สงครามอยู่ใต้พรมใกล้จะถูกรื้อขึ้นมาทุกที! อาณาจักรทั้งสามสานพันธไมตรี หารู้ไม่ว่าการมาเยือนของจี้ชิงเฟิงจะทำให้วังหลวงย้อมไปด้วยเลือด เหยียนอี้ที่เดิมทีไม่อยากเข้าไปยุ่งสุดท้ายก็ถูกเพ่งเล็งในฐานะจุดอ่อนของรัชทายาทจนได้ การลอบฆ่าเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ต่างฝ่ายต่างแผนซ้อนแผน ศัตรูอยู่ทุกทิศทาง หากไม่ระวังตัว เกรงว่าชีวิตนี้ก็ไม่อาจได้กลับเมืองอวิ๋นเจี้ยนอีกแล้วกระมัง

+++ เนื้อหาบางส่วน +++ "ให้ตายเถอะคิตตี้ ฉันจะเก็บอารมณ์ความเป็นชายแทบจะไม่ไหวแล้วนะ" มือข้างที่ถนัดกุมเป้าเอาไว้ เพื่อให้สิ่งที่อยู่ในกางเกงชั้นในสงบลง "ถ้าเป็นคิตตี้จริง ๆ เธอจะทำแบบนี้ไหมนะ" สายตาพินิจวิเคราะห์ร่างนิ่ม ๆ รวมไปถึงหญิงสาวในความทรงจำของเขา "เจ้านาย ยังไม่เริ่มอีกเหรอคะ" เปิดเปลือกตาขึ้นมอง ตามมาด้วยร่างบางที่ขยับตัวออกจากที่นอน "ดะ เดี๋ยว ๆ" เขาตะกุกตะกัก เลิ่กลั่ก สายตาและมือมองไปที่รีโมท ว่าเขาปิดการทำงานของตุ๊กตายางแล้วจริง ๆ แต่ทำไมร่างตรงหน้ายังขยับได้

เพราะถูกแฟนหนุ่มและรุ่นน้องคนสนิทหักหลังทำให้อริสาตัดสินใจไปเที่ยวกับเดอะแก็งสมัยมัธยมจนพลาดพลั้งได้เสียกับศารทูลคู่ปรับศัตรูหมายเลขหนึ่งทุกอย่างเหมือนจะจบแต่ไม่จบเมื่อเวลาผ่านไปอริสาไม่สบายและไปหาหมอจนรู้ว่าเธอท้องเรื่องราวความรักวุ่นๆของคู่ปรับร้ายจะจบลงอย่างไรมาติดตามกัน...

หลังจากที่กลับออกจากสถานะผู้เฝ้ามองแล้ว โรเอลก็ใช้เวลาท่องเที่ยวไปกับชาร์ตอยู่สักพัก ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกคือ เขาถูกชาร์ล็อต ‘หลอก’ ให้อยู่ด้วยกันต่างหาก! ทางด้านฝ่ายอลิเซียและนอร่านั้นก็เข้าใจว่าที่โรเอลหายไปอยู่นี้คือการถูกชาร์ล็อตลักพาตัวไปโดยปริยาย นอกจากจะต้องลุ้นว่าสาว ๆ จะก่อเรื่องอะไรกันอีกแล้ว ยังต้องมาเครียดกับหนี้ของระบบที่ไม่รู้จะหามาใช้ยังไงด้วย! แต่ดูเหมือนว่านั่นยังไม่ใช่ปัญหาที่หนักที่สุดหรอกนะ ก็เพราะว่าตอนนี้เขาได้รับผลข้างเคียงจากสถานะผู้เฝ้ามองอีกแล้วน่ะสิ! โรเอลจะสามารถผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้อย่างไร โปรดติดตามอ่านได้ใน ทรราชตัวน้อยไม่อยากพบจุดจบแบบ bad end เล่ม 4

