<ทำไร> “คิดถึงคนถามอยู่” <หึ…> “อาบน้ำยังเปิดกล้องได้ไหม?” <อาบแล้ว> มีเสียงเตือนให้เปิดกล้อง ฉันกดเปิดกล้อง เห็นเขานั่งอยู่บนเตียงสวมกางเกงตัวเดียว ฉันขยับตัวกึ่งนั่งกึ่ง นอนพิงหัวเตียง ไฟในห้องฉันเปิดแค่สลัวๆ เท่านั้น ทิวก็ขยับตัว นั่งท่าเดียวกับฉัน ดูเหมือนเขาเพิ่งอาบเสร็จ ยังมีผ้าขนหนูคล้องคอเขาอยู่ <ทำไมไม่แต่งตัวดี ๆ> ฉันแสร้งตกใจเอื้อมมือดึงผ้าห่มมาคลุมกายจนถึงคอ ก็ฉันสวมชุดนอนเนื้อผ้าบางเบา ทว่าไม่ได้สวมบรา “จะนอนแล้วก็ต้องใส่ชุดนอนปะ”ฉันยู่หน้าใส่เขา ทีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนไม่ใส่ไม่เห็นทำเสียงดุแบบนี้เลย <…>

เขาเป็นรักแรกของฉัน ฉันรู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เขามาช่วยฉันจากการถูกแกล้ง ความรู้สึกมันพัฒนามาเรื่อยๆ ลงรากลึกไปแล้วละ ทุกครั้งที่เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าก็ได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่จะเป็นฉันสักที ที่โดนเขาเอา… มันจะฟินแค่ไหนกันนะ ไม่งั้นผู้หญิงพวกนั้นคงไม่ตามติดเขาเป็นเงา

'มีเพียงคนที่รักเราเท่านั้น ถึงเจ็บปวดกับการกระทำของเรา เพราะเขารักเรา เราถึงเชือดเฉือนหัวใจ ทำร้ายเขาได้เจ็บแสบกว่าใคร' ชาติที่แล้วฉีเซวียนไม่เคยเข้าใจความหมายของประโยคนี้ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีแข็งกร้าวที่ตนแต่งเข้ามาเป็นภรรยา ถึงได้ยอมอดทนทุกอย่าง ยอมทนอยู่ แม้ในวันที่เขาปราศจากยศถาบรรดาศักดิ์ ยอมทนอดมื้อกินมื้อกับนักโทษการเมืองที่ดูเหมือนไร้อนาคต ยอมร่วมทุกข์สุข ในวันที่เขาไม่เหลือใคร สายตาที่นางมองเขาก่อนสิ้นลมหายใจ สายตาที่บอกว่า ‘ชาติหน้าข้าจะไม่รักท่านอีก เพราะการรักท่านมันเหนื่อยเหลือเกิน‘ ฉุดกระชากลมหายใจเขาให้หลุดลอยตาม ภรรยา... หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะไม่รักข้าก็ได้ แต่ข้าฉีเซวียนคนนี้จะขอติดตามรักเจ้าทุกชาติไป

เมื่อ 'รมิตา' ต้องมาเป็นเลขาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ เพราะ 'ชัชนนท์' เป็นบอสของเธอ ที่เอาแต่จะหาเรื่องแกล้งเธอตลอดเวลา แต่ทว่ามีอะไรฝั่งใจชัชนนท์กันนะ ถึงได้แกล้งนางเอกของเรา แต่มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น

เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ซับซ้อนระหว่างเพื่อนสนิทกลุ่มนึง ที่ต่างคนต่างมีความลับระหว่างกันและกัน และอดีตเหล่านั้นได้กลับมาสร้างความขัดแย้งในปัจจุบัน เขา เธอ และเราจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม

นิยายรักโรแมนติกที่ถูกดัดแปลงเนื้อเรื่องมาจาก แค้นรักบทเรียนสวาท ver.20+ ซึ่งนิยายเล่ห์รักหนุ่มเพลย์บอยจะมีเนื้อหาไม่รุนแรงเพิ่มความฟินจิกหมอน สาวใสซื่อบริสุทธิ์ไม่เคยถูกมือชายใดต้องมาก่อน เธอตัดสินใจจะมอบครั้งแรกให้กับมาวินแฟนหนุ่มที่คบกันมา5ปีพึ่งเรียนจบจากเมืองนอกมาหมาดๆ กำลังจะมาทำงานที่บริษัทชั้นนำในไทย แต่ทว่านิชาดันจับได้ว่ามาวินและน้ำตาลเพื่อนรักของเธอแอบสวมเขาให้ จึงทำให้นิชารู้สึกโกธรแค้นทั้งคู่มากและคิดหาวิธีที่จะเอาคืนทั้งคู่ให้สาสม และโชคชะตาได้นำพาให้เธอมาเจอกับเมฆนักธุรกิจหนุ่มเพล์บอยลูกครึ่งสุดฮ็อตที่จะเป็นคนช่วยเปลี่ยนแปลงเธอให้เป็นคนใหม่

