“หรือต้องการ...ปล้นสวาท”
จิวเฟยได้ยินเช่นนี้ก็เหมือนจะตั้งสติได้ มองเถียนหวาผู้นี้อย่างดุดัน เขาถึงกับใช้แผนชายงามกับนางหรือ ร้ายกาจยิ่ง! สมกับเป็นหนึ่งในสี่บุรุษงามในใต้หล้า ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ นางพยายามขยับข้อมือที่ถูกเขากดไว้ ดิ้นไปมาสุดแรงแต่ก็เหมือนถูกขุนเขาลูกใหญ่ทับไว้ นางเม้มริมฝีปากแน่น เชิดคางขึ้นเอ่ยออกมาอย่างดุดัน
“เถียนหวาเจ้าก็ยอมแต่โดยดีเถอะ เจ้าไม่ได้ท่องเที่ยวในยุทธภพย่อมต้องไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเงาพรายเป็นแน่ แต่เอาเถอะ! ข้าจะยอมเจ้ายังสักคราเลิกดิ้นรนเสียเถอะ”
“ข้าน่ะหรือดิ้นรน” เขาเอ่ยพลางกวาดตามองสตรีใต้ร่างยิ้มๆ
นางมองท่วงท่าที่สลับบทบาทเหงื่อก็ผุดซึมออกมา โดนจับได้ว่าย่ำแย่แล้ว นี้กลับโดนจับตัวไว้ด้วย! นางเลียริมฝีปากยังคงเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลายแต่ในใจกลับมีเปลวเพลิงสุม
“เถียนหวานะเถียนหวา หากเจ้าไม่ใช่บุรุษที่หล่อเหลาที่สตรีทั่วหล้าต่างชื่นชอบ ข้าก็คงไม่ยั้งมือไว้ไมตรีแล้ว ให้ความร่วมมือกับข้าสักเล็กน้อยข้าจะปล่อยเจ้าไป รับรองว่าไม่เจ็บแม้แต่น้อย”
เถียนหวาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เอ่ยถามออกมา
“ต้องการให้ข้าทำอะไรเล่า แล้วหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะทำอะไรข้า”
“ถ้าเจ้ายอมรวมมือเพียงแค่นอนเฉยๆ ให้ข้าลูบคลำสักเล็กน้อยก็เพียงพอ แต่หากเจ้ายังไม่ยอมข้าก็คงต้องขืนใจเจ้า!” จิวเฟยเอ่ยออกมาอย่างดุดัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายและการข่มขู่ นางมองเถียนหวาที่ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึงก็ลอบยินดี แม้การร่วมรักนั้นต่างสุขสมกันทั้งสองฝ่ายแต่หากมีผู้ใดผู้หนึ่งไม่ยินยอมก็นับว่าเป็นการทรมาณอย่างหนึ่ง
เถียนหวาหน้าตาหล่อเหลางดงาม แม้แต่สตรีเช่นนางก็ยังไม่งดงามเท่าเขา เขาคงไม่ยินดีมอบกายให้กับสตรีที่หน้าตาก็ยังไม่เทียบเคียงเขากระมัง จิวเฟยใจลอยเพียงครู่ก็รับรู้ได้ว่าเขาปล่อยมือนางให้เป็นอิสระก็ลอบยินดี เถียนหวาผู้นี้เข้าใจอะไรง่ายยิ่ง สบายใจจริงๆ
ยินดีได้ไม่ถึงเสี้ยววิก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาคลายสาดรัดเอวของนางออกก็แตกตื่นไม่ได้ พยายามรั้งสายรัดเอวตนเองไว้อย่างเหนียวแน่น มองเขาอย่างตกตะลึง
“เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะขืนใจข้า เช่นนั้น...ข้าไม่ยินยอม มาเถอะ..ขืนใจข้าเถอะ!”
---------------------
นิยายอิโรติกร้อนแรงและมีฮาเร็ม
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว