“จำผมได้ไหม?”

คราวนี้ คนที่โดนถามว่าจำได้มั้ย ดูจะชะงักค้างไปชั่วครู่ ก่อนจะมองสำรวจคนที่ยืนประชันหน้าอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย อีตานี่นายแบบรึเปล่านะ พยายามคิดว่าคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออกซักที เธอเลยถามกลับแทน

“คุณเคยออกทีวีรึเปล่าล่ะคะ?”

คราวนี้เธอเลยได้เห็นคนรูปร่างอย่างกับนายแบบทำท่างงก็เป็น

“ทำไมต้องออกทีวี?” เสียงถามดูจะงงเป็นอย่างยิ่ง คราวนี้รสิกายิ้มจนตาหยีแล้วตอบว่า

“ก็ถ้าคุณเป็นดาราฉันอาจจะจำคุณได้ แต่ถ้าคุณไม่ใช่ ฉันก็ต้องขอบอกว่า จำคุณไม่ได้ค่ะ”

เท่านั้นหล่ะนายแบบดูจะหน้าง้ำขึ้นมาทันตาเห็น

“จำผมไม่ได้จริงๆ เหรอรสิ?”

ทีนี้ฝ่ายเธอเป็นฝ่ายงงบ้างล่ะ งงว่าไปรู้จักกันตอนไหน

“บอกตามตรงนะคะ ฉันว่าฉันไม่เคยพบคุณนะ คุณว่าเราเคยเจอกันที่ไหนล่ะคะ เผื่อฉันจะนึกออก”

แทนที่จะตอบชายหนุ่มกลับส่ายหน้าไปมา

“ผมไม่บอก คุณไปนึกให้ดีๆ ละกันว่าเคยเจอผมที่ไหน คุณนี่นอกจากจะซุ่มซ่ามแล้วยังขี้ลืมอีกต่างหาก!”