เมื่อก่อนฉันเป็นผู้หญิงใสซื่อจนถูกแฟนกับเพื่อนรักสวมเขาให้ วันนี้ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเอาคืนพวกเขาให้สาสมกับที่ทำไว้ โดยการช่วยเหลือจากนักธุรกิจหนุ่มเพล์บอยลูกครึ่งสุดฮอตที่จะช่วยสอนบทเรียนรักครั้งนี้

เจน จากมนุษย์ป้าผู้บ้าเกมบ้างานจนถูกเพื่อนรักฉกว่าที่สามีไปกินตับในห้องนอน ซ้ำร้ายประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต วิญญาณของเธอต้องไปติดอยู่ในร่างของอลิซเด็กสาวมัธยมปลายขี้โรคที่ฆ่าตัวตายในวันเดียวกันเพราะเธอมักจะถูกเพื่อนๆในโรงเรียนแกล้งตลอดจนกลายเป็นโรคซึมเศร้า

[บทที่ 421-480] ศึกจากคนนอกหรือจะสู้ศึกจากคนในครอบครัว ในระหว่างที่หลินชิงเหอกำลังใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่นั้น​ ตระกูลโจวก็กำลังเผชิญกับเรื่องราววุ่นวายครั้งใหญ่​ เมื่อหลานสาวห่างๆ​ คนหนึ่งของตระกูลได้ทำเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงและนำน้องชายอันธพาลของตนมายังเมืองหลวง​ แถมเรื่องราวก็ดูจะทวีความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อมีหญิงสาวข้างบ้านคนหนึ่งมาเป็นตัวแปรเสริม​อีกคน หลินชิงเหอจะครอบครัวจะแก้ปัญหานี้อย่างไร​ ติดตามได้ใน​ ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม​ เล่ม​ 8 เล่มนี้

'มีเพียงคนที่รักเราเท่านั้น ถึงเจ็บปวดกับการกระทำของเรา เพราะเขารักเรา เราถึงเชือดเฉือนหัวใจ ทำร้ายเขาได้เจ็บแสบกว่าใคร' ชาติที่แล้วฉีเซวียนไม่เคยเข้าใจความหมายของประโยคนี้ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีแข็งกร้าวที่ตนแต่งเข้ามาเป็นภรรยา ถึงได้ยอมอดทนทุกอย่าง ยอมทนอยู่ แม้ในวันที่เขาปราศจากยศถาบรรดาศักดิ์ ยอมทนอดมื้อกินมื้อกับนักโทษการเมืองที่ดูเหมือนไร้อนาคต ยอมร่วมทุกข์สุข ในวันที่เขาไม่เหลือใคร สายตาที่นางมองเขาก่อนสิ้นลมหายใจ สายตาที่บอกว่า ‘ชาติหน้าข้าจะไม่รักท่านอีก เพราะการรักท่านมันเหนื่อยเหลือเกิน‘ ฉุดกระชากลมหายใจเขาให้หลุดลอยตาม ภรรยา... หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะไม่รักข้าก็ได้ แต่ข้าฉีเซวียนคนนี้จะขอติดตามรักเจ้าทุกชาติไป

คำโปรย องค์หญิงหกมีความประสงค์อยากได้องครักษ์มาช่วยปกป้อง จากบรรดาพี่น้องที่คอยกลั่นแกล้ง ทว่าต่อมานางกลับไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า องครักษ์หนุ่มจึงงานเข้าจังๆ คราวนี้จะทำอย่างไรดีจะตายรึจะยอมทนทรมานดีเล่า

สวัสดีครับผมเจมครับ ผมเป็นเด็กหนุ่มวัย 8 ขวบ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ แต่ในวันหนึ่ง ครอบครัวของผมก็ได้ย้ายมาอยู่ในเมือง แล้วผมก็ได้เจอกับพี่ข้างบ้านคนหนึ่งครับพี่เขาชื่อว่าไทม์ครับ ความจริงผมแอบปลื้มพี่เขาตั้งแต่วันแรกที่พบกัน วันนั้นผมเห็นนกน้อยตัวหนึ่งตกลงมาจากต้นไม้ ผมกำลังจะเข้าไปช่วย ทว่าผมก็ต้องหยุดชะงัก เพราะพี่เขาดันมาช่วยซะก่อน แล้วหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นนะ..................................

