"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ขออภัยที่ทางเราเรทไปหนึ่งชั่วโมง วันนี้ทางเราจะชดเชยให้ทางลูกค้าจัดเวลาให้ถึงเช้าเลยค่ะ" หญิงสาวต่อสายหาลูกค้าที่โอนเงินมาให้เธอตั้งแต่ที่วางสายไปรอบก่อน เป็นการจองคิวไว้ล่วงหน้า "วันนี้ที่รักแต่งตัวสวยจัง" เสียงจากอีกฝ่ายดังขึ้น ซึ่งเป็นจังหวะที่หญิงสาวละมือจากทุกอย่างลง "คุณอีกแล้วเหรอคะ คุณไม่เบื่อบ้างเหรอ" เธอถามกลับ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาใช้บริการกับเธอ รวม ๆ แล้ว หนึ่งสัปดาห์เธอเจอเขาไปแล้วสี่วัน ซึ่งเธอเป็นคนลงคิวเองกับมือ

คาร์ล ไบรอัน เกรย์เกอร์ นายแพทย์หนุ่มพ่วงตำแหน่งหัวหน้ามาเฟีย งานหลักคือหมองานรองคือมาเฟีย เขาจะทำอย่างไร เมื่องานหนึ่งช่วยชีวิตคนทุกวิถีทาง แต่อีกงานกลับปลิดชีวิตคนได้อย่างเลือดเย็น มิรัน สารวิทวัตร นางพยาบาลสาวสวย รวย(มาก) จับได้ว่าแฟนหนุ่มนอกใจก่อนวันแต่งงานเพียงวันเดียว เธอแอบหนีออกไปจากงานแต่งแถมยังประชดชีวิตด้วยการนอนกับชายอื่น

ด้วยความร้อนใจ หลิงยู่ชาน กลับไม่ฟังคำสั่งห้ามออกนอกอาณาเขตนภาของ หลิงตู้ฉิง ดึงดันจะออกไปพบกับพ่อแม่ของเขาเองให้ได้และด้วยสายเลือดอันแข็งแกร่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างการ ทันทีที่เขาออกไปพบกับคนจากสันเขาทรราช สำหรับ หลิงยู่ชาน คนเหล่านั้นนับได้ว่าเป็นญาติ แต่ในสายตาของใครบางคนเขากลับเป็นเหมือนแหล่งพลังงานที่สามารถช่วงชิงได้และท้ายที่สุดผลลัพธ์จึงกลายเป็นความเจ็บปวดที่ หลิงยู่ชาน ต้องจำไปจนวันตายและการทวงแค้นของ หลิงตู้ฉิง ก็เริ่มขึ้นเช่นกัน!

เพียงสบตาร่างกายเธอสั่นสะท้าน คาเอล เดอร์มินอฟ ชายผู้มีใบหน้าหล่อเหล่าแววตาชวนฝัน แต่นัยน์ตาสีอำฤฉพันกลับซ่อนเปลวไฟอันลุกโชน เธอไม่อาจรับรู้ความแค้นอันล้ำลึก แม้ตอนที่อยู่ภายใต้ร่างอันสมบูรณ์แบบของเขา

ไรอัน มาเฟียหนุ่ม ผู้มีชีวิตเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขาตัดขาดจากครอบครัวนานถึงสิบปี เพราะความโกรธเคืองที่มีต่อบิดาบังเกิดเกล้า เพชรพราว หญิงสาวผู้เต็มไปด้วยความลับ เรื่องราวความรักที่เต็มไปด้วยความกังขาและความลับจะลงเอยอย่างไร ติดตามได้ใน… Bad boy จำนนรัก มาเฟียร้าย

เมื่อฉิงเทียนเข้ามายังโลกผู้บำเพ็ญเพียรก็เป็นช่วงงานประลองเช่นกัน เขาจะสามารถเอาชนะและช่วย หยูซิซิน น้องสะใภ้ได้หรือไม่ ติดตามในเล่ม

***ยิ่งหนีก็ยิ่งใกล้ ยิ่งไกลก็ยิ่งคิดถึง อภัสราต้องออกจากมหาวิทยาลัย ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเทอมแรกด้วยซ้ำ เมื่อไปมีความสัมพันธ์กับรุ่นพี่ สาวน้อยอายุ18แบกหัวใจที่บอบช้ำพร้อมกับลูกในท้อง หนีไปถึง 6 ปีเต็ม +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ครืด~ครืด มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นขึ้น เมื่อมีข้อความเข้า มือแกร่งหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน เมื่อวางลูกบนเบาะรถและคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย มือหนาสั่นขึ้นเมื่อกวาดสายตาไปตามตัวหนังสือที่ถูกส่งเข้ามาทางอีเมลของเขา [ถ้าพี่ธามเปิดอ่านข้อความเนยคงไปไกลแล้ว ฝากลูกด้วยนะคะ พี่ธามเคยเอาลูกไปเลี้ยงหลายครั้ง คงรู้ว่าลูกชอบไม่ชอบอะไร พี่ธามรู้หรือยังคะว่าลูกเป็นโรคG6PD ต้องระวังเรื่องอาหารและยาบางตัว เนยจดรายละเอียดสิ่งที่ควรระวังใส่ไว้ในสมุดประจำตัวลูกแล้ว ฝากพี่ธามอ่านด้วยนะ เวลานอนพี่ธามกอดลูกด้วยนะ ลูกชอบให้กอดถึงจะหลับสนิท เนยรบกวนพี่ธามมากไปไหมคะ สุดท้ายนี้เนยอยากจะบอกว่า เนยขอโทษสำหรับความผิดทุกอย่างที่ทำไว้กับพี่ ยกโทษให้เนยด้วยนะคะ] มือแกร่งวางมือถือลงข้างตัวก่อนจะยกมือขึ้นกุมขมับ ไม่มีคำตัดพ้อหรือต่อว่า มีเพียงข้อความขอโทษ อภัสราขอโทษเขาซ้ำๆ เพราะคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของเธอ ตาคู่คมมองมือถืออีกครั้ง เธอคงตั้งเวลาส่งเมล เพราะเขาได้รับมันหลังจากที่เธอจากไปแล้ว ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

คำโบราณว่าไว้.. "คนสวย มักอาภัพ" นางจึงถูกพ่อเกลียด ถูกตราหน้าว่าทำให้ตระกูลล่มสลาย ถูกขายไปเป็นทาสในเรือนผู้ชายสุดหื่น ! ชีวิตของทาสสาวจะเป็นอย่างไร ไปติดตามกันค่ะ ---------------------------------------------- พรึบ ! “อ๊าย” ศรีกรีดร้องออกมาเบา ๆ เมื่อเธอถูกพระยาเดชาจับเหวี่ยงลงกับเตียงนอน แม้จะรู้ดีอยู่เต็มอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ศรีก็แกล้งทำเป็นใสซื่อ ถามเสียงสั่นพร่าว่า “คะ คุณท่านจะทำอะไรเจ้าคะ ไม่ลงโทษบ่าวแล้วหรือเจ้าคะ” “ลงโทษสิ... โทษฐานที่มายั่วข้าดีนัก คืนนี้ข้าจะเฆี่ยนเอ็งทั้งคืน !” พระยาเดชาเอ่ยเสียงเหี้ยม ใบหน้าขึงขัง ดวงตาลุกโชนไปด้วยเพลิงสวาท มือสองข้างหักหวายจนขาดเป็นสองท่อน จากนั้นก็โยนมันลงพื้นอย่างไม่ไยดี ขณะที่ย่างก้าวเข้าหาทาสสาวบนเตียง “คุณท่านหักหวายทิ้งแล้ว จะเฆี่ยนบ่าวได้อย่างไรเจ้าคะ” ศรีถามเสียงสั่นพร่า ใบหน้าแดงก่ำ ร่างสวยถอยร่นเข้าชิดด้านในของเตียงมากขึ้น แม้เตรียมตัวเตรียมใจมาพลีกายให้ท่านเจ้าเมืองแล้ว แต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ เธอก็อดหวั่นใจไม่ได้ “ข้าก็จะเฆี่ยนเอ็งด้วยไอ้นี่” กล่าวจบพระยาเดชาก็เปลื้องผ้าออกจนหมดทั้งตัว แก่นกายก็ผงาดง้ำขึ้นมาชี้หน้าทาสสาวบนเตียง “ว้าย.....” ศรีกรีดร้องออกมาเอามือปิดหน้าแทบไม่ทัน ส่วนนั้นของพระยาเดชาใหญ่สมกับเป็นเจ้าเมืองจริง ๆ แม้จะอยู่ในวัยห้าสิบปีแล้ว แต่กล้ามเนื้อยังมีเป็นมัด ๆ รูปร่างแข็งแรงกว่าชายหนุ่มบางคนเสียด้วยซ้ำ มิน่าเล่าเหตุใดคุณหญิงชบาจึงได้หวงนักหวงหนา “มา... มะ มาให้ข้าเฆี่ยนเอ็งเสียดี ๆ” พระยาเดชาก้าวขึ้นเตียง พร้อมกับจ้องนางด้วยสายเต็มไปด้วยไฟสวาทอันร้อนแรง จากนั้นก็ดึงผ้าถุงของทาสสาวออก พรึบ ! “ว้าย” ศรีกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับเอามือน้อยปิดทรวงอกอันเปลือยเปล่าเอาไว้

เขาผู้ไร้ซึ่งหัวใจ เย็นชาเสียยิ่งว่าหุบเขาน้ำแข็ง แข็งเสียยิ่งกว่าผาหิน เธอผู้สงสารชะตาชีวิตเขาพร้อมที่จะช่วยเหลือ แต่กลับถูกปฏิเสธด้วยจิตใจที่เย็นชาของเขา "ตัวประกอบเช่นข้า จะช่วยตัวร้ายเช่นท่านเอง"

นับดาวพยายามทำตัวให้เบาที่สุด เพื่อตั้งใจจะลงจากเตียงไม่ให้เขารู้สึกตัว ตอนนี้เธอสับสนไปหมดแล้ว ขอเวลาตั้งสติก่อน ควับ! แต่นับดาวไม่อาจทำได้อย่างที่คิด เมื่อเอวเธอถูกรั้งไว้ อุ้ย! นับดาวล้มตัวลงนอนบนที่นอนอีกครั้ง “คุณหื่นทุกครั้งที่เมาแบบนี้มั้ย” !!!! เสียงแหบพร่าฝ่าความมืดพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนผ่าวที่เป่าอยู่ที่ซอกคอข้างแก้ม ขนอ่อนทุกเส้นบนร่างกายสาวลุกชันพร้อมเพรียงกันอย่างไม่รีรอ “คุณพูดอะไร” “ผมพูดอะไร นี่คุณอย่าบอกนะว่าก่อนหน้านี้คุณจำอะไรไม่ได้เลย” นับดาวตื่นตระหนกลนลานจนแทบสิ้นสติ “คุณบุกเข้าห้องผม ผู้หญิงตัวเล็กๆ ใครจะคิดว่าแรงจะเยอะจนน่ากลัว คุณจู่โจมผมทุกอย่าง ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูน.../...อย่านะ!!! อย่าพูดต่อนะ” นับดาวทนฟังต่อไม่ได้ เธอยกมือขึ้นปิดปากเขาพร้อมออกแรงโถมกายใส่เขา ทิวาหยุดเอ่ยนอนนิ่งให้ท่อนบนเปลือยของเธอทาบทับแผ่นอกเขาไว้ แม้จะมองไม่ค่อยเห็น แต่ระยะใกล้มากกับสายตาที่ปรับเข้ากับความมืดได้แล้วของทั้งสอง ทำให้ต่างก็มองเห็นดวงตาของกันและกัน ทิวาไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ ในทางตรงข้ามเขากลับยั่วยวนเธอ แลบลิ้นเลียฝ่ามือเธอ ควับ! นับดาวสะดุ้งตกใจชักมือกลับ เซถลาจนตัวเองกลับเป็นฝ่ายไปนอนและทิวาก็ขยับเป็ยฝ่ายทาบทับร่างเธอไว้ “คุณแม่จะรับผิดชอบผมยังไง ที่นำพาผมลงสู่นรกไปพร้อมกับคุณแม่ครับ” “ไม่จริง...” นับดาวร้องออกมา น้ำตาที่ไม่ได้ไหลออกมาในตอนแรก ตอนนี้มันหลั่งออกมาจนเธอดูน่าสงสารมาก พรึ่บ! ทิวายิ้มหยัน รอยยิ้มนี้ของเขาแน่นอนว่านับดาวไม่มีทางได้เห็น เขาผละออกจากร่างเธอ และทอดกายนอนหลับตาลงเข้าสู่นิทราไปอย่างง่ายดาย ไม่มีการปลอบโยนใดๆ เขาลงแรงไปตั้งเยอะกับแผนนี้ ‘นับดาว นี้แค่บทเรียนแรกของเธอ ฉันอยากรู้นักว่าเธอจะทนไปได้สักแค่ไหน กับความอัปยศครั้งนี้’

เล่ม 7 การติดอยู่ในมิตินี้ทำให้เธอต้องพบเจอกับผู้คนหลากหลายและชายงามประจำดินแดนทั้งหลายต่างหลงใหลเธอ เธอจะหาวิธีออกจากมิติแห่งนี้ได้หรือไม่ ติดตามในเล่ม

เมื่อเหล่านักศึกษาสาวต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้าย สุดท้ายแล้ว จะมีซักกี่คนที่หลุดพ้นจากเงื้อมมือมาร

“ถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ แล้วก็อาบน้ำให้ฉันด้วย” “เธอเป็นของขวัญของฉันในค่ำคืนนี้ และเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันหลังจากนี้ ขอให้เธอรับรู้เอาไว้ด้วย” เขาประกาศออกมาให้เธอได้รับรู้ ทำให้เธอถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ พร้อมด้วยความขมขื่นที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ บ่งบอกว่าเขาก็แค่ต้องการเหมือนผู้ชายคนอื่น แต่ไม่มีอะไรพิเศษ เพราะผู้หญิงที่เขาคิดจะแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ด้วยจริงๆ คือจิรดา ในขณะที่เธอเป็นแค่ผู้หญิงชั่วคืนที่เพื่อนๆ ของเขาซื้อหามาให้เพื่อทำให้เขามีความสุขในค่ำคืนนี้เท่านั้น เธอขยับเข้าไปแกะกระดุมเสื้อให้เขา ไม่รู้เป็นเพราะอะไรกันแน่ทำให้เธอกลับมาพบเจอกับเขาในลักษณะนี้ แต่มันช่างไร้ศักดิ์ศรีเป็นที่สุด เมขลากดข่มความอับอายทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของเขาออกด้วยหัวใจสั่นไหว เธอแทบจะกลั้นใจเสียด้วยซ้ำเมื่อกระดุมแต่ละเม็ดถูกปลดออกจากรังดุม ผิวกายเรียบตึงของเขาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง เนื่องด้วยไม่เคยต้องอยู่กับชายใดในลักษณะนี้มาก่อน และยิ่งไม่คาดคิดว่าการทำงานน่าอายเป็นครั้งแรกที่เธอคิดว่ามันจะจบลงหลังจากได้เงินจะเป็นองศา ผู้ชายที่เธอแอบรัก หมดกันซึ่งศักดิ์ศรีและคุณค่าที่เหลือออยู่ หญิงสาวเก็บกลืนความขมขืนเอาไว้ให้ลึกสุดใจ คิดถึงใบหน้าของมารดาที่นอนป่วยอยู่บนเตียงก็ทำให้เธอต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด เธอถอดเสื้อของเขาออก แล้วถึงกับหน้าแดงกับอกกว้างและซิกซ์แพ็กที่มันกำลังปรากฏแก่สายตาของเธอ “ทำงานนี้กี่ครั้งแล้ว” เขาสนใจด้วยเหรอ นั่นสิเธอช้อนสายตาขึ้นมองเขา ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามแบบนี้ จะบอกว่าทำเป็นครั้งแรกเขาก็คงจะไม่เชื่อ เพราะในสายตาของเขาเธอมันต่ำต้อยด้อยค่าเพียงใด เมขลากัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก เขาจับมือน้อยของเธอไปจับที่ขอบกางเกงและความต้องการของเขาก็คือให้เธอปลดมันลงไปให้หลุดพ้นไปจากสะโพกสอบของเขา เขาสัมผัสได้ว่าเธอกำลังมือสั่นระริก แต่เขาก็คิดว่าเธอเสแสร้งแกล้งทำ คงอยากทำให้เขาเห็นว่าไม่เคย หากรับงานนี้แล้วก็คงตัดสินใจมาดีแล้วว่าจะต้องเจอกับผู้ชายสักคน ซึ่งถ้าวันนี้ไม่ใช่เขาก็คงจะเป็นคนอื่น

“อื้อๆๆ” หญิงสาวดันอกเขาออกให้ห่างจากเธอเมื่อสัมผัสได้ว่าเขาแนบชิดร่างกายกับเธอมากเพียงใด “คะ… คุณจะทำอะไรน้องเล็กคะ” เสียงของเธอเหวอไปเล็กน้อยจ้องหน้าเขาเขม็ง “เฮ้ อย่ามองผมเหมือนพวกผู้ร้ายบ้ากามอย่างนั้นสิครับคุณ ก็คุณจมน้ำผมก็ช่วยผายปอดให้ไง” มาเฟียหนุ่มยักไหล่กลอกตาไปมา “แต่เมื่อกี้คุณ… คุณเอาลิ้นเข้ามาในปากน้องเล็กด้วย” ใบหน้าของหญิงสาวจากที่ซีดๆ อยู่กลับแดงระเรื่อขึ้นในบัดดลทันใด “ปรักปรำ ถ้าเอาลิ้นเข้าไปด้วยแบบนั้นเขาเรียกจูบ ผมรู้หรอกน่าว่าผายปอดต้องทำยังไง” สายตาเขาลดระดับมาอยู่ที่หน้าอกของเธอ ความร้อนแรงจากดวงตาคู่นั้นทำให้หญิงสาวร้อนวูบวาบไปหมด จนต้องยกมือขึ้นปิดหน้าอกหน้าใจของตัวเองและเพิ่งจะพบว่ากระดุมเสื้อของเธอหลุดลุ่ยไปสองสามเม็ด เผยให้เห็นบราเซียร์สีชมพูโอโรสที่สวมใส่อยู่อย่างอล่างฉ่าง “คุณแก้ผ้าน้องเล็กหรอคะ” วชิราภรณ์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “เดี๋ยวๆๆ” มาร์คัสยกสองมือขึ้นเสมออก “ผมแค่ผายปอดให้คุณเฉยๆ นะ ยังไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นเลย ก็ผายปอดไงมันก็ต้องแบบว่า ปลดพวกเสื้อผ้าที่สวมๆ ให้คลายออกน่ะเข้าใจไหม” มาเฟียหนุ่มพยายามอธิบาย แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเธอยังเหมือนไม่ค่อยจะเชื่อถือเท่าไหร่เขาจึงเปลี่ยนแผนใหม่

"จ้าวเมิ่งเจี๋ยไม่รู้จริงๆว่านางเข้าไปอยู่ในฝันของเฉินหงหมิงได้อย่างไร? ยิ่งไม่เข้าใจว่าเหตุใดในฝันจึงมีเพียงนางที่ขยับตัวได้? นางรู้แค่ตนไม่ค่อยชอบหน้าเขานัก แต่เอ๊ะ! แล้วทำไมนางถึงบอกไปว่าตนเป็นหวางเฟยในอนาคตของเขา..แถมยังจะคลอดลูกแฝดให้เขาด้วยเล่า!?"

บทที่ 1-50 เย่ฉู่ฉู่ บุตรสาวเสนาบดีกังฉินเกือบถูกรังแกในระหว่างทางที่โดนเนรเทศ​ แต่ได้ว่าที่ท่านอ๋องผู้หนึ่งมาช่วยนางไว้​และเก็บนางไว้ข้างกาย​ ในระหว่างการชิงอำนาจเพื่อปกป้องพระราชโอรสองค์เล็กของจักรพรรดิองค์ก่อน​ ว่าที่ท่านอ๋องผู้นี้ก็สิ้นชีพเพราะยาพิษประหลาด​ ครั้นพิธีศพถูกจัดขึ้น​ เย่ฉู่ฉู่ก็ได้โขกศีรษะกับโลงศพของเขาตายตกตามกันไป​ แต่นางกลับได้มาเกิดใหม่ในประเทศจีนยุค​ 1970 ในร่างของเจ้าของร่างผู้ได้ชื่อว่าเป็น​แม่เสือตามคำกล่าวของจ้าวเหวินเทาผู้เป็นสามี จากภรรยาผู้ดุร้ายกลายเป็นภรรยาผู้อ่อนโยน​ เย่ฉู่ฉู่จะใช้ชีวิตในร่างนี้ให้มีแต่ความสุขอย่างไรดี?

