“ใช่ ..เธอไม่มีสิทธิ์ใดๆ ในตัวฉันทั้งสิ้น ..ไม่มีสิทธิ์มาหึงหวงอะไรฉัน จำเอาไว้”อีริคเกรี้ยวกราดใส่ “เธอก็แค่ผู้หญิงที่ฉันไว้คลายเหงา ..แต่ไม่มีวันที่ฉันจะยกย่องเป็นตัวจริง”

“แต่ ..ทุกๆ คืนที่เรา ..”ใบหยกรู้สึกบีบคั้นใจเหลือเกิน

“เหอะ!”เขาส่ายหน้า “นี่นึกว่าฉันรักและพิศวาสเธอหรือไง”

“ก็แล้วที่เรา ..”

“การที่ผู้ชายมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนไหน ..ใช่ว่าเขาจำเป็นจะต้องรักผู้หญิงคนนั้นเสมอไป ..แต่อาจจะเป็นเพราะเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นง่ายก็เป็นได้”อีริคกล่าว “แล้วเธอก็ง่ายกับฉันเอง”

“ ..”ใบหยกน้ำตาร่วงหยดแล้วหยดเล่า

ทุกอย่างกระจ่างใจในวันนี้ ที่ผ่านๆ มา ..เธอก็แค่ของเล่นฆ่าเวลาของเขา

“แค่ฉันกระดิกนิ้ว เธอก็มา ..คิดเหรอว่า ผู้หญิงง่ายๆ อย่างเธอ แล้วฉันจะเห็นค่า..ฉันไม่มีวันรักผู้หญิงอย่างเธอ ..ไม่มีวัน”

“ ..”ใบหยกเจ็บจนใจเกินจะรับไหว น้ำตาไหลหลาก

ยิ่งเขาตอกย้ำว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่าย ก็ยิ่งเสียใจ

ที่เธอง่ายก็เพราะรัก ..ทำไมเขาไม่เข้าใจ

ทำไมต้องประณามให้เธอดูเหมือนผู้หญิงที่ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี



“ฉันมันผู้หญิงใจง่ายใช่ไหม”ใบหยกค่อยๆ ลดมือลง สายตามองไปที่เขาตรงๆ

“ง่ายไม่ง่ายก็มีลูกตั้งแต่อายุแค่นี้ ..ก็ลองคิดดูแล้วกัน ..จะให้ฉันยกย่องผู้หญิงแรดๆ ร่านๆ อย่างเธอเป็นเมีย จะให้ยกย่องเชิดชูออกหน้าออกตาให้ประชาชนรับรู้งั้นเหรอ”อีริคถาม

“อย่างเธอ ..เป็นได้มากที่สุด ก็แค่นางบำเรอ ..เป็นแค่ของเล่นแก้ขัดเท่านั้น ..จำไว้”เขามองเขม็ง “แล้วไหนจะเด็กมารหัวขนนั่นอีก ..เธอคิดว่าฉันอยากมีลูกเหรอ ..นั่นมันคือความผิดพลาด ..ทั้งเธอและลูก ..คือความผิดพลาดของฉัน”

“ขอบคุณที่บอกให้ฉันรู้ความจริงในสิ่งที่คุณคิด ..ฉันจะได้เลิกโง่ซะที”ใบหยกมองสบตาเขา

“ ..”อิริครู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก