ปัง..เสียงปืนที่ดังขึ้นโดยไม่รู้ทิศทางพร้อมกับลูกกระสุนพุ่งเข้าเจาะร่างเล็กบางของเด็กหญิงในชุดนักเรียนที่ทรุดลงกองกับพื้นถนนหน้าตึกสูงของโรงแรมหรูระดับห้าดาวท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ร่างเล็กบางนอนจมกองเลือดสีแดงสดที่ไหลทะลักออกมาตัดกับเสื้อนักเรียนสีขาวสะอาดตา

“ลูกแม่...” เสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงวัยสามสิบกว่าในชุดแม่ครัวถลาเข้าไปกอดร่างที่นอนแน่นิ่งบนพื้นบาดลึกความรู้สึกของบุคคลที่พบเห็นยิ่งนัก

ร่างสูงใหญ่ที่สวมกางเกงขาสั้นตัวเดียวผวาลุกขึ้นจากที่นอนหนานุ่มภายในห้องพักหรูของคอนโดริมทะเลทางภาคตะวันออก ชายหนุ่มเอื้อมมือเปิดสวิตซ์ไฟหัวเตียง ใบหน้าคร้ามคมสันที่มีเหงื่อซึมซบลงกับฝ่ามือตัวเองร่างกายสั่นระริก นี่เป็นฝันร้ายนับครั้งไม่ถ้วนในรอบสิบปีที่ผ่านมา จากเหตุการณ์ในอดีตวันนั้นไม่มีวันไหนที่คีริน จะข่มตานอนได้หลับสนิทภาพของเด็กผู้หญิงตัวเล็กถักผมเปียในชุดนักเรียนที่นอนจมกองเลือดยังตามหลอกหลอนเขาจนถึงทุกวันนี้ พอจะเคลิ้มหลับเมื่อไหร่ฝันร้ายนั่นก็จะกลับมาเยือนทันที ชายหนุ่มเดินออกไปยังระเบียงและจุดบุหรี่สูบตลอดชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาสามสิบห้าปีไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนที่ทำให้เขารู้สึกกลัวหรือวิตกกังวลจนกลายเป็นสิ่งที่กัดกร่อนทำลายความรู้สึกของเขาจนถึงทุกวันนี้ ชีวิตของเขาเติบโตมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อโตพอที่จะออกมาเผชิญชีวิตข้างนอกเขาก็ทำงานทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองอยู่รอดไม่เว้นแม้แต่อาชีพที่ต้องทำลายชีวิตคน ชายหนุ่มยอมรับว่าตัวเองเสพติดความสุขสบายและอยากหาเงินให้ได้เยอะๆไวๆไม่ได้คำนึงว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นจะสร้างความสูญเสียให้แก่ใครบ้างเขาจึงก้าวสู่วงการนักเลงและกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงในด้านความแม่นปืน หากใครต้องการกำจัดคู่แข่งให้พ้นทางโดยวิธีสกปรกและสาวไม่ถึงตัวจะต้องเงินหนาพอเพราะงานที่เขารับนั้นไม่เคยมีคำว่าพลาด ยกเว้นงานสุดท้ายที่ทำให้เขาหายไปจากวงการสีดำมืดนี้

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มดับมวนบุหรี่ทิ้งที่กระถางดอกไม้ก่อนจะกลับเข้าไปในห้อง

“ว่าไง” ชายหนุ่มกดรับและถามคนปลายสาย

“สถานการณ์ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ” เสียงของอัตพลลูกน้องมือขวาที่รายงานเกี่ยวกับกิจการสีเทาที่อยู่ในประเทศที่มีเขตแดนติดกับไทย

“ดีมาก แล้วไอ้กรมันก่อเรื่องอะไรอีกไหม” ถามถึงลูกน้องอารมณ์ร้อนที่มักจะสร้างปัญหาให้เขาบ่อยๆ

“ไม่ครับ จะมีก็แต่พวกผู้หญิงที่เข้ามาติดพันมันนั่นแหละที่จะทะเลาะตบตีกันแต่มันก็จัดการได้”

ลูกน้องมือขวาวางสายไปนานแล้วแต่ชายหนุ่มยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เตียงพักใหญ่ เมื่อเหลือบสายตาดูเวลาก็เห็นว่าเกือบจะตีห้าแล้วจึงลุกหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มในชุดทะมัดทะแมงขับรถออกจากคอนโดตรงไปยังหมู่บ้านจัดสรรที่เขาเป็นเจ้าของโครงการซึ่งเป็นธุรกิจที่ชายหนุ่มได้เอารายได้จากธุรกิจสีเทามาดำเนินการโดยไม่ได้มุ่งหวังเอากำไรและลูกค้าของเขานั้นก็จะเน้นช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อย เมื่อมาถึงหมู่บ้านเขาก็ชะลอรถเลี้ยวเข้าไปจอดในสวนสาธารณะที่เขาสั่งให้ทำขึ้นเพื่อเป็นสวัสดิการให้กับผู้คนที่อาศัยอยู่แถบนี้และสิ่งที่เขาไม่เคยลืมก็คือสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เขาเติบโตมาซึ่งเขาจะโอนเงินเข้าบัญชีปีละหลายล้านบาท