คุณหนูของนายเข้ม

ฉะ—ฉิบหายแล้ว! นั่นมันกอว่านอัปสรร้อนรักไม่ใช่หรอวะที่คุณหนูยืนจับใบลูบเล่นอยู่?!

“ขะ–คุณหนูครับ ออกมาจากตรงนั้น อ่า..เอ่อ เมื่อเช้าผมเห็นเจ้าห้าว เอ้ย! ผมหมายถึงเจ้างูทางมะพร้าวจอมดราม่ามันมาเลี้อยเล่นอยู่แถวๆ นั้น” อยากจะตีปากตนเองด้วยไก่โอ๊กยางที่กลายเป็นคนติดอ่างในจังหวะโกลาหน เพราะปกติเขาไม่ใช่เป็นคนแบบนี้ และแม้ว่าเข้มจะไม่เชื่อน้ำมนต์เรื่องว่านมหาเสน่ห์ที่เพื่อนรักจอมกะล่อนฝากมาเลี้ยงมากสักเท่าไร แต่เขาก็ไม่กล้าเสี่ยง เลยหยิบเรื่องงูจอมเจ้าบทบาทตัวที่เขาเห็นเมื่อเช้ามาขู่หญิงสาวให้กลัว: ขึ้นชื่อว่างู ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เผ่นกระเจิงแล้ว แล้วก็จริงอย่างที่คิดไว้ เจย์ซีวิ่งผวาหัวซุนมายืนขนลุกขนพอง เกาะแขนล่ำสันของเขาหมับ!! เหนียวแน่นเหมือนว่ามันจะเป็นเกราะคุ้มภัย นี่ถ้าตะปีนขึ้นมาขี่บนคอหรือพับเพียบบนไหล่ของเขาได้ เธอคงทำ! เพราะสายตาคู่โตเท่าไข่ห่านของคุณหนูสาวแลกวาด มองพื้นอย่างหวั่นๆ ตัวสั่น แล้วพูด

“งูอะไรชื่อห้าว นายเข้มเลี้ยงงูไว้ทำไมหรอ?!”

เธอเงยหน้ามามองเขาเหรอหรา แล้วจู่ๆ ก็มองมาที่กลางลำตัวคนตัวเบ้อเริ่ม จนเข้มสะดุดใจ

อ่อ! เพราะจังหวะชุลมุนตอนที่คุณหนูสาววิ่งผวาหนีงูทิพย์เข้ามาใกล้ คนตัวใหญ่ก็เลยยื่นมือไปคว้าแขนของเธอเอาไว้โดยสัญชาตญาณของการปกป้อง ดังนั้นมือทั้งสองมันเลยห่างออกจากเจ้างูตัวเป็นปล้องๆ ของเขานี่ไง

“สมมติว่าคุณหนูไม่เคยเห็นอะไร” เข้มยกมือใหญ่ๆ มือหนึ่งขึ้นมาบังตาคุณหนูสาวไว้แล้วรีบท่องคาถาล้างสมอง

“ก็นายเข้มพูดว่ามันชื่อห้าว!” เธอปัดมือเขาออกจากตา หันมาเงยหน้าจ้องคนตัวเท่าตึกอย่างจะเอาเรื่องที่จู่ๆ เขาก็ทำงูของเขาหายไป

+++ ฝากติดตามด้วยนะคะ นิยายแต่งใกล้จบพร้อมให้โหลดแบบ eBook ในอีกไม่กี่วันนี้เท่านั้นนะคะที่รัก +++