“เจ้าป่วยใกล้ตายแล้วรึ? ไยกระอักเลือดออกมามากเพียงนี้?”

ใกล้ตายกับผีน่ะสิ! ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะนางไม่ได้เล่นตามบทมาเกินเจ็ดวันแล้วต่างหากเล่า!

ดวงตางดงามฉ่ำวาวกลอกไปมาขณะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบเลือดมุมปากออกลวกๆ หากนางยังเล่นนอกบทต่อไปหนึ่งวันก็จะยิ่งกระอักเลือดเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคำ แต่ถ้านางเล่นบทนางร้ายไปตามเนื้อเรื่องก็จะสามารถยื้อชีวิตแสนสงบสุขไปได้อีกเจ็ดวัน ทว่าแถวนี้ไม่มีผู้ใดให้นางแผลงฤทธิ์ใส่ได้เลยซะด้วยสิ จะทำเช่นไรดี…

สายตาหลี่อวี้หลันหยุดลงบนร่างสูงที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนตั่งไม้ฮวาหลี นิ้วเรียวยาวดั่งก้านหลิวที่กำลังคีบกล้องยาสูบหยุดชะงักเล็กน้อย ดวงตาหงส์หรี่มองหญิงงามตรงหน้า แววตาลุ่มลึกอยากจะหยั่งถึง ริมฝีปากคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มบิดขึ้นบางเบา

“หญิงงาม เจ้าคงมิได้กำลังคิดร้ายอันใดต่อข้ากระมัง”

อวี้หลันเก็บสายตากลับมา ความชั่วร้ายในแววตาจางหายไป ริมฝีปากสีอิงเถาขยับบางพลางยิ้มเอ่ยเสียงอ่อนหวาน “ท่านกั๋วกงชมชอบรูปโฉมของข้า เช่นนั้นข้าจะยอมนั่งนิ่งๆ ให้ท่านชมจนกว่าจะพอใจดีหรือไม่”

จ้าวหลิงหรี่นัยน์ตาหงส์ลงครึ่งหนึ่ง ต้องรู้ว่าหญิงงามตรงหน้าเขาผู้นี้มากเล่ห์เหลี่ยมเพียงใด นางมิใช่ผู้ที่จะยอมเสียเปรียบง่ายๆ เป็นแน่

หญิงงามในใต้หล้ามีมากมายนัก แต่หญิงงามเหนือสามัญเช่นนางนั่นมีเพียงหนึ่งเดียว ทั้งรูปโฉมงดงาม ทั้งเปี่ยมด้วยสติปัญญา ทั้งความร้อยเล่ห์มากอุบาย ทั้งความเย้ายวนชวนเสน่หา ทุกสิ่งที่หลอมรวมเป็นนางล้วนน่าสนใจยิ่ง

“แลกกับสิ่งใด?”

หลี่อวี้หลันไม่ตอบ นางปลดปิ่นเงินบนมวยผมลงมาถือไว้ในมือ ก่อนยื่นมืออีกข้างออกมาด้านหน้า “ขอมือท่าน”

จ้าวหลิงรู้สึกสนใจขึ้นมา มือเรียวขาวยื่นออกไปด้วยความใคร่รู้ มือเล็กนุ่มนิ่มสัมผัสบนฝ่ามือของเขา ปลายนิ้วขาวสะอาดค่อยๆ บรรจงพลิกฝ่ามือเขาหงายขึ้น ชั่วขณะนั้นความรู้สึกเจ็บจี๊ดแล่นวาบที่ปลายนิ้ว

ฉึก

เลือดสีแดงฉานไหลย้อมปลายนิ้วแกร่งก่อนหยดลงบนพื้นดังแหมะๆ จ้าวหลิงตะลึงงันจ้องมองหยดเลือดของตนตาไม่กะพริบ เขาผู้เป็นถึง เจิ้งกั๋วกง แม่ทัพผู้ควบคุมหน่วยสืออี้ หน่วยองครักษ์เงาที่มีฝีมือฉกาจมากที่สุดในแผ่นดินต้าหยวน ทั้งยังเป็นโอรสบุญธรรมของฮ่องเต้ และเป็นผู้ที่ต่อให้มีมือสังหารยอดฝีมือนับสิบรุมล้อมก็มิอาจสร้างรอยขีดข่วนให้เขาได้ เขาผู้ยิ่งใหญ่เพียงนั้นกลับถูกแม่นางผู้หนึ่งใช้ปิ่นเงินทิ่มนิ้วโดยไม่ทันตั้งตัว

รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น…

หญิงงามผู้นี้ช่างขวัญกล้าเทียมฟ้าเสียจริง!

หลี่อวี้หลันทะลุมิติเข้ามาในมังฮวาที่ยังอ่านไม่จบ

เคราะห์ซ้ำกรรมซัดดันมาอยู่ในร่างคุณหนูรองตัวร้ายอันดับสอง

และยังต้องเล่นบทนางร้ายต่อไปเพื่อความอยู่รอด

คนอื่นทะลุมิติมาได้เปลี่ยนแปลงชะตา ไฉนนางจะเปลี่ยนบ้างไม่ได้เล่า

‘หากเจ้านอกบทเกินเจ็ดวันจะต้องกระอักเลือดหนึ่งคำ’

ข้าไม่เป็นตัวร้ายได้หรือไม่!

สวัสดีค่าาา แวบมาเปิดเรื่องใหม่เพิ่มค่าา

ไรท์จะอัพสลับกันไปเรื่อยๆ นะคะ รีดชอบเรื่องไหนคอมเม้นท์เรื่องนั้นน้าา

สำหรับเรื่องนี้จะเป็นแนวคอมเมดี้ สบายๆ นางร้ายแบบสโลว์ไลฟ์ค่าาา

ฝากกดติดตาม คอมเม้นท์ หัวใจ ให้กันเยอะๆ นะคะ

>>กดติดตามเรื่องนี้<<

เพจ เฟยซินเยว่ Fei Xin Yue

Twitter 飞新月 เฟยซินเยว่ ll โบยบินใต้พระจันทร์เสี้ยว