แม่มดต้องการจะทำการทดลองยาตัวใหม่ แต่ทว่าเธอขาดตัวส่วนผสมสำคัญอย่างยิ่ง นั่นก็คือ... น้ำเชื้อสายจากเพศชาย !! นิยายเรื่องนี้ถูกทำออกมาทั้งหมด 2 เวอร์ชัน นิยายเรื่องนี้เป็นแนวอีโรติก+พารานอร์มอล(พิสดาร)+ตลกร้าย แต่งขึ้นมาเพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น กรุณาอ่านเพื่อคลายเครียดและสนุกไปกับมัน นิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในประเภท No Children หรือเรท nc ผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ไม่ควรอ่าน เนื่องจากนิยายในเรื่องต่อไปนี้อาจมีการใช้ทั้งคำหยาบคาย ความรุนแรง และการเล่าฉากบนเตียงปะปนอยู่ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างสูงเพื่อแยกแยะ คำเตือน กรุณาอ่านให้ดีๆ ก่อนตัดสินใจซื้อ ไม่ว่าทั้งเรื่องย่อ สำนวน และเนื้อหาภายใน เนื่องจากตัวผมสามารถเขียนได้หลายแนวทาง มันอาจไม่ใช่แนวที่คุณชอบอ่าน โดยเฉพาะตรงหน้าเรื่องย่อ ที่ควรอ่านให้ดีๆ เพราะผมจะเขียนอย่างชัดเจนว่าเน้นแนวทางของนิยายไปทิศทางไหน

“หอซูปี้อ้าง้ามรอ.. บุรุษผู้กล้า.... ฝ่าด่านซี้ฮีฮับ !” หอยอดบุรุษแห่งหอคณิกาซูปี้ เลื่องชื่อเรื่องด่านสุดโหดที่ไม่มีใครสามารถฝ่าด่านได้นานนับร้อยปี หากบุรุษคนใดสามารถฝ่าด่านทั้งสามได้ จักได้รับการยกย่องว่าเป็น “ยอดบุรุษ” ดังนั้น ลี่ปี้ บุตรราชครู ต้องการสร้างชื่อให้ตนจึงอาสาฝ่าด่านทั้งสามนี้ บุรุษหนุ่มเจ้าสำราญเช่นเขาจะฝ่าด่านได้สำหรับหรือไม่ไปติดตามกันค่ะ ............................................................................ “ด่านสองวสันต์โหยหวน บุรุษผู้กล้าจักต้องจับข้าซี้ฮีฮับจนร้องครวญครางให้ได้ แต่เจ้าคงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะได้เห็นหน้าข้า เพราะบุรุษชอบยกหางตนเองอย่างเจ้าต้องตายเดี๋ยวนี้ !” จบคำนางก็กรีดนิ้วลงบนพิณหนัก ๆ สองครั้ง เกิดเป็นลูกพลังสองสายโจมตีบุรุษหนุ่มทันที ตู้ม ! ตู้ม ! “โอ้วววววว แม่เจ้า ดุขนาดนี้ หากได้ซี้ฮีฮับคงจะมันน่าดู หึ หึ” ลี่ปี้กลิ้งตัวหลบแรงระเบิดไปได้อย่างหวุดหวิด ตอนนี้ในใจเขาไม่มีความกลัวสิ่งใด เพราะมุ่งหวังอยากจะจับแม่นางสวยดุ มาซี้ฮีฮับให้แหลกลาญ “ตาย !” เสียงอำมหิตคำรามก้อง ตู้ม ! “อู้ยยยย ดุจริงข้าชอบ” ลี่ปี้ตะโกนก้อง พร้อมกับวิ่งหลบพลังระเบิดด้วยความเร็วแสง จากเสาต้นหนึ่งสูงเสาอีกต้นหนึ่งอย่างว่องไว “แต่ข้าไม่ชอบเจ้า !” เสียงนั้นแฝงริ้วโกรธเอาไว้ จึงทำให้พลังทำลายล้างจากการกรีดนิ้วดีดพิณมีมากขึ้น ตู้ม ! ต้นเสาอีกต้นถูกพลังระเบิดจนแหลกละเอียดแล้วหักล้มลง “ชอบไม่ชอบ ข้าก็จะทำให้เจ้าครางเรียกชื่อข้าทั้งคืน !”

เมื่อคุณอา(เพื่อนคุณพ่อ)เขาทั้งดุทั้งเจ้าระเบียบไม่อยู่บ้าน ผู้ใต้ปกครองอย่างน้ำหนึ่งก็จะดีอกดีใจร่าเริงเป็นพิเศษ

แม้นถูกคำสาปให้เป็นสตรีแสนร่าน แต่ดวงวิญญาณมอบแด่ท้าวยมบาล แม้นจักร่านก็แค่กายที่ร้าวราน กมลมาลย์รักมั่นเจ้าอเวจีนานชั่วกัลป์

จ้าวอิ๋งหั่ว...มีชายในดวงใจอยู่แล้ว แต่จำต้องเข้าไปเป็นสนมในวังหลวง เพื่อช่วยบิดาขจัดขุนนางกังฉิน แต่เพราะมิได้รักใคร่ในตัวฮ่องเต้หนุ่ม นางซึ่งเชี่ยวชาญศาสตร์แปลงโฉม จึงต้องแปลงโฉมเป็นสตรีหน้าตาธรรมดาเข้าวัง แต่ถึงกระนั้น...กลับได้คัดเลือกเป็นถึงกุ้ยผิน! กลายเป็นที่เขม่นของสนมก่อนหน้าทั้งสาม มิหนำซ้ำ...ยังถูกไทเฮาคอยเล่นงาน เช่นนี้แล้ว...จ้าวอิ๋งหั่วจะเอาตัวรอดในบ่อเสือบ่อจระเข้ได้เยี่ยงไร แถมยังต้องช่วยบิดากำจัดขุนนางกังฉิน แผ้วถางทางให้มีแต่ขุนนางน้ำดีในราชสำนัก!!!

ชายหนุ่มคนนึงที่เป็นแค่ทหารปกติธรรมดาทั่วไป แต่เค้ากลับได้รับระบบสร้างผู้กล้ามาโดยบังเอิญ จนทำให้ชิวิตของเค้านั้นต้องเปลี่ยนไปอย่างมหาศาล ทหารหนุ่มชื่อว่า กรีช อายุ 18 ปีเป็นทหารอยู่ที่เมืองชายหลวงของมนูษย์ ที่ใช้ชีวิตให้หมดไปวันๆโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แล้วชีวิตก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อได้ระบบสร้างผู้กล้ามา ในโลกนี้นั้นมีมหาทวีปที่ร่วมโลกไว้เป็นแผ่นเดียวกันชื่อว่าทวีป เบอร์เนียร์และในมหาทวีปนี้มีเผ่าพันใหญ่แบ่งออกได้อยู่ 4 เผ่าพันธ์ 1 มนุษย์ 2 ปีศาจ 3 ภูต 4 เทพหรือดทวดา ซึ่งทั้ง 4 เผ่านี้ต่างมีดินแดนในทวีป เบอร์เนียร์เทียบเท่ากันโดยมนุษย์นั้นปกครองทางตอนเหนือของทวีป ปีศาจปกครองทางตอนใต้ของทวีป ภูตปกครองทางทิศตะวันตกของทวีป เทพนั้นปกครองทางด้านตะวันออกของทวีป โดยทั้ง 4 เผ่าพันธ์นี้ทำสงครามเพื่อแย้งพื้นที่และทรัพยากรกันตลอดเวลา ทำให้ทวีปเบอร์เนียร์ไม่มีความสงบสุขสักที เรื่องต่อจากนี้ติดตามในเรื่องนะครับ

ตระกูล ‘พยัคฆ์เมฆาบดินทร์’ เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดตระกูลหนึ่งในประเทศไทยตั้งแต่อดีตและปัจจุบัน ผู้สืบตระกูลรุ่นล่าสุดคือ 4 หนุ่มแห่งบ้านพยัคฆ์เมฆาหรือที่ใครๆ ต่างเรียกพวกเขาว่า ‘4 พยัคฆ์’ ลูกชายที่น่ารักของ ฯพณฯ ท่านภูเมืองและคุณหญิงภัทราพิมล บุตรชายคนโต คือ ‘ภูผา พยัคฆ์เมฆาบดินทร์’ หรือ ’ภูมิ’ (อายุ 36 ปี) พ่อเลี้ยงแห่งไร่ ’พยัคฆ์อัคคี’ ที่มีชื่อเสียงที่สุดของจังหวัดเชียงใหม่ เขาเป็นคนที่เงียบขรึม จริงจังกับงานมีข้อเสียคืออารมณ์ร้อน และเป็นปีศาจเอาง่ายๆ เมื่อไม่ดั่งใจหรือมีคนขัดคำสั่ง แต่จะอ่อนโยนกับคนในครอบครัว บุตรชายคนรอง คือ ‘ภูเบศน์ พยัคฆ์เมฆาบดินทร์’ หรือ ‘ภี’ (อายุ 34 ปี) เจ้าพ่อด้านอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งชายหนุ่มนั้นมีสาขาทั้งในและต่างประเทศ ที่มีชื่อว่า ‘พยัคฆ์วายุ’ เขาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ เพลย์บอย มีคติรักสนุกแต่ไม่ผูกพัน เฮฮา แต่เมื่ออยู่ในโหมดทำงานแล้วเขาเป็นที่จริงจังและน่ากลัวในวงการธุรกิจเหมือนพี่ชายคนโต บุตรชายคนกลาง คือ ‘ภูบดินทร์ พยัคฆ์เมฆาบดินทร์’ หรือ ‘ภาม’ (อายุ 33 ปี) เจ้าพ่อธุรกิจด้านอัญมณีชื่อดังของเอเชียใน แบรนด์ ‘พยัคฆ์ปฐพี’ เขาเป็นคนที่มีนิสัยกวนเงียบ เป็นคนตรงไปตรงมาบางครั้งพูดจาแรงโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของคนอื่น และโหด เถื่อน และบุตรชายคนเล็ก คือ ‘ภูวภัฒน์ พยัคฆ์เมฆาบดินทร์’ หรือ ‘ภีม’ (อายุ 29 ปี) น้องเล็กสุดของบ้าน นายหัวแห่งไร่ ‘พยัคฆ์วารี’ ที่มีชื่อในภาคใต้ จังหวัดนครศรีธรรมราช เขาเป็นคนที่มีนิสัยไม่แน่นอน แล้วแต่สถานการณ์ คนส่วนใหญ่จะเห็นว่าชายหนุ่มนิสัยดีและร่าเริง แต่น้อยคนที่รู้ว่าภายใต้หน้ากากนั้นมีพยัคฆ์ร้ายซ่อนอยู่ แต่แล้วชีวิตที่สงบสุขของเหล่า 4 พี่น้องพยัคฆ์ก็หายไปแบบไม่ทิ้งฝุ่น เมื่อคุณแม่สุดที่รักนึกคึกอยากอุ้มหลานขึ้นมาซะอย่างนั้น ลูกๆ ตัวดีทั้งหลายถึงกับไปไม่เป็น แต่แล้วเคราะห์กรรมทั้งหมดดันมาตกที่ ‘ภูผา’ พี่ชายคนโตที่ดันเกิดมาก่อน ตอนแรกก็จะโดนกันหมดหรอกหากว่าไอ้คนรองดันชิ่งไปหน้าด้านๆ คนกลางก็พูดตรงๆ ว่าไม่อยากมีเมีย ส่วนไอ้คนเล็กก็แถได้น่าถีบ ภาระอันใหญ่หลวงในการหาลูกสะใภ้จึงตกมาที่เขา! โอ๊ย! เขาละอยากจะลาบวช!!

“.... จัดเต็มแรง อัดจนสุดลำ !...” สำหรับเรื่อง “ปลัดจัดหนัก” เป็นซีรี่ย์ชุด Fast Food Sex : ลำดับที่ 21 ซึ่งเป็นเรื่องราวของปลัดหนุ่มผู้หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี มีดีกรีเป็นถึงลูกเศรษฐี แต่ต้องตกระกำลำบากไปรับราชการที่บ้านป่าเมืองเถื่อน แถมยังต้องไปสู้รบตบมือกับ “ไอ้เรือง” สาวแสนสวย แต่แก่นแก้วจนเข็ดฟัน จะสนุกแค่ไหนไปติดตามกันค่ะ ................................................................................. “ไม่เอา ! ไม่ถอด” ดาวเรืองเหวี่ยงหมัดออกไป ปลัดหนุ่มหลบได้ทัน หนำซ้ำยังถือโอกาสโอบเธอจากด้านหลัง แล้วกระชากเสื้อเธอออก “ว๊ายยยย !” หญิงสาวตกใจ มือใหญ่จัดการเสื้อผ้าเธออย่างรวดเร็ว แม้แต่ยกทรงก็เลื่อนหลุดลงเมื่อใดก็มิอาจทราบได้ แผ่นหลังของเธอเบียดเสียดอยู่กับแผงอกกว้างกำยำ สองมือของเขาโอบมาจากด้านหลังกอบกุมสองเต้าของเธอนวดเฟ้นอย่างเต็มไม้เต็มมือ “ไอ้บ้า ไอ้หะ หื่น อื้อออออ” ร่างสวยดีดดิ้นอย่างอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ เนื้อตัวเริ่มสั่นสะท้านเมื่อฝ่ามือใหญ่อีกข้างสอดเข้ามาใต้กางเกง แล้วรุกรานเข้าสู่หว่างขา “อื้อออออ ยะ หยุดนะ” ดาวเรืองครางระโหย ร่างทั้งร่างอ่อนระทวยไปทั้งกับสัมผัสของปลายนิ้วแกร่งที่แทรกลึกเข้าไปถึงกลีบกุหลาบ แล้วค่อย ๆ บดบี้กลีบกุหลาบงามอย่างช้า ๆ แต่หนักแน่นสร้างกระแสรัญจวนวิ่งพล่านขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ “อู้ยยยย เสียววววว ไอ้บ้า แกทำอะไรฉันนนน อื้ออออ” ใบหน้าสวยแหงนหงายเผยอปากครางซี้ด แอ่นโหนกเนินสามเหลี่ยมหยัดสู้นิ้วเขาที่กำลังถูไถตุ่มเกสรกุหลาบ จนความเสียวซ่านกระสันครอบงำเธอจนหัวหมุนกับการเคลื่อนไหวของนิ้วร้าย “ปลุกความเงี่ยนไงครับ คุณจะได้หื่นเหมือนผมไง”

ฉันรัก...แต่เขาร้ายแถมยังคบกับเพื่อนในกลุ่มฉันอีก ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าเกลียดแต่เขาก็ทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน ฉันควรจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีนะ? #เนื้อหาบางตอน "ฉันได้ข่าวว่ามีรุ่นพี่มาติดพันนิ เธอตกลงคบกับมันใช่ไหม?" เขาไม่ตอบคำถามของฉัน พูดไปอีกเรื่องจนฉันที่มึนอยู่แล้ว ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย” ฉันเสียงดังกลับอย่างโมโห แต่ก็ต้องเบิกตาโต เพราะมือของเขาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อฉัน ทีละเม็ด ทีละเม็ด ฉันหอบหายใจแรง ใบหน้าเห่อแดงด้วยความอับอาย รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว “อย่านะ!!...นี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่” “อยากมีแฟนงั้นเหรอ? ต้องดูก่อนว่าฉันอนุญาตไหม?” "นายจะบ้าเหรอ? ฉันมีแฟนทำไมต้องถามนายด้วย ทีนายมีแฟน นายยังไม่มาถามฉันเลย กี่คนต่อกี่คนแล้วด้วย...ซุนมีอีก แฟนนายไม่ใช่เหรอ ยังมาทำอะไรแบบนี้กันฉันอีกนี้ หยุดนะ!!”

ฮ่องเต้ของกระหม่อมหลังเข้าพิธีอภิเษกสมรสได้วันเดียวก็เปลี่ยนไป จากที่เคร่งขรึมเข้าขั้นสุขุมเย็นชา กลายกลับเป็นบุรุษผู้ร่าเริงและอารมณ์ดีเป็นนิจ ส่วนฮองเฮาที่มาจากต่างแคว้นซึ่งใครๆล่ำลือกันว่า ร่าเริง สดใสเหมือนดอกไม้แรกแย้ม ไยถึงได้เย็นชานักเล่า กงกงอย่างข้าไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจจริงๆ! ...เนื้อเรื่องเล็กน้อย... “ฮองเฮาจะมาอยู่ดูแลฝ่าบาทคืนนี้พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทจะอนุญาตหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” ข้ากำลังสะลึมสะลือ คิดอะไรไม่ออกจึงพยักหน้า บอกเสียงงัวเงียว่า “ตามใจฮองเฮาเถอะ!” ใครจะไปคิดว่าฮองเฮาจ้าวชินหลงจะเข้ามาเพื่อทำเรื่องบ้าบอคอแตก!!!

แค่มานวดเองนะ แต่อยู่ ๆ ก็เสียตัว

ข้าพยายามหาทางสังหารเขา... แต่เขาพยายามปกป้องข้าตลอดเวลา ข้าบอกไม่ถูกว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี

“คุณภวินท์!” “ไปซื้อน้ำที่ซุปเปอร์มาเก็ตมาหรือไง ถึงไปนานขนาดนั้น” “คุณภวินท์ ปละ…ปล่อยพลอยก่อนนะคะ” คนถูกสวมกอดและตอนนี้ก็ถูกปากหยักร้อนไล่จูบบอกเสียงสั่นๆ “ทำไมต้องปล่อย” “ก็…ก็พลอยง่วงแล้ว พลอยขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” “แต่ผมยังไม่ง่วง” ภวินท์หอมแก้มนุ่มแล้วก็จับภรรยาหันมาเผชิญหน้า ด้านพันธิภาก็หน้าแดงระเรื่อ เมื่อหันมาเจอสามีอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว “เอ่อ…” “ไม่เคยเห็นผู้ชายใส่ผ้าเช็ดตัวหรือไง” เขาถามแล้วก็ยิ้มมุมปาก แววตาแพรวพราวดูไม่น่าไว้ใจ ยิ่งทำให้พันธิภาหวาดหวั่น ที่ใจก็คิดค้านกันไปมา เมื่อใจหนึ่งก็รักเขา แต่อีกใจก็บอกให้ตัดใจแล้วจบเรื่องราวที่ผูกมัดกันด้วยสัญญาเสีย ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ และเธอคงจะถอนตัวถอนใจไปจากอาหนุ่มของเพื่อนรักไม่ได้ “คุณภวินท์ เอ่อ…” หญิงสาวเรียกสามี ขณะที่สามีกำลังจูบหน้าผากของเธอ “มีอะไรก็พูดมา ไม่งั้นผมจะจูบต่อ”

ด้วยการช่วยเหลือจากระบบ ทำให้เย่เย่การเป็นเทพอสูรแล้วเอาชนะโจวไท่ ทำให้เขามีอิทธิพลต่อเมืองเป็นอย่างมาก ติดตามในเล่ม

ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบฝีมือขั้นเทพก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ดันมีพวกมารผจญ...เอ๊ย...บุรุษเข้ามาเป็นแมงหวี่แมลงวัน ให้น่ารำคาญใจ ข้าไม่ใช่กระโถนนะจะบอกให้!!! ไหนจะนางเอก นางรองที่เปลี๋ยนไป๋??? ยิ่งไทเฮา...ก็ดันมาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับข้า เซียนอาลักษณ์...ท่านหาเรื่องให้ข้าปวดเฮดชัดๆ!!!

ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะหมดลง เหวินจิ้งถมโลหิตสาบานว่า ... "แม้นกายจะม้วนมอดเหลือเพียงธุลี วิญญาณก็จักเป็นผีอาฆาต คลานขึ้นมาจากหลุมเพื่อลากพวกเจ้าลงไปอยู่ด้วยกันในอเวจี!" ก่อนที่ศีรษะของ 'อดีตจักรพรรดินี' เช่นนางจะถูกตัดออกจากบ่า กลิ้งกลุกไปตามพื้นโสโครกดุจของชั้นต่ำ เป็นของเหยียบเล่นให้คนเลวเหล่านั้นหมิ่นเกียรติ จงมีความสุขเสียเถิดน้องชายข้า จงเสพสมกับบัลลังก์ที่แย่งชิงจากข้าไปให้สาแก่ใจ ก่อนที่เจ้าจะมิเหลืออันใด... เพราะข้ากลับมาแล้ว! ------------------------------------------------------------------------ “รัชทายาท ... กระหม่อมมีความอดทนไม่มาก” โจวเซินกระซิบเสียงเบา หวังเพียงให้นางเลิกกลั่นแกล้งตนไปเสีย แต่ยินเช่นนั้นเหวินจิ้งยิ่งได้ใจ ประทับริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากของอีกฝ่ายเบา ๆ จุ๊บ “เจ้าน่ารักจริง ๆ” นางพูดทั้งยังไม่เบือนใบหน้าหนีไปไหน ท้ายที่สุดความอดทนของโจวเซินก็หมดลง ในเมื่อนางแกล้งปลุกเย้าเขาถึงเพียงนี้ หากยังคงนิ่งเฉยอยู่ได้มีหวังโดนนางล้อว่าไม่ต่างอันใดจากไต้ซือเคร่งศีลไม่แตะสีกาแน่ ------------------------------------------------------------------------ หนังสือมี 1 เล่มจบ อย่าลืมโหลดตัวอย่างอ่านเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ เลิฟยูเบ้บ

นางคือหมอปีศาจผู้เหี้ยมโหดแต่กลับต้องมาอยู่ในร่างของหญิงอ่อนแอไร้ความสามารถที่ผู้คนพากันรังเกียจ ทว่าหลังทำพันธสัญญากับเทพอสูรโบราณ ฝึกฝนบำเพ็ญเคล็ดวิชาต้านสวรรค์จึงเปล่งประกายเจิดจรัสจนผู้คนต้องหลบตาไปตาม ๆ กัน ทั้งยังครอบครองพิษหลายแขนง ใครที่กล้ามารังแกนาง นับว่ารนหาที่ตาย! โอสถเก้าสรรพคุณน่ะหรือ นั่นมันถั่วเคลือบน้ำตาลไว้ให้สัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของนางกินเล่นต่างหากเล่า ปรุงยาเป็นก็ต้องเอาแต่ใจอย่างนี้นี่ล่ะ! -------------------------- เขาคือเยี่ยอ๋องรูปงามผู้เย้ายวน ผู้คนต่างเข้าใจว่าเขาเหี้ยมโหดไร้ความปรานี แต่ทำไมกับนาง เขาถึงได้เอาแต่ตามติดจนสลัดไม่หลุดอย่างนี้นะ “ท่านจ้องข้าทำไม” “ข้ากำลังคิดอยู่ว่า เจ้าจะกลายมาเป็นสตรีของข้าอย่างถูกต้องเมื่อไหร่” ทันใดนั้น เข็มเล็กก็จ่อเข้าที่เอวของเขา นางเอื้อนเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ท่านอ๋อง การหุนหันพลันแล่นเปรียบดั่งปีศาจร้าย หากพิษเข้าร่างเกรงว่าท่านคงจะต้องมีชะตาเยี่ยงขันทีไปชั่วชีวิต!”

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องในเวลาสามทุ่มครึ่งทำให้คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเร่งฝีเท้าเดินมาเดินประตู เพราะคิดว่าเป็นปุ้ยที่เธอได้บอกให้เอาน้ำมาให้ แต่พอเปิดประตูออกไปก็แทบช็อค เมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูคืออดีคคนรัก “คุณคีรินทร์” เสียงแทบไม่ผ่านออกมาจากลำคอ เมื่อเวลานี้มีความรู้สึก ทั้งตกใจ ดีใจ ตื่นเต้น ปนเปกันไปหมด “นัท ผมคิดถึงคุณ” คีรินทร์รั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด กอดจนแทบจะหลอมร่างเป็นหนึ่งเดียวกัน ส่วนคนเป็นเจ้าของห้องพอหายจากอาการต่างๆ แล้วก็พยายามผลักอดีตคนรักที่กอดเธอไว้แน่นออก “คุณคีรินทร์ ปล่อยฉันนะ” “ผมไม่ปล่อย” “แต่ฉันสั่งให้ปล่อย แล้วออกไปจากห้องของฉัน เดี๋ยวนี้” “ไม่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหนอีกแล้ว ผมรักคุณนะนัท” “นี่คุณยังจะกล้าบอกรักฉันอีกเหรอ!”

