เวลานี้ก็สี่โมงเย็นหม่อมหลวงนิรันดรกลับขึ้นห้อง เปลี่ยนชุดแล้วก็มานั่งที่โต๊ะทำงาน เขายังคงให้ความสนใจกับกล่องที่เอามาจากเรือนแคสเปีย

เป็นกล่องไม้เก่าๆไม่มีลวดลายอะไรเป็นพิเศษ ผ่านมาเกือบหกสิบปีแล้ว ไม่รู้ว่าข้างในจะเป็นยังไงบ้างหรือจะมีอะไร แต่สภาพด้านนอกก็ทรุดโทรมเต็มที เขาค่อยๆเอื้อมมือไปแกะฝากล่องออก เพื่อจะได้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

เปิดออกก็เห็นช่อดอกแคสเปียแห้งหนึ่งช่อ พร้อมกับสมุดโน๊ตเล่มบางๆ ปกหนังสีน้ำตาล เขาจับช่อดอกแคสเปียขึ้นจากกล่องแล้วมองดู ในความรู้สึกที่ได้มองนั้นอธิบายไม่ถูกจริงๆ รู้แค่ว่าคิดถึง นี่คงเป็นความรู้สึกของหม่อมเจ้านิรันดร ที่คิดถึงองค์หญิงแคสเปีย

จากนั้นเขาก็หยิบสมุดโน้ตขึ้นเปิดดู เผื่อจะมีอะไรบางทีอาจจะเป็นความในใจของหม่อมเจ้านิรันดร เปิดเข้าไปกระดาษมีคราบเปื้อนเป็นรอยเหมือนหยดน้ำ ผิวกระดาษก็พองเป็นจุดๆ จู่ๆน้ำตาของเขาก็พลันไหลเอ่อ นี่คงเป็นคราบน้ำตาของท่านปู่สินะ

เปิดแผ่นแรก ก็เห็นเป็นรูปวาดของหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างสง่างาม ในชุดราตรียาวไม่รู้ว่าสีอะไรเพราะมันซีดเซียวตามกาลเวลา ใบหน้าก็เห็นไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ที่เห็นและพอจะเดาได้ คือเธอคนนั้นสวมมงกุฎ และมีข้อความเลือนรางใต้รูป เขาพยายามเพ่งอ่าน

“เจ้าฟ้าหญิงแคสเปีย เคซิสต์ แห่งราชอาณาจักรคอร์ดเบิร์ก” ที่แท้รูปนี้ก็คือองค์หญิงแคสเปีย เขาวางสมุดโน้ตลงทันใด รีบเปิดคอมพิวเตอร์ ค้นหาราชอาณาจักรคอร์ดเบิร์ก

‘ราชอาณาจักรคอร์ดเบิร์ก ล่มสลายจากสงครามภายในเมื่อปี พ.ศ. 2510 ราชวงศ์สุดท้ายที่ปกครองประเทศ ราชวงศ์เคซิสต์ โดยพระราชาฮาเกน เคซิสต์ มีพระราชินีสองพระองค์ พระราชินีลำดับที่หนึ่งเลล่า เคซิสต์ พระราชินีลำดับสองคาร่า เคซิสต์ รัชทายาทเจ้าฟ้าหญิงโอลิเวีย เคซิสต์’

อ่านเรื่องราวจนจบก็ไม่ปรากฏชื่อขององค์หญิงแคสเปีย ค้นหาชื่อ เจ้าฟ้าหญิงแคสเปีย เคซิสต์ ก็ไม่ปรากฏข้อมูล ราวกับว่าไม่มีตัวตนในประวัติศาสตร์ของคอร์ดเบิร์ก

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ ไม่มีบันทึกข้อมูลในประวัติศาสตร์เลยเหรอ ตกลงองค์หญิงแคสเปียมีตัวตนจริงหรือเปล่า หรือว่าท่านปู่จะโดนหลอก แต่คนอย่างหม่อมเจ้านิรันดรจะโดนหลอกได้ง่ายๆเชียวเหรอ”

เขาละจากคอมพิวเตอร์กลับมาเปิดสมุดโน้ตต่อ หน้าต่อไปก็ไม่ได้เขียนอะไร เป็นรูปวาดเหมือนเคย ภาพที่สองยิ่งไม่ชัด เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆอยู่ในกรอบเหมือนหน้าต่าง เขาก็ยังเห็นใบหน้าขององค์หญิงไม่ชัด

หน้าที่สามก็ยิ่งเลือนรางรู้แต่องค์สวมชุดเต็มยศ และเหมือนเป็นภาพที่วาดจากมุมไกล จากที่สังเกตทุกภาพนั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ยิ่งดูเขาก็ยิ่งรู้สึกเศร้าจนแทบจะไม่อยากเปิดหน้าต่อไป เห็นได้ชัดว่าท่านคงรักและอาลัยองค์หญิงแคสเปียมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ตรอมใจตายตาม

และแล้ว..ก็ได้เห็นจนได้ หน้าสุดท้าย รูปใบหน้าที่ชัดเจนขององค์หญิง ที่จริงแล้วเป็นหญิงที่งดงามมากทีเดียว ทุกส่วนของใบหน้าดูดีสมส่วน ใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่ดวงตาแสนเศร้าเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา หัวใจเขาสั่นไหวรุนแรงขึ้นมาจุกแน่นในอกและน้ำตาก็เอ่อคลอ รับรู้ได้ถึงความเสียใจของทั้งสอง และก็มีตัวอักษรด้านล่างภาพ เลือนรางแต่ก็พอมองเห็น เขาจึงตั้งใจอ่าน

...ชีวิตเธอเป็นของเขา แต่หัวใจเธอเป็นของฉัน และหัวใจฉันเป็นของเธอ..

แคสเปีย รักไม่เปลี่ยนแปลง มั่นคงตลอดไป ทุกชาติภพ..

-นิรันดร-