล่านั้น เขากลับรู้สึกมีความสุขที่ได้ยินมันราวกับคำด่าพวกนั้นปะปนมาด้วยความรักที่คนด่าทอมีให้

“ตัวเองทำชั่วกับฉันขนาดนี้ยังจะทิ้งฉันอีกหรอ ห้ามตาย ห้ามตายเด็ดขาดและต้องอยู่ให้ฉันแก้แค้นไม่อย่างนั้นฉันจะเกลียดแกไปตลอดชีวิตฉันจะสอนให้ศิลาเกลียดแก ฉันจะสอนให้สิตาเกลียดแกด้วย พาฝันทั้งร้องไห้ทั้งด่าทอความรู้สึกทั้งโกรธทั้งรักปนกันไปหมด

“สิตา…” อุภัยภัทรทวนคำ

“ฉันท้อง...ฮือออ เพราะฉะนั้นนายห้ามตายนายต้องรับผิดชอบฉันกับลูก”

มีรอยยิ้มและดวงตาที่เป็นประกายดีใจจุดขึ้นบนหน้าอุภัยภัทร

“ภัทรจะพยายามนะ ภัทรรักพากับลูกๆ มากๆ เลย…” สิ้นประโยคนั้นสติของเขาก็ค่อยๆ ดับงจัดไป

“ภัทร!!!” อรรถวิทย์ตบแก้มน้องชายหวังเรียกสติ

อุภัยภัทรนิ่งสนิทไม่มีการตอบสนอง

“ภัทร!!” พาฝันก็พยายามเรียกสามีประโยคใดๆ ตอบกลับมา เธอจึงเริ่มใจเสีย “ภัทร!!! ภัทรตอบพาสิ...ฮือ….ไหนว่าจะพยายามอยู่ด้วยกันไง ภัทรโกหกพาอีกแล้ว...ฮือ….” พาฝันพยายามร้องเรียกสามีแต่ไม่เป็นผล ตอนนี้เธอปวดหัวอย่างรุนแรงแล้วสติของเธอดับไปตามสามี

พาฝันตื่นขึ้นมาอีกครั้งภายในห้องสีขาว เมื่อกวาดตามองไปรอบๆ เธอจึงได้เห็นว่าคือห้องในโรงพยาบาลคนที่เฝ้าไข้เธอได้แก่ดารารัตน์ ไอลดา ชานนท์และแน่นอนศิลา ทุกคนเห็นพาฝันตื่นแล้วทุกคนรีบพุ่งตัวเข้าหา ถามไถ่อาการ พาฝันไม่สนใจคำถามเหล่านั้น

“ภัทรเป็นยังไงบ้างคะ”

“คือ…” ทุกคนมองหน้ากันไปมาว่าควรจะบอกดีหรือไม่

“ภัทรเป็นยังไงบ้างคะ!” พาฝันถามย้ำอีกครั้ง

ทุกคนยังคงทำอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ยอมตอบเช่นเคย

พาฝันที่ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงไปดูอุภัยภัทรเอง ทุกคนจึงต้องจัดให้พาฝันนอนลงอีกครั้ง

“ไอ้ภัทรอาการไม่ดีมีอวัยวะภายในเสียหายตอนนี้หมอกำลังผ่าตัดอยู่” ชานนท์บอก

ได้ยินแค่นั้นแหละพาฝันปล่อยโฮออกมาเลยพยายามจะลุกไปหาอุภัยภัทรให้ได้ ทุกคนพยายามจับนอนลงที่เตียงเหมือนเดิม

“พาไม่หวงลูกหรอลูกในท้องพา ถ้าพาไปตรงนั้นพาทำอะไรได้ ถ้าพาทำอะไรไม่ได้นนท์ว่าพานอนพักอยู่ตรงนี้เฉยๆ ดีกว่าเพื่อลูก” พาฝันหยุดดิ้นทิ้งตัวนอนลงแต่น้ำตาก็ไม่ได้หยุดไหลกศิลาปีนขึ้นไปนอนซบอกแม่

“พ่อต้องอยู่กับเรา เขาบอกจะพยายามนิ” ศิลาปลอบแม่

“ใช่ศิลาพ่อต้องรอด” พาฝันพยายามปลอบตัวเองและลูกน้อยแต่ดูเหมือนอย่างแรกจะมากกว่า

สองแม่ลูกกอดปลอบใจกันเองอยู่อย่างนั้นตรงหน้าทำให้บุคคลที่ 3 ที่ยืนดูอยู่รอบเตียงสงสาร

อ้วก!

เสียงอาเจียนดังมาจากในห้องน้ำตั้งแต่เช้าตรู่โดยมีผู้เป็นแม่ประคองดูแลกลัวว่าลูกจะเป็นลม

“งามแม่มีเรื่องจะคุยด้วย” มารดาประคองลูกสาวที่โซฟารับแขกเล็กๆ แล้วพูดขึ้นสีหน้าเคร่งเครียดและจริงจัง

“อะไรจ๊ะแม่”

“งามท้องใช่ไหม”

วัณภาหลบตาเธอเพิ่งไปซื้ออุปกรณ์ตรวจครรภ์มาตรวจเมื่อวานนี้เองมันขึ้น 2 ขีดทั้ง 3 กล่อง

วัณภาพยักหน้า “งามขอโทษ ที่ทำตัวไม่ดีปล่อยเนื้อปล่อยตัว” ดวงตาเธอเริ่มร้อนผ่าวน้ำตามหาศาลกำลังก่อตัวอยู่

คนเป็นแม่อยากจะดุลูกแต่ก็ดูไม่ลงเธอจึงยกมือขึ้นลูบหลังมองลูกสาวด้วยสายตาสงสารและอ่อนโยน ซึ่งผิดกับอีกสายตาที่จับจ้องสองแม่ลูกอยู่

“แกท้องกับใคร!!!!”

เวลากลับบ้านพ่อบ้านแม่ทีไร เป็นแบบนี้ตลอดชอบจบให้ค้าง ทำใจหน่อยนะ เห้อ

**…**

​