เช้าวันถัดมาหญิงสาวไปทำงานแต่เช้าเหมือนเช่นทุกวัน “รอด้วยค่ะ” ตะโกนเรียกเมื่อเห็นลิฟต์กำลังจะปิด และประตูลิฟต์ก็เปิดออก

“ขอบคุ...” วนิชญากำลังจะกล่าวขอบคุณ แต่ก็ต้องชะงักค้างไว้ เมื่อพบกับคนที่ไม่อยากเจอหน้าที่สุด ยังจำสายตาที่เขามองมาในวันที่มีเรื่องกับกรกนกได้อยู่เลย และที่สำคัญตอนนี้มีความรู้สึกว่าเขาน่าจะทำงานที่นี่ด้วย เพราะดูจากชุดสูทที่สวมใส่ บ่งบอกได้อย่างดีว่าอยู่ในระดับที่เหนือกว่าตัวเองแน่ เพียงแต่ยังไม่รู้ว่าทำงานในตำแหน่งอะไร และถ้าเป็นแบบที่คิดคงเป็นเรื่องที่ต้องหนักใจอีกแล้ว

ส่วนณภพ เมื่อเห็นชุดยูนิฟอร์มที่หญิงสาวสวมใส่ ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำงานที่โรงแรมตน เมื่อลิฟต์เคลื่อนขึ้น ความเงียบก็เริ่มเข้าปกคลุม เพราะไม่มีเสียงสนทนาใดๆ จนเมื่อมาถึงชั้นห้าซึ่งเป็นที่ตั้งของแผนกบัญชี ขณะกำลังรอประตูลิฟต์เปิด ไฟในลิฟต์โดยสารได้ดับลง และตัวลิฟต์ได้กระตุกอย่างแรงหนึ่งครั้ง ก่อนที่ไฟฉุกเฉินจะสว่างขึ้น

“ลิฟต์ค้าง โอ๊ย...... ทำไมต้องมาค้างวันนี้ด้วยนะ” หญิงสาวบ่นเสียงเบา เหมือนพึมพำกับตัวเอง พลางนึกในใจว่าทุกวันก็เห็นขึ้นลงเป็นปกติ

ณภพรีบกดสัญญาณขอความช่วยเหลือ เมื่อฝ่ายที่รับผิดชอบรู้ว่าลิฟต์ตัวที่ค้าง มีผู้บริหารอยู่ในนั้นด้วย ต่างหาวิธีแก้ไขเพื่อให้ลิฟต์ตัวปัญหานั้นใช้งานได้โดยเร็ว ชายหนุ่มยังทำหน้านิ่ง จนหญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ต้องทำตัวลีบ เพราะเดาอารมณ์ของคนตรงหน้าไม่ออก

“ทำงานที่นี่” ณภพเอ่ยถามเสียงเข้ม

“ค่ะ” ตอบออกไป แม้จะยังไม่ทราบว่าชายหนุ่มตรงหน้าเกี่ยวข้องอะไรกับโรงแรมแห่งนี้ แต่รู้สึกว่าคงตำแหน่งใหญ่พอสมควร เพราะตอนที่ชายหนุ่มได้กดสัญญาณขอความช่วยเหลือ และบอกปลายสายว่าตัวเองเป็นใคร อีกฝ่ายที่ตอบกลับมาดูท่าจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เธอเพิ่งทราบชื่อเต็มของเขาก็วันนี้เอง “ณภพ” เพราะเคยได้ยินแต่เพื่อนของเขาซึ่งเป็นหมอเรียกว่า “ภพ” เฉยๆ

“เมื่อไหร่” ถามต่ออย่างคาดคั้น

“เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาค่ะ”

“อยู่แผนกอะไร” ถามเสียงเข้มกว่าเดิม

“บัญชีค่ะ” แม้จะไม่พอใจ แต่ก็ต้องตอบอยู่ดี

เมื่อได้ยินคำตอบ ณภพแสดงสีหน้าอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบใจอย่างยิ่ง และเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่น้องชายตัวเองบอกว่าชอบ คือผู้หญิงคนที่เขาเคยช่วยไว้นี่เอง ยิ่งพาลไม่ชอบเอาเสียดื้อๆ

วนิชญาเมื่อเห็นสีหน้า ก็เดาได้ทันทีว่าคงจะไม่ชอบตนนัก พลางคิดว่ากรวลัยพี่สาวของกรกนก และเป็นแฟนสาวของเขาคงเล่าเรื่องอะไรๆ ให้ฟังแน่ ผู้ชายอะไรหูเบาที่สุด คิดแล้วก็พาลหงุดหงิดในใจ

ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไร ประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออก

“ขอโทษด้วยครับท่านประธาน” ชายร่างท้วม หัวหน้างานของชายสามคนที่ยืนด้านหลัง ก้มศีรษะอย่างนอบน้อม และพร้อมจะแสดงความรับผิดชอบเต็มที่

เมื่อได้ยินคำว่า “ท่านประธาน” วนิชญาจากที่ตัวลีบอยู่แล้วก็ต้องลีบลงไปอีก

เรื่องราวของวนิชญา พนักงานบัญชี จะเป็นยังไงต่อไป เห็นทีงานนี้คงจะไม่รุ่งแน่ มีเรื่องกับใครไม่มี ดันไปมีเรื่องกับท่านประธานซะได้ มาลุ้นเรื่องราวของคนทั้งคู่ได้ใน ‘เพียงใจรัก’