“พี่จำได้ตอนไหนคะ” ฉันเสียงหวาน
“กินเธอเข้าไปเมื่อคืนก็จำได้ ทำไมเธอไม่ป้อนเธอใส่ปากพี่จะได้จำเร็วขึ้นกว่านี้”
พี่แมนตาหวาน ฉันเขิน
“บ้าพี่จะได้ถีบฉัน ตอนนั้นดุจะตาย”
พี่แมนหัวเราะจูบฉันโชว์แม่และพ่อเลี้ยงเขา ฉันรีบผลักไส วิ่งหนีไปหลังบ้าน เขาเดินตาม ไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่มอง
“พี่บอกแม่ไปแล้วว่าเป็นคนเปิดซิงสุเองและแน่ใจใครไม่เคยสอดใส่เข้าไปนอกจากพี่”
ฉันหัวใจจะวายหันมามองเขา “พี่จะบ้าเหรอคะ พูดแบบนั้น”
เขาหัวเราะ พี่แค่อยากให้สุหยุดวิ่ง เป็นห่วงลูก
“พี่แมน ทำไมกลายเป็นคนตลกไปได้นะ” ฉันวิ่งมากอดเขา แต่พี่แมนเบี่ยงหนี