หนังสือ “ความสุข” นี้ จะนำพาท่านไปสู่ดินแดนแห่งความสุข วิถีสุขง่าย ๆ การปรับจิตใจให้เป็นสุข รวมถึงวิธีการคิดให้เป็นสุข ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หนังสือเล่มนี้จะช่วยจรรโลงใจท่านให้เบาสบาย ด้วยใจที่เป็นสุข

สำหรับเรื่อง “หนูน้อยหอยแดง” เป็นซีรี่ย์ชุด Fast Food Sex : ลำดับที่ 26 ซึ่งเป็นเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่หลงทางเข้าไปในป่าคอนโดหรูย่านคนรวย นรกช่างเล่นตลกให้เธอต้องเจอกับเสือร้ายเช่นเขา ! พรหมจรรย์ที่ผลิแย้มจะรอดจากน้ำมือหนุ่มหล่อไฮโซไปได้อย่างไร ! ไปติดตามกันค่ะ

หนังสือที่พูดแทนทุกความรู้สึก ของคนแอบรัก

ความสัมพันธ์ลับๆของคุณหนูสุดหื่นลูกเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่คับฟ้า กับมือขวาของพ่อตัวเอง : : ข้างนอกเธอคือลูกสาวเจ้านาย แต่บนเตียงเธอคือเมียที่เขาไม่อาจต้านทานได้จริงๆ . . . ซีรีส์ คุณหนู 1. คุณหนูมาเฟีย 2. คุณหนูร้อนสองรัก

นางเป็นถึงฮองเฮา ผู้ยิ่งใหญ่แห่งวังหลัง แต่กลับถูกคนใกล้ชิดทรยศหักหลัง นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏ จนพระสวามีจำใจต้องพระราชทานยาพิษให้นาง นางตายตาไม่หลับ แค้นมันยิ่งนัก! แค้นเหลือเกิน ข้าจะต้องแก้แค้น!

ดอกไม้งามไม่หอม ดอกไม้หอมย่อมไม่งาม เปรียบได้ดั่งหมอหญิงผู้เย็นชาแห่งลั่วเหยา เพราะแม้จะรู้ว่าเฉียนเทียนเป็นอ๋อง แต่นางก็หาได้สมัครใจยอมรักษาคนป่วยเจียนตายเพราะอาการช้ำรักเช่นเขาไม่ หรูเฉวียหน้าแดงหนักขึ้น นึกโกรธตัวเองที่ปล่อยให้สาวรับใช้ปั่นหัวจนต้องเดินมาเหยียบหลุมพรางของเขาเข้าจนได้ ยามนี้ผู้ที่ตกทุกข์ก็คือนาง ผู้ที่รอดพ้นความลำบากก็คืออี้ฉิน เช่นนี้แล้วต้องเรียกว่าบัณฑิตแบกหญ้าให้ลากินย่อมมิผิด “ถ้าท่านยอมให้ข้าออกไปจากห้อง โดยที่ท่านสัญญาว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้แล้วล่ะก็ ข้าหรูเฉวียสาบานว่าจะไม่เอาเรื่องท่าน” “เห็นทีท่าจะยาก เพราะตอนที่ข้านำเจ้าเข้ามาในห้องนี้ คนทั้งหอนางโลมก็ล้วนแต่คิดว่าข้าเสพสมกับชายหนุ่ม ดังนั้นหากข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าเดินออกไปจากห้องโดยที่ปล่อยให้ตนเองรับกรรมเพียงลำพัง ข้าว่ามันไม่ถูก เพราะอย่างน้อยข้าไม่ได้เป็นฝ่ายรบเร้าให้เจ้ามาหา” “ท่าน ท่านยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือไม่” “ข้าย่อมเป็นลูกผู้ชายแน่นอน เมื่อคืนเจ้าเองก็เป็นผู้พิสูจน์แล้วมิใช่หรือ ว่าข้านั้นเป็นชายหนุ่มเต็มตัวและเลือดร้อนเพียงใด” “ท่าน ช่างไร้ยางอายนัก รังแกสตรีอ่อนแอเช่นข้าแล้วยังกล้าตีฝีปากกับข้าอย่างไม่ละอายอีก” เฉียนเทียนพรายยิ้มยั่ว “เรื่องตบตีกับอิสตรีข้าไม่ถนัด แต่ถ้าหากเป็นเรื่องบดจูบริมฝีปากสตรีผู้อ่อนแอเช่นเจ้าล่ะก็ข้าถนัดยิ่งนัก ว่าอย่างไรเล่าอยากให้ข้าช่วยทบทวนกลอนวสันต์เมื่อคืนอีกสักรอบหรือไม่เล่าภรรยา” หรูเฉวียจำต้องนิ่งสงบปากเพราะริมฝีปากของชายหนุ่มทำทียั่วเย้าจะโน้มลงมาหา “ท่าน ไม่ละอายข้าเลยรึ” “จะให้สามีอายภรรยา เช่นนั้นแล้วจะมีทายาทสืบสกุลได้อย่างไรกัน จริงหรือไม่”

