ณ เมืองแห่งหนึ่งของรัฐแคลิฟอร์เนีย.

คลาร์โฮแบนด์วิธ นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ อายุ 45 ปี เป็นเจ้าของหมู่เกาะหนึ่งและเป็นผู้มีอิทธิพลมากคนหนึ่งที่รู้จักและเกรงกลัวของผู้คนในย่านนั้น. แต่ถึงเขาจะดิบเถื่อนแค่ไหนด้วยที่ว่าเขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มใหญ่รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาจึงมีแต่สาวๆ สวยระดับนางงามกรือนางแบบหมายปองมาเสนอตัวเป็นคู่นอนไม่เคยซ้ำหน้าในแต่ล่ะวัน

เขาเป็นคนนิยมเซ็กที่ค่อนข้างดิบเถื่อนเพราะฉะนั้นบทรักบนเตียงจะเร่าร้อนและด้วยอารมณ์ดุร้ายรุนแรงเอาแต่ใจตัวเอง. ชีวิตเขาเคยชินกับการอยู่ลำพังคนเดียวส่วนมากใช้ชีวิตทุ่มเทงานและให้กับการทำธุรกิจที่ได้รับมรดกตกทอดมาจากผู้เป็นบิดาที่วางมือเพื่อพักผ่อนอยู่อีกเมืองหนึ่ง เขาจึงไม่ชอบการผูกมัดและไม่คิดมีครอบครัวเพราะเวลาทั้งหมดของเขาต้องทุ่มเทให้กับธุรกิจของตระกลูที่ขยายตัวเติบโตเพืี่อความมั่งคงและให้สมกับที่ได้รับความไว้วางใจจากบิดา

หลังพี่ชายคนเดียวและพี่สะใภ้เขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีที่ผ่านมาเขาจึงมีหน้าที่รับผิดชอบเป็นผู้ปกครองหลานสาวบุญธรรมคนเดียวของตระกูลที่พี่ชายและพี่สะใภ้รับอุปการะเธอไว้เนื่องจากพ่อและแม่ของเด็กสาวประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังแบเบาะซึ่งตอนนี้สาวน้อย ฟาร์รินทร์วัย 19 ปีมาอุปการะเลี้ยงดูแทนพี่ชาย

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขางานยุ่งๆ ไม่ได้มีเวลาไปดูแลเธอให้แต่บอดี้การ์ดคอยดูแลความปลอดภัยให้เธออยู่ห่างและคอยรายงานความเป็นไปของเธอให้เขาตลอดเวลาเขามึทำหน้าที่ส่งเสียเงินทองค่าใช้จ่ายให้หลานสาวบุญธรรมทุกเดือนเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการอยู่ห้อและค่าเล่าเรียนในโรงเรียนประจำ

คลาร์เคยเจอหลานสาวจอมดื้นที่เคยโดนเขาดุจนร้องไห้เมื่อหลายปีมาแล้วตอนนั้นเธออายุเพียง 10 ขวบหน้าตาน่ารักตามแบบฉบับของเด็กสาวลูกครึ่งเอเซียแต่ทั้งดื้อรั้นเอาแต่ใจ สัปดาห์หน้าเป็นช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนเขาสั่งให้บอดี้การ์ดไปรับหลานสาวที่มหาวิทยาลัยเพื่อให้เธอมาพักผ่อนที่คฤหาสน์กับเขาระหว่างปิดภาคฤดูร้อน

คราร์จึงสั่งให้แม่บ้านจัดห้องนอนให้หลานสาวโดยมีสีสันหวานแหว๋วเพราะคิดว่าเธอคงเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆ ถักผมเปียน่ารักน่าเอ็นดูที่ดื้อด้านเอาแต่ใจเหมือน 10 ปีที่แล้ว

ฟาร์รินทร์นั่งครุ่นคิดอย่างหนักใจเมื่อคิดว่าต้องไปอยู่กับคุณอาหน้ายักษ์

“..เฮ้ออๆๆ ..อิ่มมๆๆ ..วันนี้แล้วสินะที่เราต้องไปอยู่ที่คฤหาสน์คุณอา..”

“..เฮ้อออๆๆๆ .เคยเจอคุณอาหน้ายักษ์มาตั้งแต่ 10 ปีที่แล้วแต่ฟาร์รินทร์ก็ยังจำใบหน้านิ่งๆ เฉยเมยทำเป็นบึ้งตึงเวลามองเธอตอนเด็กๆ เขาทั้งดุตะหวาดและไม่ชอบเด็กๆ อย่างเธอที่เคยวิ่งเล่นส่งเสียงดังรบกวนเขากับบรรดาสาวๆ ที่มาหาถึงบ้านทุกครั้งที่ไปกับเวลาคุณพ่อคุณแม่ตอนที่มีชีวิติอยู่ท่านจะพาเธอไปเยี่ยมคุณปู่ที่รัฐแคลิฟอร์เนียบ่อยๆ ...และทุกครั้งเธอก็จะเห็นคุณมีสาวๆ สวยมานั่งจูบกอดที่เรือนเล็กเป็นประจำ..”

