ฉันรัก...แต่เขาร้ายแถมยังคบกับเพื่อนในกลุ่มฉันอีก ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าเกลียดแต่เขาก็ทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน ฉันควรจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีนะ? #เนื้อหาบางตอน "ฉันได้ข่าวว่ามีรุ่นพี่มาติดพันนิ เธอตกลงคบกับมันใช่ไหม?" เขาไม่ตอบคำถามของฉัน พูดไปอีกเรื่องจนฉันที่มึนอยู่แล้ว ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย” ฉันเสียงดังกลับอย่างโมโห แต่ก็ต้องเบิกตาโต เพราะมือของเขาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อฉัน ทีละเม็ด ทีละเม็ด ฉันหอบหายใจแรง ใบหน้าเห่อแดงด้วยความอับอาย รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว “อย่านะ!!...นี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่” “อยากมีแฟนงั้นเหรอ? ต้องดูก่อนว่าฉันอนุญาตไหม?” "นายจะบ้าเหรอ? ฉันมีแฟนทำไมต้องถามนายด้วย ทีนายมีแฟน นายยังไม่มาถามฉันเลย กี่คนต่อกี่คนแล้วด้วย...ซุนมีอีก แฟนนายไม่ใช่เหรอ ยังมาทำอะไรแบบนี้กันฉันอีกนี้ หยุดนะ!!”

‘หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา!’ วาจานี้ลั่นครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากที่เยี่ยฉวนยังคงติดพันกับการฟาดฟันศัตรูเพื่อช่วยเยี่ยหลิงน้องสาวของตน โดยที่มีโม่อวิ๋นฉีคอยร่วมวงอยู่ตลอด พร้อมกันนั้นก็มีมือที่สามเข้ามาแทรกกลางระหว่างการต่อสู้แบบไม่ให้ได้พักหายใจอยู่เสมอ ๆ แต่ไม่ว่าศัตรูหน้าไหนต่อหน้าไหนจะเข้ามา ก็เป็นให้เขาได้พูดว่า ‘ข้าเป็นบิดาของเจ้าไง’ ทุกทีสิน่า มือที่สามนั้นเป็นใคร... และเยี่ยหลิงจะกลับไปหาพี่ชายตนได้หรือไม่... มาร่วมลุ้นกันได้ในหนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์เล่ม 5

หลังจากที่กลับออกจากสถานะผู้เฝ้ามองแล้ว โรเอลก็ใช้เวลาท่องเที่ยวไปกับชาร์ตอยู่สักพัก ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกคือ เขาถูกชาร์ล็อต ‘หลอก’ ให้อยู่ด้วยกันต่างหาก! ทางด้านฝ่ายอลิเซียและนอร่านั้นก็เข้าใจว่าที่โรเอลหายไปอยู่นี้คือการถูกชาร์ล็อตลักพาตัวไปโดยปริยาย นอกจากจะต้องลุ้นว่าสาว ๆ จะก่อเรื่องอะไรกันอีกแล้ว ยังต้องมาเครียดกับหนี้ของระบบที่ไม่รู้จะหามาใช้ยังไงด้วย! แต่ดูเหมือนว่านั่นยังไม่ใช่ปัญหาที่หนักที่สุดหรอกนะ ก็เพราะว่าตอนนี้เขาได้รับผลข้างเคียงจากสถานะผู้เฝ้ามองอีกแล้วน่ะสิ! โรเอลจะสามารถผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้อย่างไร โปรดติดตามอ่านได้ใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ bad end เล่ม 4

ข้าทำให้ท่านต้องพรากจากนางอันเป็นที่รัก ต่อให้ข้าทำดีต่อท่านมากแค่ไหน ท่านก็ไม่เคยเห็นความดีของข้า วันที่ข้าเจ็บปวดที่สุดคือวันที่ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน... แต่ท่านกับนาง...พลอดรักกัน เช่นนั้นข้าจะเป็นฝ่ายให้ท่านสมหวัง ครั้งแรกข้าให้อภัยท่าน... แต่นับจากนี้...คำว่าอภัย...ข้าไม่รู้จักอีกต่อไป!!!

ข้าทำให้ท่านต้องพรากจากนางอันเป็นที่รัก ต่อให้ข้าทำดีต่อท่านมากแค่ไหน ท่านก็ไม่เคยเห็นความดีของข้า วันที่ข้าเจ็บปวดที่สุดคือวันที่ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน... แต่ท่านกับนาง...พลอดรักกัน เช่นนั้นข้าจะเป็นฝ่ายให้ท่านสมหวัง ครั้งแรกข้าให้อภัยท่าน... แต่นับจากนี้...คำว่าอภัย...ข้าไม่รู้จักอีกต่อไป!!!

ถงเวย...ดาราสาวสุดปังตัวแม่แห่งยุค 2021 เจ้าของฉายา จอมวีน ต้องมาเสียชีวิตลงเพราะผู้ช่วยตัวแสบ แต่แทนที่วิญญาณของนางจะไปยังปรโลก กลับต้องมาเข้าร่างของ ถงเวยฮองเฮา หรือ...ถงเวยภาคอดีตของเธอ ที่แสนจะเรียบร้อยและเงียบขรึม ถงเวยภาคอดีตต้องการให้ถงเวยเสาะหาตัวคนร้ายที่ผลักนางตกน้ำจนตาย อีกทั้ง...ยัวไหว้วานให้นางมอบจี้หยกมันแพะล้ำค่าคืนแก่บุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งถงเวยภาคอดีตแอบสวมหมวกเขียวให้กับฮ่องเต้อยู่ภายในใจ ฮ่องเต้....ผู้มีนางในดวงใจอยู่แล้ว และชิงชังถงเวยภาคอดีตยิ่งนัก!

เพราะตายแล้วต้องมาสิงร่างตัวประกอบสุดน่าสงสารในนิยายที่ตัวเองยังอ่านไม่จบ หมิงรั่วรั่วจึงคิดจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของอันลั่วลั่ว ผู้อาภัพที่ต้องถูกประหารชีวิตก่อนวัยอันควร เพราะหลงกลตัวร้าย... หมิงรั่วรั่วตั้งใจว่านางจะตายซ้ำสองไม่ได้เป็นอันขาด ดังนั้น...นางจึงต้องช่วยพี่ชายของอันลั่วลั่วให้รอดพ้นกลอุบาย ช่วยครอบครัวสกุลอันมิให้ต้องพินาศ แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อนางเริ่มเปลี่ยนบทบาทของอันลั่วลั่ว ชีวิตใหม่ของนางก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อนางร้าย...คอยแต่จะหาโอกาสเกาะติดพี่ชาย ส่วนตัวอิจฉากับนางเอกดันจับมือแท็กทีมกันเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง เพียงเพราะ... เจ้าฮ่องเต้น่าตายนั่น...คอยแต่มาวุ่นวายเกาะแกะนาง แทนท่ี่จะเป็นนางเอกซึ่งเป็นคนรักของเขา! ป.ล. เรื่องนี้ไม่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนใดๆทั้งสิ้น อาจจะมีหลายๆอย่างไม่สมเหตุสมผล ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะเจ้าคะ^^

รติภพ ชายหนุ่มผู้มีความแค้นสั่งสมในใจ เขาคิดมาตลอดว่า การตายของบิดา เป็นการกระทำของคนในตระกูลธรรมรงค์ เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้ามาใกล้ชิดกับคนในครอบครัวนี้ ‘เพลงพิณ’ คือหญิงสาวที่เขาเลือกใช้เพื่อเป็นสะพานในการชำระแค้น ทว่า เรื่องราวทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามที่เขาวางแผนไว้ เมื่อเหยื่อถูกเปลี่ยนตัวในวันที่เขาต้องการเผด็จศึก เรื่องราวจึงกลับตาลปัตร ‘เพลงเพลิน’ หญิงสาวที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขาด้วยความจำยอม กลับค่อย ๆ มีตัวตนขึ้นในชีวิตของเขา เขาจะทำเช่นไร….เมื่อใจหนึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้น แต่อีกใจก็มากล้นไปด้วยความรัก

ร้อยรัก ผู้เชื่อมั่นในรัก แต่ไฉนเลยกลับถูกโชคชะตากลั่นแกล้งอยู่ร่ำไป คนที่คิดว่าใช่ กลับไม่ใช่ สุดท้ายยังต้องเข้าพิธีวิวาห์กับน้องชายของเจ้าบ่าว! +++++++++ ‘นี่คุณมานอนบนนี้ตั้งแต่เมื่อไร’ ร้อยรัก ถามเสียงห้วนแล้วก้มสำรวจตัวเองตามสัญชาตญาณ ‘ก็ตั้งแต่เมื่อคืนนั่นแหละครับ’ ‘ฉะ...ฉันนึกว่าคุณจะนอนข้างล่างเสียอีก’ คีรินทร์ หัวเราะขำ แล้วตอบกลับตรงๆ ‘ฝันไปเถอะ เหนื่อยจะตายมีที่นอนนุ่มๆ จะไปนอนที่พื้นเพื่อ...’ ‘ก็...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และคิดว่าคุณจะเป็นสุภาพบุรุษกว่านี้เสียอีก’ ‘ตื่นจากมโนได้แล้วคุณ คนที่แต่งงานกับคุณไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน แสนดี และเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่ต้องการหรอกนะ มีแต่ผม...ผู้ชายที่สันดานไม่ดีคนนี้แหละ’

