คาร์ลอส เลนเนอร์ ทายาทอันดับสองของตระกูลดัง เจ้าของอาณาจักรการโรงแรมและท่องเที่ยวที่ครอบคลุมไปเกือบทั่วโลก ต้องเดินทางมาเมืองไทยเพื่อปราบเลขาฯ ปากดีที่ชอบพ่นวาจาแสลงหูใส่เขาทางโทรศัพท์อยู่บ่อยๆ ให้อยู่หมัด ทว่าความคิดที่ว่าเจอหน้าจะไล่ออกกลับถูกพับเก็บเข้ากรุไปอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงแค่เห็นเพียงเสี้ยวหน้านวลใสของ มุกดารา วรินทรา เท่านั้น

“แล้วคุณต้องการอะไร” มุกดาราชักจะเหลืออด โพล่งถามเสียงขุ่น ดวงตากลมโตตวัดค้อนควัก

“จูบผมแล้วจะหายโกรธ”

คนฟังอ้าปากค้าง ตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า เท้าเล็กถอยห่างไปสามก้าวอย่างระแวดระวัง คืนนั้นที่จูบกันเล่นเอาเกือบตาย ครั้งนี้ไม่ไหวนะคุณคาร์ลอส มุกดาราครางอยู่ในอก เสมองไปทางอื่นแล้วปฏิเสธด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันไม่มีทางจูบคุณหรอก”

“อะไรนะ! ไม่มีทางงั้นเหรอ ผู้หญิงค่อนโลกอยากจูบกับผมใจแทบขาด” มาเฟียหมุ่นกระชากเสียงใส่ รู้สึกเสียศูนย์อย่างประหลาด

“เว้นฉันสักคนแล้วกันค่ะ ครั้งก่อนที่ยอมให้คุณจูบมันคือความเผลอเรอ ครั้งนี้ฉันมีสติและไม่มีทางจูบกับคุณเด็ดขาด ขอโทษด้วยค่ะที่ทำตามความต้องการของคุณไม่ได้” เชิดหน้าคอตั้งตรง หลบเลี่ยงการสบตาเพราะกลัวใจจะอ่อนขึ้นมา

“ไม่เป็นไร เพราะถึงคุณจะเป็นฝ่ายจูบผมหรือผมจูบคุณก็ถือว่าทดแทนกันได้”

สิ้นประโยคเหล่านั้น มือหนาก็กระชากร่างเล็กเข้ามาแนบชิดกับลำตัวอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าบดจูบลงไปเต็มแรงรักไม่นำพาต่อการตื่นตระหนกหรือกำปั้นที่ทุบแผ่นหลังไม่หยุดหย่อน มือหนาแข็งล็อกดวงหน้าสวยไว้ไม่ให้เบนหนีไปไหน จัดการลงโทษกับความผิดเรื่องงาน ความผิดที่เธอปิดบังเรื่องบางอย่าง และโทษหนักสุดคือการที่เธอปฏิเสธจูบหวานๆ จากเขา