ดาวค้างฟ้าต้องอับแสงเพราะปฏิเสธการไต่เต้าแบบที่ต้องขึ้นเตียงกับผู้กำกับ เพนนีอดีตนางเอกชื่อดังแห่งวงการต้องซมซานมารับงานแม่บ้านเพื่อความอยู่รอด แต่หน้าที่แม่บ้านในความคิดมันกลับตรงกันข้ามกับที่เห็น เมื่อแม่บ้าน ที่ต้องดูแลเด็ก กลับต้องมาคอยเอาใจม้าจอมพยศ หน้าที่ ดูแลผู้สูงวัยปริศนา ดันเป็นนายจ้างหล่อจอมหื่นที่จ้องจะเคลมเธอตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน เธอหวังแค่เงินค่าจ้าง เพื่อแก้ไขสถานการณ์อันบีบคั้น เขา หวังจะได้เธอทั้งตัว และหัวใจ เสียเท่าไหร่ เท่ากัน

ตอนพิเศษที่ทุกคนเฝ้ารอมาแล้วจ้า ใครรอความหวาน รอความหึงแรง เอาแต่ใจของพี่เยว่ ออดอ้อนออเซาะของน้องอิง เชิญมาโหลดจ้า ช่วยรีวิวให้กันสักนิดนะเจ้าคะ ขอกำลังใจให้คนเขียนด้วยเจ้าค่ะ

