เพราะการตายของพ่อทำให้เขาได้กลับมาเจอเธอคนนั้นที่หายสาบสูญไปอีกครั้ง แต่การกลับมาครั้งนี้ก็ทำให้เขาได้ค้นพบความจริงซ่อนอยู่เบื้องหลังอีกมากมายที่คาดไม่ถึง.
"สวัสดีค่ะ ฉันกานต์ธิดา วรรณเรศ มาสัมภาษณ์งานค่ะ"
"พี่ พี่คีริน." ไม่นึกไม่ฝันว่าคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือพี่คีริน ใครจะไปนึกว่าวันหนึ่งเธอจะได้เจอกับเขาอีก.แถมยังเป็นผู้ชายที่เธอเคยสารภาพรักเสียด้วย กานพลูไม่อาจบรรยายความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้นในขณะนี้ถูก
"สวัสดีครับคุณกานต์ธิดา" คีรินเอ่ยเรียกชื่อจริงของเธอพร้อมกับท่าทีเย็นชาเหมือนเดิมตั้งแต่หกปีก่อนจนถึงตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน
"คุณกานต์ธิดา วรรณเรศ" เขาทวนชื่อกับนามสกุลของเธอเสียเต็มยศ
"ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า
"เชิญนั่งครับ"
คีรีนผายมือให้เธอ กานพลูจึงได้แต่นั่งลงเงียบๆ จากท่าทีและประโยคต่างๆ ที่คุยด้วยนั้นทำให้กานพลูเริ่มเข้าใจความจริงว่าตอนนี้เขาไม่ใช่แค่พี่คีรินรุ่นพี่ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันในกลุ่มอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต ดังนั้นเธอจึงไม่ควรไปตีสนิทกับคนระดับเขาอีกต่อไป
"ผมนั่งอ่านประวัติของคุณแล้ว คุณเพิ่งเรียนจบมา?" คีรินถาม
"ค่ะ" กานพลูพยักหน้า นี่คงเป็นการเริ่มสัมภาษณ์ของเขาแล้วสินะ
"แต่อายุของคุณในตอนนี้กับปีที่จบการศึกษา."
"คุณหยุดเรียนไปสองปี?" หลังจากลาออกไปกานพลูก็หยุดเรียนไปสองปีเลยงั้นหรอ?
"ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า
"ทำไมครับ ผมขอเหตุผลหน่อย?" ความจริงเขาแค่อยากรู้ว่าเธอไปไหน
"เหตุผลส่วนตัว ฉันขอไม่ตอบคำถามนี้นะคะ" แต่ทว่ากานพลูกลับปฏิเสธที่จะตอบ
"คุณรู้รึเปล่าว่าลักษณะการตอบคำตอบของคุณมันมีผลต่อการพิจารณาของผม" เขาบอกเธอ
"ดิฉันทราบค่ะ" ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ
"แต่การตอบบางคำถามมันมีขอบเขต ในเมื่อผู้ถูกถามไม่สะดวกใจที่จะตอบ คุณไม่คิดบ้างหรอคะว่าบางทีเรื่องที่คุณกำลังถามอยู่มันมีผลกระทบต่อสภาพจิตของคนที่ต้องตอบ" กานพลูย้อนเขา
"ให้ตายสิ ตั้งแต่เคยสัมภาษณ์พนักงานมาผมไม่เคยเจอใครตอบคำถามอย่างคุณเลย" ผลกระทบต่อสภาพจิตใจงั้นหรอ? รึยัยนี่จะยังโกรธเขาเรื่องในวันนั้นอยู่กันแน่ถึงได้ตอบคำถามประชดประชันกันเช่นนั้น .
"ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันตอบคำถามนี้ไม่ได้จริงๆ" กานพลูก็ไม่รู้จะตอบยังไงนอกจากขอโทษ เธอแค่ไม่อยากพูดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเท่านั้นเอง ในขณะที่คีรินได้แต่ถอนใจ หกปีก่อนยัยเด็กคนนี้หัวรั้นยังไงก็ยังหัวรั้นแบบเดิมสินะ
"จบจากมหาวิทยาลัยในจังหวัด บ้านของคุณอยู่ที่นี่หรอ?" คีรินถามต่อ
เขาเห็นทั้งอยู่ปัจจุบันและมหาลัยที่กานพลูจบมาแล้ว ที่หายไปเพราะย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดงั้นหรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องทำตัวลึกลับขนาดนี้ด้วยก็แค่ย้ายที่อยู่?
"ค่ะ" กานพลูพยักหน้าอีกเช่นเคย
"นี่คุณพูดประโยคอื่นไม่เป็นแล้วงั้นหรอ?" คีรินถาม มันขัดใจอย่างบอกไม่ถูก
"ก็.ฉันไม่รู้จะตอบอะไรนี่คะ" กานพลูก็พูดไปตามความจริงพร้อมกับดวงตาใสซื่อที่มองมายังเขา
"แล้วที่บ้านของคุณมีกันกี่คน?" คีรินถามต่อ
"สามคนค่ะ"
"มีใครบ้าง พ่อแม่ลูกแล้วก็คุณงั้นหรอ?"
"ไม่ใช่ค่ะ" กานพลูส่ายหน้า
"พ่อฉันเสียไปหลายปีแล้วค่ะ" กานพลูบอกเขา
"งั้น.คุณอยู่กับแฟนหรอ?"