ตัวอย่างบางส่วน

"หากคุณไม่รังเกียจ เราจะแต่งงานกันทันทีที่เรียนจบ"

รพีเว้นจังหวะ เพื่อรอดูท่าทีของหล่อน

จิดาเดินเข้ามาใกล้จนเขานึกหวั่น แต่หญิงสาวก็หยุดเท้าในระยะที่เขาคิดว่าปลอดภัย

ก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียงในที่สุด

"ระหว่างนี้...ฉันมีสิทธิ์อะไรในตัวว่าที่สามีบ้างไหมคะ" หล่อนถือโอกาสเรียกร้องสิทธิ์การเป็นภรรยาล่วงหน้า

"ฉันไม่ขออะไรมากหรอกค่ะ แค่สองอย่างเท่านั้น "

รพีกลืนน้ำลายลงคอ ขณะรอฟังเงื่อนไขที่ผูกมัดเขากับอีกฝ่าย

.

.

.

"และจะไม่มีการเรียกร้องอะไรเพิ่มเติมหลังจากนี้ทั้งสิ้น ถ้าคุณ...ตกลง"

=============================================

“คุณเกลียดฉันไหมคะ?”

“ผมคงเลวมากถ้าบอกว่าเกลียดคุณ ผมเกลียดตัวเองมากกว่า”

“คุณจะบอกว่าเกลียดฉันก็ได้ เพราะฉันคงเป็นคนเลวเหมือนกันถ้าจะบอกว่าดีใจที่เห็นคุณเลิกกับผู้หญิงคนนั้น”

ความเงียบก่อตัวขึ้นหลังจากจบประโยคร้ายกาจที่หล่อนเพิ่งพูดออกไป จิดาเห็นเขากำมือแน่น

“มีเรื่องนึงที่คาใจผมมานานมาก จริงๆแล้วคุณต้องการอะไร? ที่ลงทุนทำเรื่องทั้งหมดนี้มันเพื่ออะไรกันแน่?”

เขาหันมามอง กระแสกรุ่นโกรธในแววตาชัดเจนจนในใจบังเกิดความรู้สึกวูบโหวง

“ฉันต้องการคุณ เหตุผลแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วมั้งคะ”

หญิงสาวยันตัวลุกขึ้น ในขณะที่อีกคนนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ยอมขยับ

“ไปกันเถอะค่ะ จะได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว” เขายังคงเงียบคล้ายกับไม่ได้ยินที่หล่อนพูด

“เดี๋ยวผมตามไป”

จิดามองแผ่นหลังของผู้ชายตรงหน้า ความรู้สึกอ้างว้างเริ่มเกาะกินในใจอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้จะรุนแรงกว่าทุกๆคราวที่ผ่านมา

หล่อนหันหลังให้กับภาพเบื้องหน้าอย่างอาลัย ก่อนจะตัดใจเดินจากไปในที่สุด

เสียงฝีเท้าห่างออกไปจนแทบไม่ได้ยิน รพีผ่อนลมหายใจช้าๆ เขาควรจะย้อนเวลากลับไปช่วงเวลาไหนของชีวิต

.

.

.

ถึงจะไม่ต้องพบเจอกับผู้หญิงที่ชื่อจิดา