ตั้งแต่พ่อแม่บุญธรรมเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีที่ผ่านมาเขารับผิดชอบหน้าที่เป็นผู้ปกครองให้เธอตามที่รับปากกีบพ่อแม่บุญธรรมแต่งเธอก็ไม่เคยเจอหรือพูดคุยกับเขาเลยทุกเดือนเขาจะโอนเงินค่ารายเดือนมาให้เธอเป็นค่าใช้จ่ายมากมายจนเธอใช้ไม่หมดก็เกลือเก็บฝากไว้ยามจำเป็น

เช้านี้ฟาร์รินทร์ตื่นอาบน้ำแต่เช้าแต่งตัวตามสมัยวัยรุ่นสวมเสื้อคลุมยาวระหงษ์ทับกระโปรงที่สั้นเสมอหูแต่ถึงกับโป๊เปลือยแต่ดูยั่วโชว์เซ็กซี่แรงๆ และด้วยรูปร่างสูงเพียวอวบอั๋นเอวคอดกิ่วอบอวบใหญ่โตเกินตัวทำให้เธอดูสวยสง่างามมีเสน่ห์ระดับดาวมหาวิทยาลัยจนมีหนุ่มรุมจีบมากมาย

เธอเดินลงมานั่งที่หน้าหอพักสักครู่มีชายชุดดำเดินมาแถวๆ หน้าหอของมหาวิทยาลัยแล้วตรงเข้ามาเธอชายชุดดำโค้งหัวให้อย่างทำความเคารพ

สวัสดีครับคุณหนูผมเป็นบอดี้การ์ดคุณคลาร์เจ้านายให้ผมมารับคุณหนูไปที่คฤหาสน์ครับ

อ๋ออๆๆ ...สวัสดีคะเด็กสาวกำลังจะยกกระเป๋าใบเล็กๆ ที่มีมีเสื้อผ้าเพียงสามถึงสี่ชุดเพราะเธอคิดว่าจะไปอยู่แค่สามคืนแล้วจะกลับมาทำงานเดินแบบช่วงซัมเมอร์ที่เธอสมัครไว้

“..เอ่ออๆๆ ..คุณหนูครับ เดี๋ยวผมช่วยยกครับ.”

“..อ้าววๆๆ ..แต่เอ๋!!..ทำไมกระเป๋าใบเล็กจังล่ะครับคุณหนูปิดช่วงซัมเมอร์ตั้งสามเดือนไม่ใช่หรือครับ..”

“..อ๋ออๆๆๆ ...มหาวิทยาลัยปิดสามเดือนเลยแต่หนูคงไปรบกวนคุณอาแค่สามวันแล้วจะกลับมาทำงานน่ะคุณบอดี้การ์ด..”

“..เอ่อๆๆ .คุณหนูเรียกผมว่าราชันย์ก็ได้ครับ..”

“..อ๋อค่ะคุณราชันย์พอดีหนูสมัครวานเดินแบบโฆษณาไว้ที่บริษัท PP ไว้อ่ะค่ะ..”

“..อ้าววๆๆ ..อื่ม!!..แล้วเจ้านายรู้หรือยังว่าคุณหนูจะไปเดินแบบน่ะครับ..”

!..อ๋อๆๆ ยังหลอกคะเพราะหนูไม่มีเคยคุยกับคุณอาไม่เบอร์ติดต่อเลยคุณอาไม่ว่าหลอกค่ะคุณอาเขาคงดีใจดีซะอีกที่หนูไม่ได้ไปรบกวนและสามารถดูแลตัวเองได้..”

“..เมื่อรถเลี้ยวเข้าบริเวณคฤหาสน์ที่ตั้งตะหง่านท่ามกลางต้นไม้น้อยใหญ่ที่รายล้อมเขียวขจีดูร่มรื่น…ฟาร์รินทร์เด็กสาววัยขบเผาะเธอนั่งมองความสวยงามสดชื่นสองข้างทางอย่างเพลิดเพลินจนรถสีดำคันหรูหราจอดสนิทบอดี้การ์ดหนุ่มเดินมาเปิดประตูถือกระเป๋าให้แล้วเดินนำเธอเข้าไปภายในคฤหาสน์..”

เธอเดินตามหลังไปห่างๆ มิ้งระยะมองดูรอบไๆ คฤหัสถ์ที่ภายในใหญ่โตหรูหราต่างจากห้องพักที่เธออยู่ในหอพักที่เป็นห้องเล็กๆ มีแต่บริเวณที่พักนอนและที่นั่งเล่นนิดหน่อย

“..เชิญทางนี้ครับคุณหนูเดี๋ยวนั่งรอห้องนั่งเล่นนี้แป๊บหนึ่งนะครับผมไปบอกเจ้านายก่อนว่าคุณหนูมาถึงแล้วครับ..”

“..อ่าาๆๆ …ค่ะๆๆ

“..อื่มมๆ ..ขอบคุณนะคุณบอดี้การ์ด..”