นิยายชุดคุณพ่อจอมเซี้ยว เป็นซีรี่ส์รวมเล่มของนิยายโรมานซ์ดังนี้ คุณพ่อจ้างรัก คุณพ่อฝากรัก คุณพ่ออ้อนรัก คุณพ่ออุ้มรัก

เขาเป็นนายตัวร้ายที่ฉันไม่อาจเอื้อม แต่จู่ ๆ ก็มีเรื่องให้ต้องไปใกล้ชิดกับเขา จนทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ นี้หวั่นไหว ฉันจะทำอยางไรดีเมื่อต้องเผลอใจให้กับคนที่เอาแต่แกล้งฉันตลอดเวลาเช่นนี้ x o x o x o x o x “ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว อย่างกับเป็นสาวบริสุทธิ์ซะอย่างนั้นล่ะ” “ก็กระต่ายยังไม่เคยนี่คะ” ฉันรีบเถียงหน้าตั้ง จะมากล่าวหากันอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉันเป็นฝ่ายเสียหาย “ถ้าอย่างนั้นวันก่อนแสดงว่าฉันเป็นคนแรกที่ได้จูบแล้วก็จับนมเธอสินะ หึ ๆ” คนบ้าอะไรจะพูดจาลามกต่อหน้าผู้หญิงได้น่าหมั่นไส้ขนาดนี้ ฉันอยากจะถลกหนังหน้าออกมาวัดดู ว่าจะหนามากสักแค่ไหน “นั่นเพราะคุณบังคับฝืนใจกระต่าย ไม่งั้นกระต่ายไม่ยอมแน่ แล้วกระต่ายก็จะไม่มีทางยอมคุณอีกแน่นอน” “มั่นใจว่าห้ามฉันได้” เขาส่งสายตากรุ้มกริ่มมาพร้อมกับสีหน้าหื่น ๆ กะจะแกล้งให้ฉันกลัวล่ะสิ แต่ขอโทษด้วย ตอนนี้ฉันยืนขึ้นตั้งหลักได้แล้ว ไม่มีทางกลัวเด็ดขาด “นะ…แน่นอน กระต่ายไม่กลัวคุณหรอก” “จริงเหรอ”

'เตยหอม' กับ 'นักรบ' เป็นเพื่อนสนิทกันมานานแสนนาน ครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่เขาอกหัก และเธอต้องมาคอยปลอบใจ และครั้งนี้เพราะความอยากช่วยของเธอ ทำให้เธอชวนเขาไปท่องเที่ยวด้วยกันถึงต่างประเทศ... บางทีเขากับเธออาจจะรู้ 'หัวใจ' ของตัวเองมากขึ้น

รวม 5 เรื่องสั้น นอกเวลา(รัก) ก่อนเธอจะลืมตา และรุ่งเช้ามาเยือน บังเอิญหรือจงใจ ฝึกน้องสอนเสียว Let's play game เกม(ทด)ลองรัก ตัวอย่าง เขาปัดเส้นผมของเธอออกเปิดให้จูบซอกคอได้ถนัด ดันเธอไปแนบกับผนังห้อง ดันสะโพกของเขามาแนบก้นของเธอ รับรู้ถึงแก่นกายของเขาที่ดุ้นดันกระโปรงตัวสั้นของเธอ “พี่อยากทำแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เห็นชิชาแล้ว” จากเรื่อง บังเอิญหรือจงใจ

ชาติที่แล้วเขาและนางไม่สมหวังในรัก แต่พอชาตินี้ ดั่งสวรรค์แกล้ง..ข้าเป็นชายเจ้าก็เป็นชาย..แต่คำสัญญาที่จะรักกันทุกชาติไปยังคงอยู่ อร้ายจะทำอย่างไรดีในเมื่อ ข้าเป็นผู้ชายนะอาจารย์

อยู่ๆก็กลายร่างเป็นแมวเพียงเพราะโดนข่วน แล้วจะทำอย่างไรได้ในเมื่อดันไปหลงรักเจ้าของแมวที่มีคนรักอยู่แล้วไม่สิไม่ได้รักเขาสักหน่อยแค่เขาใจดีสุภาพเอาใจเก่งน่ารักหล่อโคตรๆกล้ามแน่นและตรงเสป็คที่สุด

เธอพาตัวเองเข้ามาในบ้านหลังใหญ่เพื่อจุดประสงค์อะไรกันเพื่อตรอกย้ำอดีตหรือเพื่อทวงคืนสิ่งที่เธอพยายามให้มันเป็นเพียงความทรงจำที่เลวร้าย ในเมื่อมีเพียงเธอที่ตามหาคนคนนั้นที่สร้างตราบาปไว้ให้เธอ

การย้อนเวลาของเธอ นำพามาพบกับฮ่องเต้ที่มี6ตำหนักสนม3000นาง แล้วฝ่าบาทกลับทึกทักว่า เธอเป็นสนมของเขา ที่วันนี้ถูกเลือกป้ายชื่อมา ร่วมสานต่อจากฮ่องเต้ตัวร้ายและยัยตัวป่วน ว่าจะมันฮาฟินขนาดไหน

นักเขียนนิยายจีนสำนวนห่วยแตกหลุดเข้าไปในนิยายที่เขียนเองเธอเปลี่ยนสำนวนการเขียนที่ห่วย การันตีความมันส์ฮาและฟินสุดๆ"ในเมื่อนักเขียนเป็นผู้กำกับเอง!" ร่วมล่องลอยพลิ้วไหวด้วยกันไปกับ'วรากร'

เมื่ออยู่สาวซื่อเด็กเนิร์ดของห้องมักถูกเพื่อแกล้งอยู่เสมอ จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ในที่สุดเธอก้ตัดสินใจฆ่าตัวตายโดยการกระโดดตึกมาจากชั้นเรียน แต่ทว่าเธอกลับมาโผล่ในร่างของฮองเฮาที่เรื่องมาก ร้ายกาจ เจ้าแผนการและโหดเหี้ยม ด้วยวีรกรรมจากความร้ายกาจที่สั่งสมไว้ ทำให้สาวซื่อของเราต้องมาพบเจอกับศัตรูที่จ้องจะประหัตรประหารและเอาคืน ฮ่องเต้ที่เชื่อเสมอว่าฮองเฮาเป็นคนเจ้าแผนการและร้อยเล่ห์มารยา จึงมักมองนางในแง่ร้ายเสมอ เธอจะมีวิธีการอย่างไร ให้ฮ่องเต้หันกลับมามองเธอใหม่จากที่หมดใจไปแล้ว พบกับนิยาย รักร้าย ของจันทร์ส่องแสงได้ใน ....ปฏิพัทธ์นางไร้เล่ห์.....

ในการออกทะเลทอดแหครั้งนี้นั่นไม่ได้นำมาแค่สมบัติ แต่ยังมีสัตว์เลี้ยงกลายพันธุ์และเจอกับเพื่อนเก่าที่เป็นสาวสวยอีกด้วย เมื่อเพื่อนมีปัญหา มีรึฉู่เหินจะไม่ช่วย แต่การช่วยเหลือครั้งนี้ มีทั้งเรื่องดีและร้าย ทำให้เขาได้พลังใหม่ แต่ก็เกือบทำให้ต้องแต่งงานด้วยเหมือนกัน! และบางสิ่งบางอย่างที่ฉู่เหินทิ้งเอาไว้...เขาไม่รู้เลยว่าในอนาคต มันจะทำให้เขาต้องตกอยู่ในอันตราย!

เมื่อการตามหาพ่อแม่และสาเหตุที่เขาต้องติดคุก โยงไปหาคนที่มีอำนาจมากขึ้น คนบงการเบื้องหลังนั้นเป็นใคร ยิ่งหายิ่งเจอข้อสงสัยมากมาย ในขณะที่ฉู่ชวิ๋นกำลังหาตัวคนร้าย เขาก็ต้องเข้าไปพัวพันกับสาวสวยอย่าง ฮัวชิงหวู่ พิธีแต่งงานที่ถูกบังคับ เขาจะช่วยเธอคลี่คลายปัญหานี้ได้หรือไม่....

ในขณะที่เซี่ยปู้เอ้อร์ กำลังเอาชีวิตรอดจากซอมบี้และสัตว์กลายพันธ์ จู่ๆพวกคนชุดขาวก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับสังหารทุกคนที่เจอ พวกเขาเป็นใคร?และทำไมต้องฆ่าผู้รอดชีวิตทุกคน?

“จะคบหาใครก็ต้องดูดีๆนะหว่าหวา ส่วนเรื่องแต่งงาน อารอให้หว่าหวาแต่งก่อนดีหรือไม่” “กว่าหว่าหวาจะแต่ง อาฟงก็กลายเป็นตาแก่พอดี” “ถ้าอาแก่ หว่าหวาจะรังเกียจอาหรือ” “ไม่รังเกียจเจ้าค่ะ หากไม่มีใครแต่งงานกับอาฟง หว่าหวาจะแต่งกับอาฟงเอง หว่าหวาจะได้ดูแลอาฟงตลอดไปดีหรือไม่เจ้าคะ”

เธอย้อนยุคมาโผล่ในสมัยที่บรรพบุรุษชาวโรมันเริ่มก่อตั้งกรุงโรม เพื่อตกเป็นหนึ่งในเหยื่อกามของคดีชำเราหมู่ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์! โฉมสะคราญโดนย่ำยียับเยิน เจ้าจำพรากจากบ้านเพื่อวิวาห์ ยิ่งนางสะเทิ้นอายสับสน ไฉนยิ่งงดงามเป็นหนักหนา ยิ่งนางขัดขืนดิ้นรน เขากลับยื้อยุดฉุดลากมา ในอ้อมแขนแข็งแรงแกร่งกล้า ร่างเจ้าเย้ายวนระทดระทวย ‘'จักให้ดวงเนตรงามเลือนพร่าด้วยน้ำตาไปไยเล่า? พ่อเจ้าได้แม่เจ้า, ยามนี้ข้าก็ได้เจ้าเป็นศรีภรรยาเฉกเช่นเดียวกัน'' (คำรจนา ของโอวิด กวีโรมัน)

ฉู่อวี๋-- วีรสตรีสองชาติ ชาติที่แล้วนางไล่ตามความรักไปไกลสุดหล้า ละทิ้งทั้งเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และคู่หมั้นผู้องอาจจากตระกูลแม่ทัพใหญ่ ไปเป็นเพียงภรรยาไร้ศักดินาของนายอำเภอตัวเล็ก ๆ ใช้เลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของตน ผลักดันจนเขาคนนั้นกลายเป็นมหาเสนาบดีอันดับหนึ่ง แต่สุดท้ายเขากลับทอดทิ้งนาง กู้ฉู่เซิง-- มหาเสนาบดีคู่บัลลังก์ หลังจากที่นางสิ้นลมหายใจ เขาเพิ่งตระหนักถึงความรู้สึกที่แท้จริงของตน เขารักนาง! ชีวิตที่เหลืออีกสามสิบปีต่อจากนั้นช่างว่างเปล่าเมื่อไม่มีดวงตะวันดวงนั้นอีก หากความตายเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์... เขาก็ยอม ขอเพียงได้เจอนางอีกครั้ง ได้บอกรักนางอีกหนก็พอ! เว่ยอวิ้น แม่ทัพของแผ่นดิน นางเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้าน เป็นภรรยาของพี่ชายที่เขาไม่ควรใกล้ชิดด้วย แต่วันเวลากลับผลักดันให้เขาเข้าใกล้นาง ร่วมเป็นร่วมตายกับนาง พอรู้สึกตัวอีกที... เขาก็อยู่ในโลกที่ไม่มีนางไม่ได้อีก ถ้ารักนี้ผิดนัก ก็ขอให้ความผิดบาปทั้งหมดตกอยู่ที่เขาคนเดียวเถอะ!

รักจนได้ เจ้าเด็กทะเล้น.... . . พระเอกเรื่องนี้หลงเด็กหนักมาก มากแค่ไหนต้องติดตาม

เมื่อคนหนึ่งเย็นชา... ส่วนอีกคนหนึ่งแอบรัก... ความรู้สึกที่ก่อเกิดมาเนิ่นนาน จะสามารถก้าวผ่านคำว่าเพื่อนไปได้อย่างไร...

เมื่อแม่ของเขาและพ่อของเธอแต่งงานกัน พวกเราทั้งสี่ก็คือครอบครัวเดียวกัน? “ซักเสร็จแล้วมาตามนะ เดี๋ยวจะไปช่วยตาก” ต้าเซียนบอกก่อนที่สุ่ยถิงจะเดินแยกไป ซึ่งเธอแค่พยักหน้าและยิ้มเพียงเล็กน้อย การซักผ้าเธอบอกว่าจะเป็นคนทำเอง แต่เรื่องการทำความสะอาด ก็ผลัดกันทำ แล้วแต่ว่าใครจะอยู่บ้านช่วงไหน แต่ฉันขอไว้ว่าห้องนอนฉันเขาไม่ต้องทำ แต่ห้องนอนเขาฉันเข้าไปทำความสะอาดได้ เขาพยักหน้ารับข้อตกลงแต่...“ ขอเรื่องการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนไว้แล้วกันจะช่วยเปลี่ยนให้” เขาว่าแบบนั้นในตอนนั้น จะว่าไปตลอดหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันเพียงลำพังก็ราบรื่นดี เพราะเราสองคนต้องระมัดระวังตัว ถ้าต้องการอยู่แบบนี้ไม่ง่ายกว่าจะได้มา เพราะฉะนั้นเราสองคนต้องเป็นเด็กดีกันมากๆเลย

“เจ้าบุกมาหาเช่นนี้ต้องการอะไร เงินทองงั้นหรือ” นางยังคงงดงามน่าเอ็นดูดังเดิม แม้ตนจะไม่ได้ใกล้ชิดนางดั่งคนทั้งสาม แต่สำหรับสัญญาห้าปีที่เขาหมังซานตนก็แอบขึ้นมาเช่นกัน ทำได้แต่มองนางอยู่ห่างๆ เท่านั้น เมื่อเห็นนางยังคงจ้องมองตนไม่ว่าตา ก็โน้มใบหน้าเข้าใกล้จนใบหน้าแทบชิดติดกัน ถามเสียงแหบพร่า “หรือต้องการ...ปล้นสวาท” จิวเฟยได้ยินเช่นนี้ก็เหมือนจะตั้งสติได้ มองเถียนหวาผู้นี้อย่างดุดัน เขาถึงกับใช้แผนชายงามกับนางหรือ ร้ายกาจยิ่ง! สมกับเป็นหนึ่งในสี่บุรุษงามในใต้หล้า ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ นางพยายามขยับข้อมือที่ถูกเขากดไว้ ดิ้นไปมาสุดแรงแต่ก็เหมือนถูกขุนเขาลูกใหญ่ทับไว้ นางเม้มริมฝีปากแน่น เชิดคางขึ้นเอ่ยออกมาอย่างดุดัน “เถียนหวาเจ้าก็ยอมแต่โดยดีเถอะ เจ้าไม่ได้ท่องเที่ยวในยุทธภพย่อมต้องไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเงาพรายเป็นแน่ แต่เอาเถอะ! ข้าจะยอมเจ้ายังสักคราเลิกดิ้นรนเสียเถอะ” “ข้าน่ะหรือดิ้นรน” เขาเอ่ยพลางกวาดตามองสตรีใต้ร่างยิ้มๆ นางมองท่วงท่าที่สลับบทบาทเหงื่อก็ผุดซึมออกมา โดนจับได้ว่าย่ำแย่แล้ว นี้กลับโดนจับตัวไว้ด้วย! นางเลียริมฝีปากยังคงเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลายแต่ในใจกลับมีเปลวเพลิงสุม “เถียนหวานะเถียนหวา หากเจ้าไม่ใช่บุรุษที่หล่อเหลาที่สตรีทั่วหล้าต่างชื่นชอบ ข้าก็คงไม่ยั้งมือไว้ไมตรีแล้ว ให้ความร่วมมือกับข้าสักเล็กน้อยข้าจะปล่อยเจ้าไป รับรองว่าไม่เจ็บแม้แต่น้อย” เถียนหวาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เอ่ยถามออกมา “ต้องการให้ข้าทำอะไรเล่า แล้วหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะทำอะไรข้า” “ถ้าเจ้ายอมรวมมือเพียงแค่นอนเฉยๆ ให้ข้าลูบคลำสักเล็กน้อยก็เพียงพอ แต่หากเจ้ายังไม่ยอมข้าก็คงต้องขืนใจเจ้า!” จิวเฟยเอ่ยออกมาอย่างดุดัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายและการข่มขู่ นางมองเถียนหวาที่ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึงก็ลอบยินดี แม้การร่วมรักนั้นต่างสุขสมกันทั้งสองฝ่ายแต่หากมีผู้ใดผู้หนึ่งไม่ยินยอมก็นับว่าเป็นการทรมาณอย่างหนึ่ง เถียนหวาหน้าตาหล่อเหลางดงาม แม้แต่สตรีเช่นนางก็ยังไม่งดงามเท่าเขา เขาคงไม่ยินดีมอบกายให้กับสตรีที่หน้าตาก็ยังไม่เทียบเคียงเขากระมัง จิวเฟยใจลอยเพียงครู่ก็รับรู้ได้ว่าเขาปล่อยมือนางให้เป็นอิสระก็ลอบยินดี เถียนหวาผู้นี้เข้าใจอะไรง่ายยิ่ง สบายใจจริงๆ ยินดีได้ไม่ถึงเสี้ยววิก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาคลายสาดรัดเอวของนางออกก็แตกตื่นไม่ได้ พยายามรั้งสายรัดเอวตนเองไว้อย่างเหนียวแน่น มองเขาอย่างตกตะลึง “เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือหากข้าไม่ยอมร่วมมือเจ้าจะขืนใจข้า เช่นนั้น...ข้าไม่ยินยอม มาเถอะ..ขืนใจข้าเถอะ!” --------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมีฮาเร็ม