พิธีวิวาห์ของนางคือหน้าตาของคนตระกูลหยาง แต่ด้วยเคราะห์เข็ยและน้ำมือของชายลึกลับ กลับพลิกชะตาให้อิงหลงต้องกลายเป็นสตรีแปดเปื้อน คนทั้งเมืองดูถูกเหยียดหยาม ส่วนนางต้องถูกชายแปลกหน้าย่ำยี ด้วยความผิดที่ตนมิได้ก่อ อิงหลงกรีดร้องเสียงหลงเมื่อถูกเยว่เทียนคว้าร่างไว้ได้ ร่างเล็กถูกพลิกกายหันกลับมาเผชิญหน้ากับใบหน้าคมคายในระยะใกล้เพียงฝ่ามือกั้น ประหนึ่งดุจถูกมนตราเซียนเทพบุตรร่ายใส่ อิงหลงแม้จะหดคอเข้าหาตัวทั้งยังหลับตาแน่นไม่กล้าสบตา หากแต่กลับรับรู้ได้ว่าร่างสูงใหญ่ได้ใช้แขนทั้งสองสร้างกรงขังนางไว้เสียแล้ว ใบหน้างดงามหมดจดไร้ไฝฝ้า ดวงตาคู่โศกกลับซ่อนเร้นอยู่หลังเปลือกตาไม่ยอมลืมมามองเขา “หยางอิงหลง ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะชดใช้ในสิ่งที่ตระกูลเจ้าติดค้างข้าไว้ได้อย่างไรจึงจะสาสม” ได้ยินเช่นนั้นแล้วหัวใจของอิงหลงเต้นรัวเร็วเผลอลืมตาขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “พระองค์อย่าได้ทรงกล่าวหาครอบครัวของหม่อมฉันนะเพคะ ตระกูลหยางทำคุณงามความดีให้แก่เมืองถังและราชวงศ์ของพระองค์มาหลายรุ่น จะมีเรื่องใดเสื่อมเสียสร้างความขุ่นเคืองให้แก่พระองค์ได้อย่างไรกัน” ประกายตาของเยว่เทียนคมกริบแวบแรกคล้ายมองเห็นความขุ่นแค้นใจ อีกพักเดียวก็ดูคล้ายแววตาของเด็กเล็กที่ชอบเล่นสนุกอย่างไม่สนใจคำห้ามปรามของพ่อแม่ “อีกไม่นานไว้ข้าได้สมบัติของข้าคืนเป็นที่เรียบร้อย วันนั้นเจ้าค่อยรู้ความจริงก็แล้วกัน” มือกร้านกำยำสอดเข้ามาจากทางด้านหลังร่างของอิงหลง บีบประคองท้ายทอยของนางให้แหงนขึ้น ริมฝีปากกระจับกระด้างบดขยี้ลงมายังกลีบปากงดงามเนียนละมุน บดขยี้เคล้าคลึงรุนแรงอย่างเอาแต่ใจ แรกสัมผัสเล้าโลมหัวใจของอิงหลงถึงกับสะดุ้งขวัญหนี มือเล็กทั้งสองข้างทั้งทุบตีบนแผงอกกว้างเขากลับไม่แยแส ริมฝีปากรุนแรงเอาแต่ใจไม่ต่างจากอารมณ์ของชายหนุ่ม แม้จะออกแรงทุบตีสักเท่าไหร่แรงบดเคล้าก็หาได้เบาบางลง แขนทั้งสองข้างโอบกระชับร่างบอบบางแนบเข้าหากาย ริมฝีปากกลับมิยอมปลดปล่อยรสจูบเร่าร้อนดุจลมบูรพา ยามนี้แม้นจิตใจของนางจะแข็งแกร่งปานหลอมจากเหล็กไหล กลับอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงแข็งขืน หลงเหลือเพียงมือน้อยทั้งสองข้างกุมขยำอกเสื้อของรัชทายาทไว้แน่น ราวกับเป็นปราการสุดท้ายขวางกั้นมิให้ชายหนุ่มได้ใจมากไปกว่าเดิม ร้อนรสจุมพิตใดไหนจะเทียบเท่า เยว่เทียนเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสอันอ่อนละมุนบนริมฝีปากอ่อนนุ่มจนหมดหัวใจ นางแข็งกร้าวกับเขาห้าส่วนเขาก็จะรังแกนางให้หนักกลับไปเป็นสิบส่วน ครั้งแรกรังแกร่างกายไม่ว่าจะเป็นซักผ้า ผ่าฟืนหรือแม้แต่ยืนในห้องเครื่องนางกลับทนได้ทุกสิ่ง หากเป็นการข่มเหงทางจิตใจแม้จะหลอมดวงใจมาจากเหล็กไหลชายหนุ่มก็แน่ใจว่านางจะต้องหมดแรงขัดขืน

'มีเพียงคนที่รักเราเท่านั้น ถึงเจ็บปวดกับการกระทำของเรา เพราะเขารักเรา เราถึงเชือดเฉือนหัวใจ ทำร้ายเขาได้เจ็บแสบกว่าใคร' ชาติที่แล้วฉีเซวียนไม่เคยเข้าใจความหมายของประโยคนี้ ไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีแข็งกร้าวที่ตนแต่งเข้ามาเป็นภรรยา ถึงได้ยอมอดทนทุกอย่าง ยอมทนอยู่ แม้ในวันที่เขาปราศจากยศถาบรรดาศักดิ์ ยอมทนอดมื้อกินมื้อกับนักโทษการเมืองที่ดูเหมือนไร้อนาคต ยอมร่วมทุกข์สุข ในวันที่เขาไม่เหลือใคร สายตาที่นางมองเขาก่อนสิ้นลมหายใจ สายตาที่บอกว่า ‘ชาติหน้าข้าจะไม่รักท่านอีก เพราะการรักท่านมันเหนื่อยเหลือเกิน‘ ฉุดกระชากลมหายใจเขาให้หลุดลอยตาม ภรรยา... หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะไม่รักข้าก็ได้ แต่ข้าฉีเซวียนคนนี้จะขอติดตามรักเจ้าทุกชาติไป

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง