“เดินเข้ามาหาฉันใกล้ๆ” ปภังกรเอ่ยเรียก พยายามลดอารมณ์ร้อนลงบ้าง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยดวงตากลมโตกระพริบตาถี่ๆ ขนตางอนกระเพื่อมขึ้นลง

“คุณหลุย อองฟองจะไม่ทำอีกแล้วอย่าทำโทษอองฟองเลยนะคะ อองฟองจะไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ อีกแล้ว” ริมฝีปากบางขยับบอกให้ชายหนุ่มให้อภัยแก่หญิงสาว

“รู้มั้ยเธอมีราคาเท่าไร” ชายหนุ่มถามเสียงเข้มใบหน้าเรียบขรึมไม่สบอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

“อองฟองไม่รู้ค่ะ” ใบหน้างามก้มหน้างุดอีกครั้งหนึ่ง

“อีตัวอย่างเธอต่างคนต่างอยากได้ ราคาแพงจนทั้งชีวิตนี้เธอก็หามาใช้ให้ฉันไม่หมดหรอกนะ” ปภังกรเอ่ยเสียงเยือกเย็น

“จะให้อองฟองทำอะไรก็ได้ อองฟองยอมทั้งนั้นเพื่อชดใช้จำนวนเงินของคุณหลุย”

“เงียบ!” หญิงสาวสะดุ้งโหยงห่อไหล่ขึ้นอย่างหวาดกลัว

“เข้ามาใกล้ๆ รู้หน้าที่อีตัวดีใช่มั้ย” ปภังกรเรียกหญิงสาวเข้ามาหาก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงกว้าง หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ร่างเล็กเดินตามชายหนุ่มไปยังเตียงนอนกว้าง

“ฉันซื้อเธอมาแพงขอดูสินค้าหน่อยนะ” น้ำเสียงราบเรียบของชายหนุ่มทำเอาร่างเล็กสั่นผวา แค่ตอนที่ปภังกรจูบตรงระเบียงเธอเกือบตาย ถ้าอีกครั้งคงดูดวิญญาณไปเลยล่ะมั้ง

“คุณหลุย...” หญิงสาวเอ่ยเสียงแผ่วเดินตัวสั่นไปหาชายหนุ่มใกล้ขึ้นๆ

“ชักช้าจัง” ปภังกรดึงเมยานีเข้ามานั่งบนตัก

“เอ่อ...อองฟองยังไม่พร้อม” เมยานีก้มหน้าบอกแก่ชายหนุ่ม