“ถ้าเราแต่งงานกัน...คุณช่วยผม ผมช่วยคุณ...มันก็เหมือนตอนนี้ถ้าเรารอดเราก็จะรอดไปด้วยกัน

แต่ถ้าเราตาย...เราก็ตายด้วยกันเสียตอนนี้เลย”

อลันตาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามีชีวิตมาสามสิบปีจะมาโดนว่าที่เจ้าบ่าวของตัวเองสวมเขาให้เธออย่างหน้าตาเฉย

แถมไอ้หน้าตายๆของเขานี่แหละที่ทำให้เธออยากจะเอาปืนมายิงให้ตายตรงหน้าเสียเดี๋ยวนี้เลย

-อลันตา "ข้าวฟ่าง"(สาวเกือบโสดวัยสามสิบ)-

การที่ต้องปกปิดตัวตนของตัวเองมันทำให้เขาต้องมานั่งย้อมใจกลางสะพานพระรามแปดแต่ใครจะคิดว่าเขาจะต้องได้มาเจอกับภรรยาในอนาคตของตัวเองแบบนี้...

และเขาก็ดันปากพล่อยขอผู้หญิงที่เจอกันยังไม่ถึงชั่วโมงแต่งงานสายฟ้าแลบเสียแล้ว

-วริศนันท์ "วัน" (25)-

เป็นผลงานอีกเรื่องที่อยากจะฝากหวังว่าทุกคนน่าจะชอบ (ไม่คัดลอกนะจ้ะ....) ฝากติดตามอ่านกันด้วยนะคะ