เมื่อสาวเปรี้ยวปากจัดเดินเหยียบเปลือกกล้วยแล้วพลาดท่าหล่นตูมลงน้ำ แต่พอเธอตะกายขึ้นมาเหนือน้ำ เธอก็พบว่า ตนเองอยู่ในยุคจีนโบราณสมัยราชวงศ์จาง ซ้ำร้ายเธอยังกลายเป็นนกหงส์หยกขององค์รัชทายาทที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจ และถูกขนานนามว่า โหดเหี้ยมที่สุด แต่ในความเหี้ยมโหดก็มีความฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวซ่อนอยู่

โชคชะตาไม่ได้เล่นตลกกับเธอเพียงแค่นั้น การทะลุมิติที่ผิดแปลก แถมยังแปลกประหลาด กลางวันเธอจะเป็นนกหงส์หยกตัวน้อยนิดแต่น่ารัก ยามพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าเธอจะกลายร่างเป็นสาวผู้เลอโฉม ที่สะกดใจองค์รัชทายาทตั้งแต่แรกเห็น...เพราะการเห็นเธอครั้งแรก แสนจะไม่ธรรมดา

เธอมาแบบเปลือยกายล่อนจ้อน

แสงตะวันลับขอบฟ้าคือเวลาที่องค์รัชทายาทอ่านตำราเกี่ยวกับการปกครองอยู่ภายในห้องบรรทม ระหว่างที่เขากำลังนั่งอ่านตำรา เขาตวัดสายตามองไปยังกรงนกหงส์หยก นกเร่ร่อนบินมาเกาะขอบไม้ตรงศาลาริมสระบัวที่เขามักมานั่งพักผ่อน ด้วยความเชื่องและความน่ารัก องค์รัชทายาทจึงจับมันใส่กรง ให้อาหารและน้ำ ก่อนนำมันมาไว้ในห้องบรรทม

ดวงตาองค์รัชทายาทค่อยๆ เบิกกว้าง เมื่อนกหงส์หยกในกรงกำลังมีรูปลักษณ์เปลี่ยนไป เขาลุกขึ้นยืน สะบัดศีรษะหลายหน ขยี้ตาหลายครั้ง หยิกตัวเองด้วย เพื่อให้แน่ใจว่า ภาพที่เห็นไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความเป็นจริง ความเป็นจริงที่เหนือความคาดหมาย และไม่น่าเป็นไปได้

นกหงส์หยกกลายเป็นคน

“เฮ้ย!” องค์รัชทายาทร้องดังลั่น มองนกหงส์หยก เอ๊ย! ไม่ใช่สิ ตอนนี้กลายเป็นสตรีที่มีความงามล้ำเลิศ สรีระทรวงทรงงดงามไม่แพ้กัน มีส่วนเว้าส่วนโค้งที่เรียกเลือดเรียกลมให้เดือดพล่าน ส่วนกรงนกก็พังเป็นเศษไม้ชินเล็กชิ้นน้อย

“ว้าย!” ธิดาดอยหรือเหมยตกใจไม่แพ้กัน เมื่อเห็นว่า ร่างกายของตนปราศจากเสื้อผ้า และตอนนี้ตนตกอยู่ในสายตาของหนุ่มรูปงาม ที่ตอนนั้นตนเป็นนกกำลังบินอยู่เหนือต้นไม้ พอเห็นความงามของบุรุษที่นั่งอยู่ในศาลา เธอก็รีบบินลงมาเกาะบนขอบไม้ มองดูความหล่อเขาในระยะใกล้

“เจ้า...เจ้าทำไมถึงเป็นคน”

เออนั่นสิ ทำไมถึงเป็นคนได้หว่า จำได้ว่าเป็นนกหงส์หยกนี่นา

เรื่องราวความสนุกชวนปวดหัวจะเป็นอย่างไรต่อไป พบกันพรุ่งนี้คร้า