เพียงใจพ่ายรัก

บทนำ

บ่อยครั้งความสมหวังมักแลกด้วยความพยายาม การรอคอยอย่างไม่ลดละ ไม่ล้มเลิก แม้จะต้องเจอเรื่องราวบั่นทอนกำลังใจพาให้สิ้นหวัง แต่ถ้ายังเชื่อมั่นและมั่นคงมากพอ สักวันการรอคอยความหวังนั้นจะสิ้นสุดลง ทุกอย่างล้วนมีช่วงเวลาของมัน แค่ต้องรอ...จนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมอย่างแท้จริง

การรอคอยของดารินก็เช่นกัน จากเด็กกะโปโลในสายตาของเขา เป็นได้แค่น้องสาวของเพื่อนสนิทมานานหลายปี ความหวังริบหรี่คล้ายมืดมนไร้หนทาง คิดว่าชาตินี้ทั้งชาติคงทำได้แค่แอบติดตามเขาผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว

แต่แล้ววันหนึ่งมันก็เปลี่ยนไป ทั้งที่มาเรียนไกลถึงชลบุรี ฟ้ายังส่งเขาให้มาหาถึงที่โดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น

...เธอจึงขอเรียกมันว่า พรหมลิขิตแบบติดจรวด

ในเช้าวันหยุดที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับการทำความสะอาดห้อง ดิษนัยผู้เป็นพี่ชายโทรเข้ามาให้ช่วยไปดูเพื่อนให้ เพราะติดต่อไม่ได้มาสองวัน เนื่องจากเพื่อนคนนั้นย้ายมาทำงานที่ชลบุรีกะทันหัน แล้วอยู่ๆ ก็ขาดการติดต่อไป

“พี่ปันนี่ปันไหนนะพี่ดิษ ปันที่ชอบดึงผมเปียหนูใช่ป่ะ”

หญิงสาวเอ่ยถามคนที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วย เพื่อนพี่ชายที่ชื่อปันมีสองคน ชื่ออ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่การเขียนลงตัวสะกดต่างกัน ในตอนแรกดูจากความเป็นไปได้แล้ว คนที่เธอน่าจะมีโอกาสได้เจอคงจะเป็น ปัน ปกรณ์มากว่า

...เธอยังไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองให้ดีใจเก้อ

“ไอ้ปัณ ปัณณวีร์ ที่แกชอบสอดแนมมันไง ไม่ใช่ไอ้ปัน ปกรณ์”

พลันได้ยินคำตอบของคนเป็นพี่ ดารินก็เกือบปล่อยโทรศัพท์ให้หลุดออกจากมือ เพราะรู้สึกอ่อนแรงขึ้นมากะทันหัน หัวใจเต้นโครมครามยามนึกถึงใบหน้าคมคายของคนที่เธอชอบ ‘สอดแนม’

“บ้า พูดไปเรื่อย หนูไม่เคยสอดแนมใคร” เธอเถียงกลับไป

“กล้าพูด อย่าให้แฉ” ปลายสายหัวเราะ ก่อนจะเล่าต่อ “เออ ถือว่าเป็นข่าวดีของแกนะเดียร์ ไอ้ปัณมันอกหัก มันโสดแล้ว”

จากข้อมูลที่ได้รับรู้มาในตอนแรกก็ไม่น่ามีอะไรให้ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่พอได้รู้ชื่อของคนคนนั้น หัวใจดารินก็เต้นแรงราวกับมีคนมารัวกลองในอก รู้สึกหวิวๆ ในช่องท้องอย่างกับถูกเขารับรักแล้ว ทั้งที่ได้ยินแค่ชื่อ

ยิ่งมารู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายเพิ่งจะโสด เธอก็ยิ่งมั่นใจว่านี่จะต้องเป็นพรหมลิขิตอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ถูกที่ ถูกเวลา และถูกคน สมกับการเฝ้ารอ...

“โสดแบบนี้ หนูก็จีบได้แล้วน่ะสิ” เธอแกล้งพูดเล่น ใบหน้านวลเปล่งประกายระยิบระยับ ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจอย่างไม่มีปิดบัง

“เออ เรื่องของแก แต่ไปดูมันก่อน ยิ่งอกหักมาใหม่ๆ ไม่รู้ป่านนี้กลายเป็นผีเฝ้าห้องไปแล้วหรือเปล่า” ดิษนัยเอ่ยทีเล่นทีจริง

“บ้าเหรอพี่ดิษ พี่ปัณเขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก แล้วจะให้หนูไปดูที่ไหน เขาย้ายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หนูไม่เห็นรู้เรื่องเลย” หญิงสาวรีบถามรัวเป็นชุดด้วยความสนใจใคร่รู้

ใช้เวลาฟังดิษนัยอธิบายอยู่ไม่นานเธอก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เลือดสูบฉีดจนผิวกายเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อแค่เพียงคิดว่าจะได้เจอเขา คนที่เธอเฝ้าติดตามอยู่ห่างๆ มาเนิ่นนาน

ปัณณวีร์ คือเพื่อนสนิทที่สุดคนหนึ่งของพี่ชายดาริน เขาอกหักเลยย้ายมาทำงานบริษัทสาขาชลบุรี ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เขาย้ายมาอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่มันคือสถานะเขาโสดของเขาต่างหาก

ที่ผ่านมาชายหนุ่มแทบไม่ว่างเว้นจากการมีคนรักเคียงข้างกาย แต่ละคนที่คบหาก็เป็นสาวรุ่นพี่ที่โตกว่าค่อนข้างมาก ยิ่งย้ำชัดว่าเขาคงไม่มองคนเด็กกว่าอย่างเธอ ดารินไม่ใช่แม้แต่เศษเสี้ยวของสเปกเขาเลย

แต่ในเมื่อฟ้าส่งให้เขามาใกล้ขนาดนี้ แถมสถานะโสดไร้คนรู้ใจ คงไม่ผิดอะไรที่เธอจะลองทำตามเสียงของหัวใจจริงๆ สักครั้ง ด้วยการช่วยรักษาแผลใจให้หายดี แถมฟรีรักดีๆ ที่มีให้มาอย่างยาวนาน