บทนำ

ร่างของใครคนหนึ่งกำลังสั่นสะท้านบนเก้าอี้ สายตาของเขาจับจ้องชายหญิงคู่หนึ่งบนเวที พวกเขาสวมชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว กำลังยืนยิ้มและหัวเราะกับมุกของพิธีกร

"ไอลดา”

เสียงทุ้มเรียกชื่อหญิงสาวผู้เป็นอดีตคนรักแปร่งไปกว่าทุกครั้ง แม้ว่าเจ้าของเสียงจะไม่รู้ตัว แต่คนรอบข้างจับความรู้สึกของคนพูดได้ดี อีกทั้งยังมองเขาด้วยความเห็นใจ

ไม่มีใครคาดคิดว่าคนอย่าง ‘นายแพทย์รัชยุทธ์ ภวันรัตนกุล’ คุณหมอหนุ่มวัยสามสิบปีที่กำลังมีอนาคตไกลจะถูกผู้หญิงทิ้ง เพราะเขานั้นทั้งสุภาพ เรียบร้อย และมาจากครอบครัวที่มีหน้ามีตาในสังคม จึงเป็นที่น่าสงสัยว่าเพราะเหตุใด คู่รักที่คบหากันหลายปีจึงกลายเป็นคู่ร้าง ทั้งๆที่พวกเขากำลังจะแต่งงานกันในต้นปีหน้า

“ฉันบอกแกแล้วว่าอย่าชวนไอ้พีทมาก็ไม่เชื่อ ดูสิ เพื่อนเรานั่งซึมตาละห้อย น่าสงสารว่ะ”

“ก็น้องไอให้ชวนนี่หว่า จะให้ฉันทำยังไง”

“พูดเบาๆหน่อยสิวะ เดี๋ยวมันก็ได้ยินหรอก”

เสียงสนทนาที่แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามพูดให้เบาแค่ไหน แต่รัชยุทธ์กลับได้ยินทุกถ้อยคำของการสนทนา นั่นสินะ เขามาทำอะไรที่นี่กันนะ ก็คงเป็นเพราะอยากมาเห็นอดีตว่าที่เจ้าสาวมีความสุขกับชายอื่นให้เจ็บใจเล่น หรืออาจจะมาเพื่อสมน้ำหน้าตัวเองก็ได้ ไม่ก็คงทั้งสองข้อนั่นแหละ คุณหมอหนุ่มนึกขันและสมเพชตัวเอง

เสี้ยวนาทีหนึ่ง เจ้าสาวคนสวยหันหน้ามาทางคนช้ำรักที่กำลังมองเธอด้วยความตัดพ้อ สภาพร่างกายของอดีตคนรักทำให้เธอรู้สึกเวทนา ใบหน้าที่เคยขาวสะอาดกลับมีหนวดเคราปกคลุม คล้ายเจ้าตัวไม่คิดจะสนใจดูแลตัวเอง อีกทั้งขอบตาคล้ำและร่างกายที่ซูบผอมจนดูทรุดโทรม ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด

เมื่องานเลี้ยงจบลง ทางญาติ และเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างพร้อมใจกันมาส่งทั้งสองขึ้นรถ เพื่อไปยังเรือนหอ ทุกๆคนต่างมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ยกเว้นแค่ร่างของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถคันสีดำฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา

แน่ล่ะ รอยยิ้มของคนถูกทิ้งหายไปพร้อมกับหัวใจที่ถูกปิดลง นับจากนี้เป็นต้นไป ชีวิตของเขาจะมีแต่ครอบครัวกับงานเท่านั้น ส่วนคนรัก… คนรักอย่างนั้นหรือ รัชยุทธ์ย้อนถามตัวเองในใจ ก่อนจะแสยะยิ้มเหยียดหยัน สำหรับเขาแล้ว ตอนนี้ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เจ้าเล่ห์และมีมารยาหลายร้อยเล่มเกวียน พวกหล่อนหลอกล่อและลวงให้ผู้ชายหลงรักหัวปักหัวปำ พอมีเป้าหมายใหม่ก็พร้อมจะเดินไปหาดั่งไม้เลื้อย

เมื่อความรักไม่ได้ดั่งใจ จึงยกฝ่ามือฟาดลงไปที่พวงมาลัยรถยนต์อย่างสุดจะกลั้น ร่างสูงสั่นสะท้านจากแรงสะอื้น เพราะเขากำลังเจ็บปวดคล้ายกับมีดนับพันเล่มปักตรงกลางหัวใจ

‘เราไม่น่ามาที่นี่เลย มาทำไมวะพีท มาเพื่อดูคนรักเก่าไปมีความสุขกับคนอื่นเหรอวะ’

มือเรียวบางกำพวงมาลัยรถยนต์แน่น เมื่อเห็นเจ้าบ่าวโน้มลงหอมแก้มเจ้าสาวอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงเชียร์จากทุกๆคน ท่าทีของเจ้าสาวที่ม้วนตัวเขินอาย กลับทำให้คนมองคิดว่านั่นเป็นมารยาที่เธอใช้หลอกล่อให้ผู้ชายหลง

‘คู่ครอง คู่ชีวิต แม่ของลูก’

สามคำนี้จะไม่มีในพจนานุกรมของรัชยุทธ์ ภวันรัตนกุลอีกเด็ดขาด จะมีก็เพียงแต่ ‘คู่นอน’ เท่านั้นที่เขาให้ผู้หญิงที่กำลังจะผ่านเข้ามาในชีวิตได้ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนริมฝีปากหยัก เมื่อคิดว่าต่อจากนี้ เขาจะเป็นฝ่ายคุมเกมบ้าง ไม่มีอีกแล้วผู้ชายแสนดี

กระจกสีดำจะค่อยๆเลื่อนขึ้นไปจนปิดสนิท มันปิดตายไปพร้อมกับสิ่งที่เจ้าของรถยนต์เคยเรียกว่าความรัก

*******ตอนนี้มีจำหน่ายกับ Meb อย่างเดียวก่อนนะคะ กำลังจะทำเรื่องของลงขายในห้องสมุดค่ะ

ต้นฉบับกำลังจะถูกปรับปรุงให้เป็นโรมานซ์ตามคอมเมนต์ของนักอ่าน ไว้ปรับปรุงเสร็จแล้ว จะมาเปลี่ยนโหมดและอัพอีบุ๊คให้ค่ะ