“นี่แหละ สาเหตุหลักที่ผมไม่ให้น้องสาวผมไปทำงานกับคุณ เดือนซุ่มซ่ามและไม่ค่อยระมัดระวังตัว เธอตื่นเต้นง่ายมากและยังขี้ตกใจด้วย..ไม่ต้องถามหาเหตุผลอื่นๆอีกหรอกนะคุณอาเชอร์..คุณเห็นแล้วว่าน้องสาวผมปัญญาอ่อนแค่ไหน”

หญิงสาวอ้าปากตาค้างอีกครั้งกับคำพูดของสีหราช ที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังนั่น

อา..พี่สิงห์คนดีของน้อง ทำไมด่าน้องได้ดีขนาดนี้..ฮือ..หญิงสาวพูดไม่ออก สมองนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจ ที่คำพูดพี่ชายนั้นทำให้นึกถึงสภาพตนเองนั้นชัดเจนกว่าทุกครั้ง นี่เธอกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปตั้งแต่เมื่อไหร่?..ฮือ..

“ก็คงเพราะโดนตีหัวคราวนั้นแหละ กลับมาอยู่ที่นี่ เดือนก็ป้ำๆเป๋อๆ ผมไม่กล้าทิ้งน้องไว้คนเดียวเลยนะ ไปไหนก็ต้องหนีบไปด้วยไม่ก็ต้องหาคนอยู่เป็นเพื่อนดูแลตลอด ไม่งั้นก็เป็นห่วงไม่เลิก คนงานในไร่ก็มีแต่หนุ่มๆทั้งนั้น ผมไม่ไว้ใจใคร เดือนเป็นสาวแล้วก็จริง แต่เธอไม่ค่อยระวังตัวเอง วันดีคืนดีก็แอบไปเล่นน้ำที่ลำธารนั่นคนเดียว จนพวกเราต้องวิ่งหาตัวให้วุ่น..”

อา..อะไรนะ?..เล่นน้ำที่ลำธารงั้นหรือ? พี่เสือ..นั่นไม่ใช่พี่เองเรอะไง ที่หายไปจนมืดค่ำให้น้องต้องสั่งคนงานไปตามหาตัวจนเจอที่ลำธารนั่น..เธอเอ็ดตะโรลั่นในใจ จ้องหน้าพี่ชายอย่างโมโห แต่ก็พูดไม่ออก คิดในแง่ดีว่าพี่เสือคงพยายามหาทางไม่ให้ตาหน้าผีดิบนั่นเอาเธอไปทำงานด้วย..นี่อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้ เธอพยายามคิดในแง่บวกสุดๆ

“อืม..คราวก่อนเดือนก็แทบแก้ผ้าต่อหน้าคนงานเลยนะ เดือนลืมไปว่าไม่ได้อยู่ในห้องส่วนตัว สมองเดือนยังไม่ค่อยเข้าที่ดีนักครับคุณอาเชอร์..”

พี่อธิน !! นี่พี่เอากะเค้าด้วยหรือ..ฮือ.. หญิงสาวส่งเสียงฮื่มๆในลำคอเพราะถูกสามหนุ่มนั้นโจมตีใส่ไม่หยุดยั้งแต่ละคำพูดนั้นทำให้เธออยากจะกลั้นใจตายเสียจริง

“แล้วยังมีอีกนะ วันนี้เดือนนั่งมองตะวันตกดินตั้งแต่บ่ายสาม บอกให้กลับบ้านก็ไม่กลับต้องให้คนงานคอยดูแลไว้ จนมืดนี่แหละ ผมจะปล่อยน้องไปทำงานกับคุณคงไม่ได้หรอกครับคุณอาเชอร์ แต่ผมมีคนงานเก่งๆที่พร้อมสำหรับงานของคุณมากพอที่จะเลือกไปได้สองสามคน..”

สีหราชนั้นย้ำขึ้นหน้าตาเฉย เขาทำท่าจริงจังเสียจน เธอนั้นได้แต่กัดปากตนเองจนแทบห้อเลือด ด้วยความเคารพ พี่ๆทุกคน คอยดูนะ..เธอจะต้อง..คิดได้ยังไม่จบดีนักสายตาสีฟ้าเข้มข้นคู่นี้ก็หันมาที่เธอ ด้วยแววตาอ่อนแสงลงเล็กน้อย ริมฝีปากหยักสวยนั้นยกโค้งเป็นรอยยิ้ม ที่ทำให้ความคิดแค้นเคืองของเธอนั้นหยุดทำงานกระทันหัน