เธอไปเที่ยวญี่ปุ่น พึ่งเข้าร่วมเทศกาลอาซากุสะคันนง ครั้งแรกในชีวิต อยุ่ดีๆ ก็ต้องย้อนกลับไปสมัยเอโดะ จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย ป่วน จึงเกิดขึ้น เมื่อลืมตาพบว่าเธออยู่ ในสถานที่เรียกว่า "โคมแดง"

วิญญาณคนตาย ทุกดวงล้วนไปเกิดใหม่ แต่เหตุใดเธอถึงย้อนมาในอดีต ถึง 800 กว่าปี แถมยังเป็นเด็กน้อยแค่ 8 ขวบ! ดอกเอ๋ยดอกแก้ว พี่รู้แล้วเจ้าหอมเพียงใด หวังสนิทคิดเปลี่ยนใจ รับพี่ไว้ในอ้อมอกเจ้าเอ่ย

เสียงลมหายใจสุดท้ายอธิฐาน หากย้อนเวลากลับไปยังอดีตได้ ฉันขอไม่เลือกเขา อาจเพราะคำขอที่แสนเจ็บปวด เธอจึงสมหวังย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

พราะกำไลหยกสีเขียวลายเส้นสีทอง ทำให้เธอต้องข้ามภพมาต้าชิง ท่ามกลางสงครามการชิงบังลังค์ ศึกครั้งนี้เธอขอไม่เกี่ยวข้อง ขออยู่คนเดียวได้ไหม แต่พวกเขาไม่ฟังจะลากเธอขึ้นเตียงอย่างเดียว!

ลลิน สาวน้อยอายุย่าง19 เธอตัวเล็ก ผิวขาว ผมดกดำ ตาโตกลมแป๋ว ใบหน้าเหมือนตุ๊กตา แม่ของเธอโดนคดีร้ายแรงทางการเมืองจนต้องหลบหนีออกนอกประเทศ เมื่อไม่มีญาติคุณแม่จึงฝากลลินไว้กับพ่อเลี้ยงกล้ามโตที่ชื่อว่าภูผา ภูผาเป็นนักต่อสู้MMAที่ หล่อเหลา ลุคดูร้ายๆแบบแบดบอย เขาเป็นนักกีฬาดาวรุ่งและไฟแรง เขาเป็นคนดุดัน โมโหง่ายและใจร้อนแต่อบอุ่นและมีความรับผิดชอบสูง ลลินเป็นคนน่ารักและใจเย็นเธอกับเขาอยู่ด้วยกันจนผูกพัน เกิดกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยากเกินบรรยาย สาวน้อยหวั่นไหวกับความแข็งแกร่งและหล่อเหลาของคุณพ่อ พ่อเลี้ยงก็หลงรักและหวงแหนลูกสาวแสนสวยตัวน้อยๆ ทั้งคู่จะอยู่ดูแลกันจนสมหวังในความรักได้หรือไม่ คอยติดตามกันได้เลยค่ะ

: ซูเฉินเคราะห์ร้ายสูญเสียการมองเห็นจากการเผชิญหน้ากับชายแก่ลึกลับ จากเด็กหนุ่มที่เคยยืนอยู่จุดสูงสุดในตระกูลกลับร่วงลงมาสู่ก้นเหวแห่งความมืดมิด แม้จะทุกข์ทรมานกับโลกอันดำมืด แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้โดยง่าย ซูเฉินยังคงมุ่งมั่นฟันฝ่าอุปสรรคต่อไป เพื่อลิขิตโชคชะตาของตัวเองและเผ่ามนุษย์ขึ้นเสียใหม่!

หลิงตู้ฉิง ตอนนี้ได้เข้าไปอยู่ในวังวนแห่งความวุ่นวายเป็นที่เรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหายนะของตระกูลมี่ ความน่ารำคาญของจักรพรรดิอาณาจักรจันทราเหลียงซาน การดวลกันของเหล่านักศึกษาของเขาที่จะทำให้โลกตะลึง และยังมีความวุ่นวายใหม่ๆ ของคนจากสำนักต่างทวีปหน้าใหม่ๆที่ต้องการจะบุกคฤหาสน์เขาเพื่อชิงของล้ำค่า!

ฉู่ชวิ๋นโดนเสนห์ของราชินีเองทำให้ประมาณต้องถูกขุมขังถึง 50 ปี! ตลอดเวลา 50 ปีนี้คนรอบข้างของฉู่ชวิ๋นต้องหาทางเอาตัวรอดกันเองแล้วแบบนี้พวกเขาจะเอาตัวรอดจากบรรดาศัตรูของฉู่ชวิ๋นไปได้ยังไง ติดตามได้ใน จักรพรรดิเซียนหวนคืน เล่ม 14

ฉู่เหิน จากเด็กหนุ่มธรรมดา จู่ ๆ ก็ได้ระบบวิเศษมาอยู่ในตัวและกลายเป็นจอมยุทธ์ผู้เก่งกาจ ทุกอย่างในชีวิตเขาเริ่มเปลี่ยนไป มีสิ่งที่ต้องปกป้องเพิ่มมากขึ้น ซึ่งศัตรูเองก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

“ถ้าเธอไม่เปลี่ยนใจฉันจะไม่เกรงใจนะ” กระป๋องเบียร์เย็นเฉียบแตะลงด้านข้างของแขนเรียวที่เจ้าตัวดันมือกับอกกว้าง เขาเลื่อนมันเบาๆ มาตามลำแขนเข้าหาตัวหญิงสาวท่ามกลางสายตาจับจ้องมอง เธอมีอาการขนลุก ตัวสั่น ตาเบิกกว้าง ขนอ่อนบนกายสาวลุกตั้งจนรูขุมขนดันตัวขึ้น ตุ่มความรู้สึกกระจายไปทั่วลำแขน เนินอก ลำคอ จู่ๆ เขาก็เทเบียร์ทั้งกระป๋องลงมาบนตัวเธอ ไล่ราดจากแก้ม ปลายคาง ลำคอ เนินอก

เมื่อความรักเกิดจากการข้ามกาลเวลา แต่คนรักกลับจำเขาไม่ได้จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นโดยมีใครบางคนอยู่เบื้องหลัง และความทรงจำที่หายไปนั้น ได้นำพาโรคประหลาดที่ไม่มีใครรักษาหาย

เมื่อสามีให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้เพราะอุบัติเหตุ ปราณปรียาจึงต้องหาทางออก เธอได้พบกับเด็กหนุ่มที่ชื่อกวิน และนั่นคือที่มาของคำว่า...ชู้รักผู้ประกาศข่าวสาว

เมื่อเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งนาวาลซีแลนด์เข้าพิธีอภิเษกสมรสกับเจ้าชายเดวิดแห่งอัสเกรการ์ด ทรงหวังว่าจะมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุข แต่หารู้ไม่ว่า การแต่งงานครั้งนี้ กลับนำมาซึ่งกลกามที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ในตอนแรก ‘ริลลดา’ ตกลงว่าจะยอมเป็นแฟนกับ ‘คีตธัชญ์’ ลูกเลี้ยงสุดที่รัก เพื่อปกป้องเกียรติยศและศักดิ์ศรีให้กับเขา แต่ด้วยนิสัยที่ชอบความตื่นเต้น ท้าทาย กล้าได้กล้าเสีย และใจถึง ทำให้ริลลดาถลำลึก และก้าวไปไกลกว่านั้นมาก เธอต้องการสั่งสอนทุกคนที่ทำร้ายลูกชายสุดที่รักของเธอ ไม่ว่าการกระทำนั้นจะต้องแลกด้วยอะไร หรือเสี่ยงอันตรายแค่ไหนก็ตาม...

เมื่อผู้เป็นพ่อเสียชีวิต และพิมพ์มาดาจำต้องรับตำแหน่งแทน เธอจึงจำเป็นต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อำนาจมา ไม่เว้นแม้แต่ต้องยอมพลีกายของตัวเอง

เธอสวย... เธอเซ็กซี่... เธอร้อนแรง... และเธอ...ยอมเสี่ยงเพื่อภารกิจ เมื่อสายลับสาวอย่างพลอยนภัสร์ถูกเส็งจับตัวไปบำเรอกาม แถมยังส่งต่อให้นายพลพลกฤต ที่เบื้องหน้าเป็นคนดี แต่เบื้องหลังคือพ่อค้ามนุษย์และยาเสพติด เหล่าสายลับกลุ่มกุหลาบขาวจึงต้องหาทางช่วยพลอยนภัสร์กลับมาให้ได้

เมื่อชาลาโชคต้องการภรรยาในนามเขาจึงต้องล่อหลอกผู้หญิงซื่อ ๆ เซ่อ ๆ คนหนึ่งให้ยอมตกลงเซ็นสัญญาทำงานนี้ให้กับเขา หลังจากเลือกสรรมาเป็นอย่างดี กระยาหงันก็ได้เป็นหญิงสาวผู้โชคดีคนนั้นที่ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกแล้ว เรื่องราววุ่น ๆ ของหนุ่มเพลย์บอยลูกครึ่งไทย – จีน และสาวซื่อใส ผู้มองโลกในแง่ดี

• หลังจากการเป็นเจ้าของศาลาไป่หยู่ ลั่วอู๋สังเคราะห์ยารวบรวมวิญญาณขึ้นมาได้ เลยเป็นเป้าหมายโจมตีของ หอคอยหวงชา ทั้งกว้านซื้อวัตถุดิบทั้งหมด ทั้งส่งคนมารังหวาน และยังมีแผนการอีกมากมายเพื่อที่จะกำจัด ศาลาไป่หยู่ออกไปจากเขตเมืองแห่งความพินาศ

This is a love of people whose passion and violence are hidden in their hearts by Rain or Rennie, the Dark Hunters are watching.

ในยุครุ่งอรุณ 50 ปีหลังหายนะ กฎค่อยๆ ถูกสร้างขึ้นใหม่ อารยธรรมถูกละทิ้ง ความป่าเถื่อนและความปรารถนามีอยู่ทั่ว เหล่าผู้บุกเบิกและขุนนางที่ทรงพลังกุมอำนาจในเมือง เหล่าอมนุษย์ปกครองผืนป่า มนุษย์เลือดบริสุทธิ์ที่ไม่สามารถกลายพันธุ์ได้จะตกอยู่จุดต่ำสุดของห่วงโซ่อาหาร พวกเขาถูกควบคุม กดขี่เปรียบเสมือนเหยื่อที่ไม่มีพลังพอจะต่อต้าน เด็กหนุ่มสายเลือดมนุษย์บริสุทธิ์ปรากฏตัวในโลก ด้วยดาบยาวในมือเขา เขาท่องผ่านนรกบนดินนี้ เริ่มจากคนไร้ชื่อและกลายเป็นคนที่ใครๆ ต่างหวาดกลัวด้วยการตั้งตนเป็นศาลเตี้ย ทำให้ชื่ออัศวินดำกลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก!

“เปียกซกขนาดนี้ยังปฏิเสธอีกนะ อยากตั้งแต่เห็นเขาเอากันแล้วสิท่า” “พี่ธิว...” ทองธิวกระแทกปากบดปากอิ่มแรงๆ ดูดรัดลิ้นหวานรูดเลีย หงายฝ่ามือประกบช่อเนื้อกลางหว่างขาสาวบีบย้ำเป็นจังหวะ “อยากให้ฉันหยุด งั้นก็เลือกทางตายใช่ไหม” “พี่ธิว...” เธออยากร้องไห้ขณะที่หอบกระเส่าอย่างมีอารมณ์ร่วม แต่ความรู้สึกผิดครอบงำจิตใจ ทำแบบนี้ก็เท่ากับเธอเป็นชู้กับเขา แต่ถ้าไม่ทำพวกเธอก็อาจถูกฆ่าตายหมด

“อยาก! ไม่ใช่เหรอ” “มันไม่ถูกต้อง น้าภูมิอย่าทำอย่างนี้” เธอส่ายหน้ายิก ผมเผ้าสะบัดกระจาย แววตาตื่นตระหนก ใช่ว่าไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูด ตรงกันข้าม เธอเข้าใจดีทีเดียว ภาคภูมิกำลังพูดถึงเรื่องอะไร “อะไรที่ไม่ถูก ผู้ชายผู้หญิงเวลามีอารมณ์ เขาก็เรียกแบบนี้ทั้งนี้ จะ ‘อยาก’ ‘เสี้ยน’ ‘งุ่นง่าน’ พูดให้สวยหรูดูดียังไง มันก็แค่อยากระบายความเงี่_นทั้งนั้นแหละ” เสียงห้าวต่ำ น้ำเสียงหยันเยาะ แววตาจับจ้องดวงหน้าใสของสาวน้อยวัยหวานไม่วางตา ภาคภูมิใช้มือตะปบปลายคางมนจับตรึงให้เชิดหน้าสบตา “แล้วนี่ก็ถูกต้องที่สุดแล้ว เธอเป็นผู้หญิง ฉันเป็นผู้ชาย ทำเรื่องอย่างนั้นได้ใครจะว่า” “แต่ๆ แต่ว่านุสเป็นเพื่อนกับหลานน้าภูมิ พูดไปก็เหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง” “ก็แค่เพื่อนของหลาน อีกอย่าง...” ภูมิเลิกคิ้วยียวน มองหน้ายุ่งเหยิงของสาวน้อยอย่างเห็นเป็นเรื่องขำ “ความอยากมันไม่เลือกญาติพี่น้องหรอก”

‘มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่จะมีเมียน้อย’ “อย่าอ้างแต่เรื่องพวกนั้นได้มั้ย มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่จะมีกิ๊กมีกั๊ก มีเล็กมีน้อย” ประโยคนี้อีกแล้ว! แอมฟังแล้วกัดฟันอย่างเจ็บใจ ตาวาววับจับจ้องหน้าคนเคยรัก “งั้นมันคงเป็นความจำเป็นแล้ว ที่ผู้หญิงอย่างแอมจะต้องเปลี่ยนมุมมอง หาหนุ่ม หาผัวสำรองเอาไว้ใช้งานเวลาผัวที่บ้านมันอยากจะเปลี่ยนรสชาติเปลี่ยนกลิ่นใหม่” “แอม! อย่ามาหาข้ออ้างลบล้างความผิดตัวเอง ผู้หญิงกับผู้ชายมันเหมือนกันที่ไหน” *********** เมื่อสามีขยันนอกกาย แล้วผิดมากไหม? หากเธอจะเผลอมีใจให้ชายคนอื่น “พี่เสก...ปละ ปล่อยแอมเถอะจ้ะ” แอมสะดุ้ง พยายามขืนตัวลุกออกห่าง ลมเย็นๆ พัดกรูผ่านร่าง เธอใจไหววาบ มันช่างคล้ายกับเหตุการณ์ในคืนนั้น เสกชะงักมือ มองสบตาตื่นๆ อีกครั้งก่อนจะยอมปล่อยให้เธอหยัดตัวยืน “เอ่อ แอมกลับบ้านก่อนนะจ๊ะ” แอมรีบบอก หมุนตัวเดินไปหาประตูกระจกที่อยู่ห่างแค่สามก้าว ยังไม่ทันได้ก้าวผ่านธรณีประตูออกไป ร่างกายก็ถูกดึงจนหมุนกลับอีกครั้ง คราวนี้ไม่ล้ม และกายสูงใหญ่ของเสกก็ยืนอยู่ข้างหน้า เธอเงยหน้ามองอย่างตกใจและแปลกใจ เขาก้มลงมา แววตาหื่นหิวบางอย่างไม่ปิดบัง เธอใจสะท้าน เขาเอื้อมมือไปจับประตูดึงรูดปิด เสียงหมุนปิดล็อกดังคลิก ใจดวงน้อยกระตุกวาบ “พี่ทนไม่ไหวแล้วแอม...”

‘แพศยา’ คำพิพากษานี้ถูกต้องแล้วหรือ??? “อย่าล้อเล่นบ้าๆ นะ” เนยได้สติ ดิ้นรนผลักไสกายแกร่ง แต่นั่นกลับเป็นเหมือนสัญญาณการเปิดศึก ปกรณ์ไม่คิดถอยห่าง เขาไม่สนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร เขาต้องการเธอตามสัญชาตญาณของเพศผู้ เรือนร่าง กลิ่นกาย ความสวยงามน่ารักของเนยทำให้เขามีอารมณ์ต้องการจนเกินจะควบคุม “ใครว่าล้อเล่น” จมูกและปากรุมร้อนกดไปตามนวลแก้ม เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางซ้ายเขาซุกไซ้ด้านขวา เธอหลบขวา เขาระรานด้านซ้าย พยายามที่จะประกบปากจิ้มลิ้มนั้น แต่เนยไม่ยอมง่ายๆ ผลักดัน ทุบตี จิกข่วนสารพัดที่เธอคิดออกเพื่อให้พ้นจากความน่าอับอายตรงหน้า “อย่าทำบ้าๆ นะกร ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ” นี่มันผิด! มันไม่ควรเกิดขึ้น ปกรณ์เกิดบ้าอะไร ปกรณ์หยุดการระราน เงยหน้าขึ้นยิ้มใส่ตาตื่นๆ “ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ถ้าเธอจะเพิ่มตำแหน่งเมียของฉันเข้าไปด้วย”