เด็กกะโปโล’ คือคำจำกัดความของ วรรณวลี ในสายตาของหนุ่มหล่อพี่ชายข้างบ้านอย่าง พศวัต และ ‘ตาแก่’ ที่กล้าพูดว่าเธอเป็นเด็กกะโปโล คอยดูเถอะเด็กกะโปโลคนนี้จะทำให้ตาแก่ปากร้ายมาสยบแทบเท้าให้ได้ ในอดีตเขาเคยปฏิเสธการหมั้นหมายกับ วรรณวลี ตามความต้องการของผู้ใหญ่เพราะคิดว่าเธอยังเด็กเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่ในวันนี้เด็กสาวในอดีตกลับมาพร้อมการเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง เสน่ห์ยั่วยวนใจเขาอย่างร้ายกาจ และนั่นมันทำให้เขาอยากจะทำให้ความต้องการของผู้ใหญ่ในอดีตให้เป็นจริง …เขาต้องทำมันให้สำเร็จ ก็ผู้หญิงคนนี้เกือบจะถูกหมายปองให้เป็นของเขาตั้งแต่หลายปีก่อนแล้วนี่ และตอนนี้ก็ได้เวลาเอาจริง!!! “ยะ…หยุดนะ” ห้ามเสียงสั่นพร้อมทั้งดิ้นขัดขืนและพยายามดึงตัวเองกลับ แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ผล ยิ่งดิ้นชายหนุ่มก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นไปอีก “หือ…อย่าหยุดเหรอได้…จัดไป” “กรี๊ดดด! หยุดดด! ไม่ใช่อย่าหยุด ไอ้พี่พตบ้า” วรรณวลีตวาดแว้ดมือไม้ทั้งผลักไสทุบตีคนบ้ารัวไม่เลือกที่และไม่มียั้ง หลบได้ก็หลบแต่ถ้าหลบไม่ได้ไม่ก็ต้องโดนจนช้ำกันไปบ้างล่ะ “พอแล้ว พอแล้ว พี่ยอมแล้ว ไม่ทำอะไรเราแล้ว” พศวัตห้ามเสียงกลั้วหัวเราะ พร้อมทั้งหลบซ้ายหลบขวายกแขนรับกำปั้นน้อยๆ ที่รัวเข้าใส่อย่างรู้สึกสนุกมากกว่าเจ็บตัว “สัญญานะ” ถามอย่างระแวง “ครับ…” เพียงเท่านั้นมือบางก็ผลักอกกว้างแรงๆ เป็นการส่งท้าย ก่อนจะขยับตัวกลับมานั่งที่เบาะของตัวเองพร้อมทั้งรัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย อย่างน้อยก็ป้องกันไม่ให้เขากระชากเธอเข้าไปหาอีก ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงและแดงก่ำ “งั้นก็รีบๆ กลับบ้านสิคะ ฉัน…ว้าย!” วรรณวลีร้องเสียงหลง รีบยกมือปิดปากที่โดนพศวัตอาศัยโอกาสเพียงแค่เสี้ยวนาทีขโมยจูบไปอีกครั้งเอาไว้ ส่วนอีกข้างยกขึ้นชี้หน้าคนฉวยโอกาสที่นั่งหัวเราะยักคิ้วหลิ่วตาอย่างยียวนอย่างโมโหระคนอายจนตัวสั่น “เอาสิเรียกแบบนั้นอีกสิ ฉันๆ คุณๆ เนี่ย พ่อจะจูบให้หนำใจเลย”

เมื่อเหล่านักศึกษาสาวต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้าย สุดท้ายแล้ว จะมีซักกี่คนที่หลุดพ้นจากเงื้อมมือมาร