ตอนที่ 421-480 ชีวิตของซูหวานหว่านไม่เคยพบเจอความสงบ เมื่อบวชบอกว่าชาวบ้านตรงการเลือดของซูหวานหว่านไปสะกดวิญญาณของหลิวชู คนพวกนี้จะไม่ปล่อยนางอยู่อย่างสบายใจเลยหรือ ซูหญิงสาวจึงคิดแผนการขึ้นจัดตลบหลังรักบวชคนนั้น เผยธาตุแท้ของเขาให้ชาวบ้านทุกคนได้เห็น แต่แล้วความเสนห์แรงของฉีเฉิงเฟิงทำให้มีหญิงสาวมายั่วยวนเขา ซูหวานหว่านจะจัดการกับหญิงสาวที่ชอบยั่วยวนสามีคนอื่นยังไง มาติดตามได้ใน ‘เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท’ เล่ม 9

ในที่สุดวันเวลาดี ๆ ของครอบครัวกู้เสี่ยวหวานก็เกิดขึ้น! ฤกษ์การย้ายเข้าบ้านใหม่ของพวกเขามาถึงแล้ว การย้ายบ้านครั้งนี้เหมือนจะผ่านไปได้ด้วย แต่ก็ไม่วายมีปัญหาวุ่นวายมาให้กู้เสี่ยวหวานสะสางไม่หยุด อีกทั้งอาหญิงที่หายตัวไปก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมสามี สภาพของพวกเขาไม่สู้ดีนัก ไม่รู้ว่าครั้งนี้สองสามีภรรยาจะพาเรื่องวุ่นวายมาให้กู้เสี่ยวหวานอีกหรือไม่? ติดตามและให้กำลังใจกู้เสี่ยวหวานได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำ’ เล่ม 14

นานา สาวน้อยวัยสิบแปดที่อยู่บ้านกับคุณแม่สิตาเพียงสองคน วันนึงสาวน้อยแอบเห็นกิจกรรมต้องห้ามของคุณแม่กับหมาที่เลี้ยงไว้ นับจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป สาวน้อยได้ลิ้มลองรสลิ้นของบ็อบบี้ และถลำลึกถึงขั้นเสียตัวให้กับมัน......

หลายร้อยเหตุผลที่ทำให้ หนุ่มคราวพ่อที่เพิ่งหย่ากับภรรยา เมื่อเจอเด็กสาวทำท่าทางอ่อยใส่เขา ยิ่งเป็นคนที่ตามหาอยู่แล้ว เพื่อให้ยอมเล่นอะไรๆกับเขา แล้วเธอ หญิงสาวเป็นหลานของแม่บ้านที่อาศัยบ้านของเขาอยู่ เพราะต้องมาเรียน เรื่องราวตอนเด็กๆ ที่เธอกับเขาเคยเล่นด้วยกัน มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเวลาเขาอยู่ใกล้ แล้วจะรอดไปได้ยังไงเมื่อเธอเองก็ยินยอมให้มันเป็นแบบนั้น

มนุษย์ผู้หนึ่งอาจหาญต่อกรกับเทพบนสวรรค์ จนทำให้เหล่าทวยเทพล้มตายไปมากมายนับมิถ้วน หลังจากราชันย์เทพสวรรค์ได้สังหารเขา ดวงวิญญาณของเขาถูกนำลงสู่นรกเพื่อกักขังและชดใช้กรรม แต่เหล่ายมทูตกลับทำผิดพลาดทำให้ดวงวิญญาณของเขาหลุดไปสิงอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มนามจิวเฉิน การคงอยู่ของจิวเฉินนั้นจะทำให้เหล่ามนุษย์และทวยเทพต้องตกตะลึง....

บทที่ 51-100 จ้าวเหวินเทาได้ชื่อว่าเป็นชายหนุ่มขี้เกียจจอมโวประจำหมู่บ้านเช่นเดิม​ แต่ถึงกระนั้นเขายังคงหาช่องทางทำมาค้าขายอยู่เรื่อยๆ​ และดูเหมือนโชคจะเข้าข้างเขา​ เพียงไม่นานเขาก็มีช่องทางทำกินใหม่ที่ได้เงินมากกว่าเก่า​ พร้อมกันนั้นภรรยาของเขาก็ตั้งครรภ์ลูกคนแรกแล้ว อีกด้านหนึ่งของตระกูลเย่​ เย่หมิงเป่ยก็รู้สึกว่าเขาไม่อาจขาดภรรยาไปได้​ แต่ด้วยสถานะที่ห่างชั้นกันหลายเท่า​ เขาต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถตามภรรยาทันกันนะ? เชิญพบกับเรื่องราวการสร้างเนื้อสร้างตัวของคู่สามีภรรยาทั้งสองได้ใน 'เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค​ 70' เล่ม​ 2 นี้

เจียงหนานได้เข้าเมืองแล้ว แผนการแก้แค้นของเธอเริ่มเข้าที่เข้าทาง เรื่องราวใกล้จะถูกเปิดเผย เจียงต้าหมิงจะโกหกปลิ้นปล้อนอย่างไรก็ไม่ทันเสียแล้ว ในที่สุดเธอก็ได้เห็นหน้าค่าตาพ่อของตนเอง บาดแผลเรื่องถูกขายทิ้งยังเจ็บแปลบในหัวใจ ไม่รู้ว่าเรื่องราวคลี่คลายแล้ว คนในตระกูลนั้นจะต้องการเธอหรือเปล่า แต่เว้นกู้ย่าฮุยไว้คนหนึ่ง ตามติดเธอแจ เดี๋ยวลู่ฮ่าวเข้าใจผิดหรอก! แล้วเจียงหนานจะได้รับการยอมรับจากครอบครัวที่แท้จริงหรือไม่ มาร่วมติดตามกันในเล่ม 3

อัยย์ญาดาต้องพบกับความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตเมื่อ ชาครินทร์ บรินรามพิพัฒน์ เจ้าบ่าวหายตัวไปในวันแต่งงานโดยไม่รู้เลยว่าเจ้าสาวของเขาตั้งท้องได้เดือนกว่าโดยที่ไม่มีใครรู้ หญิงสาวเก็บตัวและคลอด น้องเอ๋ย ลูกสาวหน้าตาน่ารักที่ถอดพิมพ์พ่อมาอย่างกับแกะ ห้าปีหลังจากนั้น โชคชะตาทำให้เธอได้พบกับ เขา อีกครั้ง เจ้าบ่าวที่หนีเธอไปในวันแต่งงานผู้สร้างบาดแผลใหญ่ไว้ในหัวใจของหญิงสาว ทว่าอยู่ในสถานะที่แตกต่างกัน เมื่อชาครินทร์คือเจ้าของรามพิพัฒน์ กรุ๊ป ยักษ์ใหญ่ที่มีโรงแรมหรูในเครือมากมาย เธอไม่รู้ว่าทำไมชาครินทร์ถึงโหดร้ายกับเธอนัก พบกันเขาทำราวกับเธอเป็นสิ่งไร้ค่าและต่ำต้อยไม่พอยังต้องแบกรับความปวดร้าวซ้ำสองเมื่อเขาพยายามจะยื้อแย่งลูกสาวตัวน้อยที่ชอบเรียกเขาอย่างฉอเลาะว่า ป๋าโอม เธอต้องเข้มแข็งมากแค่ไหนกับการที่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้ความแค้นให้ชาครินทร์ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส เธอไม่เคยรู้อดีตของเขา แต่เมื่อกลายเป็นเจ้าสาวที่ถูกทิ้งเธอก็จะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อหัวใจอีกดวง เพื่อที่จะบอกยอดดวงใจของเธอว่า ป๊ะป๋ายังรักหนูน้อยไม่เคยเปลี่ยนแปลง “นัดพบกับมันกี่ครั้งแล้วอัยย์...บอกพี่ว่านัดพบมันมากี่หนแล้ว หรือไม่ชอบใช้ผู้ชายคนเดียวถึงได้เที่ยวร่านไปหาผู้ชายคนใหม่ ติดใจอะไรมัน...อ้อ...หรือว่าเบื่อรสชาติผัวเก่า อยากลองของใหม่แต่ไม่มีโอกาสถึงได้แอบไปลักกินขโมยกินกันที่อื่น!” ฉาด!!! อัยย์ญาดากลั้นใจรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายดันมือหนาออกแล้วตวัดฝ่ามือลงบนหน้าเข้มเต็มแรง หญิงสาวฉวยจังหวะที่เขาชะงักงันผลักอกกว้างออกแล้ววิ่งตรงไปยังประตูทว่าไม่ทันคนตัวใหญ่ที่วิ่งตามมาและคว้าตัวเธอไว้ได้ “กรี๊ด!!...ปล่อยอัยย์...พี่โอมปล่อย!” “คิดจะไปไหนอัยย์...พี่ไม่ให้เธอไป...ไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น!” “ไม่!!”