บังคับรัก

“ปล่อยขวัญนะคะคุณตะวัน”

“หึ!! เข้ามาขนาดนี้แล้วเธอคิดว่าจะออกไปง่ายๆ แบบนี้หรอห๊ะ”

“ขวัญแค่เอายามาให้ ปล่อยขวัญเถอะคะ”

“เอามาให้หรือมาดูผลงานกันแน่”

“เปล่านะคะ”

ร่างใหญ่หายใจถี่ ดูกระสับกระส่ายร้อนรุ่มไปทั้งตัว มือหนาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น

“ฉันให้เวลาเธอสามวิ!! ถ้าไม่ออกไปเธอจะไม่ได้ออกไปเลย ครองขวัญ!!”

❤️❤️

ตระกูลชนิธานันท์ ที่ร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ ปานตะวัน บุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูล ที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ แม้กระทั้งลูกเลี้ยงสาวอย่าง อิสรีย์

หลังจากที่แม่ของปานตะวันเสีย ผู้เป็นพ่อก็พบรักใหม่และพาคนรักเข้ามาอยู่ที่บ้านพร้อมลูกเลี้ยงสาว ที่คิดจะจับปานตะวันเป็นสามี จนทำให้ปานตะวันไม่ชอบใจ รวมไปถึงผู้เป็นพ่อด้วยเช่นกัน

ปานตะวันหนุ่มหล่อ มาดนิ่งไม่สนใจหญิงสาวคนไหนมุ่งแต่ทำงานและดูแลคุณย่าที่เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียว

“คุณย่าครับ ไปอยู่ที่เรือนหลังใหญ่ดีกว่านะครับ มีอะไรผมจะได้ช่วยดูอีกแรง”

หลานชายที่คุณหญิงเพ็ญผกานั้นรักมากกว่าลูกชายแท้ๆ ของตัวเองเสียด้วยซ้ำ เอ่ยบอกหญิงสูงวัยด้วยความรักและเป็นห่วงอย่างที่สุด

“ย่าสบายดีลูก ไม่ต้องห่วง ที่นี่ก็มีคนเยอะหนูขวัญก็อยู่ ย่าไม่เป็นอะไรหรอก”

คุณหญิงเพ็ญผกาชายตามองเด็กสาวที่เธอนั้นรับอุปการะมาตั้งแต่ยังเด็กด้วยความเอ็นดู

ทว่ามันกลับทำให้ปานตะวันไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะตั้งแต่ที่เด็กคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้าน ดูคุณย่าจะรักและหวงแหนเป็นพิเศษ อีกไม่นานก็คงจะลืมเขาด้วยแน่ๆ เลย ความรู้สึกที่ปานตะวันที่เก็บซ่อนมันไว้เมื่อหลายปีก่อน

“แต่ผมเป็นห่วงคุณย่านิครับ แล้วคนของคุณย่าไว้ใจได้แค่ไหนกันครับ”

สายตาคู่ดุจับจ้องมองเด็กสาวที่กำลังบีบนวดข้างกายคุณหญิงเพ็ญผกาด้วยความไม่พอใจ

“เชื่อย่าเถอะหนูขวัญดูแลย่าได้จริงๆ”

มือเหี่ยวยกขึ้นลูบศีรษะมนด้วยความรักใคร่และเอ็นดู มันยิ่งทำให้ปานตะวันไม่ชอบใจเธอมากขึ้นเท่านั้น

“ครับ”

ไม่มีคำพูดใดเอ่ยต่อมีเพียงสายตาดุดัน ที่ทำให้เพียงขวัญนั้นรีบก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้นทันที

ห้องโต๊ะอาหาร

“ตะวัน พ่อกับน้าแพรจะไปฮ่องกงหนึ่งเดือน ฝากดูแลน้องด้วยนะ” ทว่าคนที่พ่อนั้นพูดถึงก็หมายถึงลูกเลี้ยงของหญิงที่พ่อรัก

รีย์หรืออิสรีย์ ที่กำลังนั่งส่งยิ้มกว้างมองมาทีชายหนุ่มด้วยท่าทางดีใจจนออกนอกหน้า จนตะวันต้องหันหน้าหนีเพื่อหลบสายตาเฉียวคมคู่นั้น ที่เต็มไปด้วยความปราถนาในของตัวเขา ตั้งแต่ที่เธอกับแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน เขาก็กลายเป็นเป้าหมายที่อิสรีย์นั้นต้องการอยากได้เป็นสามี จนปานตะวันเริ่มไม่ค่อยไว้ใจและไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเธอเลย

“ครับ”

คำตอบรับที่ปานตะวันตอบออกไปเพียงส่งๆ เท่านั้น เพราะไม่อยากพูดมากความ และอยากออกไปจากห้องอาหารให้เร็วที่สุด

“พี่ตะวันคะ รีย์ขอติดรถไปด้วยได้ไหมคะ วันนี้รถรีย์มันเสียอะคะ”

หญิงสาวรีบวิ่งตามมาเพื่อหวังติดรถชายหนุ่มไปด้วย

“คงไม่ได้หรอกฉันมีงานข้างนอก คงไม่ได้เข้าบริษัททั้งวัน”

ปานตะวันรีบตัดบทเพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเธอไปมากกว่านี้

“งั้นให้รีย์ไปช่วยงานพี่ตะวันข้างนอกก็ได้คะ”
หุ่นเช็กซี่ที่เดินนวยนาดเข้าชิดใกล้คนร่างใหญ่ ทว่าปานตะวันกลับรีบเดินขึ้นรถ และให้คนสนิทขับออกไปทันที อิสรีย์ได้แต่มองตามพร้อมกรีดร้องอย่างเก็บเสียงด้วยความเจ็บใจที่ถูกชายหนุ่มหมางเมินครั้งแล้วครั้งเหล้าตั้งแต่ที่เธอกับแม่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้

“คอยดูนะพี่ตะวัน สักวันพี่จะต้องเป็นของรีย์!!” มือเรียวเล็กกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และอยากจะเอาชนะและครอบครองชายหนุ่มให้จงได้

ตกเย็นภายในบ้านหลังใหญ่กลับเงียบสนิท เพราะมีเพียงปานตะวันกับอิสรีย์สองคนเท่านั้น หลังหกโมงเย็นแม่บ้านและคนงานก็กลับออกมาจากตึกใหญ่ยิ่งทำให้มันเงียบกว่าทุกวัน

ซึ่งตอนนี้ใกล้ถึงเวลาหกโมงพอดี เพียงขวัญจึงรีบนำของว่าที่คุณหญิงเพ็ญผกาเอาให้มาส่งหลานชายสุดที่รัก

“พี่บัว ฝากของว่าไปให้คุณตะวันหน่อยนะคะ” เพียงขวัญรีบฝากฝังแม่บ้านจัดการต่อ เพราะเธอรู้ดีว่าปานตะวันไม่ได้ชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่

“ได้จ๊ะ น้องขวัญ”

“ขอบคุณคะ” เสร็จภาระกิจเพียงขวัญก็รีบกลับมาดูแลคุณหญิงเพ็ญผกาทันที

สายตาคมแอบมองการกระทำของทั้งสองจนได้จังหวะ อิสรีย์จึงเดินเข้าไปดูที่ถ้วยของว่างอย่างพิจารณา ผงยาถูกเทลงแล้วค้นเข้ากันจนเป็นเนื้อเดียวกับของว่างที่แสนจะน่าทาน พร้อมรอยยิ้มร้ายมองอย่างผู้ชนะ

“หึ!! วันนี้แหละพี่ต้องเป็นของรีย์”