"ทำอะไรคะ" เงยหน้าขึ้นถาม พลางยิ้มยียวนส่งไปให้ แต่กลับได้รสจูบที่ร้อนแรงคืนกลับมา ร่างหนาอุ้มร่างบางมานอนลงที่โซฟาตัวใหญ่ส่วนตัวเองอยู่ด้านบนทั้งที่ปากยังประกบกับอยู่ จากที่ร้อนแรงอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อหญิงสาวลูบไล้ไปตามอกแกร่ง ปากหนาพรมจูบลงมาเรื่อยๆ จากปลายคาง ลำคอ มาหยุดอยู่ที่ดอกบัวตูมคู่ใหญ่ "อืมม ใหญ่มาก" ราวกับเสียงละเมอแต่เพียงไม่นานก็รีบซุกหน้าลงกับเต้านมตรงหน้าแล้วเกี่ยวเอาสายเดรสสายเดี่ยวลงมากองไว้ที่เอวก้มลงสูดดมความหอมจากเต้านมอย่างกับแม่วัวพันธุ์ดีจูบซับไปเรื่อยแล้วดึงจุกหัวนมออกแล้วงับเอาตุ่มไตแข็งขึงเข้าปากไปทันที "อืมม อ่าส์ อ่าา เสี่ยขา เสียววว" คิดได้ดังนั้นเธอก็ไม่ยอมแพ้เลื่อนมือลงไปบีบลูกชายสุดรักสุดหวงของเขาทันที ทั้งใหญ่ทั้งยาว ร้อนมาก ลูบขึ้นลูบลง ทั้งบีบทั้งขย้ำ "อืมม เสียวลำอีหนู อ่าๆ อ่า" แม่งมาเล่นบีบเล่นคลำแบบนี้เดี๋ยวก็ได้แตกก่อนหรอก "ไปต่อกันพี่เพนเฮาส์เสี่ยดีกว่า" เงยหน้าไปสบตากับกวางน้อยที่นอนมองเขาตาเยิ้ม ตัวละคร มาติโน่ อินวาสกี้ เสี่ยใหญ่วัย 40 ปี เจ้าของกิจการสายการบิน และธุรกิจธนาคารทั่วทุกมุมโลก เงียบขรึม ไม่ว่าจะย่างกายไปที่ไหนมีลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลัง "แม่งนมหรือลูกสมโอว่ะนั้น ใหญ่ชิบ" เสียงสบทดังขึ้นเมื่อเผลอมองไปยังนักศึกษาสาว ฮันนี่ เอวานอฟ สาวสวยในตาสีฟ้า อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 3 ของมหาลัยเอกชนชื่อดังในนิวยอร์ก เวลาว่างชอบรับงานถ่ายแบบ ถือเป็นงานอดิเรกก็ว่าได้ "อืม..หล่อขนาดนี้ต้องอ่อยให้สยบแทบเท้าหน่อยแล้ว" ** ไม่มีอิมเมจนะคะ ไรท์อยากให้ทุกๆคนจินตนาการตามเลยค่ะว่าพระนางในอุดมคติมีลักษณะอย่างไร และที่สำคัญไรท์คิดว่ามันคงไม่เหมาะสมที่เราจะเอารูปคนอื่นมาทำในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาต. ติดตามไรท์ด้วยนะคะ สัญญาจะแต่งให้ได้อารมณ์ **เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป

ไฟแห่งความปรารถนาอันร้อนแรงได้ลุกโชนขึ้น เมื่อสาวน้อยวัยแรกแย้มนามว่า ‘มินตรา’ ต้องย้ายมาอยู่กับเพื่อนรักของพ่อที่เธอเรียกว่า ‘อาธร’ เธอแอบชอบเขามาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย เมื่อมีโอกาสจึงใช้มารยาหญิงอันไร้เดียงสายั่วยวนให้เขาหลงใหล พลีกายให้อาหนุ่มใหญ่คนนี้จนเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว ooooooooooo “จะกินเค้กหรือกินมินเนี่ย” “อาไม่ค่อยหิวเค้กแล้วอ่ะ อยากกินคนที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า” ว่าพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ “ก่อนจะกินต้องให้ของขวัญมินก่อนนะคะ” “ได้สิ ไปตอนนี้เลยไหม” “จะรออะไรล่ะคะ”

