สำหรับนิยายเรื่องนี้ เน้นความรักทั่วๆ ไปนะคะ ไม่มีฉากเลิฟซีนหรืออะไรอย่างว่าค่ะ

แนวรักใสๆ ความรักของคนรอบข้าง คู่บ่าวสาว เพื่อนร่วมงาน ความรักในครอบครัว เพื่อนบ้าน

เป็นแนวเนื้อหาไม่หนักหนา ไม่มีดราม่าน้ำตาซึมค่ะ มีความ feel good และเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นกับคนเราเมื่อไหร่ก็ได้

คำโปรย

“ตื่นเต้นกันใหญ่เลยนะ” เขาเอ่ยขึ้น เมื่อเดินออกมาเจอสองอาหลาน ที่อยู่กันอีกห้องหนึ่ง ต้นกล้าคิดว่าแค่ฟางข้าวคนเดียวเขาก็หมั่นไส้จะแย่อยู่แล้วกับอาการตื่นเต้นและดีใจจนแทบจะส่งเสียงกรี๊ดตลอดเวลา

แต่พอมาเจอน้ำตาลอีกยิ่งทำให้เขาหมั่นไส้หนัก เพราะว่าอาการไม่ได้ต่างกันเลยและสองสาวน้อยนั้นต่างก็อวดชุดสวยกันไปมา หมุนตัวให้กันดูด้วย ยกมืออวบอูมปิดปากหัวเราะคิกคักดัดจริตเหมือนสาวน้อยแรกแย้มที่เพิ่งถูกหนุ่มผิวปากแซว นั่นย่ิงทำให้ต้นกล้าอดกลอกตาไปมาไม่ได้ และรู้แน่ว่าการที่เขาจะได้มาสวีทกับคนรักเห็นทีว่าคงเป็นหมัน

“ดีใจใหญ่เลยค่ะ แค่ได้สวมชุดว่ายน้ำ” มินตราเองก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นหลานมีท่าทางชอบใจ แล้วชายหนุ่มก็เดินมาแนบชิดตัวเธอ โอบเอาเอวคอดไว้หลวมๆ

“แล้วมิ้นล่ะ สวมชุดว่ายน้ำเซ็กซี่หรือเปล่า” คนกระซิบข้างหูเสียงแหบพร่า อดคิดจินตนาการไม่ได้ว่าเธอจะอยู่ในชุดอะไรใต้ผ้าแพรสีหวานที่คลุมร่างกายของเธอไว้ตอนนี้

“ชุดว่ายน้ำน่ะสวมค่ะ แต่อาจจะไม่เซ็กซี่” เธอตอบทั้งหน้าแดง และก็รู้ว่าเขากระชับเธอไว้แน่นอีก “เดี๋ยวผมจะบอกเองว่าเซ็กซี่หรือเปล่า” ชายหนุ่มโฉบริมฝีปากผ่านใบหูสีแดง ที่เธอรีบเอียงหน้าหนี และมองเขาเหมือนรู้ทัน

“อย่านะคะ หลานอยู่” เธอเตือนเขาเสียงเบา แล้วยกนิ้วชี้ดันเอาปากของเขาออกจากช่วงใบหูของตัวเอง ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาคิดจะจูบเอาสักหน่อย

“รู้เรื่องอะไรกับชาวบ้านหรอกน่ะ” เขาจับเอามือของเธอวางไว้แนบกายแม้ว่ามือน้อยจะพยายามบิดข้อมือให้พ้นจากการถูกกุมไว้แต่มันไม่ได้ผล แล้วต้นกล้าก็โอบกอดร่างของเธอไว้แนบแน่นอีก ก้มหน้าลงมาหมายจะซุกเข้าไปยังลำคอสีขาวแต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อน้ำตาลกับฟางข้าวต่างก็ช่วยกันดึงเอาแขนอาของตัวเองทั้งสองออกจากกัน

“อากล้าขา อามิ้นขาไปกันได้แล้วค่ะ!”