บทนำ

“วรเดชจะต้องได้เห็นภาพพวกนี้ วันนี้!”

“เชิญตามสบาย อยากประจานฉันยังไงก็เชิญเลย มีอะไรที่ฉันยังเสียหายไม่พออีก คุ้ยมาละเลงให้เละเลย เชิญทำตามสบาย เอาแบบที่ผู้ชายอย่างคุณคิดออกเลย ว่าจะรังแกฉันได้ยังไงบ้าง เชิญทำเลย” หญิงสาวโต้กลับเสียงแข็งแต่ฟังดูเหมือนสั่นเครือ เธอโกรธจนอยากร้องไห้ อับอาย แต่อย่างที่บอก เธอเสียหายทั้งร่างกายและจิตใจ ถ้าเขาจะบี้ขยี้ซ้ำ คงไม่หนักหนากว่าที่รับรู้ได้ในตอนนี้

“ฉันทำแน่พริมรตา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำร้ายร่างกายฉันจนเลือดออก”

“อ้อ ถึงได้มีนิสัยหลงระเริงกับความชั่ว ทำอะไรก็มองว่าตัวเองถูกไปเสียหมด ไม่เคยนึกถึงจิตใจคนอื่น พวกมนุษย์หัวใจเว้าแหว่ง ดูแกร่งภายนอก แต่เป็นพวกจิตมีปัญหา” เมื่อโกรธจนเกินจะกลัว พริมรตาเถียงกลับแบบไม่กลัวตาย ต่อว่าต่อขานอย่างจิกกัด