บทที่ 61-120 หลังได้ออกมาตั้งต้นชีวิตใหม่ด้วยตนเองในบ้านร้างที่ใครๆ​ ลือกันว่าเป็นบ้านผีสิงแล้ว​ แม่ม่ายน้อยอย่างจางซิ่วเอ๋อก็พยายามทำงานเก็บเงินให้ได้มากๆ​ เพื่อจะได้มีฐานะมากพอจะไม่ถูกใครในหมู่บ้านชิงสือข่มเหงรังแก​ แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวชวนปวดหัวทั้งหลายเท่านั้น​ เพราะนอกจากคนบ้านตระกูลจางแล้ว​ นางยังต้องรับมือกับครอบครัวฝั่งมารดาของมารดาเจ้าของร่างอีกด้วย​ เอาใจช่วยจางซิ่วเอ๋อไปด้วยกันได้ใน​ 'ทะลุมิติ​ไป​เป็น​แม่ม่ายสาวชาวสวน'​ เล่มนี้

“ถ้าออกจากเกมเมื่อไหร่อย่าบังอาจผลักเรากลับไป Friend Zone เด็ดขาด... ขอเตือน” เธอสะดุ้งกับน้ำเสียงของเขา “ไม่เห็นต้องทำเสียงดุ” “เราไม่มีวันยอมให้โอ๋ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะบอกไว้ก่อน เราจะสู้สุดใจเลย” เธอยิ้มตอบจางๆ ปกปิยะไม่รู้หรอกว่าโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์นั่นแตกต่างกับโลกเสมือนมากมายเพียงไร ผู้คนภายนอกจะสุมหัวกันก่นด่าว่าร้ายเด็กอายุน้อยสองคนที่ริอ่านประกาศตัวเป็นแฟนกันอย่างเปิดเผย ครอบครัวของเขาอาจจะอึ้งกับความถังแตกของครอบครัวเธอ ส่วนพ่อกับพ่ี่ชายของเธออาจจะไถเงินจากเขา ทุกอย่างมันจะพังพินาศย่อยยับจนแม้แต่คำว่ารักก็เอาไม่อยู่ บางทีอาจจะดีกว่าถ้าปล่อยให้มันอยู่ที่นี่ ความรักของเราสองคน เก็บมันให้มีชีวิตอยู่ในสวรรค์แห่งนี้ตราบนานเท่านาน

“ เมียไม่ใช่แม่ไม่จำเป็นต้องรายงานทุกเรื่อง” “ พอดีฟ้าก็ไม่ได้อยากเมียและก็ไม่ใช่แม่ ” " ที่จริงก็ไม่ได้อยากให้เธอมาเป็นเมียฉันนะ" " แล้วถามฟ้าไหมว่าอยากเป็นเมียนายหัวหรือเปล่า"

กลุ่มของเฉินอีเจอพวกหุ่นยนต์ไล่ตามแต่ก็รอดกันมาได้ ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางกันมาถึงที่ว่าการเมืองลอสแอนเจลิส ทว่าก็ต้องพบว่าเมืองนี้ได้ล่มสลายไปแล้ว และต่อไปโลกใบนี้ก็จะกำลังสูญสิ้น หากแต่จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ดังนั้นแล้วพวกเฉินอีจึงต้องลุกขึ้นต่อสู้!

ผ่านมาจนถึงตอนนี้ อวี้ฮ่าวหราน มหาจักรพรรดิแห่งมวลเทพที่เพิ่งกลับมาจากที่ติดอยู่ในดินแดนแห่งเทพเจ้านานถึง 3 หมื่นปีก็ยังคงต้องเจอกับฝูงมดแมลงตามรังควานเหมือนเดิม รวมไปถึงคอยแก้ปัญหาให้กับคนรอบตัวของเขาที่อาจเดือดร้อนจากลูกหลงของไอ้พวกมดแมลงที่ยังคงไม่ละความพยายามในการจัดการกับมหาเทพอย่างเขาคนนี้! อย่างเช่นพวกองค์กรอสรพิษ แต่สิ่งดี ๆ ก็ยังมีอยู่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นถวนถวนลูกสาวตัวน้อย หรือจะเป็นการที่อยู่ๆพ่อตาของเขาก็ตัดสินใจยกบริษัทซงชานให้เขาเป็นผู้บริหาร ! ...เรื่องราวทั้งหมดนี้สามารถติดตามได้ในท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ เล่มที่ 2 !

