โปรยปราย.........
********************************************
เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว
“อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ”
“นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย
พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า
“ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก”
ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้
เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม
“นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห

ลงจำนวน 6 บท จากเนื้อหาทั้งหมดนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายนะคะ