พฤกษา

เธอคือทายาทอีกคนของตระกูลวีรสุมงคล แต่เธอและแม่ถูกผู้เป็นบิดาของเธอหลงลืมไปจากความทรงจำอย่างสิ้นเชิง เมื่อมารดาสิ้นลมหายใจไปพร้อมกับความรักที่คงมั่น เธอจึงออกตามหาเขาคนนั้นเพื่อประกาศให้เขารู้ว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งรอคอยการกลับมาของเขาจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ไม่ยุติธรรมเลยที่เขาจดจำมารดาของเธอไม่ได้และปล่อยให้มารดาของเธอสิ้นใจไปอย่างโดดเดี่ยว

แม้บิดาผู้ให้กำเนิดจะยืนกรานว่าเธอไม่ใช่ลูก แต่การปรากฎตัวของเธอครั้งนี้จะไม่สูญเปล่า เพราะเธอจะทำทุกวิถีทางให้บิดายอมรับเธอจากหัวใจจริง แม้ว่จะมีอุปสรรคเป็นหนุ่มลูกครึ่งร่างยักษ์ที่ทำตัวเป็นจระเข้ขวางคลอง คอยขัดคอยห้ามทุกครัั้งที่เธอเข้าใกล้พี่ชายแท้ๆของเธอ

คณิน

เขาพบเธอครั้งแรกในฐานะผู้ช่วยสาวจอมป่วนที่ชอบทำชีวิตเขายุ่งเหยิงวุ่นวาย แต่อยู่ๆเธอก็กลายมาเป็นศัตรูหัวใจของน้องสาวบุญธรรมที่เขารักดั่งดวงใจ และเมื่อรักษิกาขอร้องให้เขาช่วยขัดขวางพฤกษาไม่ให้เข้าใกล้คู่หมั้นของหล่อน เขาจึงไม่ปฎิเสธและตั้งใจทำหน้าที่นี้อย่างสุดความสามารถ ยิ่งขวางก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งเข้าใกล้หัวใจเขาก็เต้นรัวขึ้นทุกที สุดท้ายแล้วจะเห็นเขาเองหรือที่ตกหลุมพรางของแม่ช่อมาลีคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น

โปรย

“พ่อ..” น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยคำที่เพิ่งผ่านการพูดประสานเสียงโดยพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้งราวกับคนละเมอแต่มันช่างแผ่วเบาเสียจนผู้ที่ถูกเรียกไม่อาจได้ยิน ใบหน้าหวานหันมองหน้าชายวัยกลางคนผู้มาใหม่สลับไปมากับภาพของบิดาในกรอบรูปสีทองก่อนหน้านี้ราวกับต้องการยืนยันกับตัวเองว่าเธอไม่ได้กำลังฝันอยู่ เรียวขายาวสาวเท้าเข้าหาบุคคลตรงหน้าโดยอัตโนมัติ ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งได้เห็นใบหน้าของเขาชัดมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากได้รูปบนใบหน้าเข้มเฉลยให้พฤกษารู้ว่าเธอได้รับสืบทอดมันมาจากใครตั้งแต่กำเนิด ทั้งจมูกโด่งที่เป็นสันและดวงตาสีน้ำตาลที่น่าหลงใหลราวกับถูกมนต์สะกด ไม่น่าแปลกใจเลยที่พฤกษาจะไม่มีอะไรที่เหมือนแม่เลยนอกจากนิสัยใจคอ เพราะใบหน้าหวานละมุนถูกถอดแบบมาจากบิดาทั้งสิ้น ซึ่งในความคิดของหญิงสาวเขาดูอบอุ่นและใจดีจนพฤกษาอดชื้นใจขึ้นมาไม่ได้ว่าบิดาผู้ให้กำเนิดคงจะไม่ใจร้ายใจดำกับเธอเหมือนดังพี่ๆทั้งสองเป็นแน่

“เธอเป็นใคร” ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นเมื่อพฤกษาเดินเข้าไปหาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ซ้ำยังทำหน้าเหมือนกำลังปลาบปลื้มใจกับสิ่งใดอยู่ และยิ่งเมื่อพฤกษาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ล่องลอยราวกับคนกำลังเพ้อฝันทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวคราวลูกมาทำกิริยาที่ไม่เหมาะสมต่อหน้าเขา

“หยุดเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงตะคอกตะคั้นปลุกให้หญิงสาวสะดุ้งและรู้สึกตัวว่าเธอกำลังทำในสิ่งที่ไม่เหมาะสม มือเรียวถูกชักกลับมาแนบข้างลำตัวแทบจะในทันที รอยยิ้มหวานเจื่อนลงทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูอบอุ่นของบิดาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าถมึงทึงที่จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ

“ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ” พฤกษาเอ่ยเสียงจ๋อยจนคนยืนฟังเงียบๆอย่างธิปกอดรู้สึกสงสารไม่ได้

“คุณพ่อครับ นี่พฤกษาเธอบอกว่าเธอเป็น..เอ่อ..” ธิปกอ้ำอึ้งด้วยความลังเลว่าเขาควรจะพูดดีมั้ย เพราะลังเลเหลือเกินว่าสิ่งที่เขาจะพูดอาจนำความไม่สบายใจมาสู่ครอบครัวของเขาโดยตรง

“เป็นลูกสาวอีกคนของคุณพ่อค่ะ” สายไปสำหรับการตัดสินใจของธิปกเพราะพฤกษาช่วยทำหน้าที่เฉลยความให้อย่างเต็มใจ

“ห๊ะ!!” ทิรติอุทานขึ้นพร้อมกันด้วยเสียงดังเพราะความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่

“เหลวไหล ฉันมีลูกชายแค่สองคนคือนายธีกับนายเทียน อย่ามาตลกแถวนี้ฉันไม่ขำด้วยหรอก รีบออกไปเสียก่อนที่ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ” วิวิธที่ตั้งสติได้ดีกว่าลูกชายคนโตไม่แสดงอาการตกใจให้พฤกษาได้เห็น สิ่งที่เขาแสดงออกมามีเพียงความใจดำต่อผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้า เขาผลักไสไล่ส่งหญิงสาวในทันทีที่เธอพูดจบ ไม่มีการสืบสาวราวเรื่อง ไม่มีการถามไถ่หรือแม้แต่จะหยุดคิดไตร่ตรองสักเพียงนิด

“กี้ไม่ไป กี้มาวันนี้เพื่อพูดความจริงทุกอย่างที่พวกคุณต้องรู้ ไม่ได้มาให้ถูกไล่ตะเพิดกลับไปง่ายๆแน่นอน คุณอาจจะจำเราสองคนแม่ลูกไม่ได้ แต่แม่ของกี้จำคุณได้แม่น จำได้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต” หญิงสาวต่อปากต่อคำอย่างไม่ยอมแพ้ ที่ผ่านมาการตามหาบิดาแท้ๆมันช่างยากเย็นนักเพราะฉะนั้นเธอก็จะไม่ยอมให้ทั้งสามคนทำลายโอกาสของเธอลงง่ายๆเช่นกัน

“ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้”

ขอสงวนสิทธิ์ เนื้อหาและข้อความที่ปรากฏในนิยาย ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามมิให้บุคคลใด ทำซ้ำ คัดลอก ทำสำเนา เผยแพร่ ดัดแปลง ตีพิมพ์ เนื้อหาหรือบทความใดๆ หากผู้ใดละเมิด นำส่วนหนึ่งส่วนใดของบทความนี้หรือทั้งหมดไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

ด้วยรัก

สำเภาแก้ว,พิศเพลิน

อัพเดต*

-มีการเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่นะคะ เพื่อให้สอดคล้องและบ่งบอกถึงเนื้อหาให้มากขึ้นค่ะ

สุดท้ายนี้ ถึงนักอ่านทุกท่าน ไม่ว่าจะเป็นสาวๆที่คอมเม้นให้กำลังใจกันมาตลอด (น่ารักเว่ออ) และนักอ่านเงาทุกท่าน(แค่เข้ามาอ่านก็เป็นปลื้มมมม) ขอขอบคุณสำหรับการติดตามผลงานนะคะ