..ข้าเมรี ขี้เมาเขา กลั่นแกล้ง พระรถแสร้ง มอมเมรัย ให้ใหลหลง เพียงแค่หวัง ดั่งใจ คิดจิตจำนง ลวงอนงค์ หวังดวงเนตร ไม่เมตตา แม้นชาตินี้ มิได้ จะครองรัก ชาติหน้าจัก พิศมัย สิเหน่หา ให้ตัวข้า งดงามเยี่ยง พระสีดา บุษบา จินตหรา ระวาตี มีกลิ่นหอม เล้าโลมจิต ถึงเจ็ดคืน นาสิกชื่น ใหลหลงนาง มารศรี อยู่แห่งใด ให้พร่ำหา แต่กากี ขอตัวพี่ ติดตามน้อง เกือบสิ้นปราณ... เมื่อกระจกวิเศษจากแดนไกลจากเรื่องสโนไวน์เบิกเนตรให้กับเมรีว่าเป็นสตรีช้ำรัก ต้องตายด้วยน้ำเมาจากฝีมือชายรัก นางถึงได้ตั้งจิตอธิษฐานขอไม่ให้เกิดเป็นมโนราห์ และให้รถเสนตามหาจนเกือบตาย เทนหรือตุลา เจอรักแรกพบครั้งสมัยมัธยม ความคลั่งรักทำให้ไม่ยอมปล่อยหญิงสาวอย่างเมธาวีให้หลุดลอยไป ทั้งยังดึงเธอกลับมาอยู่ในอาณาจักรที่เขาเป็นผู้สร้าง แต่เพราะความสวยจากแรงอธิษฐาน ส่งผลมีพวกแมลงมาป้วนเปี้ยนและอาจนำมาซึ่งโศกนาฏกรรม เมธาวีจะหลุดพ้นจากการถูกเป็นนางเอกเอวีได้หรือไม่ "พี่ไม่ใช่อิเหนาที่ตามหาบุษบา แต่หนูคิดว่าพี่คือพระราม ที่มีอาณาจักรพรั่งพร้อมไปด้วยไพร่พลเก่งกาจเพื่อจุดหมายเดียวคือตามหานางสีดา แต่เมื่อพี่เจอแล้วทำไมไม่คิดใช้หนูเป็นของขวัญฉลองวันเกิดพี่ล่ะคะ?” เมื่อเขาทำตัวเป็นพระสุธนอยากยึดปีกมโนราห์ นางก็สมควรยึดทั้งกายและใจพระสุธนให้อยู่ในวังวนของพวกกินนรเสียเลย “ถ้าพี่ไม่ตอบรับของขวัญนี้…หนูจะถือว่าพี่ปฏิเสธ หนูจะเปิดประตูเดินออกและหาร้านใหม่ หนูคิดว่าหน้าตาอย่างหนู…” ************************* “พี่เทน...ไม่เอาพี่...มันสกปรก!” “เมย์ของพี่เสร็จแล้ว!” คำเตือน*** เนื้อเรื่องมี NC25+ ข้ามได้ข้าม ข้ามไม่ได้อ่านโลดจ้า โรมานซ์

นางคือหมอปีศาจผู้เหี้ยมโหดแต่กลับต้องมาอยู่ในร่างของหญิงอ่อนแอไร้ความสามารถที่ผู้คนพากันรังเกียจ ทว่าหลังทำพันธสัญญากับเทพอสูรโบราณ ฝึกฝนบำเพ็ญเคล็ดวิชาต้านสวรรค์จึงเปล่งประกายเจิดจรัสจนผู้คนต้องหลบตาไปตาม ๆ กัน ทั้งยังครอบครองพิษหลายแขนง ใครที่กล้ามารังแกนาง นับว่ารนหาที่ตาย! โอสถเก้าสรรพคุณน่ะหรือ นั่นมันถั่วเคลือบน้ำตาลไว้ให้สัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของนางกินเล่นต่างหากเล่า ปรุงยาเป็นก็ต้องเอาแต่ใจอย่างนี้นี่ล่ะ! -------------------------- เขาคือเยี่ยอ๋องรูปงามผู้เย้ายวน ผู้คนต่างเข้าใจว่าเขาเหี้ยมโหดไร้ความปรานี แต่ทำไมกับนาง เขาถึงได้เอาแต่ตามติดจนสลัดไม่หลุดอย่างนี้นะ “ท่านจ้องข้าทำไม” “ข้ากำลังคิดอยู่ว่า เจ้าจะกลายมาเป็นสตรีของข้าอย่างถูกต้องเมื่อไหร่” ทันใดนั้น เข็มเล็กก็จ่อเข้าที่เอวของเขา นางเอื้อนเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ท่านอ๋อง การหุนหันพลันแล่นเปรียบดั่งปีศาจร้าย หากพิษเข้าร่างเกรงว่าท่านคงจะต้องมีชะตาเยี่ยงขันทีไปชั่วชีวิต!”