เพราะความเข้าใจผิด ทำให้ 'ชวกร' ตั้งแง่และมีอคติกับ 'ปัถยา' จนนำไปสู่ปัญหาเรื่องงาน และเขาก็คิดว่าการไม่มีเธอมาคอยป้วนเปี้ยนให้ขวางหูขวางตา มันจะทำให้เขาทำงานอย่างมีความสุข แต่พอเอาเข้าจริง ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด แล้วก็เป็นเขาเองที่ยื่นมือเข้าไปช่วย เพื่อให้เธอได้ทำงานต่อไป . “คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เขาพยายามบังคับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด เพราะตอนนี้เขาต้องต่อสู้กับอารมณ์ภายในกายตนเองอย่างสุดความสามารถ “มีคนงานโทร.ไปบอกรุ้งว่านายช่างไม่สบายมาก แต่ไม่ยอมไปหาหมอ เขาเลยให้รุ้งมาช่วยพูดกับนายช่างและให้พานายช่างไปหาหมอค่ะ” เมื่อทราบเหตุผลของการมาปรากฏตัวของหญิงสาวเขาก็ประมวลผลได้ทันทีว่าคนที่โทร. ไปบอกเธอจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากวิภา คนที่ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ “ผมไม่ได้เป็นอะไร คุณกลับไปเถอะ” เขาบอกพร้อมกับผลักประตูจะปิด หากเธออยู่นานกว่านี้เขาไม่มั่นใจว่าเธอจะปลอดภัยจากความต้องการที่กำลังจู่โจมเขาอย่างหนักในตอนนี้ไหม ยังไม่ทันที่ประตูจะปิดสนิท หญิงสาวก็ใช้มือยันมันไว้สุดแรงพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปในห้องชายหนุ่ม “ไม่เป็นที่ไหนกันคะ ดูสิหน้าแดงขนาดนี้ ตัวก็รุมๆ ด้วย” คนตัวเล็กว่าพลางเขย่งปลายเท้าขึ้น เอื้อมมือไปแตะหน้าผากและแก้มของเขาเพื่อดูว่าเขายังมีไข้อยู่ไหม “คุณรู้ตัวรึเปล่าว่าคุณกำลังทำให้ผมทนไม่ไหว” ตัวเขาสั่นเทา ดวงตาเป็นประกายจ้องมองคนตรงหน้าด้วยแรงปรารถนาที่อัดแน่นในกาย “ตกลงนายช่างเป็นอะไรกันแน่คะ บอกรุ้งมาสิคะ” หญิงสาวยังงงกับพฤติกรรมของเขา ไม่เข้าใจที่เขาพูด “ถ้าไม่อยากเสียใจภายหลังก็เอามือคุณออกไปจากตัวผม” เขาบอกตะกุกตะกักอย่างพยายามสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นอย่างรุนแรง “ยิ่งนายช่างพูดรุ้งยิ่งงง” ปัถยาไม่ได้ทำตามที่ชายหนุ่มบอก มิหนำซ้ำยังขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับวางมือที่หน้าผากและตามเนื้อตัวชายหนุ่มอีกครั้งอย่างห่วงใย “ผมทนไม่ไหวแล้วรุ้ง คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม” เขาก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากมองเธอด้วยสายตาเว้าวอน พร้อมกับช้อนอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาอยู่ในวงแขนก่อนจะก้าวยาวๆ ไปที่เตียงนอนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล “ช่วย ช่วยอะไร แล้วช่วยยังไงเหรอคะ” คนถูกขอให้ช่วยเอ่ยถามเขาเสียงสั่น ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด ทั้งยังรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว ในใจก็เต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ ชวกรก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหู ทำเอาคนฟังขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อเข้าใจความหมายของเขา พร้อมกับเบิกตาโพลง ทำอะไรไม่ถูก

นางตกเป็นทาสความใคร่ของเขา ความสุขสุดหฤหรรษ์ทำให้นางไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากการตอบสนองและรองรับอารมณ์ตัณหาจากชายอันเป็นที่รัก ในทุกค่ำเช้า เขาครอบครองนางที่มีสติรางเลือนด้วยความเสน่หาแสนป่าเถื่อนแบบที่ไม่เคยกระทำกับหญิงอื่น ราวกับต้องการความแน่ใจว่าทุกลมหายใจของนางมีเพียงเขา... ฮั่วเฟยเฟยไม่ล่วงรู้สักนิดว่า เฉียนฟานเหวินได้ใช้ความหอมหวานล่อลวงให้นางร่วงหล่นสู่หลุมพรางของการแก้แค้น!