เพราะตายแล้วต้องมาสิงร่างตัวประกอบสุดน่าสงสารในนิยายที่ตัวเองยังอ่านไม่จบ หมิงรั่วรั่วจึงคิดจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของอันลั่วลั่ว ผู้อาภัพที่ต้องถูกประหารชีวิตก่อนวัยอันควร เพราะหลงกลตัวร้าย... หมิงรั่วรั่วตั้งใจว่านางจะตายซ้ำสองไม่ได้เป็นอันขาด ดังนั้น...นางจึงต้องช่วยพี่ชายของอันลั่วลั่วให้รอดพ้นกลอุบาย ช่วยครอบครัวสกุลอันมิให้ต้องพินาศ แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อนางเริ่มเปลี่ยนบทบาทของอันลั่วลั่ว ชีวิตใหม่ของนางก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อนางร้าย...คอยแต่จะหาโอกาสเกาะติดพี่ชาย ส่วนตัวอิจฉากับนางเอกดันจับมือแท็กทีมกันเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง เพียงเพราะ... เจ้าฮ่องเต้น่าตายนั่น...คอยแต่มาวุ่นวายเกาะแกะนาง แทนท่ี่จะเป็นนางเอกซึ่งเป็นคนรักของเขา! ป.ล. เรื่องนี้ไม่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีของจีนใดๆทั้งสิ้น อาจจะมีหลายๆอย่างไม่สมเหตุสมผล ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะเจ้าคะ^^

คบกันมาหลายปี พอมาถึงวันนี้เขาบอกเลิกฉันและก็บอกกับฉันว่าคิดกับฉัน...แค่พี่น้อง

เธอหลุดมาอยู่ต่างโลกด้วยความบังเอิญหรือจะเป็นเพราะโชคชะตาเล่นตลก เธอตายและหลุดเข้ามาในร่างของเด็กหญิงวัย 5 ขวบในโลกแฟนซีที่มีสัตว์อสูรและเวทย์มนต์ แถมเธอยังมีครอบครัวแสนจะอบอุ่นและพี่ๆสุดหล่อล้อมหน้าล้อมหลังคอยเอาอกเอาใจไม่ห่าง เธอโกหก ครอบครัวอบอุ่นบ้าบออะไรกัน!! พ่อในนามของเธอดุอย่างกับหมา...เจอกันวันแรกก็เอาดาบมาจ่อคอเธอซะแล้วแถมยังรู้ได้แทบจะทันทีเลยว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวตัวจริงของเขา พวกพี่ชายในนามของเธอก็ทำเหมือนตัวเธอเป็นอากาศธาตุ!! เธอขอให้พวกเขาปล่อยเธอไปพวกเขาก็ไม่ยอม...ถึงจะปากดีบอกให้พวกเขาปล่อยเธอไป แต่อายุเท่านี้ถ้าพวกเขาปล่อยเธอไปจริงๆเธอจะไปทำอะไรได้กันเล่า! ออกไปไหนไม่ได้ก็อยู่มันทั้งๆแบบนี้นี่แหละ...โชคดีเหลือเกินที่ครอบครัวของเด็กคนนี้ร่ำรวย อย่างน้อยก็ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ซุกหัวนอนและของกิน แถมเด็กคนนี้ยังฝากฝังให้เธอช่วยดูแลครอบครัวนี้ด้วย ซึ่งน่าจะเกี่ยวกับฝันร้ายเรื่องความตายของคนในบ้านนี้หรือเปล่านะที่เด็กคนนี้ยังเป็นกังวล แต่เด็กคนนี้หวังจะให้เธอช่วยอะไรกัน แค่ช่วยเหลือตัวเองเธอยังจะไม่รอด...พ่อในนามก็มองหน้าเธออย่างกับมองขี้ คนอื่นๆในบ้านก็ห่างเหินเหลือเกิน นี่มันบ้านแห่งความหม่นหมองชัดๆ!! ปฏิบัติการแรกเพื่อความสบายของตัวเอง...อะแฮ่ม หมายถึงเพื่อความกลมกลืนกับครอบครัวนี้ต่างหาก เธอจะต้องพยายามเอาชนะใจพวกเขาให้ได้ก่อน ส่วนเรื่องๆอื่นๆค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน...คิดมากตอนนี้ไปก็ปวดหัว เอาเป็นว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะนะ!

ยิ่งเห็นว่าอาภรณ์ตัวในเริ่มขยับเลื่อนหลุด ทำให้เห็นผิวกายและมัดกล้ามเนื้อของบุรุษเพศที่เผยเร้น รู้ดีว่าไม่ควรมองแต่นางก็ไม่อาจละสายตาจาก ริมฝีปากขยับมุบมิบไปมาพยายามฝืนมิให้เผยรอยยิ้มที่ดูหื่นกระหาย เส้นสายลายกล้ามเนื้อเด่นชัดขึ้นเมื่อเขาขยับหันหลังก็ทำให้หนั่วนัวเผลอยิ้มแย้มโง่งมออกมาอย่างเผลอไผล คนเรานั้นย่อมต้องชมชอบในสิ่งที่งดงามและเจริญหูเจริญตา... เป็นธรรมดาสิ! ท่านเซียนผู้ดูแลนี้หากมองภายนอกแล้วดูเป็นสุภาพชนที่นุ่มนวลอ่อนโยน แต่หากมองจนถึง ‘เนื้อแท้’ ใต้ร่มผ้าแล้วก็นับว่าดูองอาจกำยำไม่น้อย มัดกล้ามเนื้อช่วงบนนั้นยากจะอธิบาย เพียงแค่มองดูไกลๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้ว ไหล่กว้างเอวสอบ อีกทั้งกล้ามเนื้อช่วงบั้นท้ายนั้นก็ดูตึงแน่นไม่น้อย... บั้นท้าย! หนั่วนัวที่ไล่สายตามองไปเรื่อยๆ ดวงตาพลันเบิกกว้างแทบหลุดถลนร่วงบนพื้น จ้องบั้นท้ายตาค้างทั้งยังอ้าปากกว้างด้วยความตื่นตะลึงมองดูร่างกายเปล่าเปลือยของท่านเซียนแม้จะเห็นจากทางด้านหลังหัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระรัวดุจจะทะลุหลุดออกมา เมื่อครู่นางจ้องอย่างเพลิดเพลินไปหน่อยจึงไม่ได้ทันมองว่าอาภรณ์ทั้งหมดของท่านเซียนถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อใด พลันเรียวขากำยำก็ขยับยิ่งเห็นว่าเอวสอบนั้นเริ่มบิดคิดหันกลับมาหนั่วนัวก็สูดลมหายใจเสียงดัง อ้าปากคิดจะร้องห้าม ส่งเสียงออกไปได้เพียงแค่นิดเดียวมือก็รีบตะครุบปิดปากตนเองไว้ ดวงตาที่เบิกกว้างตอนนี้กลับเบิกโพลง ขยับเท้าถอยห่างออกไปไกล นางไม่รู้ว่าท่านเซียนจะได้ยินหรือไม่ แต่ที่นางรู้อย่างแน่ชัดคือหากท่านเซียนรู้ว่านางแอบมองแล้วละก็... สิ่งที่นางเสียไปคงมิใช่หางดั่งที่เคยเป็น บางคราอาจจะเป็น... ... คอของนางเอง! หนั่วนัวหมุนกายกลับ เดินด้วยปลายเท้าท่าทางพิลึกพิลั่นเช่นนกกระยาง ขยับย่องให้พ้นระยะอันตรายด้วยใจที่เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ในใจภาวนาไม่ขาด ท่านเซียนไม่รู้หรอก ท่านเซียนไม่ได้ยินด้วย ท่านเซียน... “เคยได้ยินเพียงคำกล่าวว่าจิ้งจอกขี้ขโมย แต่คิดไม่ถึงว่าจิ้งจอกถ้ำมองก็มีเช่นกัน หนั่วนัวทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาแล้ว” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา

สำหรับเรื่อง “สวยเคียว” เป็นซีรี่ย์ชุด Fast Food Sex : ลำดับที่ 34 ซึ่งเป็นเรื่องราวของนักศึกษาดาวเด่นผู้มีนามลับว่า “สวยเคียว” ชีวิตที่ต้องดิ้นรนหาเงินด้วยตนเองโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง แต่คนรอบข้างกลับเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาเธอ ! จะสนุกแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ

บทรักอันร้อนแรงของ'เนเน่' กับความรักที่ไม่สมหวังเพราะกฎบ้าๆที่เธอเป็นคนตั้ง ทำให้เธอหึงคู่หมั้นจนไปคว้าหนุ่มตาน้ำข้าวมาเป็นคู่นอน "ไม่ต้องมากพิธีหรอกค่ะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า" "ใจร้อนจังเลยนะครับ ผมอุตส่าห์สั่งไวน์มาเปลี่ยนบรรยากาศ" "ไว้ค่อยดื่มหลังเสียเหงื่อก็ได้ค่ะ" . . ซีรีส์ คุณหนู 1. คุณหนูมาเฟีย 2. คุณหนูร้อนสองรัก

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงานกับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่งเสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึง แต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “สกปรก” เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?