รอยจันทร์ลวงใจ

“คุณจะจ่ายเงินฉันยังไง”

ศศินกุลหัวเราะ “มาถึงก็ถามค่าตัวเลยนะยังกับช่ำชองเรื่องแบบนี้”

มะนาวหน้าแดง เธอปฏิเสธ “ฉันไม่เคยขายตัวนะ”

“เคยมาก็ช่างฉันไม่สนใจเมื่อตกลงจะซื้อเธอ แต่ระหว่างอยู่กับฉันห้ามไปนอนกับใคร” มือใหญ่ยกเหล้าขึ้นดื่ม “เธอต้องการรายเดือนหรือรายวันล่ะถ้าเป็นจำนวนครั้งคงไม่ไหวเพราะฉันเป็นผู้ชายประเภทมีความต้องการสูง ได้ทุกที่ทุกเวลา”

“คุณ” มะนาวพวงแก้มแดงก่ำ

“คงไม่ต้องเป็นรายปีเพราะคงไม่นานขนาดนั้นฉันมันคนขี้เบื่อ เธอก็รู้ผู้หญิงฉันมากมาย”

“ฉันจะไม่ติดโรคร้ายๆ นะคุณ” มะนาวตกใจ

“ฉันควรกังวลเรื่องนี้ เราจะไปตรวจเลือดเธอกันก่อนจะมีการตกลงที่จริงจัง”

โดนย้อนเสียงเข้มพาลทำให้น้ำตาเจียนไหล ตั้งแต่เป็นของเขาเธอไม่เคยมองหาใครเลย หัวใจมะนาวปวดแปลบๆ จนเผลอกุมไว้

“เป็นอะไรหรือเธอเป็นโรคอยู่จริงๆ ถึงทำหน้าแบบนั้น”

“เปล่า” มะนาวก้มหน้า

ศศินกุลขมวดคิ้ว

“โรคกระเพาะเท่านั้น”

“อย่าทำเป็นตลกตอนนี้” ศศินกุลจ้องใบหน้าหวาน “ถ้าอย่างนั้นไปกันเลยฉันใจร้อน อยากลองของเล่นชิ้นใหม่”

เธอคิดไม่ผิด คิดถูก ถ้าไม่ใช่เขา ก็อาจเป็นคนอื่น เธอพึ่งพาใครไม่ได้ คงมีเพียงหน้าตาและร่างกายที่ใครๆ ต่างชมว่าสวยงามที่ตอนนี้จะสามารถช่วยแม่ได้ มะนาวลุกขึ้นเดินไปที่ประตู “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปรอข้างล่าง”

ศศินกุลพยักหน้าเดินไปแต่งตัวก่อนโทรไปยกเลิกนัดเบลินดา